Αφιέρωμα στο Champions League 2019-20: Δ' Όμιλος

 

ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ

Έτος ίδρυσης: 1897

Πρόεδρος: Αντρέα Ανιέλι

Γήπεδο: “Juventus Stadium” (41.507 θεατές)

Τίτλοι: 35 Πρωταθλήματα Ιταλίας, 13 Κύπελλα Ιταλίας, 8 Σούπερ Καπ Ιταλίας, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Champions League, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 3 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ, 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα

 

Απόλυτη κυρίαρχος στην Ιταλία, η Γιουβέντους πανηγύρισε πέρσι για όγδοη σερί χρονιά τον τίτλο στη Serie A και δεν επιτρέπει σε κανέναν να αμφισβητήσει τα εντός συνόρων πρωτεία της. Εδώ και αρκετά χρόνια όμως, το μεγάλο απωθημένο είναι η διάκριση στο Champions League. Επί προεδρίας Αντρέα Ανιέλι, η “Μεγάλη Κυρία” έχει γιγαντώσει ξανά και συνεχίζει μάλιστα να εξελίσσεται, μετά την περιπέτεια της περασμένης δεκαετίας λόγω σκανδάλου Calciopoli. Η κατασκευή του νέου γηπέδου, το μεγάλωμα του brand name, η απόκτηση του Κριστιάνο Ρονάλντο το περασμένο καλοκαίρι, όλα δείχνουν πως η Γιουβέντους είναι ένας οργανισμός που συνεχώς αναπτύσσεται, όμως άπαντες στο σύλλογο γνωρίζουν πως αυτό που χρειάζεται για να επιστρέψει οριστικά στο κλαμπ των κορυφαίων είναι η κατάκτηση του Champions League, το οποίο σημειωτέον έχουν να κερδίσουν οι “μπιανκονέρι” από το 1996. Πέρσι, λόγω και της παρουσίας του Ρονάλντο στην ομάδα, η Γιουβέντους θεωρούνταν ένα από τα μεγάλα φαβορί για να κάνει δικό της το βαρύτιμο τρόπαιο, όμως ο εξαιρετικός Άγιαξ την άφησε εκτός στα προημιτελικά. Τα τελευταία χρόνια δε, έχει φτάσει κοντά στην πηγή χωρίς να πιει νερό, αφού μέσα σε τρεις χρονιές έφτασε σε δύο τελικούς, τους οποίους όμως έχασε (2015, 2017). Φέτος ξεκινά και πάλι ως ένα από τα φαβορί και θέλει αυτή τη φορά να καταφέρει να φτάσει ως το τέλος. Δεν είναι εύκολο, αλλά επειδή λέγεται Γιουβέντους και έχει στις τάξεις της τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στην ιστορία της διοργάνωσης, είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστήσει.

 

Ο προπονητής: Μαουρίτσιο Σάρι

Μετά από πέντε χρόνια παρουσίας του στον πάγκο της “Κυρίας”, ο απόλυτα πετυχημένος βάσει τίτλων Μαξ Αλέγκρι αποχώρησε και τη θέση του ανέλαβε ο Μαουρίτσιο Σάρι. Ο 60χρονος τεχνικός, που στα πρώτα χρόνια του ως προπονητής δούλευε παράλληλα και ως... τραπεζικός υπάλληλος, πέρασε την περσινή σεζόν στην Αγγλία και την Τσέλσι, στην οποία δε μπόρεσε να αφήσει το στίγμα του κι ας κατέκτησε μαζί της το Europa League, τον πρώτο τίτλο στην καριέρα του! Γνωστός για το άμεσο και επιθετικό ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του, έναν τρόπο τελείως διαφορετικό από του Αλέγκρι, ο Σάρι ελπίζει να περάσει τη φιλοσοφία του στη Γιουβέντους και να την οδηγήσει στην επιτυχία.

 

Το αστέρι: Κριστιάνο Ρονάλντο

Το περασμένο καλοκαίρι άφησε μετά από εννέα χρόνια τη Μαδρίτη και τη Ρεάλ για μια νέα πρόκληση, αυτή της Γιουβέντους. Αν και κάπως δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στην αρχή, ολοκλήρωσε τη χρονιά με 21 τέρματα στη Serie A, ενώ στο Champions League μπορεί στους ομίλους να βρήκε μόλις μια φορά δίχτυα, όμως στα νοκ άουτ πήρε ξανά “φωτιά” με πέντε τέρματα, τρία από τα οποία στην ανατροπή-πρόκριση κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης στους “16”. Η Γιουβέντους θα χρειαστεί ξανά τα γκολ του κορυφαίου σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης αν θέλει να φτάσει μακριά.

 

Η μεταγραφή: Μάτάις Ντε Λιχτ

Σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο η Γιουβέντους ακολούθησε ξανά την πολιτική του να αποκτά πολύ καλούς ποδοσφαιριστές ως ελεύθερους (Ράμσεϊ, Ραμπιό), πήρε πίσω από την Παρί τον θρυλικό Τζίτζι Μπουφόν για να κλείσει ο 41χρονος γκολκίπερ την καριέρα του στην ομάδα της καρδιάς του, προχώρησε σε ανταλλαγή με τη Σίτι δίνοντας τον Ζοάο Κανσέλο για τον Ντανίλο (μια κίνηση που λίγοι κατάλαβαν), ενώ επέστρεψε στο ρόστερ και ο Γκονσάλο Ιγκουαΐν. Ωστόσο η πιο εντυπωσιακή προσθήκη ήταν σίγουρα αυτή του Ολλανδού κεντρικού αμυντικού Ματάις Ντε Λιχτ, ο οποίος εντυπωσίασε την περσινή χρονιά στο Champions League με τον Άγιαξ και πολιορκήθηκε από πολλές ομάδες, όμως τελικά κατέληξε στο Τορίνο. Ο Ντε Λιχτ, στα 20 μόλις χρόνια του, έχει όλα τα φόντα για να γίνει ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στον κόσμο, ενώ τώρα μετά και το σοβαρό τραυματισμό του Κιελίνι θα πάρει με το καλημέρα φανέλα βασικού στους “μπιανκονέρι”.

 

ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Έτος ίδρυσης: 1903

Πρόεδρος: Ενρίκε Θερέθο

Γήπεδο: “Γουάντα Μετροπολιτάνο” (68.900 θεατές)

Τίτλοι: 10 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 10 Κύπελλα Ισπανίας, 2 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 3 Europa League, 3 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο

 

Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν ένα καλοκαίρι μεγάλων αλλαγών για την Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού οι “ροχιμπλάνκος” έφτασαν σε ένα τέλος εποχής, αποχαιρετώντας παίκτες όπως ο Γκριεζμάν, ο Γκοδίν, ο Φελίπε Λουίς, ο Χουάνφραν αλλά και ο Λούκας Ερναντές και ο Ρόντρι. Όπως είναι λογικό λοιπόν, οι Μαδριλένοι θα έπρεπε να ενισχυθούν αρκετά προκειμένου να καλύψουν τα κενά που άφησαν όσοι έφυγαν. Έτσι κι έγινε, με την Ατλέτικο να ξοδεύει πάνω από 200 εκατομμύρια για να φέρει στο “Μετροπολιτάνο” παίκτες όπως ο Ερμόσο, ο Μάρκος Γιορέντε, ο Τρίπιερ, ο Λόντι, ο Φελίπε, ο Έκτορ Ερέρα (αυτός αποκτήθηκε ως ελεύθερος) και φυσικά το νέο μεγάλο αστέρι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ο Ζοάο Φέλιξ. Η φετινή χρονιά είναι μια πρόκληση για τους “ροχιμπλάνκος”, οι οποίοι συνεχίζουν να πορεύονται με τον Ντιέγκο Σιμεόνε στον πάγκο τους αλλά σαν ομάδα είναι πλέον αρκετά διαφορετική, ειδικά στην αμυντική γραμμή που έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Θα έχει και πάλι ως κύρια χαρακτηριστικά της τη σκληράδα και τη μαχητικότητα, όμως η ποιότητα που έχει το υλικό της ειδικά μετά και την προσθήκη του Φέλιξ την υποχρεώνει να προσπαθήσει τουλάχιστον να μας δείξει και έναν άλλον τρόπο παιχνιδιού. Θα κυνηγήσει τη διάκριση τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, θέλοντας μετά από δύο χρόνια να φτάσει και πάλι μακριά στο Champions League, αφού πρόπερσι αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων και πέρσι στους “16” από τη Γιουβέντους, την οποία θα τη συναντήσει και φέτος στον όμιλο.

 

Ο προπονητής: Ντιέγκο Σιμεόνε

Ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Ατλέτικο έχει πανηγυρίσει τα πάντα με την ομάδα από το 2011 που βρίσκεται στον πάγκο της, εκτός από το τρόπαιο του Champions League. Γνωστός για το πάθος και τη μαχητικότητά του, χαρακτηριστικά που φροντίζει να περνάει και στους παίκτες του, ετοιμάζεται να δώσει πολλές ακόμη μάχες για άλλη μια χρονιά, θέλοντας να οδηγήσει τους “ροχιμπλάνκος” όσο πιο μακριά γίνεται σε όλες τις διοργανώσεις.

 

Το αστέρι: Γιαν Όμπλακ

Τα τελευταία χρόνια η Ατλέτικο φημίζεται για την εξαιρετική άμυνά της, όμως οι αποχωρήσεις των Γκοδίν, Ερναντές, Χουανφράν και Φελίπε Λουίς θα τεστάρουν τη λειτουργία της στα μετόπισθεν. Ευτυχώς για τους “ροχιμπλάνκος”, ο Γιαν Όμπλακ συνεχίζει να υπερασπίζεται τα δοκάρια τους, με τον Σλοβένο γκολκίπερ να αποτελεί πλέον εγγύηση και να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο αυτή τη στιγμή.

 

Η μεταγραφή: Ζοάο Φέλιξ

Έγινε αυτό το καλοκαίρι η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Ατλέτικο (και τέταρτη ακριβότερη στον κόσμο), αφού η αγορά του από τη Μπενφίκα κόστισε 126 εκατομμύρια ευρώ, κι όλα αυτά για έναν παίκτη που ακόμη δεν έχει κλείσει τα 20 χρόνια του. Ο Ζοάο Φέλιξ όμως θεωρείται ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα ευρωπαϊκά γήπεδα και έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να εξελιχθεί σε έναν παίκτη που θα αφήσει το σημάδι του τα επόμενα χρόνια. Πέτυχε πέρσι 20 γκολ με τη Μπενφίκα, έλαμψε στο Europa League καθώς έγινε ο νεότερος παίκτης που σκοράρει χατ τρικ στη διοργάνωση (στον προημιτελικό με την Άιντραχτ), ενώ έχει ήδη ξεκινήσει εξαιρετικά και με την Ατλέτικο.

 

ΜΠΑΓΕΡ ΛΕΒΕΡΚΟΥΖΕΝ

Έτος ίδρυσης: 1904

Ιδιοκτήτης: Bayer AG

Γήπεδο: “Μπάι Αρίνα” (30.210 θεατές)

Τίτλοι: 1 Κύπελλο Γερμανίας, 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ

 

Στη μεγάλη μάχη που έγινε πέρσι στη Bundesliga για τα εισιτήρια του Champions League, η Μπάγερ Λεβερκούζεν κατάφερε να βγει νικήτρια και να επιστρέψει στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ομάδα που σπάνια διεκδικεί τίτλους και ακόμη πιο σπάνια τους κατακτά, η Λεβερκούζεν έχει να θυμάται ακόμη εκείνη τη σπουδαία γι’ αυτή σεζόν 2001-02, τότε που διεκδίκησε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Champions League (έχασε στον τελικό από τη Ρεάλ με εκείνο το ιστορικό γκολ του Ζιντάν), όμως δεν κατάφερε να κατακτήσει τίποτα από αυτά. Από τότε οι “ασπιρίνες” δεν έχουν καταφέρει κάτι το αξιοσημείωτο στην Ευρώπη, αφού στο Champions League η πορεία τους συνήθως σταματά στη φάση των “16”. Φέτος φαντάζει τρομερά δύσκολη ακόμη και η πρόκριση στα νοκ άουτ, αφού έπεσε σε όμιλο με Γιουβέντους και Ατλέτικο Μαδρίτης. Παρ’ όλα αυτά στο Λεβερκούζεν έχει χτιστεί μια αρκετά ενδιαφέρουσα ομάδα, η οποία διαθέτει αρκετούς καλούς ποδοσφαιριστές (Μπέντερ, Χάβερτζ, Μπέιλι, Μπελαραμπί, Φόλαντ) κι ας έχασε το καλοκαίρι τον Τζούλιαν Μπραντ. Ο ρεαλιστικός στόχος για τους Γερμανούς είναι η συνέχεια στο Europa League, αυτό όμως δε σημαίνει πως δε μπορούν να βάλουν δύσκολα στα φαβορί του ομίλου.

 

Ο προπονητής: Πίτερ Μπος

Έφτιαξε όνομα σαν προπονητής στον Άγιαξ, οδηγώντας τον ως τον τελικό του Europa League το 2017. Η καλή δουλειά του στον “Αίαντα” του άνοιξε τις πόρτες της Bundesliga, αφού ανέλαβε τη Ντόρτμουντ, όμως στη Βεστφαλία τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά και έτσι αποχώρησε μετά από μόλις έξι μήνες. Στη Λεβερκούζεν πάντως φαίνεται να έχει βρει αυτό που του ταιριάζει, αφού έχει αφήσει άπαντες ικανοποιημένους, ενώ από τότε που ανέλαβε (Δεκέμβρης του 2018) έχει νικήσει πάνω από τα μισά παιχνίδια που έχει δώσει.

 

Το αστέρι: Κάι Χάβερτζ

Μπορεί να είναι μόλις 20 χρονών, αλλά συγκαταλέγεται ήδη στους καλύτερους Γερμανούς ποδοσφαιριστές αυτή τη στιγμή και είναι μεγάλο συν για τη Μπάγερ που μπόρεσε να τον κρατήσει για τουλάχιστον μία ακόμη σεζόν. Ο νεαρός μέσος πέτυχε πέρσι 17 γκολ στη Bundesliga, διαθέτει υψηλή τεχνική κατάρτιση, παίζει και με τα δύο πόδια και είναι έτοιμος για ακόμη πιο σπουδαία πράγματα φέτος.

 

Η μεταγραφή: Κερέμ Ντεμιρμπάι

Από τους πιο σημαντικούς παίκτες για τη Χόφενχαϊμ τα τελευταία χρόνια, ο Κερέμ Ντεμιρμπάι θα φορά πλέον τη φανέλα της Λεβερκούζεν και έχει ως στόχο να βοηθήσει τις “ασπιρίνες” τόσο εκτελεστικά όσο και-περισσότερο-δημιουργικά.

 

ΛΟΚΟΜΟΤΙΒ ΜΟΣΧΑΣ

Έτος ίδρυσης: 1922

Πρόεδρος: Βασίλι Κικνάτζε

Γήπεδο: “RZD Arena”(27.320 θεατές)

Τίτλοι: 3 Πρωταθλήματα Ρωσίας, 10 Κύπελλα Σοβιετικής Ένωσης/Ρωσίας, 3 Σούπερ Καπ Ρωσίας

 

Πέρσι πήρε το πρωτάθλημα στη Ρωσία μετά από 14 ολόκληρα χρόνια και κατάφερε να επιστρέψει στους ομίλους του Champions League μετά από το ίδιο χρονικό διάστημα. Αν και βρέθηκε σε έναν ανοικτό όμιλο όμως, με Πόρτο, Σάλκε και Γαλατάσαραϊ, δεν κατάφερε τίποτα παραπάνω από την τελευταία θέση. Φέτος μπορεί να μην πήρε ξανά τον τίτλο στη χώρα της, όμως τερμάτισε στη δεύτερη θέση και βρίσκεται ξανά στην κορυφαία διοργάνωση, επιτυχία πολύ μεγάλη φυσικά για μια ομάδα που μέχρι πέρσι απουσίαζε τόσα χρόνια από τους ομίλους. Η ομάδα των σιδηροδρόμων έχει ως καλύτερη πορεία της στο Champions League την παρουσία της ως τη φάση των “16” το 2004, αλλά τις καλύτερες πορείες της τις έχει κάνει στο Κύπελλο Κυπελλούχων, όταν είχε φτάσει ως τα ημιτελικά για δυο σερί χρονιές (1998, 1999). Φυσικά σε τέτοιον όμιλο δε μπορεί να ονειρεύεται πρόκριση στα νοκ άουτ, αν όμως καταφέρει να πάρει την τρίτη θέση και να συνεχίσει στο Europa θα νιώθει απόλυτα ικανοποιημένη.

 

Ο προπονητής: Γιούρι Σέμιν

Προπονητής με τεράστια εμπειρία στα 72 του πλέον χρόνια, αποτελεί μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα για το ρωσικό ποδόσφαιρο και τη Λοκομοτίβ, αφού βρίσκεται πίσω από όλα τα πρωταθλήματα και τις πρόσφατες επιτυχίες της ομάδας. Αυτή είναι η τέταρτη διαφορετική θητεία του στους Μοσχοβίτες και μαζί του ο σύλλογος έχει πανηγυρίσει συνολικά 15 τρόπαια, μαζί και όλες τις συμμετοχές στο Champions League.

 

Το αστέρι: Φίοντορ Σμολόφ

Με τον Φαρφάν τραυματία, ο Φίοντορ Σμολόφ αποτελεί ό, τι πιο αξιόπιστο στην επίθεση για τη Λοκομοτίβ. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους Ρώσους επιθετικούς, ο οποίος είχε εξαιρετική παρουσία τα προηγούμενα χρόνια στην Κράσνονταρ, όμως πέρσι στην πρώτη του χρονιά με τη Λοκομοτίβ δεν είχε τις επιδόσεις που όλοι περίμεναν. Φέτος ελπίζει να τα πάει καλύτερα και να βοηθήσει όσο μπορεί την ομάδα του στην Ευρώπη.

 

Η μεταγραφή: Ζοάο Μάριο

Η αγορά του Κριχόβιακ από την Παρί έναντι 12 εκατομμυρίων ευρώ ήταν πολύ σημαντική, ωστόσο ο έμπειρος Πολωνός χαφ αγωνιζόταν και πέρσι στην ομάδα, ως δανεικός. Από τα νέα πρόσωπα, ξεχωρίζει σίγουρα η προσθήκη του Ζοάο Μάριο (πήγε στη Μόσχα ως δανεικός απ’ την Ίντερ), με τον Πορτογάλο μέσο να θέλει να αφήσει πίσω τη μέτρια παρουσία του στους “νερατζούρι” και να αποδειχθεί μια σημαντική μονάδα για τη Λοκομοτίβ.

 

Πηγή: www.uefa.com

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ