Αφιέρωμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2022-Μέρος Α'

 

Έφτασε λοιπόν η στιγμή για την έναρξη του 22ου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου ιδιαίτερου, του πρώτου που θα διεξαχθεί ενόσω έχουμε χειμώνα στο βόρειο ημισφαίριο (20/11-18/12), του πρώτου στη Μέση Ανατολή και του μοναδικού ίσως που έχει χαρακτηριστεί τόσο αμφιλεγόμενο πριν καν ξεκινήσει. Τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας για το πώς πήρε το Κατάρ το χρίσμα από τη FIFA να οργανώσει το μεγάλο αυτό ποδοσφαιρικό γεγονός, για τον τρόπο αντιμετώπισης διαφόρων κοινωνικών ομάδων από το καθεστώς των Αράβων και πολύ περισσότερο για τους χιλιάδες εργάτες που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια της κατασκευής όλων αυτών των υπερπολυτελών γηπέδων έχουν ρίξει πολλές βαριές “σκιές” σε αυτή τη διοργάνωση. Εμείς πάντως θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε μόνο για ποδόσφαιρο και σε αυτό το αφιέρωμα του blog που χωρίζεται σε δύο μέρη θα γνωρίσουμε και τις 32 ομάδες, τους προπονητές και τους παίκτες που ρίχνονται στη μάχη με σκοπό να εκπληρώσουν το μεγαλύτερο όνειρο κάθε ενός που ασχολείται με το άθλημα αυτό, τη συμμετοχή και την κατάκτηση ενός Μουντιάλ. Ας ξεκινήσουμε.

 

Του Ανδρέα Λεκάκη

 

 

Α' ΟΜΙΛΟΣ

 

ΚΑΤΑΡ

Συμμετοχές: 1

Καλύτερη πορεία: -

 

Οι οικοδεσπότες του φετινού Μουντιάλ ετοιμάζονται για την πρώτη τους συμμετοχή στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό τουρνουά. Η δυναμικότητα της ομάδας είναι περιορισμένη και στο Κατάρ γνωρίζουν πολύ καλά πως αν δεν ήταν διοργανωτές δύσκολα θα έπαιρναν μέρος σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Από τη στιγμή όμως που βρίσκονται στη μεγάλη γιορτή θέλουν να ζήσουν την εμπειρία και να παλέψουν για το καλύτερο δυνατό, σε έναν όμιλο που δεν είναι απαγορευτικός ως προς το να πάρουν τους πρώτους τους βαθμούς στη διοργάνωση. Οι Καταριανοί έχουν να επιδείξουν την πρόσφατη επιτυχία της κατάκτησης του Ασιατικού Κυπέλλου το 2019, ενώ έχουν και μια κάποια... εμπειρία ως προς το να ανταγωνιστούν ομάδες άλλων ηπείρων αφού συμμετείχαν ως επίσημοι προσκεκλημένοι στο Κόπα Αμέρικα του 2019 και στο Gold Cup (Βόρεια και Κεντρική Αμερική) το 2021. Με ισπανική φιλοσοφία λόγω του προπονητή αλλά κανέναν παίκτη να μην αγωνίζεται εκτός του εθνικού πρωταθλήματος, το Κατάρ θέλει μπροστά στο κοινό του να δώσει αφορμές για να θυμόμαστε την παρθενική του συμμετοχή.

 

Ο προπονητής: Φέλιξ Σάντσες

Γεννημένος στη Βαρκελώνη και κάνοντας τα πρώτα του προπονητικά βήματα στη φημισμένη ακαδημία της Μπαρτσελόνα, τη Masia, ο Φέλιξ Σάντσες νιώθει πλέον σαν δεύτερο σπίτι του το Κατάρ μιας και βρίσκεται εκεί από το 2006 δουλεύοντας σε ακαδημίες, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε τις μικρές εθνικές και από το 2017 είναι ο προπονητής της ανδρικής ομάδας. Το 2019 οδήγησε το Κατάρ στην κατάκτηση του Ασιατικού Κυπέλλου και το 2021 στην τρίτη θέση του πρώτου υπό τη FIFA Αραβικού Κυπέλλου.

 

Το αστέρι: Αλμοέζ Αλί

Σε ένα ρόστερ με όχι και τόσο μεγάλη ποιότητα, αξίζει να σταθεί κανείς στον Αλμοέζ Αλί. Ο 26χρονος φορ είναι ο “κανονιέρης” του Κατάρ αφού είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής με 42 τέρματα, ενώ τα 9 γκολ του στο Ασιατικό Κύπελλο του '19 βοήθησαν στο να φτάσει η ομάδα στη μεγαλύτερη επιτυχία της έως σήμερα.

 

Τερματοφύλακες: Σαάντ Αλ-Σέεμπ (Αλ-Σαντ), Μεσχάλ Μπαρσάμ (Αλ-Σαντ), Γιουσέφ Χασάν (Αλ-Γκαράφα)

Αμυντικοί: Αμπντελκαρίμ Χασάν (Αλ-Σαντ), Μπουαλέμ Κουκί (Αλ-Σαντ), Ρο-Ρο (Αλ Σαντ), Ισμαΐλ Μοχαμάντ (Αλ-Ντουχαΐλ), Μπασάμ Αλ-Ραβί (Αλ-Ντουχαΐλ), Ταρέκ Σαλμάν (Αλ-Σαντ), Μουσάμπ Κεντέρ (Αλ-Σαντ), Χομάμ Αχμέντ (Αλ-Γκαράφα), Γιασέμ Γκαμπέρ (Αλ-Αράμπι)

Μέσοι: Καρίμ Μπουντιάφ (Αλ-Ντουχαΐλ), Αμπντουλαχίζ Χατέμ (Αλ-Ραγιάν), Αλί Ασαντάλα (Αλ-Σαντ), Ασίμ Μαντίμπο (Αλ-Ντουχαΐλ), Σαλέμ Αλ-Χαΐρι (Αλ-Σαντ), Μοχάμεντ Βάαντ (Αλ-Σαντ), Μοσταφά Μεσχάαλ (Αλ-Σαντ)

Επιθετικοί: Χασάν Αλ-Χάιντος (Αλ-Σαντ), Ακράμ Αφίφ (Αλ-Σαντ), Αλμοέζ Αλί (Αλ-Ντουχαΐλ), Μοχάμεντ Μουντάρι (Αλ-Ντουχαΐλ), Αχμέντ Αλαελντίν (Αλ-Γκαράφα), Καλίντ Μουνίρ (Αλ-Βάκρα), Ναΐφ Αλ-Χαντράμι (Αλ-Βάκρα)

 

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Συμμετοχές: 11

Καλύτερη πορεία: Φιναλίστ (1974, 1978, 2010)

 

Η εθνική Ολλανδίας επιστρέφει στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μάλιστα με υψηλούς στόχους. Οι “οράνιε”, μια από τις παραδοσιακές δυνάμεις σε Μουντιάλ με τρεις συμμετοχές σε τελικούς άλλωστε, έλειψαν από το ραντεβού της Ρωσίας προ τετραετίας και ενώ στη Βραζιλία το 2014 είχαν πάρει την τρίτη θέση, όμως τώρα επανέρχονται δυναμικά. Ο προπονητής τους, ο πολύπειρος Λουίς Φαν Χάαλ, δε δίστασε να δηλώσει προ ημερών πως η ομάδα του έχει το βλέμμα στραμμένο στο κύπελλο. Βαρύγδουπες δηλώσεις, όμως η αλήθεια είναι πως η Ολλανδία έχει τα φόντα για να φτάσει ψηλά. Σπουδαίες επιλογές στην άμυνα προεξέχοντος του αρχηγού Βίρτζιλ Φαν Ντάικ, ποιοτική μεσαία γραμμή με σημείο αναφοράς τον Ντε Γιονγκ της Μπαρτσελόνα, επίθεση που μπορεί να κάνει τη διαφορά με τον Ντεπάι των 42 γκολ με το εθνόσημο και τον τρομερά φορμαρισμένο Χάκπο να ξεχωρίζουν και γενικότερα η νέα αυτή γενιά της στην πιο ώριμη φάση της. Αν υπάρχει ίσως ένα αδύναμο σημείο αυτό είναι στη θέση του τερματοφύλακα και στο ότι δεν υπάρχει εμπειρία από Μουντιάλ στους παίκτες του ρόστερ. Οι “τουλίπες” προκρίθηκαν στο Μουντιάλ ως πρώτες πετυχαίνοντας 33 γκολ στον όμιλό τους και τώρα βρίσκονται σε ένα γκρουπ όπου σίγουρα μπορούν την πρώτη θέση, έτσι ώστε να ανοίξει μετά ο δρόμος για να φτάσουν μέχρι τις τελευταίες “πίστες” της διοργάνωσης.

 

Ο προπονητής: Λουίς Φαν Χάαλ

Στα 71 του χρόνια, αυτή η τεράστια μορφή των πάγκων έχει κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο. Αυτό που λείπει στον Φαν Χάαλ για να γράψει μια για πάντα με τεράστια γράμματα το όνομά του στα βιβλία του ολλανδικού αλλά και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου είναι ένα τρόπαιο με την εθνική ομάδα. Ο ίδιος το πιστεύει πραγματικά πως η Ολλανδία μπορεί να πετύχει σε αυτό το Μουντιάλ, το δήλωσε άλλωστε. Η πρώτη του εμπειρία σαν ομοσπονδιακός προπονητής της χώρας του ήταν τραυματική, αφού οι “οράνιε” δε μπόρεσαν να βρεθούν στο Μουντιάλ του 2002. Η δεύτερη ήταν επιτυχημένη, αφού οδήγησε την ομάδα στην τρίτη θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας. Στην τρίτη του θητεία, θέλει να φτάσει ακόμη πιο ψηλά.

 

Το αστέρι: Βίρτζιλ Φαν Ντάικ

Σε μια ομάδα με πολύ ταλέντο και ποιότητα, ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ είναι η προσωπικότητα που ξεχωρίζει, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Ολλανδίας. Μοιάζει ίσως περίεργο σε πολλούς, αλλά στα 31 του ο σέντερ μπακ της Λίβερπουλ ετοιμάζεται για την πρώτη του μεγάλη διοργάνωση με τα πορτοκαλί, αφού στο Euro του 2021 δε μπόρεσε να δώσει το παρών λόγω τραυματισμού και στις προηγούμενες διοργανώσεις (Euro 2016, Μουντιάλ 2018) οι “οράνιε” δεν προκρίθηκαν. Δεδομένα δε βρίσκεται στην καλύτερη φάση του, όμως παραμένει ένας από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς στον κόσμο.

 

Τερματοφύλακες: Τζάστιν Μπάιλο (Φέγενορντ), Ρέμκο Πασβίρ (Άγιαξ), Άντρις Νόπερτ (Χέρενφεν)

Αμυντικοί: Ντέινζελ Ντούμφρις (Ίντερ), Ζέρεμι Φρίμπονγκ (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Βίρτζιλ Φαν Ντάικ (Λίβερπουλ), Ντάλεϊ Μπλιντ (Άγιαξ), Στέφαν Ντε Φράι (Ίντερ), Ματάις Ντε Λιχτ (Μπάγερν Μονάχου), Νάταν Άκε (Μάντσεστερ Σίτι), Γιούριεν Τίμπερ (Άγιαξ), Τάιλερ Μαλάσια (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)

Μέσοι: Φρένκι Ντε Γιονγκ (Μπαρτσελόνα), Ντάβι Κλάασεν (Άγιαξ), Μάαρτεν Ντε Ρουν (Αταλάντα), Τέουν Κουπμάινερς (Αταλάντα), Στίβεν Μπεργκχάους (Άγιαξ), Κένεθ Τέιλορ (Άγιαξ), Τσάβι Σίμονς (Αϊντχόβεν)

Επιθετικοί: Μέμφις Ντεπάι (Μπαρτσελόνα), Στίβεν Μπεργκβάιν (Άγιαξ), Κόντι Χάκπο (Αϊντχόβεν), Νόα Λανγκ (Κλαμπ Μπριζ), Λούουκ Ντε Γιονγκ (Αϊντχόβεν), Βίνσεντ Γιάνσεν (Αντβέρπ), Βάουτ Βέγκχορστ (Μπεσίκτας)

 

ΣΕΝΕΓΑΛΗ

Συμμετοχές: 3

Καλύτερη πορεία: Προημιτελικά (2002)

 

Στην παρθενική της συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο, είκοσι χρόνια πίσω στην Άπω Ανατολή, κατέπληξε τους πάντες νικώντας την πρωταθλήτρια κόσμου Γαλλία στην πρεμιέρα και φτάνοντας ως τα προημιτελικά. Στη δεύτερή της φορά, τέσσερα χρόνια πριν στη Ρωσία, έμεινε εκτός από τη φάση των ομίλων με απίστευτο τρόπο, αφού στο μόνο που υστέρησε στην ισοβαθμία με την Ιαπωνία ήταν οι... βαθμοί Fair Play, έχοντας δύο κίτρινες κάρτες περισσότερες από τους Ιάπωνες! Τώρα ετοιμάζεται να πάρει μέρος για τρίτη φορά, όμως την ευφορία για τη συμμετοχή διαδέχθηκε η τεράστια απογοήτευση μετά τον τραυματισμό του μεγάλου σταρ της ομάδας, Σαντιό Μανέ, σε ματς με τη Μπάγερν λίγο πριν το Μουντιάλ. Ο προπονητής, Αλιού Σισέ, τον πήρε αρχικά στην αποστολή παρότι τραυματίας και παρόλο που οι Σενεγαλέζοι εξάντλησαν κάθε περιθώριο για να μπορέσει να ενισχύσει την ομάδα (μέχρι και για... σαμάνους μάγους μίλησε η γενική γραμματέας της FIFA και πρώην διπλωμάτης της χώρας, Φατμά Σαμουρά), τελικά αυτό δεν κατέστη εφικτό. Οι Αφρικανοί έχουν σημαντικούς παίκτες στο ρόστερ (Μεντί, Κουλιμπαλί, Γκουέιγ) στο οποίο βρίσκεται και ο σέντερ μπακ του Ολυμπιακού, Παπέ Σισέ, αλλά θα είναι σίγουρα μια διαφορετική ομάδα χωρίς τον Μανέ. Όπως και να' χει, σε αυτό τον όμιλο έχουν τη δυνατότητα να προκριθούν και από κει και πέρα να παλέψουν για το καλύτερο στα νοκ άουτ. Για να βρεθεί στο Κατάρ, η πρωταθλήτρια Αφρικής (πήρε τον πρώτο της τίτλο το 2021 νικώντας στα πέναλτι την Αίγυπτο) απέκλεισε με τον ίδιο τρόπο την παρέα του -φίλου και συμπαίκτη τότε ακόμη στη Λίβερπουλ του Μανέ- Μοχάμεντ Σαλάχ.

 

Ο προπονητής: Αλιού Σισέ

Σαν παίκτης, πήρε μέρος στο παρθενικό Μουντιάλ για τη Σενεγάλη το 2002, βιώνοντας τη μεγάλη επιτυχία της πορείας ως την οκτάδα και μάλιστα ως αρχηγός. Τώρα, σαν προπονητής, ετοιμάζεται να κατευθύνει για δεύτερη φορά την εθνική ομάδα της χώρας του σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και θέλει αυτή τη φορά να φτάσει στα νοκ άουτ και από κει και πέρα ό, τι γίνει. Υπό τις οδηγίες του, η Σενεγάλη έφτασε στην κατάκτηση του πρώτου της τροπαίου, του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής το 2021 (καλύτερος προπονητής του τουρνουά), ενώ ήταν φιναλίστ στην ίδια διοργάνωση δυο χρόνια νωρίτερα.

 

Το αστέρι: Καλιντού Κουλιμπαλί

Η απουσία του Μανέ αποτελεί τεράστιο πλήγμα για τα “λιοντάρια της Τεράνγκα”. Απόντος του άσου της Μπάγερν, αυτός που θα πρέπει να ηγηθεί της ομάδας είναι ο έμπειρος σέντερ μπακ. Σταθερά ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς στην Ευρώπη όλα αυτά τα χρόνια με τη Νάπολι, από το καλοκαίρι που πήρε μεταγραφή στην Τσέλσι δεν έχει καταφέρει ακόμη να πιάσει τα γνωστά στάνταρ του αλλά παραμένει μια πολύ σημαντική μονάδα και ειδικά για τη χώρα του.

 

Τερματοφύλακες: Εντουάρ Μεντί (Τσέλσι), Αλφρέντ Γκομίς (Ρεν), Σενί Ντιένγκ (ΚΠΡ)

Αμυντικοί: Καλιντού Κουλιμπαλί (Τσέλσι), Αμπντού Ντιαλό (Λειψία), Παπέ Αμπού Σισέ (Ολυμπιακός), Γιουσούφ Σαμπαλί (Ρεάλ Μπέτις), Φοντέ Μπαλό-Τουρέ (Μίλαν), Ισμαΐλ Γιάκομπς (Μονακό), Φορμοσέ Μεντί (Αμιάν)

Μέσοι: Ιντρίσα Γκουέιγ (Έβερτον), Τσεϊκού Κουγιατέ (Νότιγχαμ Φόρεστ), Ναμπαλίς Μεντί (Λέστερ), Πάπε Γκουέιγ (Μαρσέιγ), Κρεπίν Ντιατά (Μονακό), Πάπε Μάταρ Σαρ (Τότεναμ), Μουσταφά Ναμέ (Πάφος), Μαμαντού Λουμ (Ρέντινγκ), Παθέ Σις (Ράγιο Βαγιεκάνο)

Επιθετικοί: Ισμαΐλα Σαρ (Γουότφορντ), Ιλιμάν Εντιαγέ (Σέφιλντ Γιουνάιτεντ), Νικολάς Τζάκσον (Βιγιαρεάλ), Φαμαρά Ντιέντιου (Αλάνιασπορ), Μπουλαγιέ Ντια (Σαλερνιτάνα), Μπάμπα Ντιενγκ (Μαρσέιγ)

 

ΕΚΟΥΑΔΟΡ

Συμμετοχές: 4

Καλύτερη πορεία: Φάση των 16 (2006)

 

Το Εκουαδόρ επιστρέφει σε Μουντιάλ μετά την απουσία του το 2018, με τελευταία του συμμετοχή να είναι στη Βραζιλία το 2014. Βέβαια, η συμμετοχή της ομάδας του Ισημερινού θεωρητικά ήταν στον “αέρα” ακόμη και λίγες μέρες πριν την έναρξη της φετινής διοργάνωσης, λόγω της περιβόητης υπόθεσης του Μπάιρον Καστίγιο. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Χιλής προσέφυγε στη FIFA και το CAS ισχυριζόμενη πως ο εν λόγω παίκτης του Εκουαδόρ αγωνιζόταν στα προκριματικά με πλαστό διαβατήριο και πως στην πραγματικότητα είναι γεννημένος στην Κολομβία, ζητώντας την αποβολή της λατινοαμερικάνικης ομάδας από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Τελικά οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό, το Εκουαδόρ... γλίτωσε με αφαίρεση τριών βαθμών από τα επόμενα προκριματικά και πρόστιμο, δίνοντας παρών κανονικά στο Κατάρ. Η... πέτρα του σκανδάλου βέβαια, ο Καστίγιο, δε βρίσκεται στην αποστολή. Η “τρι” τα πήγε πολύ καλά στην πορεία ως εδώ, βάζοντας από κάτω ομάδες όπως το Περού, η Κολομβία και η Χιλή. Είναι σε έναν όμιλο που μπορεί να διεκδικήσει πρόκριση, ωστόσο και να τα καταφέρει δύσκολα τη βλέπουμε να προχωρά παραπέρα. Οι “16” άλλωστε είναι και το μακρύτερο που έχει φτάσει, το 2006 στο Μουντιάλ της Γερμανίας.

 

Ο προπονητής: Γκουστάβο Αλφάρο

Πανηγύρισε τίτλους στην Αργεντινή με την Άρσεναλ Σαραντί και τη Μπόκα Τζούνιορς, ενώ οδήγησε το Εκουαδόρ ξανά μετά από οκτώ χρόνια σε Μουντιάλ. Βρίσκεται από το 2020 στον πάγκο του Ισημερινού και αρέσκεται σε ένα ποδόσφαιρο με αντεπιθέσεις.

 

Το αστέρι: Ένερ Βαλένσια

Σε ένα ρόστερ χωρίς τα μεγάλα ονόματα, ο Ένερ Βαλένσια ξεχωρίζει γιατί είναι ο πιο έμπειρος ποδοσφαιριστής και φυσικά η πιο αξιόπιστη λύση στην επίθεση, αφού αποτελεί τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του Εκουαδόρ. Ο φορ της Φενέρ έχει αγωνιστεί και στην Premier League με τη Γουέστ Χαμ και την Έβερτον. Με την τουρκική ομάδα “πυροβολεί” φέτος, έχοντας 13 γκολ σε 12 αγώνες στο πρωτάθλημα.

 

Τερματοφύλακες: Αλεξάντερ Ντομίνγκες (Λίγκα ντε Κίτο), Ερνάν Γκαλίντες (Αούκας), Μοϊσές Ραμίρες (Ιντεπεντιέντε ντελ Βάλε)

Αμυντικοί: Άνχελο Πρεσιάδο (Γκενκ), Φέλιξ Τόρες (Σάντος Λαγκούνα), Πιέρο Ινκαπιέ (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Ρόμπερτ Αρμπολέδα (Σάο Πάολο), Ουίλιαμ Πάτσο (Αντβέρπ), Χαβιέρ Αρεάγα (Σιάτλ Σάουντερς), Τζάκσον Πορόσο (Τρουά), Πέρβις Εστουπινιάν (Μπράιτον), Ντιέγο Παλάσιος (Λος Άντζελες FC)

Μέσοι: Κάρλος Γκρουέσο (Φράιμπουργκ), Άνχελ Μένα (Λεόν), Σέμπας Μέντες (Λος Άντζελες FC), Γκονζάλο Πλάτα (Ρεάλ Βαγιαδολίδ), Χοσέ Σιφουέντες (Λος Άντζελες FC), Άλαν Φράνκο (Ταγιέρες), Μοϊσές Καϊσέδο (Μπράιτον) Γιέρεμι Σαρμιέντο (Μπράιτον), Κέβιν Ροντρίγκες (Ιμπαμπούρα)

Επιθετικοί: Ένερ Βαλένσια (Φενέρμπαχτσε), Μικαέλ Εστράδα (Κρους Ασούλ), Αϊτόν Πρεσιάδο (Σάντος Λαγκούνα), Ρομάριο Ιμπάρα (Πατσούκα), Τζορκάεφ Ρεάσκο (Νιούελς Ολντ Μπόις)

 

Β' ΟΜΙΛΟΣ

 

ΑΓΓΛΙΑ

Συμμετοχές: 16

Καλύτερη πορεία: Κατάκτηση (1966)

 

Για χρόνια η συζήτηση γύρω από την εθνική Αγγλίας κινούνταν γύρω από το ότι σε κάθε μεγάλη διοργάνωση πήγαινε με υψηλούς στόχους και με δυνατές ομάδες, αλλά έφευγε πάντα με σκυμμένο το κεφάλι. Από το 1966 άλλωστε, τότε που οι Άγγλοι κατέκτησαν το πρώτο τους τρόπαιο στο Μουντιάλ που διοργάνωσαν οι ίδιοι, δεν έχουν φτάσει σε άλλη επιτυχία είτε σε πανευρωπαϊκό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 2018 στη Ρωσία, όμως, σε μια από τις σπάνιες φορές που δεν πήγαν με μεγάλα λόγια, έκαναν και την καλύτερη πορεία τους από το 1990, φτάνοντας ως τα ημιτελικά! Έσπασαν ακόμη και την “κατάρα” των πέναλτι, περνώντας για πρώτη φορά από αυτή τη διαδικασία κόντρα στην Κολομβία. Τρία χρόνια αργότερα, βέβαια, έχασαν στα πέναλτι το Euro μέσα στο “Γουέμπλεϊ” από την Ιταλία (πρώτη παρουσία σε τελικό από το '66). Τα “τρία λιοντάρια” μπορεί ακόμη να παλεύουν για ένα τρόπαιο μετά από μισό και πλέον αιώνα, όμως οι πορείες στα τελευταία μεγάλα τουρνουά δείχνουν το δρόμο. Υλικό έχουν εξαιρετικό παρότι “πληγωμένα” από τους τραυματισμούς του Τζέιμς και του Τσίλγουελ, επιλογές άφθονες με παίκτες που αποτελούν την αφρόκρεμα της Premier League, επομένως βάζουν ισχυρή υποψηφιότητα για να πάνε μακριά και πάλι. Θα πρέπει βέβαια να αφήσουν πίσω τους την τραγική πορεία στο Nations League που οδήγησε στον υποβιβασμό τους στη δεύτερη κατηγορία χωρίς νίκη στον όμιλο και κυρίως να βρουν τον τρόπο να μη λυγίσουν στις κρίσιμες στιγμές.

 

Ο προπονητής: Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ

Είναι ο άνθρωπος που έχει πάει την εθνική Αγγλίας ένα σκαλί παραπάνω, με τις πορείες ως τα ημιτελικά του Μουντιάλ το 2018 και τον τελικό του Euro το 2021. Τώρα όμως, με την ομάδα του να έχει “ψηθεί” στα δύσκολα, πρέπει να την οδηγήσει επιτέλους στην υπέρβαση, γνωρίζοντας πως αν δεν το κάνει ίσως και αυτό να είναι το τελευταίο τουρνουά του ως ομοσπονδιακός τεχνικός, όπως έχει δηλώσει.

 

Το αστέρι: Χάρι Κέιν

Ο πρώτος σκόρερ του προηγούμενου Μουντιάλ (6 γκολ) θα ηγηθεί της επιθετικής γραμμής της Αγγλίας σε ένα ακόμη μεγάλο ραντεβού. Ο στράικερ της Τότεναμ θέλει ακόμη δύο γκολ για να ξεπεράσει τον Γουέιν Ρούνεϊ και να φτάσει στην κορυφή της λίστας με τους πρώτους σκόρερ όλων των εποχών για τα “τρία λιοντάρια”. Πολύ θα ήθελε να το καταφέρει αυτό στα γήπεδα του Κατάρ και τα γκολ του να βοηθήσουν την Αγγλία να φτάσει σε μια μεγάλη επιτυχία.

 

Τερματοφύλακες: Τζόρνταν Πίκφορντ (Έβερτον), Νικ Πόουπ (Νιούκαστλ), Άαρον Ράμσντεϊλ (Άρσεναλ)

Αμυντικοί: Κάιλ Γουόκερ (Μάντσεστερ Σίτι), Κιέραν Τρίπιερ (Νιούκαστλ), Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ (Λίβερπουλ), Τζον Στόουνς (Μάντσεστερ Σίτι), Χάρι Μαγκουάιρ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Έρικ Ντάιερ (Τότεναμ), Κόνορ Κόουντι (Έβερτον), Μπεν Γουάιτ (Άρσεναλ), Λουκ Σο (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)

Μέσοι: Τζόρνταν Χέντερσον (Λίβερπουλ), Ντέκλαν Ράις (Γουέστ Χαμ), Κάλβιν Φίλιπς (Μάντσεστερ Σίτι), Μέισον Μάουντ (Τσέλσι), Φιλ Φόντεν (Μάντσεστερ Σίτι), Τζουντ Μπέλινγχαμ (Ντόρτμουντ), Κόνορ Γκάλαχερ (Τσέλσι), Τζέιμς Μάντισον (Λέστερ)

Επιθετικοί: Μάρκους Ράσφορντ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Μπουκάγιο Σάκα (Άρσεναλ), Ραχίμ Στέρλινγκ (Τσέλσι), Τζακ Γκρίλις (Μάντσεστερ Σίτι), Χάρι Κέιν (Τότεναμ), Κάλουμ Γουίλσον (Νιούκαστλ)

 

ΟΥΑΛΙΑ

Συμμετοχές: 2

Καλύτερη πορεία: Προημιτελικά (1958)

 

Με τη νίκη τους επί της ταλαιπωρημένης από τον πόλεμο Ουκρανίας στον τελικό των μπαράζ των προκριματικών, οι Ουαλοί πέτυχαν κάτι ιστορικό. Να πάνε ξανά σε ένα Μουντιάλ μετά από εξήντα τέσσερα χρόνια και την πρώτη τους συμμετοχή στη Σουηδία το 1958. Η βρετανική ομάδα βέβαια έχει εμπειρίες από μεγάλες διοργανώσεις, αφού ήταν παρούσα στα Euro τόσο του 2016 (έφτασε ως τα ημιτελικά) όσο και του 2021, όμως πάντα έχει μια άλλη αίγλη να παίζεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η παρέα του Γκάρεθ Μπέιλ και του Άαρον Ράμσεϊ έχει την ευκαιρία να δείξει και σε παγκόσμιο επίπεδο της δυνατότητές της και η αλήθεια είναι πως σε αυτό τον όμιλο έχει κάθε λόγο να ονειρεύεται πως μπορεί να βρεθεί στα νοκ άουτ.

 

Ο προπονητής: Ρομπ Πέιτζ

Ανέλαβε αρχικά ως προσωρινός τεχνικός στην εθνική μετά τα μπλεξίματα με το νόμο του άλλοτε θρύλου του ουαλικού ποδοσφαίρου, Ράιαν Γκιγκς, του οποίου ήταν βοηθός. Με τη δουλειά του όμως κέρδισε τη θέση του ως μόνιμος. Καθοδήγησε την Ουαλία στο πρόσφατο Euro και την οδήγησε στην πρόκριση για το Μουντιάλ του Κατάρ, μια επιτυχία για την οποία επιβραβεύθηκε και με νέο συμβόλαιο.

 

Το αστέρι: Γκάρεθ Μπέιλ

Πολλοί τον έχουν κατηγορήσει πως δεν έχει πια ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο και τα δημοσιεύματα για σκέψεις απόσυρσής του εμφανίζονται συχνά. Εκείνος πάντως συνεχίζει να συλλέγει τίτλους και να σκοράρει σε κρίσιμα ματς, όπως έκανε στον πρόσφατο τελικό του MLS Cup με τη Λος Άντζελες FC. Σε όποια κατάσταση κι αν είναι, με την εθνική Ουαλίας μεταμορφώνεται και ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των “δράκων” είναι σίγουρα ο ηγέτης της ομάδας, η μεγάλη της ελπίδα να τα πάει καλά στο Κατάρ.

 

Τερματοφύλακες: Γουέιν Χένεσεϊ (Νότιγχαμ Φόρεστ), Ντάνι Γουόρντ (Λέστερ), Άνταμ Ντέιβις (Σέφιλντ Γιουνάιτεντ)

Αμυντικοί: Νίκο Γουίλιαμς (Νότιγχαμ Φόρεστ), Κόνορ Ρόμπερτς (Μπέρνλι), Κρις Γάντερ (Γουίμπλεντον), Ίθαν Αμπάντου (Σπέτσια), Κρις Μέφαμ (Μπόρνμουθ), Τζο Ρόντον (Ρεν), Μπεν Ντέιβις (Τότεναμ), Τομ Λόκιερ (Λούτον), Μπεν Καμπάνγκο (Σουόνσι)

Μέσοι: Άαρον Ράμσεϊ (Νις), Τζο Άλεν (Σουόνσι), Χάρι Γουίλσον (Φούλαμ), Τζόνι Γουίλιαμς (Σουίντον), Τζο Μορέλ (Πόρτσμουθ), Μάθιου Σμιθ (Μίλτον Κέινς Ντονς), Ντίλαν Λέβιτ (Νταντί Γιουνάιτεντ), Ρούμπιν Κόλουιλ (Κάρντιφ), Σόρμπα Τόμας (Χάντερσφιλντ)

Επιθετικοί: Γκάρεθ Μπέιλ (Λος Άντζελες FC), Ντάνιελ Τζέιμς (Φούλαμ), Μαρκ Χάρις (Κάρντιφ), Κίφερ Μουρ (Μπόρνμουθ), Μπρέναν Τζόνσον (Νότιγχαμ Φόρεστ)

 

ΗΠΑ

Συμμετοχές: 10

Καλύτερη πορεία: Ημιτελικά (1930)

 

Ο καιρός που οι Αμερικανοί θωρούνταν πως δεν είχαν και πολλή επαφή με το ποδόσφαιρο φαίνεται πια πολύ μακρινός, αφού ειδικά από το 1994 όταν και διοργάνωσαν το Μουντιάλ μπήκαν για τα καλά στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. Έκτοτε, πήραν μέρος σε άλλες τέσσερις συνεχόμενες διοργανώσεις και τις περισσότερες φορές μάλιστα βρέθηκαν στα νοκ άουτ, με αποκορύφωμα τα προημιτελικά το 2002. Βέβαια, έλειψαν από το προηγούμενο Μουντιάλ στη Ρωσία, επομένως τώρα επιστρέφουν δυναμικά. Διαθέτουν μια πολύ ταλαντούχα “φουρνιά”, με πολλούς από τους παίκτες τους να αγωνίζονται στα κορυφαία ευρωπαϊκά κλαμπ (Πούλισικ, ΜακΚένι, Ντεστ, Τέρνερ, Ρέινα, Άαρονσον) και μπορούν να γίνουν μια από τις ομάδες που θα μας απασχολήσει ευχάριστα σε αυτό το τουρνουά. Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε όμιλο που μπορούν με αξιώσεις να διεκδικήσουν την πρόκριση στην επόμενη φάση και έπειτα να παλέψουν για κάτι παραπάνω.

 

Ο προπονητής: Γκρεγκ Μπερχάλτερ

Βρίσκεται στην ομάδα από τα τέλη του 2018 και την έχει οδηγήσει σε σημαντικές επιτυχίες, όπως η κατάκτηση του Nations League της CONCACAF και του Gold Cup το 2021. Πλέον ετοιμάζεται για τη μεγαλύτερη πρόκληση που λέγεται συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

 

Το αστέρι: Κρίστιαν Πούλισικ

Ο άσος της Τσέλσι βρίσκεται μόλις στα 24 του, όμως έχει ήδη 52 συμμετοχές και 21 γκολ με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Δε μπόρεσε να βρεθεί στη Ρωσία το '18, όμως τώρα έχει την ευκαιρία του να δείξει τις ικανότητές του σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι το σημείο αναφοράς και ο πιο ποιοτικός παίκτης σε ένα πάντως ταλαντούχο ρόστερ.

 

Τερματοφύλακες: Ματ Τέρνερ (Άρσεναλ), Σον Τζόνσον (Νιου Γιορκ Σίτι), Ίθαν Χόρβατ (Λούτον)

Αμυντικοί: ΝτεΆντρε Γιέντλιν (Ίντερ Μαϊάμι), Σερτζίνιο Ντεστ (Μίλαν), Σακ Μουρ (Νάσβιλ FC), Τζο Σκάλι (Γκλάντμπαχ), Τιμ Ριμ (Φούλαμ), Γουόκερ Τσίμερμαν (Νάσβιλ FC), Άαρον Λονγκ (Νιου Γιορκ Ρεντ Μπουλς), Κάμερον Κάρτερ-Βίκερς (Σέλτικ), Άντονι Ρόμπινσον (Φούλαμ)

Μέσοι: Κέλιν Ακόστα (Λος Άντζελες FC), Γουέστον ΜακΚένι (Γιουβέντους), Τάιλερ Άνταμς (Λιντς), Κρίστιαν Ρόλνταν (Σιάτλ Σάουντερς), Μπρέντεν Άαρονσον (Λιντς), Γιουνούς Μούσα (Βαλένθια), Λούκα ντε λα Τόρε (Θέλτα)

Επιθετικοί: Κρίστιαν Πούλισικ (Τσέλσι), Τζόρνταν Μόρις (Σιάτλ Σάουντερς), Τζιοβάνι Ρέινα (Ντόρτμουντ), Τίμοθι Γουεά (Λιλ), Τζος Σάρτζεντ (Νόριτς), Χέσους Φερέιρα (FC Ντάλας), Χάτζι Ράιτ (Αντάλιασπορ)

 

ΙΡΑΝ

Συμμετοχές: 6

Καλύτερη πορεία: Φάση ομίλων

 

Σε εποχές ταραγμένες πολιτικά και κοινωνικά στο Ιράν, με τη δολοφονία της Μαχσά Αμινί από αστυνομικούς προ λίγων μηνών επειδή δε φορούσε χιτζάμπ να προκαλεί θύελλα εξεγέρσεων (και έναν ακόμη θάνατο γυναίκας) αλλά και την Ουκρανία να ζητά επίσημα από τη FIFA να αποβάλει την ασιατική ομάδα από τη διοργάνωση κατηγορώντας την για προμήθεια όπλων στους Ρώσους, οι παίκτες του Κάρλος Κεϊρός θα πρέπει τώρα να επικεντρωθούν στο ποδόσφαιρο. Δε μένουν αμέτοχοι στην όλη κατάσταση βέβαια, με τον αρχηγό της ομάδας και άσο της ΑΕΚ, Εχσάν Χατζισαφί, να αναφέρει πρόσφατα σε ανάρτησή του πως ντρέπεται για την κατάσταση στη χώρα του και να καλεί όλες τις πλευρές να λύσουν ειρηνικά τα θέματά τους. Μιλώντας αποκλειστικά για ποδόσφαιρο, το Ιράν είναι το μεγάλο αουτσάιντερ σε αυτό τον όμιλο. Ετοιμάζεται για την έκτη του συμμετοχή σε Μουντιάλ, επομένως έχει την εμπειρία, όμως ποτέ δεν έχει περάσει από την πρώτη φάση. Δε θα πρέπει βέβαια να υποτιμηθεί. Έχει έναν πολύ έμπειρο προπονητή, δυνατή επιθετική γραμμή στην οποία βρίσκονται ο Ταρεμί της Πόρτο, ο Αζμούν της Λεβερκούζεν και ο παλιός γνωστός μας Ανσαριφάρντ της Ομόνοιας, ενώ υπάρχει και “ελληνική” εκπροσώπηση με την παρουσία των Χατζισαφί και Μοχαμάντι της ΑΕΚ. Το πιθανότερο είναι πως θα αποκλειστεί ξανά από τους ομίλους, αλλά θα δώσει τη μάχη του.

 

Ο προπονητής: Κάρλος Κεϊρός

Πολύπειρος πια, στα 69 του, διανύει τη δεύτερη θητεία του στην εθνική Ιράν. Στην πρώτη που κράτησε οκτώ χρόνια πήγε την ομάδα σε δύο Μουντιάλ και τώρα ετοιμάζεται για το τρίτο. Ενδιάμεσα οδήγησε την Αίγυπτο στον τελικό του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, χάνοντας στα πέναλτι από τη Σενεγάλη. Έχει συνδέσει πια το όνομά του με το ποδόσφαιρο του Ιράν, βρίσκεται εδώ και δεκατέσσερα χρόνια στους πάγκους εθνικών ομάδων, ενώ μεταξύ άλλων έχει διατελέσει βοηθός του σερ Άλεξ Φέργκιουσον στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και προπονητής στη Ρεάλ Μαδρίτης.

 

Το αστέρι: Μεχντί Ταρεμί

Ο στράικερ της Πόρτο θα είναι το σημείο αναφοράς στην επίθεση του Ιράν. Πολύ καλές οι εμφανίσεις του με τους “δράκους” όπου έχει σεζόν γεμάτες γκολ ενώ και φέτος είναι συνεπέστατος στο σκοράρισμα. Συμπαραστάτης του θα είναι ο Αζμούν, που θεωρήθηκε σπουδαίο ταλέντο από μικρή ηλικία και στα 27 του έχει ήδη 41 γκολ με το εθνόσημο.

 

Τερματοφύλακες: Αλιρέζα Μπεϊρανβάντ (Περσέπολις), Αμίρ Αμπετζαντέχ (Πονφεραντίνα), Χοσεΐν Χοσεϊνί (Εστεγκλάλ), Παγιάμ Νιαζμάντ (Σεπαχάν)

Αμυντικοί: Εχσάν Χατζισαφί (ΑΕΚ), Μορτέζα Πουραλιγκανζί (Περσέπολις), Ραμίν Ρεζαεϊάν (Σεπαχάν), Μίλαντ Μοχαμάντι (ΑΕΚ), Χοσεΐν Καναανιζαντεγάν (Αλ-Αχλί), Σογιάε Καλιλζαντέχ (Αλ-Αχλί), Σαντέγκ Μοχαράμι (Ντινάμο Ζάγκρεμπ), Ρουζμπέχ Τσεσμί (Εστεγκλάλ), Μαζίντ Χοσεϊνί (Καϊσερίσπορ), Αμπολφάζλ Τζαλαλί (Εστεγκλάλ)

Μέσοι: Βαχίντ Αμίρι (Περσέπολις), Αλιρέζα Γιάχανμπακς (Φέγενορντ), Σαεΐντ Εζατολαχί (Βέιλε), Σαμάν Γκόντος (Μπρέντφορντ), Αλί Γκολιζαντέχ (Σαρλερουά), Αχμάντ Νουρολαχί (Σαμπάμπ Αλ-Αχλί), Αλί Καρίμι (Καϊσερίσπορ)

Επιθετικοί: Καρίμ Ανσαριφάρντ (Ομόνοια), Σαρντάρ Αζμούν (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Μεχντί Ταρεμί (Πόρτο)

 

Γ΄ΟΜΙΛΟΣ

 

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Συμμετοχές: 18

Καλύτερη πορεία: Κατάκτηση (1978, 1986)

 

Καταδικασμένη εδώ και τρεις δεκαετίες να ζει στη “σκιά” του Μαραντόνα, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος που της χάρισε την κορυφή του κόσμου πίσω στο 1986, η Αργεντινή μπαίνει σε μία ακόμη διοργάνωση με το βάρος του “πρέπει”. Τώρα ίσως περισσότερο από ποτέ, αφού το Μουντιάλ του Κατάρ θα είναι και η τελευταία ευκαιρία του Λιονέλ Μέσι να κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο και να σταματήσει να τον βαραίνει η σύγκριση με τον Ντιέγκο όταν φορά το εθνόσημο. Βέβαια, σε αυτό το τουρνουά η “αλμπισελέστε” μπαίνει έχοντας ένα μεγάλο συν και αυτό δεν είναι άλλο από το ότι η κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το 2021 εις βάρος της Βραζιλίας μετά από τόσες αποτυχημένες διοργανώσεις (πρώτο τρόπαιο από το 1993) πέταξε από πάνω της τη ταμπέλα της “λούζερ” ομάδας και απελευθέρωσε και τους ποδοσφαιριστές. Μην ξεχνάμε επίσης πως η πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής τρέχει αυτή τη στιγμή ένα σερί 36 αγώνων χωρίς ήττα (έχει να χάσει από το 2019!) και απέχει έναν από το να ισοφαρίσει το απόλυτο ρεκόρ της Ιταλίας. Οι “παλιοσειρές” (Μέσι, Ντι Μαρία, Οταμέντι) πλαισιώνονται από παίκτες που έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια η Αργεντινή και μπορούν να κάνουν τη διαφορά (Λισάντρο και Λαουτάρο Μαρτίνες, Ντιμπάλα, Ντε Πολ). Δε θα έχει τον Τζιοβάνι Λο Σέλσο που έμεινε εκτός λόγω τραυματισμού, λίγες μέρες πριν τη σέντρα έχασε και τους Νίκο Γκονζάλες και Χοακίν Κορέα (τους αντικατέστησε με τους Άνχελ Κορέα και Αλμάδα), όμως όλοι οι υπόλοιποι θα είναι εκεί και έχουν μάτια μόνο για το τρόπαιο.

 

Ο προπονητής: Λιονέλ Σκαλόνι

Μετά την αποτυχία στο Μουντιάλ του 2018 υπό τον Χόρχε Σαμπάολι, ανέλαβε αρχικά ως προσωρινή λύση, όμως στην πορεία μονιμοποιήθηκε στην τεχνική ηγεσία της “αλμπισελέστε”. Είναι ο προπονητής που έδωσε στην Αργεντινή το πρώτο της τρόπαιο μετά από 18 χρόνια (Κόπα Αμέρικα), ενώ κατέκτησε μαζί της και το Finalissima απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία. Επί των ημερών του η ομάδα τρέχει ένα απίστευτο αήττητο σερί. Λογικό να τον εμπιστεύονται πως μπορεί να την οδηγήσει και σε άλλες, πιο σπουδαίες επιτυχίες.

 

Το αστέρι: Λιονέλ Μέσι

Στο Κατάρ θα δούμε τον “τελευταίο χορό” του με την εθνική, όσον αφορά τουλάχιστον την προσπάθεια να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Θα είναι η πέμπτη του απόπειρα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Γερμανού Ματέους και των Μεξικανών Καρμπαχάλ και Μάρκες με συμμετοχές σε πέντε Μουντιάλ. Για χρόνια ακούει πως παρά την τεράστια καριέρα του δεν έχει την προσωπικότητα και τον τρόπο να οδηγήσει την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου, όπως ο Μαραντόνα. Έχοντας πάρει όμως ήδη ένα τρόπαιο με την “αλμπισελέστε”, το προσφατο Κόπα Αμέρικα όπου ήταν πρώτος σκόρερ και πολυτιμότερος παίκτης, πάει στη Μέση Ανατολή για να πάρει και το άλλο, το πιο σημαντικό, και να δώσει απαντήσεις έστω και τώρα, στα 35 του. Είναι άλλωστε σε πολύ καλή κατάσταση όπως έδειξε στους αγώνες φέτος με την Παρί. Οι συμπαίκτες του θα παίξουν και γι' αυτόν στο Κατάρ.

 

Τερματοφύλακες: Εμιλιάνο Μαρτίνες (Άστον Βίλα), Φράνκο Αρμάνι (Ρίβερ Πλέιτ), Χερόνιμο Ρούλι (Βιγιαρεάλ)

Αμυντικοί: Ναουέλ Μολίνα (Ατλέτικο Μαδρίτης), Γκονσάλο Μοντιέλ (Σεβίλλη), Χουάν Φόιτ (Βιγιαρεάλ), Νικολάς Οταμέντι (Μπενφίκα), Χερμάν Πετσέλα (Ρεάλ Μπέτις), Κριστιάν Ρομέρο (Τότεναμ), Λισάντρο Μαρτίνες (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Μάρκος Ακούνια (Σεβίλλη), Νικολάς Ταλιαφίκο (Λιόν)

Μέσοι: Λεάντρο Παρέδες (Γιουβέντους), Ροντρίγο Ντε Πολ (Ατλέτικο Μαδρίτης), Γκουίντο Ροντρίγκες (Ρεάλ Μπέτις), Εζεκιέλ Παλάσιος (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Αλέξις ΜακΚάλιστερ (Μπράιτον), Αλεχάντρο Γκόμες (Σεβίλλη), Έντσο Φερνάντες (Μπενφίκα), Τιάγκο Αλμάδα (Ατλάντα Γιουνάιτεντ)

Επιθετικοί: Λιονέλ Μέσι (Παρί Σεν Ζερμέν), Άνχελ Ντι Μαρία (Γιουβέντους), Πάουλο Ντιμπάλα (Ρόμα), Λαουτάρο Μαρτίνες (Ίντερ), Άνχελ Κορέα (Ατλέτικο Μαδρίτης), Χούλιαν Άλβαρες (Μάντσεστερ Σίτι)

 

ΜΕΞΙΚΟ

Συμμετοχές: 17

Καλύτερη πορεία: Προημιτελικά (1970, 1986)

 

Πάντα πιστό στα ραντεβού του με το Μουντιάλ, το Μεξικό ετοιμάζεται για τη 17η συμμετοχή του. Είναι μια από τις σταθερές παρουσίες και παραδοσιακές δυνάμεις στα Παγκόσμια Κύπελλα, ωστόσο ποτέ δεν έχει καταφέρει να κάνει την υπέρβαση. Οι καλύτερες πορείες του ήρθαν το 1970 και το 1986 όταν και έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, στα τουρνουά στα οποία οι Μεξικανοί ήταν και οικοδεσπότες. Εδώ και πολλά χρόνια, το Μεξικό περνά πάντα από τους ομίλους όμως δεν πάει παραπέρα, καθώς στις τελευταίες επτά διοργανώσεις έχει σταματήσει στη φάση των 16! Θα μπορέσει φέτος να κάνει ένα βήμα παραπάνω; Μοιάζει δύσκολο, αφού αν περάσει -πιθανότατα ως δεύτερο- λογικά θα πέσει πάνω στη Γαλλία. Όλα όμως θα φανούν στο γήπεδο, στο οποίο οι Μεξικανοί διεθνείς θέλουν να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Έχουν καλό υλικό, με τους “μπαρουτοκαπνισμένους” Γκουαρδάδο (ετοιμάζεται κι αυτός όπως οι Μέσι και Ρονάλντο για το πέμπτο του Μουντιάλ, αριθμός ρεκόρ), Οτσόα, Ερέρα και Μορένο, τον ικανό φορ Χιμένες, τον ποιοτικό Λοσάνο και τον δυναμικό χαφ του Άγιαξ Άλβαρες να ξεχωρίζουν, σε ένα ρόστερ που υπάρχει και ο Πινέδα της ΑΕΚ. Οι Τσιτσαρίτο Ερνάντες και Κάρλος Βέλα δεν είχαν θέση στα πλάνα του προπονητή, ενώ η μεγάλη απουσία ακούει στο όνομα Χεσούς Κορόνα, ο οποίος λόγω τραυματισμού δε θα μπορέσει να ενισχύσει την “τρι”.

 

Ο προπονητής: Χεράρδο Μαρτίνο

Ο άλλοτε τεχνικός της Μπαρτσελόνα βρίσκεται στον πάγκο του Μεξικού από το 2019 και έχει φτάσει μαζί του σε δύο (χαμένους) τελικούς σε Nations League και Gold Cup. Έχει προηγούμενη εμπειρία από εθνικές ομάδες και Μουντιάλ, αφού ήταν προπονητής της Παραγουάης την οποία πήγε στη Νότιο Αφρική το 2010 και ως τον τελικό του Κόπα Αμέρικα το 2011, ενώ δυο χαμένους τελικούς Κόπα Αμέρικα έχει και με την Αργεντινή (2015, 2016).

 

Το αστέρι: Ίρβινγκ Λοσάνο

Πολλοί οι έμπειροι παίκτες στο ρόστερ, όμως το Μεξικό περιμένει τα περισσότερα από τον εξτρέμ της Νάπολι. Ο Λοσάνο έδειξε δείγματα του ταλέντου του στο προηγούμενο Μουντιάλ και βρίσκεται σε καλή κατάσταση αυτή τη στιγμή, όντας μέλος και της πιο φορμαρισμένης ευρωπαϊκής ομάδας.

 

Τερματοφύλακες: Γκιγιέρμο Οτσόα (Κλουμπ Αμέρικα), Ροδόλφο Κότα (Λεόν), Αλφρέδο Ταλαβέρα (Χουάρες)

Αμυντικοί: Νέστορ Αραούχο (Κλουμπ Αμέρικα), Χεσούς Γκαγιάρδο (Μοντερέι), Χεράρδο Αρτεάγα (Γκενκ), Έκτορ Μορένο (Μοντερέι), Χόρχε Σάντσες (Άγιαξ), Γιόχαν Βάσκες (Κρεμονέζε), Σέζαρ Μόντες (Μοντερέι), Κέβιν Άλβαρες (Πατσούκα)

Μέσοι: Έρικ Γκουτιέρες (Άγιαξ), Έκτορ Ερέρα (Χιούστον Ντινάμο), Ορμπελίν Πινέδα (ΑΕΚ), Κάρλος Ροντρίγκες (Κρους Ασούλ), Αντρές Γκουαρδάδο (Ρεάλ Μπέτις), Ρομπέρτο Αλβαράδο (Τσίβας), Έντσον Άλβαρες (Άγιαξ), Λουίς Τσάβες (Πατσούκα), Ουριέλ Αντούνα (Κρους Ασούλ), Λουίς Ρόμο (Μοντερέι)

Επιθετικοί: Ίρβινγκ Λοσάνο (Νάπολι), Ροτζέλιο Φούνες Μόρι (Μοντερέι), Χένρι Μαρτίν (Κλουμπ Αμέρικα), Ραούλ Χιμένες (Γουλβς), Αλέξις Βέγκα (Τσίβας)

 

ΠΟΛΩΝΙΑ

Συμμετοχές: 9

Καλύτερη πορεία: 3η θέση (1974, 1982)

 

Εδώ και μια δεκαετία, η εθνική Πολωνίας διαθέτει ίσως τον κορυφαίο στράικερ στον πλανήτη στο πρόσωπο του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, όμως αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να κάνει κάτι αξιοσημείωτο στα μεγάλα ραντεβού. Απούσα από τα Μουντιάλ του '10 και του '14, στη Ρωσία το '18 απογοήτευσε μένοντας έξω από τη φάση των ομίλων. Μόνο μια πορεία ως τα προημιτελικά του Euro 2016 έχει να επιδείξει. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι Πολωνοί ζουν ακόμη με τις όμορφες αναμνήσεις των ομάδων του Λάτο και του Μπόνιεκ, όταν πήραν την τρίτη θέση στα Μουντιάλ του 1974 και του 1982 αντίστοιχα. Στο Κατάρ καλούνται να δείξουν πως ήρθε η στιγμή για να πάνε λίγο παρακάτω. Έχουν παίκτες ικανούς, αφού εκτός του “Λέβα” υπάρχουν στο ρόστερ το “μηχανάκι” της Νάπολι, ο Ζιελίνσκι, ο γκολκίπερ της Γιουβέντους, Σέζνι και ο φορ της “Κυρίας”, Μίλικ. Θέση στις επιλογές του ομοσπονδιακού τεχνικού βρήκε και ο Σιμάνσκι της ΑΕΚ. Από τον όμιλο η Πολωνία θα μπορούσε να περάσει έστω και ως δεύτερη αλλά πρέπει να δείξει χαρακτήρα. Στα μπαράζ πάντως έδειξε, αποκλείωντας τη Σουηδία.

 

Ο προπονητής: Τσέσλαβ Μίκνιεβιτς

Τον Γενάρη που μας πέρασε ανέλαβε την εθνική μετά την απόφαση του Πάουλο Σόουζα να πάει στη Φλαμένγκο. Γρήγορα οδήγησε την ομάδα σε επιτυχία, με την πρόκριση επί της Σουηδίας στα μπαράζ. Επόμενη πρόκληση, να περάσει από τον σκόπελο των ομίλων.

 

Το αστέρι: Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι

Ο άνθρωπος-συνώνυμο του γκολ θα ηγηθεί της Πολωνίας σε μια ακόμη διοργάνωση, θέλοντας αυτή τη φορά να την πάει λίγο μακρύτερα. Πήρε το “Χρυσό Παπούτσι”, πήρε το βραβείο “Γκερντ Μίλερ” για τα περισσότερα γκολ, θα έπρεπε να πάρει και μια “Χρυσή Μπάλα” αλλά ας όψονται άλλοι παράγοντες. Δε συνάντησε κανένα απολύτως πρόβλημα στη μετάβασή του από το γερμανικό στο ισπανικό πρωτάθλημα, αφού και με τη Μπαρτσελόνα συνεχίζει να σκοράρει ανελλιπώς. Δεν έχει καταφέρει ακόμη να “λάμψει” σε ένα Μουντιάλ, ίσως το κάνει τώρα, στην τελευταία του ευκαιρία.

 

Τερματοφύλακες: Βόιτσιεχ Σέζνι (Γιουβέντους), Λούκας Σκορούπσκι (Μπολόνια), Καμίλ Γκραμπάρα (Κοπεγχάγη)

Αμυντικοί: Μπάρτοζ Μπερεζίνσκι (Σαμπντόρια), Μάτι Κας (Άστον Βίλα), Καμίλ Γκλικ (Μπενεβέντο), Γιαν Μπέντναρεκ (Άστον Βίλα), Άρτουρ Γκεντρέιτσιχ (Λέγκια Βαρσοβίας), Γιακούμπ Κιβιόρ (Σπέτσια), Ρόμπερτ Γκάμνι (Άουγκσμπουργκ), Ματέους Βιτέσκα (Κλερμόν), Νίκολα Ζαλέφσκι (Ρόμα)

Μέσοι: Γκρέγκορζ Κριχόβιακ (Αλ-Σαμπάμπ), Πιότρ Ζιελίνσκι (Νάπολι), Σεμπάστιαν Σιμάνσκι (Φέγενορντ), Νταμιάν Σιμάνσκι (ΑΕΚ), Κρίστιαν Μπιέλικ (Μπέρμιγχαμ), Σίμον Ζουρκόφσκι (Φιορεντίνα), Καμίλ Γκροσίτσκι (Πογκόν Σέτσιν), Πρέμισλαβ Φρανκόφσκι (Λανς), Γιακούμπ Καμίνσκι (Βόλφσμπουργκ), Μίχαλ Σκόρας (Λεχ Πόζναν)

Επιθετικοί: Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι (Μπαρτσελόνα), Αρκάντιους Μίλικ (Γιουβέντους), Κρίστοφ Πιόντεκ (Σαλερνιτάνα), Κάρολ Σβιντέρσκι (Σάρλοτ FC)

 

ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ

Συμμετοχές: 6

Καλύτερη πορεία: Φάση των 16 (1994)

 

Παρά το γεγονός πως θεωρείται ως μια από τις πιο επιτυχημένες ασιατικές ομάδες, η Σαουδική Αραβία έχει μείνει μακριά από τις επιτυχίες τα τελευταία χρόνια. Έχει τρία πρωταθλήματα Ασίας, όμως ο τελευταίος της τίτλος ήρθε το 1996. Σε Μουντιάλ, η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν όταν το 1994 στις ΗΠΑ πέρασε από τον όμιλο και βρέθηκε στους “16”, για να αποκλειστεί από τους Σουηδούς. Από κει και πέρα, οι πορείες της σταματάνε στους ομίλους. Το ίδιο αναμένεται να γίνει και τώρα, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, καθώς ο όμιλος έχει αυξημένο δείκτη δυσκολίας για τους Σαουδάραβες. Στα συν για αυτούς, το ότι θα αγωνίζονται εντός της Αραβικής Χερσονήσου, στο γειτονικό Κατάρ, ενώ έχουν έναν προπονητή που γνωρίζει τον δρόμο των επιτυχιών με εθνικές ομάδες. Τερμάτισαν πρώτοι στον προκριματικό όμιλό τους, όμως η λογική λέει πως δύσκολα θα ανταγωνιστούν σοβαρά τις υπόλοιπες τρεις ομάδες και στόχος είναι μια αξιοπρεπής παρουσία.

 

Ο προπονητής: Ερβέ Ρενάρ

Κοσμογυρισμένος, πολύπειρος, έχει κάνει όνομα ως προπονητής στην Αφρική αφού έχει κοουτσάρει πολλές εθνικές ομάδες της ηπείρου, με κορυφαίες του στιγμές την κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών με τη Ζάμπια (2012) και την Ακτή Ελεφαντοστού (2015). Στη Σαουδική Αραβία βρίσκεται από το 2019 και στο δρόμο για το Μουντιάλ του Κατάρ, ο Γάλλος έγινε ο ξένος τεχνικός με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία της.

 

Το αστέρι: Σαλέμ Αλ-Νταβσάρι

Σε ένα σύνολο που απαρτίζεται από παίκτες αποκλειστικά από το εθνικό πρωτάθλημα, σίγουρα δεν υπάρχει εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο. Μπορούμε ωστόσο να σταθούμε στον Αλ-Νταβσάρι, ο οποίος το 2021 οδήγησε την Αλ-Χιλάλ στο δεύτερο Champions League Ασίας τα τελευταία τρία χρόνια και πήρε και το βραβείο του MVP. Γενικά υπάρχουν πολλοί παίκτες της Αλ-Χιλάλ στο ρόστερ και ο Ρενάρ ποντάρει στην ομοιογένεια.

 

Τερματοφύλακες: Μοχάμεντ Αλ-Οβάις (Αλ-Χιλάλ), Μοχάμεντ Αλ-Ρουμπάιε (Αλ-Αχλί), Ναουάφ Αλ-Ακίντι (Αλ-Νασρ)

Αμυντικοί: Γιασίρ Αλ-Σαχράνι (Αλ-Χιλάλ), Μοχάμεντ Αλ-Μπρεΐκ (Αλ-Χιλάλ), Αλί Αλ-Μπουλαΐχι (Αλ-Χιλάλ), Σουλτάν Αλ-Γκανάμ (Αλ-Νασρ), Σαούντ Αμπντουλχαμίντ (Αλ-Χιλάλ), Αμπντουλελάχ Αλ-Αμρί (Αλ-Νασρ), Χασάν Ταμπακτί (Αλ-Σαμπάμπ), Αμπντουλάχ Μαντού (Αλ-Νασρ)

Μέσοι: Φαχάντ Αλ-Μουβαλάντ (Αλ-Σαμπάμπ), Σαλμάν Αλ-Φαράι (Αλ-Χιλάλ), Σαλέμ Αλ-Νταβσάρι (Αλ-Χιλάλ), Αμπντουλάχ Οταΐφ (Αλ-Χιλάλ), Χατάν Μπαχεμπρί (Αλ-Σαμπάμπ), Μοχάμεντ Κανό (Αλ-Χιλάλ), Αμπντουλελάχ Αλ-Μαΐκι (Αλ-Χιλάλ), Σαμί Αλ-Ναζέι (Αλ-Νασρ), Αλί Αλ-Χασάν (Αλ Νασρ), Νασέρ Αλ-Νταβσάρι (Αλ-Χιλάλ), Αμπντουλραχμάν Αλ-Αμπούντ (Αλ-Ιτιχάντ), Ριγιάντ Σαραχίλι (Αμπχά)

Επιθετικοί: Φιράς Αλ-Μπουραϊκάν (Αλ-Φατέχ), Σαλέχ Αλ-Σεχρί (Αλ-Χιλάλ), Χαϊτάμ Ασιρί (Αλ-Αχλί)

 

Δ' ΟΜΙΛΟΣ

 

ΓΑΛΛΙΑ

Συμμετοχές: 16

Καλύτερη πορεία: Κατάκτηση (1998, 2018)

 

Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές πάνε στο Κατάρ με μόνο στόχο να επαναλάβουν την επιτυχία τους στη Ρωσία πριν τέσσερα χρόνια και να γίνουν η πρώτη ομάδα μετά τη Βραζιλία του Πελέ και του Γκαρίντσα (1958, 1962) που κατακτά δύο συνεχόμενα Μουντιάλ. Ασφαλώς και μπαίνουν στη διοργάνωση ως ένα από τα μεγάλα φαβορί, αφού έχουν τρομερή ποιότητα και απίστευτο βάθος στο ρόστερ για ακόμη μια φορά. Οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές του '18 είναι και πάλι εδώ (Γκριεζμάν, Εμπαπέ, Γιορίς, Βαράν, Ζιρού κλπ.), η επιστροφή του Μπενζεμά αυξάνει κατακόρυφα τη δυναμικότητα στην επίθεση, ωστόσο τα προβλήματα δε λείπουν, αφού σε αυτό το τουρνουά οι “τρικολόρ” δε θα έχουν λόγω τραυματισμού αρκετούς παίκτες, με σημαντικότερους τους Καντέ, Πογκμπά, Κιμπεμπέ και Ενκουνκού. Η απουσία των δύο πρώτων, μάλιστα, τους αναγκάζει να πορευτούν με το “νέο αίμα” στη μεσαία γραμμή (Τσουαμενί, Καμαβινγκά, Γκεντουζί). Οι Γάλλοι καλούνται να αφήσουν πίσω τους τα τελευταία “στραπάτσα” όπως ο αποκλεισμός στα πέναλτι από τους Ελβετούς μόλις στους “16” του πρόσφατου Euro ή το ότι σώθηκαν στο τσακ από τον υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία του Nations League και να γίνουν ξανά ομάδα με τον κάθε σταρ να βάζει στην άκρη τα “εγώ” του, έτσι ώστε να έχουν ελπίδες για το repeat.

 

Ο προπονητής: Ντιντιέ Ντεσάμπ

Αρκετές φορές τον έχουν κατηγορήσει πως με το ρόστερ που έχει θα μπορούσε η Γαλλία να αποδώσει καλύτερο ποδόσφαιρο, όμως εκείνος απαντά στους επικριτές του με μια κατάκτηση Μουντιάλ (2018) και άλλη μία Nations League (2021). Έχει την ικανότητα να προσαρμόζει τις τακτικές του ανάλογα με τον αντίπαλο και εκ του αποτελέσματος είναι επιτυχημένος. Στη Ρωσία έγινε ο τρίτος που κατακτά Παγκόσμιο Κύπελλο ως παίκτης και ως προπονητής μετά τους Μάριο Ζαγκάλο και Φραντς Μπεκενμπάουερ. Είναι από το 2012 στον πάγκο και δεν αποκλείεται αυτή να είναι η τελευταία του διοργάνωση με τους “τρικολόρ”.

 

Το αστέρι: Καρίμ Μπενζεμά

Επιστρέφει σε Μουντιάλ μετά το 2014, καθώς η περιβόητη υπόθεση με τον Ματιέ Βαλμπουενά τον απομάκρυνε από την εθνική για έξι χρόνια και δεν έζησε μαζί της το θρίαμβο του 2018. Βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του, αφού πρόσφατα του απονεμήθηκε η “Χρυσή Μπάλα” για τα όσα σπουδαία έκανε πέρσι με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ερωτηματικό πάντως το πώς θα παρουσιαστεί, αφού φέτος λόγω τραυματισμών δεν έχει βρει ρυθμό, αλλά στόχος του είναι να βοηθήσει τα μέγιστα τη χώρα του στο Κατάρ και να κατακτήσει μαζί της αυτό που τόσο του λείπει, το Παγκόσμιο Κύπελλο.

 

Τερματοφύλακες: Ούγκο Γιορίς (Τότεναμ), Αλφόνς Αρεολά (Γουέστ Χαμ), Στιβ Μανταντά (Ρεν)

Αμυντικοί: Μπενζαμίν Παβάρ (Μπάγερν Μονάχου), Ραφαέλ Βαράν (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ζουλς Κουντέ (Μπαρτσελόνα), Γουίλιαμ Σαλιμπά (Άρσεναλ), Νταγιότ Ουπαμεκανό (Μπάγερν Μονάχου), Ιμπραχίμα Κονατέ (Λίβερπουλ), Αξέλ Ντισασί (Μονακό), Λούκας Ερναντές (Μπάγερν Μονάχου), Τεό Ερναντές (Μίλαν)

Μέσοι: Ορελιέν Τσουαμενί (Ρεάλ Μαδρίτης), Αντριέν Ραμπιό (Γιουβέντους), Ματέο Γκεντουζί (Μαρσέιγ), Ζορντάν Βερετού (Μαρσέιγ), Γιουσούφ Φοφανά (Μονακό), Εντουάρντο Καμαβινγκά (Ρεάλ Μαδρίτης)

Επιθετικοί: Κιλιάν Εμπαπέ (Παρί Σεν Ζερμέν), Ουσμάν Ντεμπελέ (Μπαρτσελόνα), Κίνγκσλεϊ Κομάν (Μπάγερν Μονάχου), Αντουάν Γκριεζμάν (Ατλέτικο Μαδρίτης), Μάρκους Τουράμ (Γκλάντμπαχ), Ραντάλ Κόλο Μουανί (Άιντραχτ Φρανκφούρτης), Καρίμ Μπενζεμά (Ρεάλ Μαδρίτης), Ολιβιέ Ζιρού (Μίλαν)

 

 

ΔΑΝΙΑ

Συμμετοχές: 6

Καλύτερη πορεία: Προημιτελικά (1998)

 

Με φόρα από την καταπληκτική πορεία της στο Euro το 2021 όπου έφτασε μέχρι τα ημιτελικά αλλά και την εξαιρετική παρουσία στα προκριματικά με εννέα νίκες σε δέκα αγώνες, η Δανία μπαίνει στο Μουντιάλ με στόχο να γίνει ξανά η ομάδα για την οποία θα μιλούν όλοι. Η σοκαριστική στιγμή με τον Κρίστιαν Έρικσεν στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα συσπείρωσε τους Δανούς και τους μετέτρεψε σε ένα τρομερό σύνολο που με το δυναμικό του παιχνίδι και την μεγάλη ένταση που βγάζει μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Ο μαχητής άσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επέστρεψε για να είναι ξανά ο ηγέτης, ο εξαιρετικός χαφ Χόιμπιεργκ θα κατευθύνει τα νήματα σε μια δυνατή μεσαία γραμμή, η άμυνα είναι συμπαγής με την παρουσία των Κιάερ, Κρίστενσεν, Άντερσεν αλλά και τον ακούραστο Μέλε από τα αριστερά, ο Σμάιχελ είναι σταθερή αξία κάτω από τα γκολπόστ. Μοναδικό θέμα ίσως στην επίθεση, αφού οι Πόουλσεν, Μπρέθγουεϊτ και Ντόλμπεργκ δεν είναι οι πιο αξιόπιστοι σκόρερ. Ακόμη και στο πρόσφατο Nations League, πάντως, με νίκες μέσα-έξω κόντρα στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία την οποία θα αντιμετωπίσουν και σε αυτό τον όμιλο, η Δανία έδειξε τη δυναμική της με νίκες μέσα-έξω. Μπορούν οι Δανοί να κάνουν μια πορεία ανάλογη με αυτή του Euro; Στη λίστα με τις πιθανές ευχάριστες εκπλήξεις του τουρνουά, πάντως, είναι οι πρώτοι υποψήφιοι.

 

Ο προπονητής: Κάσπερ Χιούλμαντ

Στη Δανία τον λατρεύουν, καθώς είναι ο άνθρωπος που έχει δώσει αυτή την αγωνιστική ταυτότητα στην εθνική ομάδα. Το στυλ ποδοσφαίρου του αρέσει πολύ και φέρνει αποτελέσματα, όπως η πορεία ως τις τέσσερις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Λέγεται πως είναι πολύ καλός και στη διαχείριση των παικτών.

 

Το αστέρι: Κρίστιαν Έρικσεν

Σόκαρε τον πλανήτη όταν κατέρρευσε στη διάρκεια του αγώνα της Δανίας με τη Φινλανδία στο Euro το καλοκαίρι του 2021. Εκείνος όμως όχι μόνο βγήκε ζωντανός από αυτήν την περιπέτεια, αλλά επέστρεψε γρήγορα στο ποδόσφαιρο και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο. Η ιστορία του είναι ένα παράδειγμα θέλησης και αυταπάρνησης και σε αυτό το τουρνουά τα βλέμματα θα είναι στραμμένα πάνω του, ό, τι κι αν κάνει με την εθνική του στο γήπεδο.

 

Τερματοφύλακες: Κάσπερ Σμάιχελ (Νις), Φρέντερικ Ρόνοφ (Ουνιόν Βερολίνου), Όλιβερ Κρίστενσεν (Χέρτα Βερολίνου)

Αμυντικοί: Γενς Στρίγκερ Λάρσεν (Τράμπζονσπορ), Ντάνιελ Βας (Μπρόντμπι), Ράσμους Κρίστενσεν (Λιντς), Αλεξάντερ Μπα (Μπενφίκα), Σίμον Κιάερ (Μίλαν), Αντρέας Κρίστενσεν (Μπαρτσελόνα), Γιοακίμ Άντερσεν (Κρίσταλ Πάλας), Βίκτορ Νέλσον (Γαλατάσαραϊ), Γιοακίμ Μέλε (Αταλάντα)

Μέσοι: Πιέρ-Εμίλ Χόιμπιεργκ (Τότεναμ), Τόμας Ντιλέινι (Σεβίλλη), Κρίστιαν Έρικσεν (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ματίας Γιένσεν (Μπρέντφορντ), Κρίστιαν Νόργκααρντ (Μπρέντφορντ)

Επιθετικοί: Γιουσούφ Πόουλσεν (Λειψία), Μάρτιν Μπρεθγουέιτ (Εσπανιόλ), Αντρέας Σκοβ Όλσεν (Κλαμπ Μπριζ), Μίκελ Ντάμσγκααρντ (Μπρέντφορντ), Γιάσπερ Λίντστρεμ (Άιντραχτ Φρανκφούρτης), Ρόμπερτ Σκοβ (Χόφενχαϊμ), Αντρέας Κορνέλιους (Κοπεγχάγη), Κάσπερ Ντόλμπεργκ (Σεβίλλη), Γιόνας Βιντ (Βόλφσμπουργκ)

 

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Συμμετοχές: 6

Καλύτερη πορεία: Φάση των “16” (2006)

 

Θέση σε ένα ακόμη Μουντιάλ έκλεισε η Αυστραλία, που θα πραγματοποιήσει στο Κατάρ την πέμπτη συνεχόμενη συμμετοχή της και έκτη συνολικά. Και το έκανε με περιπετειώδη τρόπο, αφού χρειάστηκε να αποκλείσει αρχικά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στη συνέχεια το Περού στα διηπειρωτικά πλέι οφ. Τους Λατινοαμερικάνους τους απέκλεισε στα πέναλτι μάλιστα, με τον τερματοφύλακα Άντριου Ρέντμεϊν να είναι ο πρωταγωνιστής, μπαίνοντας σαν αλλαγή αντί του Ράιαν σαν άλλος... Τιμ Κρουλ στο Μουντιάλ του '14 για την Ολλανδία. Στην ασιατική ζώνη, όπου συμμετέχει τα τελευταία χρόνια, έγινε η πρώτη ομάδα που σημειώνει έντεκα σερί νίκες σε προκριματικά Μουντιάλ, όμως όταν τα πράγματα... σοβάρεψαν, δεν τα κατάφερε το ίδιο καλά με Σαουδική Αραβία και Ιαπωνία και έτσι υποχρεώθηκε να παίξει μπαράζ για την πρόκρισή της. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο, οι “Socceroos” θα βρουν μπροστά τους πολύ πιο δύσκολους αντιπάλους και θα πρέπει να δείξουν κάτι από το “μέταλλο” που έδειξαν στα πλέι οφ αν θέλουν να έχουν ελπίδες. Το υλικό τους δεν είναι το ίδιο ποιοτικό με ό, τι πιθανότατα διέθεταν άλλες χρονιές, αφού πέρα από τους έμπειρους από την Premier League Μόι και Ράιαν αλλά και τον ταλαντούχο Χρούστιτς, δύσκολα συναντάς κάτι άλλο αξιόλογο. Η πρόκριση στο Μουντιάλ ήταν η επιτυχία κι αν καταφέρουν κάτι παραπάνω θα αποτελεί μεγάλη έκπληξη.

 

Ο προπονητής: Γκράχαμ Άρνολντ

Βίωσε την εμπειρία του Μουντιάλ ως βοηθός προπονητή της Αυστραλίας το 2006 και το 2010, ενώ στο τιμόνι της ανδρικής ομάδας βρίσκεται από το 2018, όταν και διαδέχθηκε τον Μπερτ Φαν Μάρβαϊκ. Είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους τεχνικούς στο αυστραλιανό πρωτάθλημα με επιτυχίες στους Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς και Σίντνεϊ FC. Η πρόκριση με τα “καγκουρώ” στο Παγκόσμιο του Κατάρ είναι μια ακόμη επιτυχία στο βιογραφικό του.

 

Το αστέρι: Αϊντίν Χρούστιτς

Ενδεχομένως είναι ό, τι πιο ποιοτικό διαθέτει η Αυστραλία στο ρόστερ της. Ο 26χρονος μέσος, που πανηγύρισε πέρσι το Europa League με την Άιντραχτ Φρανκφούρτης και πήρε στη συνέχεια μεταγραφή στην Ελλάς Βερόνα, μπορεί να δώσει πολλά στη δημιουργία διαθέτοντας και ένα εξαιρετικό αριστερό πόδι.

 

Τερματοφύλακες: Μάθιου Ράιαν (Κοπεγχάγη), Ντάνι Βούκοβιτς (Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς), Άντριου Ρέντμεϊν (Σίντνεϊ FC)

Αμυντικοί: Αζίζ Μπεχίχ (Νταντί Γιουνάιτεντ), Μίλος Ντέγκενεκ (Κολούμπους Κρου), Μπέιλι Ράιτ (Σάντερλαντ), Φραν Κάρατσιτς (Μπρέσια), Χάρι Σούταρ (Στόουκ Σίτι), Ναθάνιελ Άτκινσον (Χαρτς), Τζόελ Κινγκ (Οντένσε), Κάι Ρόουλς (Χαρτς), Τόμας Ντενγκ (Άλμπιρεξ Νιιγκάτα)

Μέσοι: Άαρον Μόι (Σέλτικ), Τζάκσον Ίρβιν (Ζαντκ Πάουλι), Αϊντίν Χρούστιτς (Ελλάς Βερόνα), Ράιλι ΜακΓκρι (Μίντλεσμπρο), Κιάνου Μπάκους (Σεντ Μίρεν), Κάμερον Ντέβλιν (Χαρτς)

Επιθετικοί: Μάθιου Λέκι (Μέλμπουρν Σίτι), Άουερ Μάμπιλ (Κάντιθ), Τζέιμι Μακλάρεν (Μέλμπουρν Σίτι), Μίτσελ Ντιουκ (Φατζιάνο Οκαγιάμα), Μάρτιν Μπόιλ (Χιμπέρνιαν), Κρεγκ Γκούντουιν (Αντελαΐντ Γιουνάιτεντ), Τζέισον Κάμινγκς (Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς), Γκάρανγκ Κουόλ (Σέντραλ Κόουστ Μάρινερς)

 

ΤΥΝΗΣΙΑ

Συμμετοχές: 6

Καλύτερη πορεία: Φάση ομίλων

 

Τακτική παρουσία σε Μουντιάλ έχει την τελευταία εικοσαετία η Τυνησία, ωστόσο ποτέ δεν έχει καταφέρει να κάνει κάτι αξιοσημείωτο. Η βορειοαφρικανική χώρα ήταν παρούσα στις διοργανώσεις του 1998, του 2002, του 2006 και του 2018, όμως μόλις στη Ρωσία προ τετραετίας κατάφερε να πετύχει την πρώτη της νίκη (επί του Παναμά) μετά την παρθενική της συμμετοχή το 1978. Το σύνολο του Τζαλέλ Καντρί βασίζεται κυρίως στην άμυνα, αφού η Τυνησία έχει κρατήσει ανέπαφη την εστία της στα μισά από τα τελευταία πενήντα παιχνίδια της, ενώ με όπλο την άμυνα πέρασε και το εμπόδιο του Μάλι στον τρίτο προκριματικό γύρο της Αφρικής. Σε έναν όμιλο με Γαλλία, Δανία και Αυστραλία, βέβαια, θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από απλά μια καλή αμυντική λειτουργία για να μπορέσει να πετύχει κάτι. Η λογική λέει ότι η πορεία της θα σταματήσει και πάλι στους ομίλους. Το θετικό είναι πάντως πως στο ρόστερ της υπάρχουν κάποιοι έμπειροι παίκτες από μεγάλες διοργανώσεις, όπως ο Καζρί, ο Εμσακνί, ο Μααλούλ ή ο Σλιτί.

 

Ο προπονητής: Τζαλέλ Καντρί

Αρχικά ήταν στην ομάδα ως βοηθός, όμως στη συνέχεια ανέλαβε ως πρώτος. Δεν υπήρξε στο παρελθόν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε από το να οδηγήσει τη χώρα του σε μια ακόμη επιτυχία. 'Εχει πάρει και τρόπαιο με την ομάδα, το Kirin Cup, ένα τουρνουά επί ιαπωνικού εδάφους.

 

Το αστέρι: Γουαχμπί Καζρί

Ο πιο αξιόπιστος παίκτης επιθετικά για τους Τυνήσιους. Ο Καζρί πραγματοποιεί αξιοσημείωτη καριέρα στο γαλλικό πρωτάθλημα με Μπαστιά, Μπορντό, Ρεν, Σεντ Ετιέν και Μονπελιέ, ενώ έχει παίξει και στην Αγγλία για λογαριασμό της Σάντερλαντ. Είναι παίκτης με εμπειρία από σπουδαία ραντεβού, αφού ήταν στην ομάδα και το 2018 στη Ρωσία, όπου πέτυχε και δύο γκολ.

 

Τερματοφύλακες: Αχμέντ Ματλουτί (Ετουάλ), Μουέζ Χασέν (Κλουμπ Αφρικέν), Μπεχίρ Μπεν Σαΐντ (US Μοναστίρ), Αϊμέν Νταχμέν (Σφαξιέν)

Αμυντικοί: Μοχάμεντ Ντρέγκερ (Λουκέρνη), Βαϊντί Κεχρίντα (Ατρόμητος), Γιασίν Μεριά (Εσπεράνς), Μπιλέλ Ιφά (Κουβέιτ SC), Μοντασάρ Ταϊμπί (Λοριάν), Νασέρ Γκαντρί (Κλουμπ Αφρικέν), Ντιλάν Μπρον (Σαλερνιτάνα), Αλί Μααλούλ (Αλ Αχλί), Αλί Αμπντί (Καέν)

Μέσοι: Φεριανί Σασί (Αλ-Ντουχαΐλ), Ελιές Σκιρί (Κολωνία), Γκαϊλέν Χααλαλί (Εσπεράνς), Ανίς Μπεν Σιλμάν (Μπρόντμπι), Χάνιμπαλ Μεϊμπρί (Μπέρμιγχαμ), Αϊσά Λαϊντουνί (Φερεντσβάρος), Μοχάμεντ Αλί Μπεν Ρομντάν (Εσπεράνς)

Επιθετικοί: Γιουσέφ Εμσακνί (Αλ-Αράμπι), Γουαχμπί Καζρί (Μονπελιέ), Ναΐμ Σλιτί (Αλ-Ετιφάκ), Τάχα Γιασίνε Κενίσι (Κουβέιτ SC), Σεϊφεντίν Γιαζίρι (Ζαμάλεκ), Ισάμ Τζεμπαλί (Οντένσε)