Αφιέρωμα στο Champions League 2018-19: Δ' ΟΜΙΛΟΣ

ΛΟΚΟΜΟΤΙΒ ΜΟΣΧΑΣ

Έτος ίδρυσης: 1923

Πρόεδρος: Ίλια Γκέρκους

Γήπεδο: «RZD Arena», Μόσχα (27.320 θεατές)

Τίτλοι: 6 Πρωταθλήματα Ρωσίας/Σοβιετικής Ένωσης, 9 Κύπελλα Ρωσίας/Σοβιετικής Ένωσης, 2 Σούπερ Καπ Ρωσίας

Η Λοκομοτίβ έδωσε σκληρή μάχη πέρσι στο ρωσικό πρωτάθλημα και κατάφερε στο τέλος να πανηγυρίσει την κατάκτηση του τίτλου, του πρώτου της από το 2004. Το περσινό πρωτάθλημα ήταν το τρίτο στην ιστορία των Μοσχοβιτών μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και φυσικά τους εξασφάλισε μια θέση στους ομίλους του Champions League, ως επικεφαλής του ομίλου τους μάλιστα, για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2003-04! Η ρωσική ομάδα έχει χρόνια να κάνει κάτι καλό στην Ευρώπη, έχοντας ως σημεία αναφοράς της τις δύο πορείες ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1998 και το 1999, ενώ το 2003 και το 2004 έφτασε μέχρι τη φάση των «16» του Champions League. Πέρσι σταμάτησε στις 16 καλύτερες ομάδες του Europa League, μένοντας εκτός από τη μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου, Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο σύλλογος πέρασε δύσκολα τα τελευταία χρόνια, όντας μακριά από τις επιτυχίες και αντιμετωπίζοντας προβλήματα όπως η κόντρα μεταξύ των οπαδών και της διοίκησης, όμως από τη στιγμή που ανέλαβε ο Γκέρκους είχε ως στόχο να φέρει ξανά τον κόσμο στο γήπεδο και τα κατάφερε. Έφερε πίσω στη θέση του προπονητή τον Γιούρι Σέμιν, η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα μετά από πολλά χρόνια και το κλίμα άλλαξε άρδην. Η φετινή χρονιά δεν έχει ξεκινήσει καλά πάντως για τη Λοκομοτίβ, με μια «μουδιασμένη» εκκίνηση στο πρωτάθλημα και με απώλεια του Σούπερ Καπ από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο όμιλος στον οποίο έχει βρεθεί πάντως είναι αμφίρροπος, δεν έχει το μεγάλο όνομα και επιτρέπει στους Ρώσους να ονειρεύονται, έστω κι αν δεν είναι αυτοί που έχουν τον πρώτο λόγο για την πρόκριση.

Ο προπονητής: Γιούρι Σέμιν

Πραγματοποιεί την τέταρτη θητεία του στον πάγκο της Λοκομοτίβ και είναι ο προπονητής που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με τις επιτυχίες του συλλόγου. Υπό την καθοδήγησή του η ομάδα είχε κατακτήσει τα δύο πρωταθλήματα στις αρχές της περασμένης δεκαετίας (2002, 2004), ενώ ο ίδιος την οδήγησε στο τρίτο της πρωτάθλημα πέρσι. Εκείνος επίσης βρισκόταν στην άκρη του πάγκου την τελευταία φορά που η Λοκομοτίβ έπαιξε στο Champions League. Τα περισσότερα τρόπαια στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου φέρουν την υπογραφή του.

Το αστέρι: Τζέφερσον Φαρφάν

Πέρσι ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας μαζί με τον Μανουέλ Φερνάντες. Αν και οδεύει στα 34, ο κάποτε ταχύτατος Περουβιανός εξτρέμ είναι ακόμη ικανός να κάνει τη διαφορά και θα αποτελέσει σημαντικό όπλο στην προσπάθεια της Λοκομοτίβ να καταφέρει κάτι καλό φέτος στη διοργάνωση. Το καλοκαίρι πήρε μέρος με την εθνική Περού στο Μουντιάλ της Ρωσίας, το πρώτο Μουντιάλ για τους Λατινοαμερικάνους μετά από 36 χρόνια.

Η μεταγραφή: Φίοντορ Σμολόβ

Υπήρξε το «κανόνι» της Κράσνονταρ την τελευταία τριετία, πετυχαίνοντας 64 γκολ σε 101 συμμετοχές με τη ρωσική ομάδα. Αποτελεί έναν από τους καλύτερους επιθετικούς της Ρωσίας και πρόκειται για μια πολύ σπουδαία μεταγραφή για τη Λοκομοτίβ, με τους πρωταθλητές να ενισχύονται σε μεγάλο βαθμό στη γραμμή κρούσης.

ΠΟΡΤΟ

Έτος ίδρυσης: 1893

Πρόεδρος: Χόρχε Νούνο Πίντο ντα Κόστα

Γήπεδο: «Ντραγκάο», Οπόρτο (50.033 θεατές)

Τίτλοι: 28 Πρωταθλήματα Πορτογαλίας, 16 Κύπελλα Πορτογαλίας, 21 Σούπερ Καπ Πορτογαλίας, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Champions League, 2 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ/Europa League, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα

Πέντε χρόνια χωρίς πρωτάθλημα ήταν πολλά για μια ομάδα σαν την Πόρτο, έτσι οι «δράκοι» παρουσιάστηκαν πέρσι αποφασισμένοι να επιστρέψουν στην κορυφή και τα κατάφεραν. Για τέσσερις σεζόν έβλεπαν συνεχώς την πλάτη της Μπενφίκα, όμως πλέον είναι ξανά οι πρωταθλητές και θέλουν να δημιουργήσουν και πάλι τη δική τους κυριαρχία στην Πορτογαλία. Η Πόρτο είναι ένας σύλλογος με τη δική του μεγάλη ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αφού μιλάμε για τη δύο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης (1987, 2004) και για μια ομάδα που επίσης έχει δύο Europa League, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και δύο ακόμη Διηπειρωτικά, έχοντας να επιδείξει μια αξιοζήλευτη τροπαιοθήκη. Τελευταία όμως οι «δράκοι» δεν παρουσιάζονται αρκετά ανταγωνιστικοί στις διεθνείς διοργανώσεις, έχοντας φτάσει ως τα προημιτελικά του Champions League το 2015 όπου αποκλείστηκαν εύκολα από τη Μπάγερν και τις τελευταίες δύο χρονιές στη φάση των «16», όπου δεν πρόβαλλαν ιδιαίτερη αντίσταση σε Γιουβέντους και Λίβερπουλ. Από την Πόρτο έχουν περάσει μερικοί από τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης, με τους πρωταθλητές να είναι ένα κλαμπ που ξέρει όσο λίγα να πουλά (ο Πίντο ντα Κόστα είναι σπεσιαλίστας σε αυτό), όμως αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχει κάποιο μεγάλο όνομα που να μπορέσει να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την ομάδα (με εξαίρεση τον σπουδαίο Ίκερ Κασίγιας). Το υλικό της Πόρτο μπορεί να είναι πολύ καλό για την Πορτογαλία, όμως υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό όσον αφορά την Ευρώπη. Ο όμιλος επιτρέπει στους «δράκους» να κάνουν σχέδια για τα νοκ άουτ, εκεί όμως θα πρέπει αυτή τη φορά να πετάξουν φωτιές αν θέλουν να πάνε μακριά.

Ο προπονητής: Σέρτζιο Κονσεϊσάο

Ανέλαβε πέρσι τη μεγάλη πρόκληση να καθίσει στον πάγκο της Πόρτο και την έφερε εις πέρας με επιτυχία, οδηγώντας την ομάδα στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από πέντε χρόνια. Αυτός ήταν και ο πρώτος τίτλος του άλλοτε παίκτη του ΠΑΟΚ στην προπονητική του καριέρα και πλέον έχει ανεβάσει τις μετοχές του. Ζητούμενο τώρα είναι να διατηρήσει την Πόρτο στην κορυφή αλλά και να πετύχει κάτι αξιοσημείωτο στην Ευρώπη.

Το αστέρι: Γιασίν Μπραχίμι

Ο Ίκερ Κασίγιας προσφέρει σιγουριά με την τεράστια εμπειρία και κλάση του κάτω από τα δοκάρια, ο Έκτορ Ερέρα είναι ο ηγέτης στη μεσαία γραμμή, ο Βίνσεντ Αμπουμπακάρ είναι το «βαρύ χαρτί» στην επίθεση και ο Γιασίν Μπραχίμι είναι ίσως ο πιο ποιοτικός ποδοσφαιριστής των «δράκων», αυτός που μπορεί να κάνει το απρόβλεπτο και να βάλει φαντασία στο παιχνίδι της Πόρτο.

Η μεταγραφή: Ζοάο Πέδρο

Ρικάρντο Περέιρα, Μιγκέλ Λαγιούν και Ντιόγκο Νταλό αποχώρησαν αυτό το καλοκαίρι από την Πόρτο, αποδυναμώνοντάς την στη θέση των ακραίων μπακ, έτσι οι «δράκοι» απέκτησαν τον Βραζιλιάνο δεξιό οπισθοφύλακα από την Παλμέιρας ελπίζοντας να δικαιωθούν για αυτή την επιλογή και γιατί όχι να είναι ο επόμενος που θα «μοσχοπουλήσουν».

ΣΑΛΚΕ

Έτος ίδρυσης: 1904

Πρόεδρος: Κλέμενς Τόνις

Γήπεδο: «Βέλτινς Αρίνα», Γκελζενκίρχεν (62.271 θεατές)

Τίτλοι: 7 Πρωταθλήματα Γερμανίας, 5 Κύπελλα Γερμανίας, 1 Σούπερ Καπ Γερμανίας, 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ

Μετά από τρεις σεζόν απουσίας της από το Champions League, η Σάλκε επιστρέφει στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Η περσινή χρονιά θεωρείται επιτυχημένη για τους «βασιλικούς μπλε», οι οποίοι τερμάτισαν δεύτεροι στη Bundesliga πίσω από την άπιαστη Μπάγερν (η καλύτερή τους θέση την τελευταία οκταετία), κάτι που ισοδυναμεί με ένα… μικρό πρωτάθλημα στη Γερμανία. Αν και είναι ένα κλαμπ που σπάνια διεκδικεί τίτλους, θεωρείται μία από τις δυνατότερες γερμανικές ομάδες και στην επιστροφή της στο Champions League έχει ως στόχο τουλάχιστον την πρόκριση στα νοκ άουτ, ένας στόχος εφικτός αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τον όμιλο στον οποίο έχει βρεθεί. Η ομάδα του Ντομένικο Τεντέσκο θέλει να έχει ως οδηγό την πορεία της τη σεζόν 2010-11, όταν και είχε φτάσει ως τα ημιτελικά της διοργάνωσης, έστω κι αν κάτι παρόμοιο φαίνεται αρκετά δύσκολο τη δεδομένη στιγμή. Η Σάλκε έχασε το καλοκαίρι δύο μεγάλα ταλέντα (Γκορέτσκα, Μέγερ), ενισχύθηκε με παίκτες κυρίως από τη Bundesliga και μένει να δούμε αν η φετινή της έκδοση θα είναι το ίδιο επιτυχημένη με πέρσι. Έχει αρχίσει πάντως πολύ άσχημα τη σεζόν, με δυο ήττες στα δυο πρώτα της παιχνίδια στο πρωτάθλημα.

Ο προπονητής: Ντομένικο Τεντέσκο

Μόλις στα 33 του χρόνια, ο Ιταλός θεωρείται ένας από τους ανερχόμενους προπονητές στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Τη σεζόν 2016-17 ανέλαβε μεσούσης της περιόδου την Άουε, ομάδα δεύτερης κατηγορίας, σώζοντάς την από βέβαιο υποβιβασμό. Πέρσι, στην πρώτη του χρονιά στα πολύ βαθιά, τερμάτισε με τη Σάλκε στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, κάνοντας γνωστό το όνομά του στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό.

Το αστέρι: Ντάνιελ Καλιτζούρι

Αποκτήθηκε στα μέσα της προπέρσινης σεζόν από τη Βόλφσμπουργκ και έχει ήδη εξελιχθεί σε έναν πολύ σημαντικό παίκτη για τη Σάλκε, βοηθώντας πολύ από τη δεξιά πλευρά. Μαζί με παίκτες όπως ο Νάλντο, ο Μπενταλέμπ, ο Εμπολό, ο Κονοπλιάνκα και ο Μπουργκστάλερ αποτελούν τον βασικό κορμό των «βασιλικών μπλε» και τους πρωταγωνιστές αυτής της ομάδας.

Η μεταγραφή: Μαρκ Ουτ

Με 17 τέρματα σε 38 παιχνίδια ήταν πέρσι ο πρώτος σκόρερ της Χοφενχάιμ, συμβάλλοντας τα μέγιστα στο να βγει η ομάδα στο Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία της. Το συμβόλαιό του δεν ανανεώθηκε και η Σάλκε δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, αποκτώντας ως ελεύθερο τον Γερμανό σέντερ φορ και ενισχύοντας σε μεγάλο βαθμό την επιθετική της γραμμή, στην οποία υπάρχουν επίσης οι Εμπολό, Μπουργκστάλερ και Ντι Σάντο.

ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΪ

Έτος ίδρυσης: 1905

Πρόεδρος: Μουσταφά Τσενγκίζ

Γήπεδο: «Turk Telekom Stadi», Κωνσταντινούπολη (52.223 θεατές)

Τίτλοι: 21 Πρωταθλήματα Τουρκίας, 17 Κύπελλα Τουρκίας, 15 Σούπερ Καπ Τουρκίας, 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης

Μετά από τη διετή κυριαρχία της Μπεσίκτας, η Γαλατάσαραϊ κατάφερε να ανακτήσει τα σκήπτρα στο τουρκικό ποδόσφαιρο, κατακτώντας την πρώτη θέση σε ένα πρωτάθλημα-θρίλερ το οποίο διεκδίκησαν μέχρι τέλους τέσσερις ομάδες! Η «Τσιμ Μπομ Μπομ» επιστρέφει έτσι στο Champions League και γενικότερα στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αφού πέρσι αποκλείστηκε μόλις από τα προκριματικά του Europa League από την άσημη Έστερσουντ. Η Γαλατάσαραϊ είναι ο μοναδικός τουρκικός σύλλογος που έχει ευρωπαϊκά τρόπαια στη συλλογή του, αφού το 2000 κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ εις βάρος της Άρσεναλ και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ επικρατώντας της Ρεάλ Μαδρίτης, διαθέτοντας μια σπουδαία ομάδα με πρωταγωνιστή τον Γκεόργκι Χάτζι. Κατά καιρούς έχουν φορέσει τη φανέλα της σπουδαία ονόματα, αφού η μεγάλη οικονομική δυνατότητα των τουρκικών συλλόγων έχει σαν αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι αστέρες να επιλέγουν να παίξουν ποδόσφαιρο στη χώρα, ενώ εδώ και λίγα χρόνια διαθέτει και ένα νέο, υπερσύγχρονο γήπεδο. Η Γαλατά βρίσκεται σε έναν όμιλο που φαντάζει απρόβλεπτος και γι’ αυτό μπορεί να διεκδικήσει την πρόκριση, έχοντας ως τελευταία καλή της παρουσία την πορεία της ως τα προημιτελικά το 2013.

Ο προπονητής: Φατίχ Τερίμ

Η επιλογή του Ιγκόρ Τούντορ δεν αποδείχθηκε η καλύτερη δυνατή και η Γαλατά στράφηκε πέρσι στη σίγουρη λύση του Φατίχ Τερίμ, ο οποίος βρίσκεται για τέταρτη φορά στο τιμόνι της τουρκικής ομάδας. Ο «Αυτοκράτορας», όπως είναι το παρατσούκλι του, έχει μια μακρά και επιτυχημένη πορεία στους πάγκους και θεωρείται ο κορυφαίος Τούρκος προπονητής, καθώς επίσης και ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Έχει κατακτήσει επτά πρωταθλήματα με τη Γαλατά, ήταν αυτός που την οδήγησε στον θρίαμβο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2000 αλλά και στην τελευταία της καλή πορεία στο Champions League πριν από μια πενταετία. Η τεράστια εμπειρία του μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική στην επανεμφάνιση της «Τσιμ Μπομ Μπομ» στην κορυφαία διοργάνωση.

Το αστέρι: Γκάρι Ροντρίγκες

Μετακινήθηκε πριν από ενάμιση χρόνο στη Γαλατά από τον ΠΑΟΚ και αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για τους πρωταθλητές Τουρκίας, έχοντας προσφέρει πολλά στα άκρα της επίθεσης. Μαζί με τον Σοφιάν Φεγκουλί και τον Γιουνές Μπελχαντά είναι από τους πιο ποιοτικούς παίκτες της ομάδας και θα σηκώσουν πολύ από το επιθετικό βάρος, τώρα που αποχώρησε ο περσινός πρώτος σκόρερ Μπαφετιμπί Γκομίς.

Η μεταγραφή: Εμρέ Ακμπάμπα

Κάνοντας εντυπωσιακές εμφανίσεις πέρσι στο τουρκικό πρωτάθλημα με την Αλάνιασπορ (14 γκολ-10 ασίστ), ο 25χρονος μεσοεπιθετικός έκανε φέτος το μεγάλο βήμα στην καριέρα του παίρνοντας μεταγραφή για τη Γαλατάσαραϊ. Οι Τούρκοι έκαναν επίσης δικό τους και τον Γιούτο Ναγκατόμο (ήταν δανεικός πέρσι), που προσφέρει στα άκρα της άμυνας με την εμπειρία που κουβαλάει από τα επτά χρόνια στη Serie A.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ