18/12/2022: Η νύχτα που ο Μέσι τερμάτισε το ποδόσφαιρο στο μεγαλύτερο παιχνίδι που έγινε ποτέ

Δυο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μεγαλύτερη στιγμή που έχει ενδεχομένως παρακολουθήσει ο ποδοσφαιρικός πλανήτης, τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ. Το ημερολόγιο έδειχνε 18 Δεκεμβρίου 2022 και στο στάδιο “Λουσαΐλ” της Ντόχα, Αργεντινή και Γαλλία διεκδικούσαν το σημαντικότερο τρόπαιο στο διεθνές ποδόσφαιρο, σε ένα παιχνίδι που αποτέλεσε αποθέωση της ομορφιάς αυτού του αθλήματος και που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ κανείς.

Αφήνοντας έξω το γεγονός ότι η σπουδαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση φιλοξενήθηκε σε μια χώρα όπως το Κατάρ και τους λόγους πίσω από την ανάθεση αυτή, το Μουντιάλ εκείνο καθαρά για όσα συνέβησαν εντός των τεσσάρων γραμμών των γηπέδων θεωρείται δικαίως ένα από τα κορυφαία -αν όχι το κορυφαίο- τουρνουά στην 92χρονη ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Το γεγονός ότι διεξήχθη χειμώνα (για πρώτη φορά στα χρονικά) σήμαινε πως οι ποδοσφαιριστές έφτασαν σε φουλ αγωνιστικούς ρυθμούς στην αραβική χερσόνησο και αυτό βοήθησε να δούμε πολύ ωραία παιχνίδια και να ζήσουμε πολύ μεγάλες στιγμές, με αποκορύφωμα φυσικά τον τελικό.

Ο δραματικός αποκλεισμός των Γερμανών στη φάση των ομίλων λόγω της διαφοράς τερμάτων, το “αντίο” του Βελγίου στην ίδια φάση με τις ανεπανάληπτες ευκαιρίες του Λουκάκου, η επική πορεία του Μαρόκου μέχρι την τετράδα αποκλείοντας τους Ισπανούς στα πέναλτι και την Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο, το... “πολεμικό” σκηνικό ανάμεσα σε Αργεντινή και Ολλανδία στα προημιτελικά (16 κίτρινες κάρτες και μία κόκκινη), η πρόκριση της Κροατίας στα πέναλτι κόντρα στη Βραζιλία παρά το καταπληκτικό γκολ του Νεϊμάρ, ήταν μόνο μερικές από τις αξέχαστες στιγμές που μας χάρισε εκείνο το Μουντιάλ. Και όταν όλοι οι υπόλοιποι κατέβηκαν από τη σκηνή και η Αργεντινή με τη Γαλλία ήταν οι μοναδικές ομάδες που έμειναν πάνω σε αυτή, (μας) κράτησαν το καλύτερο για το φινάλε.

 Το σκηνικό στο στάδιο Λουσαΐλ της Ντόχα έτοιμο να μας προσφέρει ένα ανεπανάλητο ματς

Το διακύβευμα στη Ντόχα τη βραδιά της 18ης Δεκεμβρίου 2022 ήταν τεράστιο. Από τη μια μεριά η Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι, στην τελευταία πιθανότατα ευκαιρία του μυθικού αυτού ποδοσφαιριστή να κατακτήσει την κορυφή του κόσμου με την εθνική του ομάδα μετά από τόσες απογοητεύσεις. Η “αλμπισελέστε” είχε πάει με μεγάλες προσδοκίες στο Κατάρ και με την ώθηση που της έδινε η κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα ένα χρόνο νωρίτερα (πρώτο τρόπαιο μετά το 1993), ωστόσο η εκστρατεία της για την κατάκτηση του Μουντιάλ ξεκίνησε με το χειρότερο τρόπο, με ήττα 2-1 από τη Σαουδική Αραβία στην πρεμιέρα των ομίλων! Χρειάστηκε να βγει νικήτρια μέσα από δύο “τελικούς” κόντρα σε Μεξικό και Πολωνία (2-0) για να συνεχίσει στα νοκ-άουτ, εκεί όπου κέρδισε με 2-1 την Αυστραλία στους “16” κι ας καρδιοχτύπησε στο τέλος, είδε την Ολλανδία να την ισοφαρίζει στο τέλος σε 2-2 από 2-0 και να περνά τελικά στα πέναλτι σε ένα πολύ σκληρό παιχνίδι και να νικήσει σαφώς πιο άνετα με 3-0 την Κροατία στα ημιτελικά για να βρεθεί στο μεγάλο τελικό. Ο Μέσι υπήρξε τρομερά καθοριστικός σε αυτή την πορεία: σκόραρε πέντε φορές και μάλιστα πολύ κρίσιμα γκολ όπως το πρώτο απέναντι στο Μεξικό ή το πρώτο κόντρα στην Αυστραλία, ευστόχησε τρεις φορές από την άσπρη βούλα και μοίρασε σπουδαίες ασίστ όπως αυτή στον Μολίνα με την Ολλανδία ή στον Άλβαρες με την Κροατία.

Απ' την άλλη, η Γαλλία πέρασε πιο εύκολα τον όμιλο με δυο νίκες στην αρχή κόντρα σε Αυστραλία και Δανία, ενώ η ήττα στο τέλος από την Τυνησία δεν της κόστισε. Πέρασε το εμπόδιο της Πολωνίας στους “16” (3-1), της Αγγλίας στα προημιτελικά κι ας χρειάστηκε ένα χαμένο πέναλτι του Χάρι Κέιν και του εκπληκτικού Μαρόκου στα ημιτελικά. Οι “τρικολόρ” ήταν έτοιμοι να γράψουν ιστορία καθώς ήταν οι προηγούμενοι παγκόσμιοι πρωταθλητές και κυνηγούσαν δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση, κάτι που δεν είχε καταφέρει κανείς μετά τη Βραζιλία του 1958 και του 1962. Είχαν το παιδί-θαύμα του γαλλικού ποδοσφαίρου, Κιλιάν Εμπαπέ, σε εξαιρετική φόρμα: ο άσος της Παρί Σεν Ζερμέν τότε ακόμη, είχε σκοράρει πέντε φορές και ήταν πρώτος σκόρερ του τουρνουά μαζί με τον συμπαίκτη του τότε στο Παρίσι, Μέσι. Στον τελικό, μοιραία όλα τα βλέμματα θα ήταν στραμμένα πάνω τους και εκείνοι δε διέψευσαν τις προσδοκίες αφού μας χάρισαν μία μοναδική παράσταση.

Κι όμως, ο σπουδαιότερος τελικός όλων των εποχών έμοιαζε στο μεγαλύτερο μέρος του παράσταση για έναν. Η Αργεντινή μπήκε αποφασισμένη στο ματς απέναντι σε μια αποκαρδιωτική Γαλλία, κέρδισε ένα -αμφιλεγόμενο- πέναλτι με τον Ντι Μαρία το οποίο μετέτρεψε κι αυτό σε γκολ ο Μέσι, ενώ στο 36' ο Ντι Μαρία πήρε την εξαιρετική πάσα του ΜακΆλιστερ και μόνος του στα αριστερά έκανε το 2-0. Χαρακτηριστικό της τραγικής παρουσίας των Γάλλων στο πρώτο ημίχρονο ήταν πως ο προπονητής τους, Ντιντιέ Ντεσάμπ, έκανε δύο αλλαγές πριν το ημίχρονο, αποσύροντας Ζιρού και Ντεμπελέ στο 41ο λεπτό! Παρ' όλα αυτά, οι “τρικολόρ” συνέχιζαν να μη μπορούν να ξαναμπούν στη διεκδίκηση του ματς και η Αργεντινή έμοιαζε να φτάνει σε μια εύκολη επικράτηση. Όλα όμως άλλαξαν δέκα λεπτά πριν το τέλος.

Ένα πέναλτι που κέρδισε η Γαλλία σε ανατροπή του Κολό Μουανί και έκανε γκολ ο Εμπαπέ στο 80' έφερε τα πάνω κάτω. Ο Γάλλος φορ, που είχε σκοράρει και στον τελικό του 2018, είχε μπει ήδη σε ένα πολύ κλειστό κλαμπ παικτών που έχουν βρει δίχτυα σε δύο διαφορετικούς τελικούς Μουντιάλ (Πελέ, Βαβά, Ζιντάν οι άλλοι), ωστόσο έμελλε να γράψει ακόμη πιο σπουδαία ιστορία εκείνη τη βραδιά. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα και χωρίς να έχουν καταλάβει οι Αργεντινοί τι έχει συμβεί, πιάνει ένα όμορφο εναέριο βολέ από τα αριστερά και στέλνει τη μπάλα στην αριστερή γωνία του Μαρτίνες, κάνοντας το 2-2! Ο τελικός παίζεται στα ίσια ξανά!

 Ο Κιλιάν Εμπαπέ με δύο γκολ στο φινάλε της κανονικής διάρκειας του τελικού σοκάρει τους Αργεντίνους

Πηγαίνει στην παράταση, εκεί όπου η Αργεντινή προηγείται ξανά χάρη σε ένα “ριμπάουντ” που παίρνει ο Μέσι από απόκρουση του Γιορίς μετά από σουτ του Λαουτάρο Μαρτίνες. Η μπάλα δε βρίσκει δίχτυα αλλά έχει ξεκάθαρα περάσει τη γραμμή και ο “pulga” φαίνεται να βάζει το πιο σημαντικό γκολ του Μουντιάλ, πιάνοντας παράλληλα ξανά τον Εμπαπέ στην κορυφή των σκόρερ με επτά πλέον τέρματα. Η μάχη όμως δεν έχει τελειώσει ακόμη. Στο 116' ένα σουτ του Εμπαπέ βρίσκει στο χέρι του Μοντιέλ εντός περιοχής, ο Πολωνός διαιτητής Σίμον Μαρτσίνιακ σφυρίζει νέο πέναλτι για τη Γαλλία και ο Εμπαπέ σκοράρει ξανά από τα 11 βήματα για το 3-3! Όσοι νομίζουν ότι τα έχουν δει όλα, ξεγελιούνται. Στο τρίτο και τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων της παράτασης, ο Κολό Μουανί θα βγει τετ α τετ με τον Μαρτίνες και ο γκολκίπερ της “αλμπισελέστε” θα αποκρούσει τη μπάλα με το αριστερό πόδι, σε ό, τι μέλλει να μείνει στην ιστορία σαν η μεγαλύτερη ευκαιρία πιθανότατα σε τελικό Μουντιάλ.

Αφού η Αργεντινή γλιτώνει το σοκ και η Γαλλία χάνει την ευκαιρία για το buzzer beater, ο τελικός κρίνεται στα πέναλτι. Εκεί, οι Γάλλοι θα αστοχήσουν με Τσουαμενί και Κομάν (ο Εμπαπέ θα νικήσει τέταρτη φορά τον Μαρτίνες), ο Μέσι και η παρέα του θα ευστοχήσουν σε όλα τα χτυπήματα και η Αργεντινή θα στεφθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια για τρίτη φορά στην ιστορία της και πρώτη μετά το 1986 και την εποχή Μαραντόνα. Είναι η στιγμή που ο Μέσι, ως απόλυτος πρωταγωνιστής με την ομάδα του στα 35 του χρόνια, κατακτά και το τελευταίο τρόπαιο (και το πιο σπουδαίο) που του είχε απομείνει και αποτινάζει μια και καλή από πάνω του την αιώνια σύγκριση με τον Ντιέγκο. Η αίσθηση που υπάρχει είναι πως εκείνη τη νύχτα ο Μέσι “ξεκλείδωσε” και την τελευταία πιο απαιτητική πίστα που υπάρχει και “τερμάτισε” το ποδόσφαιρο. Δεν είχε μείνει τίποτε άλλο να καταφέρει σε αυτή τη μυθική καριέρα.

 Η Αργεντινή πρωταθλήτρια κόσμου το 2022, νικήτρια στον πιο συναρπαστικό τελικό της ιστορίας

Ο έτερος πρωταγωνιστής της βραδιάς, ο Κιλιάν Εμπαπέ που για πολλούς έπαιξε το ρόλο του “απόλυτου κακού” στην προσπάθεια του Μέσι να κατακτήσει την κορυφή, ολοκλήρωσε το τουρνουά ως πρώτος σκόρερ με 8 γκολ αλλά δε μπόρεσε να οδηγήσει τη Γαλλία σε δεύτερο σερί Μουντιάλ. Ατομικά έγραψε ιστορία, στα 24 του χρόνια μετρούσε 12 γκολ σε Παγκόσμια Κύπελλα (όσα και ο Πελέ, μόνο Κλόζε, Ρονάλντο Ναζάριο, Γκερντ Μίλερ, Μέσι και Φοντέν έχουν περισσότερα) και έγινε ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία των Μουντιάλ που σκοράρει χατ-τρικ σε τελικό μετά τον Τζεφ Χαρστ της Αγγλίας το 1966. Έχει όμως όλο το μέλλον μπροστά του για να πετύχει κι άλλα σπουδαία πράγματα στα Παγκόσμια Κύπελλα.

Εκείνη τη νύχτα στην έρημο του Κατάρ γράφτηκε ποδοσφαιρική ιστορία. Αν συνυπολογίσει κανείς τη σπουδαιότητα του αγώνα, την έκβασή του και τους πρωταγωνιστές, πιθανότατα διεξήχθη το σπουδαιότερο ματς όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο. Και το ότι αυτό συνέβη σε εκείνο το Μουντιάλ έχει τη δική του σημειολογία. Ήταν ίσως μια υπενθύμιση του ίδιου του αθλήματος πως όσο και αν προσπαθούν να το ευτελίσουν και να το ξεπουλήσουν στο βωμό των χρημάτων και άλλων συμφερόντων, κάτι τέτοιες βραδιές θα μας δείχνουν πάντα γιατί το αγαπήσαμε.

Υ.Γ. Κλείνοντας, θα ήθελα να παραθέσω μια προσωπική ιστορία για εκείνη τη βραδιά. Τον τελικό εκείνον τον παρακολούθησαν 1,5 δισεκατομμύριο άτομα από τις τηλεορέασεις τους σε όλο τον κόσμο, όμως ο υπογράφων δεν ήταν ανάμεσα σε αυτούς, ή τουλάχιστον όχι έτσι όπως θα ήθελε. Έχοντας να περιγράψω έναν αγώνα βόλεϊ ο οποίος ξεκινούσε περίπου την ώρα που θα τελείωνε κανονικά το παιχνίδι, είδα το πρώτο ημίχρονο και ένα κομμάτι από το δεύτερο στο σπίτι. Ετοιμάστηκα για να φύγω πριν τελειώσει ο αγώνας, απογοητευμένος που δε θα έβλεπα με άνεση όλο τον τελικό αλλά τουλάχιστον με την παρηγοριά πως επειδή η Αργεντινή ήταν μπροστά με 2-0 είχε “καθαρίσει” το παιχνίδι και δεν έμεναν πολλά ακόμη να συμβούν.

Την ώρα που ανοίγω την πόρτα να φύγω, η Γαλλία μειώνει σε 2-1. Κατεβαίνω με το ασανσέρ και βάζω αμέσως το παιχνίδι στο κινητό ενώ πηγαίνω προς το αμάξι μου, την ώρα που ο Εμπαπέ κάνει και το 2-2! Αναγκαστικά, βλέπω στο κινητό την παράταση και τα γκολ που μπήκαν σε αυτή λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας βόλεϊ, ξέροντας ότι θα χάσω όμως τα πέναλτι, τα οποία τα είδα αργά το βράδυ όταν γύρισα στο σπίτι, γνωρίζοντας ήδη όμως το τι συνέβη στον τελικό. Έχω να λέω λοιπόν πως ουσιαστικά έχασα το μεγαλύτερο παιχνίδι ever.

Δυο μέρες αργότερα και με όλον τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να προσπαθεί ακόμη να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί σε εκείνο το ματς, έφυγα για τον Καναδά για να περάσω ένα μήνα τις γιορτές με πολύ αγαπημένα πρόσωπα σε ό, τι έμελλε να αποδειχθεί το πιο ξεχωριστό και συναρπαστικό ταξίδι που έχω κάνει. Ήταν μια αξέχαστη περίοδος από όλες τις απόψεις.

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ