Αφιέρωμα στο Champions League 2018-19: Α' ΟΜΙΛΟΣ

Η κορυφαία διοργάνωση σε επίπεδο συλλόγων επιστρέφει και πλέον, μετά και την κλήρωση της φάσης των ομίλων, όλα είναι έτοιμα για το ταξίδι στα αστέρια του Champions League εν όψει της αγωνιστικής περιόδου 2018-19. Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος στο blog μας θα έχουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο οποίο θα γνωρίσουμε αναλυτικά όλες τις ομάδες που θα πάρουν μέρος στη μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Οι μεγαλύτεροι ευρωπαϊκοί σύλλογοι, οι προπονητές, τα αστέρια και οι καλύτερες μεταγραφές τους παρουσιάζονται στο ξεχωριστό μας αφιέρωμα, ενώ η πρεμιέρα του Champions League πλησιάζει.

ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Έτος ίδρυσης: 1903

Πρόεδρος: Ενρίκε Θερέσο

Γήπεδο: «Wanda Metropolitano», Μαδρίτη (67.703 θεατές)

Τίτλοι: 10 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 10 Κύπελλα Ισπανίας, 2 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 3 Europa League, 3 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο

Την περασμένη σεζόν η Ατλέτικο είχε μια άσχημη πορεία στο Champions League, αφού δεν κατάφερε να περάσει καν από τους ομίλους. Τελικά όμως της βγήκε σε καλό, αφού μπορεί να «υποβιβάστηκε» στο Europa League, έφτασε όμως στην κατάκτηση αυτής της διοργάνωσης για τρίτη φορά στην ιστορία της (όλες μάλιστα μέσα στην τρέχουσα δεκαετία), νικώντας εύκολα στον τελικό τη Μαρσέιγ με 3-0. Οι «ροχιμπλάνκος» θέλουν φέτος να κάνουν δυναμική επιστροφή στην κορυφαία διοργάνωση, σε μια χρονιά στην οποία έχουν ως στόχο να κυνηγήσουν όλα τα τρόπαια, ξεκινώντας επιτυχημένα με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ εις βάρος της συμπολίτισσας Ρεάλ στο Ταλίν τον Αύγουστο. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως φέτος ο τελικός του Champions League διεξάγεται στο ολοκαίνουριο και εντυπωσιακό «σπίτι» του συλλόγου, το «Wanda Metropolitano», επομένως οι Μαδριλένοι θα ήθελαν πολύ να φτάσουν ως εκεί. Η παραμονή στη Μαδρίτη του μεγάλου αστεριού της ομάδας, Αντουάν Γκριεζμάν, δείχνει πως στην Ατλέτικο συνεχίζουν να έχουν μεγάλες φιλοδοξίες και μπορεί παίκτες-σημαίες για τον σύλλογο όπως ο Φερνάντο Τόρες και ο Γκάμπι να μη βρίσκονται πια στην ομάδα, όμως οι «κολτσονέρος» φρόντισαν να ενισχυθούν αρκετά το καλοκαίρι με παίκτες όπως ο Λεμάρ, ο Ρόντρι, ο Κάλινιτς, ο Αρίας ή ο Ζέλσον Μάρτινς, διαθέτοντας ένα πλήρες ρόστερ ικανό για μεγάλα πράγματα, κι ας μην έχει ξεκινήσει καλά η Ατλέτικο στο πρωτάθλημα.

Ο προπονητής: Ντιέγκο Σιμεόνε

Με την κατάκτηση του Σούπερ Καπ Ευρώπης πριν από μερικές εβδομάδες έφτασε τους επτά τίτλους συνολικά στη θητεία του στον πάγκο των «ροχιμπλάνκος» και έγινε ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Ατλέτικο, ξεπερνώντας μια μυθική μορφή για τον σύλλογο, τον σπουδαίο Λουίς Αραγονές. Βρίσκεται εδώ και περίπου επτά χρόνια στην τεχνική ηγεσία της ομάδας και έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σκληροτράχηλο σύνολο με ατσάλινο χαρακτήρα, παίκτες-μαχητές οι οποίοι δίνουν τα πάντα στο γήπεδο. Έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής την Ατλέτικο σε κατακτήσεις δύο Europa League, δύο ευρωπαϊκών Σούπερ Καπ, ενός Κυπέλλου Ισπανίας, ενός ισπανικού Σούπερ Καπ, καθώς και στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 18 χρόνια, το 2014. Τα προηγούμενα χρόνια έφτασε δυο φορές μια ανάσα από το τρόπαιο που λείπει από τη συλλογή του, το Champions League, όμως το έχασε και τις δύο από τη Ρεάλ Μαδρίτης (2014, 2016).

Το αστέρι: Αντουάν Γκριεζμάν

Το σήριαλ για το αν θα πάει ή όχι στη Μπαρτσελόνα έλαβε σχετικά γρήγορα τέλος στις αρχές του καλοκαιριού, ένα τέλος το οποίο φρόντισε να δώσει ο ίδιος παίρνοντας την απόφαση να παραμείνει στην Ατλέτικο. Ο Γάλλος επιθετικός πείστηκε από το πλάνο των «ροχιμπλάνκος» και δηλώνει έτοιμος να οδηγήσει την ομάδα σε νέες επιτυχίες. Μέχρι τον περασμένο Μάιο δεν είχε κερδίσει κανένα μεγάλο τίτλο στην καριέρα του, όμως μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα πανηγύρισε το Europa League και το Σούπερ Καπ Ευρώπης με την Ατλέτικο και φυσικά το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική Γαλλίας στα γήπεδα της Ρωσίας. Για μία ακόμη χρονιά θα είναι το σημείο αναφοράς για τους Μαδριλένους.

Η μεταγραφή: Τομά Λεμάρ

Πρόκειται για έναν από τους πιο ταλαντούχους νεαρούς ποδοσφαιριστές, ο οποίος έδωσε τα διαπιστευτήριά του στη Μονακό, κυρίως την προπέρσινη σεζόν, όταν οι Μονεγάσκοι εντυπωσίασαν όλη την Ευρώπη φτάνοντας ως τα ημιτελικά του Champions League. Αυτό το καλοκαίρι είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσει για να κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του, καταλήγοντας στην Ισπανία για λογαριασμό της Ατλέτικο Μαδρίτης, σε μια μεταγραφή στην οποία σημαντικό ρόλο έπαιξε η παρουσία του καλού του φίλου και συμπαίκτη του στην εθνική ομάδα, με τον οποίο πανηγύρισαν την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Ρωσία, Αντουάν Γκριεζμάν. Οι «ροχιμπλάνκος» έβγαλαν 70 εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία τους, κάνοντας τον 22χρονο μεσοεπιθετικό την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία τους και ελπίζουν να κάνει τη διαφορά.

ΜΠΟΡΟΥΣΙΑ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ

Έτος ίδρυσης: 1909

Πρόεδρος: Ράινχαρντ Ράουμπαλ

Γήπεδο: «Signal Iduna Park», Ντόρτμουντ (81.365 θεατές)

Τίτλοι: 8 Πρωταθλήματα Γερμανίας, 4 Κύπελλα Γερμανίας, 5 Σούπερ Καπ Γερμανίας, 1 Champions League, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο

Η περσινή χρονιά, η πρώτη στη μετά Τόμας Τούχελ εποχή, δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτή που θα ήθελαν οι άνθρωποι της  Μπορούσια Ντόρτμουντ. Το στοίχημα με τον Πίτερ Μπος στην τεχνική ηγεσία δε βγήκε ποτέ, στη συνέχεια ο Πίτερ Στέγκερ κάπως πήγε να συμμαζέψει την κατάσταση, αλλά γενικότερα οι Βεστφαλοί δεν έχουν κάτι να κρατήσουν από πέρσι. Τα τελευταία χρόνια η Μπορούσια έχει πάψει να κοντράρει με αξιώσεις τη Μπάγερν για τη μάχη του τίτλου στη Bundesliga (όπως και κάθε άλλη γερμανική ομάδα) και οι εποχές των δύο σερί πρωταθλημάτων και της παρουσίας σε τελικό Champions League επί Γιούργκεν Κλοπ μοιάζουν μακρινές. Μοιάζει αποδυναμωμένη, αφού μετά την αποχώρηση του Ομπαμεγιάνγκ στα μέσα της περασμένης σεζόν, έφυγαν το καλοκαίρι ο ηγέτης της άμυνάς της, Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ο Σίρλε, αλλά και ο Μπατσουαγί (ήταν έτσι κι αλλιώς δανεικός) που είχε δώσει λύσεις στο σκοράρισμα. Διαθέτει πάντως ένα σύνολο με πάρα πολύ ταλέντο που αν δουλευτεί σωστά από τον νέο τεχνικό, Λουσιάν Φαβρ, μπορεί και πάλι να ενθουσιάσει την Ευρώπη.

Ο προπονητής: Λουσιάν Φαβρ

Μετά την αποτυχημένη επιλογή του Πίτερ Μπος πέρσι, οι άνθρωποι της Ντόρτμουντ πήγαν σε μια γνώριμη και σίγουρη λύση για την άκρη του πάγκου της ομάδας, αφού ο 60χρονος Ελβετός τεχνικός έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του στο γερμανικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια. Στο παρελθόν είχε οδηγήσει τη Χέρτα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και τη Γκλάντμπαχ στο Champions League, ενώ πρόπερσι πήγε στη Γαλλία για τη Νις και έβγαλε την ομάδα της Νίκαιας στα προκριματικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Ο πάγκος της Ντόρτμουντ είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στη μέχρι τώρα σταδιοδρομία του.

Το αστέρι: Μάρκο Ρόις

Έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα από τραυματισμούς τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει χάσει δεκάδες παιχνίδια με τη Μπορούσια, καθώς και δύο μεγάλες διοργανώσεις με την εθνική Γερμανίας (Μουντιάλ 2014, Euro 2016). Επέστρεψε πέρσι στα μέσα της χρονιάς και βοήθησε σημαντικά τους Βεστφαλούς, κερδίζοντας αυτή τη φορά μια θέση στην αποστολή των «πάντσερ» για το πρόσφατο Μουντιάλ. Παρά τους τόσους πολλούς σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έχουν αποχωρήσει από την ομάδα, εκείνος παραμένει στη Βεστφαλία (έχουν παίξει ρόλο και οι τραυματισμοί σε αυτό) και δηλώσει πιστός στους «κιτρινόμαυρους». Η ποιότητα του 29χρονου αρχηγού της Ντόρτμουντ είναι αδιαμφισβήτητη και αν αυτή τη φορά καταφέρει να μείνει υγιής, τότε θα είναι ο ηγέτης της ομάδας.

Η μεταγραφή: Άξελ Βίτσελ

Γύρισε από την… ποδοσφαιρική εξορία της Κίνας και επέστρεψε στο υψηλότερο επίπεδο, έτοιμος να προσφέρει με τον δυναμισμό του και την εμπειρία του στη μεσαία γραμμή της Ντόρτμουντ. Είναι σίγουρα η μεταγραφή που ξεχωρίζει για του Βεστφαλούς, σε ένα καλοκαίρι στο οποίο απέκτησαν επίσης τον νεαρό αμυντικό Αμπού Ντιαλό από τη Μάιντς, τον Τόμας Ντιλέινι από τη Βέρντερ για να ενισχύσει το κέντρο, τον Ασράφ Χακίμι ως δανεικό από τη Ρεάλ, αλλά και τους Μάριους Βολφ και Πάκο Αλκάθερ για να δώσουν λύσεις στην επίθεση.

ΜΟΝΑΚΟ

Έτος ίδρυσης: 1924

Πρόεδρος: Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ

Γήπεδο: «Λουί ΙΙ», Μονακό (18.523 θεατές)

Τίτλοι: 8 Πρωταθλήματα Γαλλίας, 5 Κύπελλα Γαλλίας, 4 Σούπερ Καπ Γαλλίας

Τη σεζόν 2016-17 η Μονακό κατέπληξε όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη με το ποδόσφαιρο που έπαιξε και την εξαιρετική πορεία της στο Champions League, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Τη χρονιά εκείνη μάλιστα κατέκτησε και το πρωτάθλημα Γαλλίας μετά από 18 χρόνια, βάζοντας τέλος-τουλάχιστον προσωρινά-στην κυριαρχία της Παρί Σεν Ζερμέν. Οι Μονεγάσκοι δε μπόρεσαν να κρατήσουν στο Πριγκιπάτο τους μεγάλους πρωταγωνιστές εκείνης της πορείας, χάνοντας πέρσι τους Εμπαπέ, Μπερνάρντο Σίλβα, Μεντί, Μπακαγιόκο και φέτος τους Φαμπίνιο, Λεμάρ και Μουτίνιο, έτσι πλέον εκείνη η σπουδαία ομάδα έχει αλλάξει σχεδόν ολοκληρωτικά. Πέρσι η Μονακό είχε μια απογοητευτική παρουσία στο Champions League αλλά κατάφερε ξανά να βρει τον δρόμο για τα «αστέρια» και φέτος θέλει κάτι πολύ καλύτερο. Ο Ρώσος μεγιστάνας Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ, που διοικεί από το 2011 τον σύλλογο, μπορεί να έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια την πολιτική των εντυπωσιακών μεταγραφών, όμως ο Λεονάρντο Ζαρντίμ συνεχίζει να έχει στα χέρια του ένα αρκετά ενδιαφέρον υλικό και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που καλείται να τους κάνει ομάδα. Αν τα καταφέρει, ίσως ξαναδούμε ωραία πράγματα από τη Μονακό.

Ο προπονητής: Λεονάρντο Ζαρντίμ

Βρίσκεται στην πέμπτη του σεζόν στον σύλλογο και στο Πριγκιπάτο έχει βρει ένα εξαιρετικό κλίμα για να δουλέψει, απολαμβάνοντας την απεριόριστη εμπιστοσύνη και εκτίμηση των διοικούντων. Υπό τις οδηγίες του η Μονακό κατέκτησε πρόπερσι τον τίτλο στη Γαλλία και έφτασε ως τους τέσσερις του Champions League, παίζοντας εξαιρετική μπάλα. Ο άλλοτε τεχνικός του Ολυμπιακού αρέσκεται στο επιθετικό ποδόσφαιρο και έχει καταφέρει να κρατήσει ίδια τη φιλοσοφία της ομάδας παρά τους τόσους παίκτες που έρχονται και φεύγουν τα τελευταία χρόνια.

Το αστέρι: Ρανταμέλ Φαλκάο

Σημείο αναφοράς για ολόκληρη την ομάδα, ο Ρανταμέλ Φαλκάο έχει βρει ξανά την τελευταία διετία τα φονικά του ένστικτα στην επίθεση, επιστρέφοντας στο Πριγκιπάτο μετά το αποτυχημένο πέρασμά του από την Αγγλία. Ο Κολομβιανός στράικερ πέτυχε 24 γκολ πέρσι και 30 πρόπερσι, δείχνοντας πως βρήκε ξανά τον εαυτό του και πως εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς στον κόσμο. Σε ηλικία 32 ετών πλέον, είναι από τους μεγαλύτερους σε μια ομάδα που αποτελείται κυρίως από νεαρούς ποδοσφαιριστές και είναι ο φύσει και θέσει ηγέτης των «πριγκίπων», αφού φορά και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Η μεταγραφή: Αλεξάντρ Γκολόβιν

Προτού αρχίσει το Μουντιάλ, βρισκόταν στη λίστα με τους παίκτες που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει προσεκτικά στη διοργάνωση, αφού αποτελούσε έναν από τους πιο ποιοτικούς παίκτες της εθνικής Ρωσίας. Πράγματι, ο Γκολόβιν έκανε ένα αρκετά καλό τουρνουά βοηθώντας αρκετά την ομάδα του να φτάσει ως τα προημιτελικά και επιβραβεύθηκε με μια μεταγραφή σε ένα πιο προηγμένο πρωτάθλημα από το ρωσικό όπου αγωνιζόταν με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Πρόκειται για την πιο εντυπωσιακή προσθήκη της Μονακό φέτος και παρά το ότι λόγω τραυματισμού δεν έχει κάνει το ντεμπούτο του ακόμη με την ομάδα, στο Πριγκιπάτο περιμένουν πολλά από αυτόν.

ΚΛΑΜΠ ΜΠΡΙΖ

Έτος ίδρυσης: 1891

Πρόεδρος: Μπαρτ Βερχέγκε

Γήπεδο: «Γιαν Μπρεϊντέλ», Μπριζ (29.062 θεατές)

Τίτλοι: 15 Πρωταθλήματα Βελγίου, 11 Κύπελλα Βελγίου, 15 Σούπερ Καπ Βελγίου

Μετά την περσινή απουσία της από τους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, αφού αποκλείστηκε από τη Μπασάκσεχιρ στα προκριματικά του Champions League και από την ΑΕΚ στα προκριματικά του Europa League, η Μπριζ βρίσκεται και πάλι στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, παίρνοντας απευθείας το εισιτήριο για τους ομίλους ως πρωταθλήτρια Βελγίου. Η ομάδα του Ιβάν Λέκο κατέκτησε πέρσι το δεύτερο πρωτάθλημά της μέσα σε τρία χρόνια, τη στιγμή που πριν το 2016 είχε έντεκα χρόνια να πανηγυρίσει τον τίτλο, όντας πλέον και πάλι κυρίαρχος εντός της χώρας. Το ζήτημα για τη Μπριζ είναι να βρει τον τρόπο να κάνει και την ευρωπαϊκή υπέρβαση, με τελευταία της καλή πορεία να είναι η παρουσία της στα προημιτελικά του Europa League το 2015. Πρόκειται άλλωστε για ένα σύλλογο με ιστορία, ο οποίος τη δεκαετία του ’70 συμμετείχε σε δύο ευρωπαϊκούς τελικούς (ΟΥΕΦΑ 1976, Πρωταθλητριών 1978), έχοντας επίσης να επιδείξει κι άλλες αξιοπρόσεκτες πορείες στο παρελθόν. Βεβαίως τα δεδομένα έχουν αλλάξει πια, η Μπριζ δε φαίνεται να διαθέτει πλέον ομάδα που να μπορεί να φτάσει αρκετά ψηλά σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ συν τοις άλλοις έχει πέσει και σε έναν ιδιαίτερα απαιτητικό όμιλο. Οι Βέλγοι πάντως είναι ενθουσιασμένοι με την επιστροφή τους στο Champions League, θα απολαύσουν την εμπειρία και θα προσπαθήσουν για ό, τι καλύτερο.

Προπονητής: Ιβάν Λέκο

Ο Μισέλ Πρεντόμ αποχώρησε πέρσι μετά από τέσσερα χρόνια στον πάγκο της βελγικής ομάδας και ο αντικαταστάτης του, Ιβάν Λέκο, αποδείχθηκε εξαιρετική επιλογή. Στην πρώτη του χρονιά στη Μπριζ, ο άλλοτε παίκτης του συλλόγου πήρε το πρωτάθλημα, στην πρώτη μεγάλη του επιτυχία στην προπονητική του καριέρα. Ο 40χρονος Κροάτης τεχνικός είχε δουλέψει και στον ΠΑΟΚ τη σεζόν 2015-16 ως βοηθός του Ιγκόρ Τούντορ.

Το αστέρι: Γέλε Βόσεν

Αποτελεί τον πιο αξιόπιστο επιθετικό της Μπριζ, έχοντας πετύχει 16 γκολ στο προπέρσινο πρωτάθλημα και 14 στο αμέσως προηγούμενο, όμως πέρσι κινήθηκε σε ρηχά νερά, ταλαιπωρημένος και από τραυματισμούς. Έχει παραστάσεις και από το αγγλικό ποδόσφαιρο, παίζοντας στην Championship με τις Μίντλεσμπρο και Μπέρνλι, ενώ στις αρχές της δεκαετίας υπήρξε το «κανόνι» της Γκενκ, πανηγυρίζοντας μαζί της και ένα πρωτάθλημα, ενώ έχει άλλα δύο με τη Μπριζ.

Η μεταγραφή: Καβέχ Ρεζαεΐ

Ξεχώρισε πέρσι με τη Σαρλερουά, πετυχαίνοντας 12 τέρματα στο βελγικό πρωτάθλημα και η Μπριζ τον έκανε δικό της. Έχει ξεκινήσει εξαιρετικά  με τη νέα του ομάδα, μετρώντας ήδη 4 γκολ σε 6 παιχνίδια πρωταθλήματος.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ