Αφιέρωμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2022-Μέρος Β'

 

Στο δεύτερο αυτό μέρος του αφιερώματός μας γνωρίζουμε τις ομάδες των υπόλοιπων τεσσάρων ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ.

 

Του Ανδρέα Λεκάκη

 

Ε' ΟΜΙΛΟΣ

 

ΙΣΠΑΝΙΑ

Συμμετοχές: 16

Καλύτερη πορεία: Κατάκτηση (2010)

 

Η ομάδα που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της την τετραετία 2008-2012, με την κατάκτηση δύο Euro και ενός Μουντιάλ, εδώ και καιρό έχει περάσει σε μια νέα εποχή όπως είναι φυσικό. Η μετάβαση αυτή μόνο εύκολη δεν ήταν, αφού οι Ισπανοί έμειναν μακριά από τις επιτυχίες στις τελευταίες διοργανώσεις. Ειδικά τα δύο τελευταία Παγκόσμια Κύπελλα “πλήγωσαν” τους “φούριας ρόχας” με αποκλεισμούς στους ομίλους στη Βραζιλία και στη φάση των “16” στη Ρωσία από τους οικοδεσπότες. Στο πρόσφατο Euro, όμως, έκαναν ξανά βήματα προς τα εμπρός, αφού έφτασαν μια ανάσα από τον τελικό (αποκλείστηκαν στα πέναλτι από τη μετέπειτα νικήτρια Ιταλία) και στο Nations League πέρασαν στην τετράδα με ένα σπουδαίο διπλό στην έδρα της Πορτογαλίας. Όλα αυτά έδειξαν πως και αυτή η νέα τους γενιά μπορεί να δώσει πράγματα. Σε αυτή τη νέα γενιά θα στηριχτούν κατά κύριο λόγο και στο Μουντιάλ του Κατάρ, με παίκτες όπως οι Πέδρι, Γκάβι, Φεράν Τόρες, Φάτι, Ασένσιο, Γκαγιά, Σιμόν, Γκαρσία, Ρόδρι και άλλοι να καλούνται να βγουν μπροστά και να βαδίσουν στα χνάρια των προκατόχων τους. Άλλωστε, από εκείνη την ομάδα που κέρδισε τα πάντα, μόνο οι Μπουσκέτς και Άλμπα έχουν μείνει ως συνδετικοί κρίκοι με την τωρινή. Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι έμπειροι, όπως ο Καρβαχάλ, ο Αθπιλικουέτα, ο Κόκε ή ο Μοράτα, με την επιλογή του Λουίς Ενρίκε να μην καλέσει για παράδειγμα τον Ντε Χέα και τον Σέρχιο Ράμος να παραξενεύει κάποιους. Η αλήθεια είναι πάντως πως αρκετοί σημαντικοί παίκτες έμειναν εκτός επειδή οι Ισπανοί έχουν άφθονες επιλογές, ενώ την αποστολή εγκατέλειψε ο Γκαγιά που λόγω τραυματισμού δε θα ενισχύσει την ομάδα. Το ταλέντο υπάρχει μπόλικο, ίσως δεν υπάρχουν σε τόσο μεγάλο βαθμό οι προσωπικότητες, όμως αν αυτή η ομάδα βρει τις σωστές ισορροπίες θα μπορέσει να φτάσει μακριά.

 

Ο προπονητής: Λουίς Ενρίκε

Αυτοανακηρύχθηκε ως ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου λίγες μέρες πριν τη σέντρα του Μουντιάλ, σε μια προσπάθεια ενδεχομένως και να τονώσει το ηθικό των παικτών του εν όψει της διοργάνωσης. Οι ικανότητές του δεδομένες, με τον Αστουριάνο τεχνικό να μας παρουσιάζει και την τελευταία ίσως μεγάλη Μπαρτσελόνα που έχουμε δει με αποκορύφωμα το τρεμπλ του 2015. Στην εθνική Ισπανίας έχει περάσει τη δική του φιλοσοφία και στο πρώτο του τουρνουά μαζί της την έφτασε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.

 

Το αστέρι: Πέδρι

Μόλις στα 19 του χρόνια, ο Πέδρι αποτελεί μια πολύ σημαντική μονάδα για την εθνική Ισπανίας, όπως ισχύει και στη Μπαρτσελόνα. Στο προηγούμενο Euro έπαιξε σχεδόν όλα τα λεπτά, θα είναι ο ενορχηστρωτής της ομάδας στο κέντρο και σε αυτή τη διοργάνωση, ενώ στο πρόσωπο εκείνου αλλά και του... Διόσκουρού του στους “μπλαουγκράνα”, Γκάβι, οι Ισπανοί βλέπουν μια νέα έκδοση των Τσάβι και Ινιέστα.

 

Τερματοφύλακες: Ουνάι Σιμόν (Αθλέτικ Μπιλμπάο), Ρόμπερτ Σάντσες (Μπράιτον), Νταβίντ Ράγια (Μπρέντφορντ)

Αμυντικοί: Ντάνι Καρβαχάλ (Ρεάλ Μαδρίτης), Θέσαρ Αθπιλικουέτα (Τσέλσι), Πάου Τόρες (Βιγιαρεάλ), Αϊμερίκ Λαπόρτ (Μάντσεστερ Σίτι), Ερίκ Γκαρσία (Μπαρτσελόνα), Ούγο Γκιγιαμόν (Βαλένθια), Ζόρντι Άλμπα (Μπαρτσελόνα), Αλεχάντρο Μπαλντέ (Μπαρτσελόνα)

Μέσοι: Σέρχιο Μπουσκέτς (Μπαρτσελόνα), Ρόδρι (Μάντσεστερ Σίτι), Κόκε (Ατλέτικο Μαδρίτης), Μάρκος Γιορέντε (Ατλέτικο Μαδρίτης), Πέδρι (Μπαρτσελόνα), Γκάβι (Μπαρτσελόνα), Κάρλος Σολέρ (Παρί Σεν Ζερμέν)

Επιθετικοί: Φεράν Τόρες (Μπαρτσελόνα), Μάρκο Ασένσιο (Ρεάλ Μαδρίτης), Πάμπλο Σαράμπια (Παρί Σεν Ζερμέν), Ντάνι Όλμο (Λειψία), Γιέρεμι Πίνο (Βιγιαρεάλ), Ανσού Φάτι (Μπαρτσελόνα), Νίκο Γουίλιαμς (Αθλέτικ Μπιλμπάο), Άλβαρο Μοράτα (Ατλέτικο Μαδρίτης)

 

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Συμμετοχές: 20

Καλύτερη πορεία: Κατάκτηση (1954, 1974, 1990, 2014)

 

Για μια ομάδα που είχε συνηθίσει να παίζει σχεδόν πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε διοργάνωση, το να μείνει έξω από τους ομίλους ως παγκόσμια πρωταθλήτρια το '18 στη Ρωσία αλλά και να αποκλειστεί στους “16” του Euro το '21 από την Αγγλία ήταν σίγουρα μεγάλο πλήγμα. Βάλτε σε αυτά και τη μέτρια πορεία στο τελευταίο Nations League με τέσσερις ισοπαλίες και ήττα από την Ουγγαρία και θα καταλάβετε πως η “νασιονάλμανσαφτ” ψάχνει ακόμη τον τρόπο να ξαναγίνει η υπερδύναμη που ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Παρ' όλα αυτά πάει στο Μουντιάλ ως ένα από τα φαβορί για να φτάσει ψηλά, αφού το υλικό της είναι πολύ ποιοτικό κι ας “πληγώθηκε” από τους τραυματισμούς των Ρόις και Βέρνερ. Στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες έμπειροι και παγκόσμιοι πρωταθλητές όπως ο Νόιερ, ο Μίλερ των 10 γκολ σε Μουντιάλ και ο ήρωας του τελικού το 2014 Γκέτσε, παίκτες που βρίσκονται στην καλύτερη και πιο ώριμη φάση της καριέρας τους όπως ο Ρούντιγκερ, ο Ζούλε, ο Κίμιχ, ο Γκορέτσκα, ο Γκνάμπρι και ο Σανέ, αλλά και παίκτες που αποτελούν το “νέο αίμα” σαν τον Χάβερτς, τον Μουσιάλα, τον Σλότερμπεκ, τον Μπέλα-Κότσαπ, τον Αντεγιέμι και τον 17χρονο Μουκοκό, που μπήκε στην επιλογή λόγω του τραυματισμού του Βέρνερ χωρίς να έχει άλλη συμμετοχή με την εθνική αλλά ήταν εξαιρετικός με τη Ντόρτμουντ στο πρώτο κομμάτι της σεζόν. Η αισιοδοξία πως η Γερμανία θα αφήσει πίσω της τις τελευταίες αποτυχίες είναι διάχυτη και τα “πάντσερ” μένει απλώς να δικαιώσουν τις προσδοκίες.

 

Ο προπονητής: Χάνσι Φλικ

Διετέλεσε βοηθός του Γιοακίμ Λεβ σε όλες τις μεγάλες πορείες της Γερμανίας σε Μουντιάλ και Euro από το 2006 ως το 2014, με αποκορύφωμα την κατάκτηση της κορυφής του κόσμου στη Βραζιλία. Αφού ανέλαβε τη Μπάγερν μετά τη φυγή του Κόβατς, πήρε και τα έξι τρόπαια που διεκδίκησε με τους Βαυαρούς το 2020 και θεωρήθηκε ο καταλληλότερος να διαδεχθεί τον άλλοτε συνεργάτη του στη “νασιονάλμανσαφτ”. Ετοιμάζεται για το πρώτο του μεγάλο τουρνουά με την ομάδα, θέλοντας να αφήσει το στίγμα του.

 

Το αστέρι: Τζόσουα Κίμιχ

Στην πιο ώριμή του φάση και έχοντας καθιερωθεί πλέον ως μία κομβική μονάδα στα χαφ (έπαιζε και στα δεξιά της άμυνας), ο Κίμιχ δείχνει και στη Μπάγερν αλλά και στην εθνική πως είναι ένας παίκτης με ηγετικά χαρακτηριστικά που μπορεί να δώσει πολλά σε μια ομάδα. Η χημεία που έχει με τον Γκορέτσκα αλλά και τον τρομερά ταλαντούχο Μουσιάλα στη Μπάγερν αναμένεται να αποδειχθεί σημαντική για τη μεσαία γραμμή και των “πάντσερ”.

 

Τερματοφύλακες: Μάνουελ Νόιερ (Μπάγερν Μονάχου), Μαρκ-Αντρέ Τερ Στέγκεν (Μπαρτσελόνα), Κέβιν Τραπ (Άιντραχτ Φρανκφούρτης)

Αμυντικοί: Αντόνιο Ρούντιγκερ (Ρεάλ Μαδρίτης), Ματίας Γκίντερ (Φράιμπουργκ), Νίκλας Ζούλε (Ντόρτμουντ), Τίλο Κέρερ (Γουέστ Χαμ), Νίκο Σλότερμπεκ (Ντόρτμουντ), Άρμελ Μπέλα-Κότσαπ (Σαουθάμπτον), Λούκας Κλόστερμαν (Λειψία), Ντέιβιντ Ράουμ (Λειψία), Κρίστιαν Γκούντερ (Φράιμπουργκ)

Μέσοι: Τζόσουα Κίμιχ (Μπάγερν Μονάχου), Ιλκάι Γκιντογκάν (Μάντσεστερ Σίτι), Λίον Γκορέτσκα (Μπάγερν Μονάχου), Μάριο Γκέτσε (Άιντραχτ Φρανκφούρτης), Τζούλιαν Μπραντ (Ντόρτμουντ), Κάι Χάβερτς (Τσέλσι), Τζαμάλ Μουσιάλα (Μπάγερν Μονάχου), Γιόνας Χόφμαν (Γκλάντμπαχ)

Επιθετικοί: Τόμας Μίλερ (Μπάγερν Μονάχου), Λιρόι Σανέ (Μπάγερν Μονάχου), Σερζ Γκνάμπρι (Μπάγερν Μονάχου), Καρίμ Αντεγέμι (Ντόρτμουντ), Νίκλας Φίλκρουγκ (Βέρντερ Βρέμης), Γιουσούφα Μουκοκό (Ντόρτμουντ)

 

ΙΑΠΩΝΙΑ

Συμμετοχές: 7

Καλύτερη πορεία: Φάση των “16” (2002, 2010, 2018)

 

Οι Ιάπωνες είναι πλέον μια σταθερή παρουσία στα Παγκόσμια Κύπελλα, αφού ετοιμάζονται για την έβδομη συνεχόμενη συμμετοχή τους. Από το 1998, όταν και έκαναν το ντεμπούτο τους στη Γαλλία, δεν έχουν λείψει ποτέ. Το ταβάνι τους μέχρι στιγμής είναι η φάση των “16”, όμως σε αυτό το τουρνουά αν φτάσουν ως εκεί θα θεωρηθεί τεράστια επιτυχία, δεδομένου του ότι έχουν πέσει σε πολύ δύσκολο όμιλο με την παρουσία της Ισπανίας και της Γερμανίας. Οι “σαμουράι” πάντως έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τη ζημιά στα φαβορί αν τους υποτιμήσουν. Το 2018 στη Ρωσία, άλλωστε, λίγο έλειψε να αποκλείσουν τους Βέλγους και να βρεθούν στα προημιτελικά. Η Ιαπωνία έχει παίκτες που αγωνίζονται στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και πρωταγωνιστούν με τις ομάδες τους (Καμάντα, Τομιγιάσου, Μιναμίνο, Κούμπο), παίζουν ένα στυλ ποδοσφαίρου αρκετά διασκεδαστικό για τους ουδέτερους φιλάθλους και παρόλο που δεν είναι συνηθισμένοι σε πολλούς ανταγωνιστικούς αγώνες λόγω της χαμηλής δυναμικότητας ορισμένων ομάδων στην ασιατική ζώνη, θα εξαντλήσουν τις πιθανότητες που έχουν και θα προσπαθήσουν να βάλουν από κάτω τους ένα από τα δύο φαβορί του ομίλου.

 

Ο προπονητής: Χατζίμε Μοριγιάσου

Κάτοχος τριών πρωταθλημάτων Ιαπωνίας, βρίσκεται από το 2018 στην εθνική ομάδα. Αρχικά ήταν βοηθός του Ακίρα Νισίνο στο Μουντιάλ της Ρωσίας, όπου οι Ιάπωνες έφτασαν ως τους “16” και δέχθηκαν την ανατροπή από το Βέλγιο. Παίζει ένα ελεύθερο στυλ ποδοσφαίρου αλλά ίσως χρειαστεί να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του όταν θα αντιμετωπίσει Ισπανία και Γερμανία στον όμιλο.

 

Το αστέρι: Νταΐτσι Καμάντα

Οι Γιοσίντα, Ναγκατόμο και Σακάι είναι οι έμπειροι του ρόστερ, όμως ο Καμάντα φέρνει τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και το στυλ σε μια ομάδα που χρειάζεται πολύ τον τρόπο παιχνιδιού του. Πέρσι πήρε με την Άιντραχτ Φρανκφούρτης το Europa League και δείχνει και φέτος σε καλή κατάσταση. Μαζί με άλλους σημαντικούς παίκτες της γενιάς του, όπως τον Μιναμίνο, θα προσπαθήσει να μετατρέψει την Ιαπωνία στην έκπληξη του ομίλου.

 

Τερματοφύλακες: Εΐτζι Καβασίμα (Στρασβούργο), Σουίτσι Γκόντα (Σιμίζου S-Pulse), Ντάνιελ Σμιντ (Σεντ Τρούιντεν)

Αμυντικοί: Τακεχίρο Τομιγιάσου (Άρσεναλ), Σόγκο Τανιγκούτσι (Καβασάκι Φροντάλε), Γιούτο Ναγκατόμο (FC Τόκιο), Μίκι Γιαμάνε (Καβασάκι Φροντάλε), Γιούτα Νακαγιάμα (Χάντερσφιλντ), Μάγια Γιοσίντα (Σάλκε), Χιρόκι Σακάι (Ουράβα Ρεντ Ντάιαμοντς), Χιρόκι Ίτο (Στουτγκάρδη), Κο Ιτακούρα (Γκλάντμπαχ)

Μέσοι: Γκάκου Σιμπασάκι (Λεγανές), Τακούμι Μιναμίνο (Μονακό), Τακεφούσα Κούμπο (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Χιντεμάσα Μορίτα (Σπόρτινγκ Λισσαβώνας), Ουατάρου Έντο (Στουτγκάρδη), Γιούνια Ίτο (Ρεμς), Άο Τανάκα (Φορτούνα Ντίσελντορφ), Καόρου Μιτόμα (Μπράιτον), Νταΐτσι Καμάντα (Άιντραχτ Φρανκφούρτης), Ρίτσου Ντόαν (Φράιμπουργκ), Γιούκι Σόμα (Ναγκόγια Γκράμπους)

Επιθετικοί: Αγιάσε Ουέντα (Σερκλ Μπριζ), Τακούμα Ασάνο (Μπόχουμ), Νταϊζέν Μαέντα (Σέλτικ)

 

ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ

Συμμετοχές: 6

Καλύτερη πορεία: Προημιτελικά (2014)

 

Σε τρίτο συνεχόμενο Μουντιάλ και έκτο συνολικά θα πάρει μέρος η Κόστα Ρίκα, δείχνοντας μια αξιοθαύμαστη συνέπεια τα τελευταία χρόνια. Κορυφαία της στιγμή, η παρουσία της στα προημιτελικά το 2014, όταν ξεπέρασε το εμπόδιο της δικής μας εθνικής στα πέναλτι για να αποκλειστεί στη συνέχεια από την Ολλανδία στην ίδια διαδικασία. Για να βρεθεί στο Κατάρ, η ομάδα της Κεντρικής Αμερικής χρειάστηκε να παίξει διηπειρωτικά πλέι οφ, όπου απέκλεισε τη Νέα Ζηλανδία νικώντας τη με 1-0. Θεωρείται πολύ δύσκολο να περάσει από αυτόν τον όμιλο, όμως το θετικό για τους Κοσταρικανούς είναι πως εξακολουθούν να διαθέτουν στο ρόστερ τους παίκτες που έχουν παραστάσεις από τη διοργάνωση και κυρίως ήταν παρόντες στην πορεία ως τα προημιτελικά προ οκταετίας, όπως οι Κέιλορ Νάβας, Μπράιαν Ρουίς, Σέλσο Μπόρχες και Τζόελ Κάμπελ (σκόραρε το γκολ που έστειλε την ομάδα στο Κατάρ). Αν εκτός από τις “παλιοσειρές” φανούν αξιόπιστοι και οι νεότεροι, η Κόστα Ρίκα μπορεί να ελπίζει σε μια αξιοπρεπή παρουσία.

 

Ο προπονητής: Λουίς Φερνάντο Σουάρες

Ο Κολομβιανός τεχνικός βρίσκεται από το 2021 στον πάγκο της Κόστα Ρίκα. Το πρωτάθλημα Κολομβίας με την Ατλέτικο Νασιονάλ το 1999 και η παρουσία του Εκουαδόρ στις 16 καλύτερες ομάδες του Μουντιάλ του 2006 είναι οι μεγαλύτερες επιτυχίες του.

 

Το αστέρι: Κέιλορ Νάβας

Φτάνοντας σιγά σιγά στη δύση μιας σπουδαίας καριέρας, αποκορύφωμα της οποίας υπήρξαν τα τρία σερί Champions League με τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Κέιλορ Νάβας θα είναι ο προστάτης της εστίας της Κόστα Ρίκα σε ένα ακόμη Μουντιάλ. Από τους κορυφαίους γκολκίπερ της διοργάνωσης του 2014, όπου και έφτιαξε το όνομά του, δεν έχει πλέον αγωνιστικό ρυθμό αφού είναι αναπληρωματικός στην Παρί αλλά για τη χώρα του μπορεί να αποδειχθεί και πάλι κομβικός.

 

Τερματοφύλακες: Κέιλορ Νάβας (Παρί Σεν Ζερμέν), Εστεμπάν Αλβαράδο (Ερεντιάνο), Πατρίκ Σικέιρα (Λούγκο)

Αμυντικοί: Φρανσίσκο Κάλβο (Κόνιασπορ), Μπράιαν Οβιέδο (Ρεάλ Σολτ Λέικ), Όσκαρ Ντουάρτε (Αλ-Ουέντα), Κένταλ Γουόστον (Σάπρισα), Ρόναλντ Ματαρίτα (Σινσινάτι), Κέισερ Φούγιερ (Ερεντιάνο), Χουάν Πάμπλο Βάργκας (Μιγιονάριος), Κάρλος Μαρτίνες (Σαν Κάρλος)

Μέσοι: Σέλσο Μπόρχες (Αλαχουελένσε), Μπράιαν Ρουίς (Αλαχουελένσε), Γιελτσίν Τεχέδα (Ερεντιάνο), Ζέρσον Τόρες (Ερεντιάνο), Τζέγουισον Μπένετ (Σάντερλαντ), Ντάνιελ Τσακόν (Κολοράντο Ράπιντς 2), Γιουστίν Σάλας (Σάπρισα), Ρόαν Γουίλσον (Μουνισιπάλ Γκρέσια), Μπράντον Αγκιλέρα (Νότιγχαμ Φόρεστ), Ντάγκλας Λόπες (Ερεντιάνο), Άντονι Ερνάντες (Πουνταρένας), Άλβαρο Ζαμόρα (Σάπρισα)

Επιθετικοί: Τζόελ Κάμπελ (Λεόν), Γιόχαν Βενέγκας (Αλαχουελένσε), Άντονι Κοντρέρας (Ερεντιάνο)

 

 

ΣΤ' ΟΜΙΛΟΣ

 

ΒΕΛΓΙΟ

Συμμετοχές: 14

Καλύτερη πορεία: 3η θέση (2018)

 

Η τρομερή αυτή “φουρνιά” που έβγαλε το βελγικό ποδόσφαιρο μέσα στην προηγούμενη δεκαετία έχει ίσως την τελευταία της ευκαιρία να “λάμψει” σε ένα Μουντιάλ. Πάντα πριν από κάθε σπουδαίο ραντεβού τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για το μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η ταλαντούχα γενιά, όμως οι Βέλγοι σπάνια δικαιώνουν τις προσδοκίες. Εξαίρεση ίσως αποτελεί το Παγκόσμιο της Ρωσίας, όταν και πραγματοποίησαν μια αξιοθαύμαστη πορεία ως την τρίτη θέση, την καλύτερη της ιστορίας τους. Ήταν παράλληλα η ομάδα που σκόραρε τα περισσότερα γκολ στη διοργάνωση. Στα προκριματικά για το Κατάρ έκαναν έναν ακόμη περίπατο, κάτι που τους έχει βοηθήσει στο να είναι αυτή τη στιγμή η ευρωπαϊκή ομάδα που βρίσκεται πιο ψηλά απ' όλες στην κατάταξη της FIFA. Μπορούν αυτή τη φορά να πάνε ακόμη παραπέρα; Τις δυνατότητες τις έχουνε, διαθέτοντας στο δυναμικό τους τον κορυφαίο γκολκίπερ του κόσμου (Κουρτουά), τον κορυφαίο πλέι μέικερ του κόσμου (Ντε Μπρόινε) και μερικούς ακόμη που βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση όπως ο Τίλεμανς και ο Τροσάρ. Στη “γερασμένη” τους άμυνα προσέθεσαν “νέο αίμα” και αν οι Λουκάκου (συχνά τραυματίας φέτος στην Ίντερ) και Αζάρ (δεν παίζει καθόλου στη Ρεάλ) θυμηθούν τον καλό τους εαυτό, μπορεί να δούμε όμορφα πράγματα από το Βέλγιο, έστω κι αν η γενικότερη αίσθηση που υπάρχει είναι πως η μεγάλη του ευκαιρία πέρασε. Οι “κόκκινοι διάβολοι”, πάντως, θα πρέπει να δείξουν χαρακτήρα στα δύσκολα που αναμένεται να έρθουν νωρίς, αφού η λογική λέει πως θα διασταυρωθούν με μία εκ των Ισπανία και Γερμανία στην πρώτη νοκ άουτ φάση.

 

Ο προπονητής: Ρομπέρτο Μαρτίνες

Από το 2016 στον πάγκο της εθνικής Βελγίου, έχει οδηγήσει την ομάδα στην τρίτη θέση του Μουντιάλ του 2018 και στα προημιτελικά του Euro 2020. Είναι ο προπονητής με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία της ομάδας και επί των ημερών του το Βέλγιο ήταν τρία χρόνια πρώτο στην κατάταξη της FIFA. Του λείπει όμως η απόλυτη υπέρβαση, ένας τίτλος με τους “κόκκινους διάβολους”.

 

Το αστέρι: Κέβιν Ντε Μπρόινε

Ο κορυφαίος οργανωτής παιχνιδιού και δημιουργός που κυκλοφορεί στα γήπεδα τα τελευταία χρόνια, ο “κύριος ασίστ”, ο άνθρωπος με τις πάσες και τις εκτελέσεις βγαλμένες από κομπιούτερ, αυτός από τα πόδια του οποίου το Βέλγιο περιμένει να βγουν οι φάσεις που θα το οδηγήσουν ψηλά και σε αυτό το Μουντιάλ. Τρίτος στην ψηφοφορία για τη “Χρυσή Μπάλα” του 2022, ο Ντε Μπρόινε είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο και όσο βρίσκεται στην καλύτερή του κατάσταση θέλει να χαρίσει μια μεγάλη επιτυχία και στην εθνική του ομάδα.

 

Τερματοφύλακες: Τιμπό Κουρτουά (Ρεάλ Μαδρίτης), Σιμόν Μινιολέ (Κλαμπ Μπριζ), Κοέν Καστέλς (Βόλφσμπουργκ)

Αμυντικοί: Τομάς Μενιέ (Ντόρτμουντ), Τόμπι Αλντερβάιρελντ (Αντβέρπ), Γιαν Βερτόνγκεν (Άντερλεχτ), Αρτούρ Τεατέ (Ρεν), Ζένο Ντεμπάστ (Άντερλεχτ), Βουτ Φαές (Λέστερ), Τίμοθι Καστάνιε (Λέστερ)

Μέσοι: Άξελ Βίτσελ (Ατλέτικο Μαδρίτης), Γιούρι Τίλεμανς (Λέστερ), Λιάντερ Ντεντονκέρ (Άστον Βίλα), Κέβιν Ντε Μπρόινε (Μάντσεστερ Σίτι), Χανς Βανάκεν (Κλαμπ Μπριζ), Γιανίκ-Φερέιρα Καράσκο (Ατλέτικο Μαδρίτης), Λεάντρο Τροσάρ (Μπράιτον), Σαρλς Ντε Κετελέρε (Μίλαν), Αμαντού Ονάνα (Έβερτον)

Επιθετικοί: Εντέν Αζάρ (Ρεάλ Μαδρίτης), Ντρις Μέρτενς (Γαλατάσαραϊ), Τοργκάν Αζάρ (Ντόρτμουντ), Ζερεμί Ντοκού (Ρεν), Λοΐς Οπεντά (Λανς), Ρομέλου Λουκάκου (Ίντερ), Μίτσι Μπατσουαγί (Φενέρμπαχτσε)

 

ΚΡΟΑΤΙΑ

Συμμετοχές: 6

Καλύτερη πορεία: Φιναλίστ (2018)

 

Το παραμυθένιο ταξίδι της Κροατίας στο προηγούμενο Μουντιάλ έφτασε ως τον τελικό, με την παρέα του Λούκα Μόντριτς να καταπλήσσει τους πάντες με την παρουσία της και να ξεπερνά τα κατορθώματα της αντίστοιχης του Νταβόρ Σούκερ που είχε πάρει την τρίτη θέση στη Γαλλία είκοσι χρόνια νωρίτερα. Μπορούν οι Κροάτες να επαναλάβουν κάτι αντίστοιχο; Η λογική λέει πως μοιάζει δύσκολο, όμως το σύνολο του Ζλάτκο Ντάλιτς έχει αποδείξει πως οι φιλοδοξίες του δεν έχουν όρια. Κάποιοι από τους πρωταγωνιστές του 2018 δεν είναι πια στην ομάδα (Σούμπασιτς, Ράκιτιτς, Μάντζουκιτς), όμως οι υπόλοιποι θα είναι εκεί (Μόντριτς, Πέρισιτς, Βίντα, Κόβατσιτς, Μπρόζοβιτς, Λόβρεν, Κράμαριτς) και ξέρουν το δρόμο για τη διάκριση. Άλλωστε, η “Hrvatska” παραμένει μια εξαιρετική ομάδα, κάτι που αποδεικνύει και η πρόκρισή της στο Final-4 του Nations League ως πρώτη σε όμιλο με Γαλλία, Δανία και Αυστρία, ενώ στο τελευταίο Euro ναι μεν έμεινε εκτός από τους “16”, όμως “λύγισε” στα πέναλτι από τους Ισπανούς και ενώ τους είχε βάλει τρία γκολ σε ένα επικό παιχνίδι. Ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας είναι ένα θέμα, όμως η ποιότητα αυτού του συνόλου είναι αδιαμφισβήτητη.

 

Ο προπονητής: Ζλάτκο Ντάλιτς

Βρίσκεται πέντε χρόνια στον πάγκο της Κροατίας και αποτελεί τον “αρχιτέκτονα” της επιτυχία του 2018 με την παρουσία στον τελικό του Μουντιάλ. Έχει ήδη μια περίοπτη θέση στην ιστορία της εθνικής και σε αυτή τη διοργάνωση θέλει να επαναλάβει μια επιτυχημένη πορεία.

 

Το αστέρι: Λούκα Μόντριτς

Ο ηγέτης της Κροατίας πραγματοποίησε φοβερές εμφανίσεις στη Ρωσία που του έδωσαν το βραβείο του καλύτερου παίκτη της διοργάνωσης και αργότερα τη “Χρυσή Μπάλα”. Στα 37 του, συνεχίζει να αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο και να βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Επάνω του θα στηριχθεί όλη η ομάδα για ακόμη μια φορά.

 

Τερματοφύλακες: Ντομινίκ Λιβάκοβιτς (Ντινάμο Ζάγκρεμπ), Ίβιτσα Ίβουσιτς (Όσιγιεκ), Ίβο Γκρμπιτς (Ατλέτικο Μαδρίτης)

Αμυντικοί: Γιόσιπ Γιουράνοβιτς (Σέλτικ), Γιόσιπ Στάνισιτς (Μπάγερν Μονάχου), Ντομαγκόι Βίντα (ΑΕΚ), Ντέγιαν Λόβρεν (Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης), Γιόσκο Γκβάρντιολ (Λειψία), Μάρτιν Έρλιτς (Σασουόλο), Γιόσιπ Σούταλο (Ντινάμο Ζάγκρεμπ), Μπόρνα Μπάρισιτς (Ρέιντζερς), Μπόρνα Σόσα (Στουτγκάρδη)

Μέσοι: Λούκα Μόντριτς (Ρεάλ Μαδρίτης), Ματέο Κόβατσιτς (Τσέλσι), Μαρσέλο Μπρόζοβιτς (Ίντερ), Μάριο Πάσαλιτς (Αταλάντα), Νίκολα Βλάσιτς (Τορίνο), Λόβρο Μάγιερ (Ρεν), Κρίστιαν Γιάκιτς (Άιντραχτ Φρανκφούρτης), Λούκα Σούτσιτς (Ζάλτσμπουργκ)

Επιθετικοί: Ιβάν Πέρισιτς (Τότεναμ), Αντρέι Κράμαριτς (Χόφενχαϊμ), Μπρούνο Πέτκοβιτς (Ντινάμο Ζάγκρεμπ), Μίσλαβ Όρσιτς (Ντινάμο Ζάγκρεμπ), Άντε Μπούντιμιρ (Οσασούνα), Μάρκο Λιβάγια (Χάιντουκ Σπλιτ)

 

ΜΑΡΟΚΟ

Συμμετοχές: 6

Καλύτερη πορεία: Φάση των “16” (1986)

 

Το Μαρόκο πέρασε... αέρας από την προκριματική φάση της αφρικανικής ζώνης, έχοντας το απόλυτο σε έξι παιχνίδια στον όμιλό του δεχόμενο μόλις ένα γκολ και αποκλείωντας στη συνέχεια το Κονγκό με συνολικό σκορ 5-2. Έτσι, ετοιμάζεται για την έκτη του συμμετοχή σε Μουντιάλ και δεύτερη συνεχόμενη θέλοντας να γίνει κάτι παραπάνω από μια απλή αναφορά στην πρώτη φάση, αν και έπεσε σε απαιτητικό όμιλο. Βάσει ρόστερ, τα “λιοντάρια του Άτλαντα” είναι μια απ' τις πιο ποιοτικές αφρικανικές ομάδες. Με την ταυτόχρονη παρουσία παικτών όπως ο Ζίγιες, ο Χακίμι, ο Μαζράουι, ο Μπουφάλ, ο Εν-Νεσίρι και ο Άμραμπατ, το Μαρόκο συνθέτει ένα από τα καλύτερα σύνολα στην ιστορία του, αν όχι το καλύτερο. Δυστυχώς βέβαια είχε την ατυχία με τον Αρίτ της Μαρσέιγ, ο οποίος τραυματίστηκε λίγες μέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης και χάνει το Μουντιάλ. Δεν έχει τον πρώτο λόγο σε αυτό το γκρουπ, αλλά θα είναι σίγουρα μια από τις ομάδες που θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κάποιος.

 

Ο προπονητής: Βαλίντ Ρεγκραγκί

Μόλις στα τέλη του περασμένου Αυγούστου ανέλαβε την ομάδα, στη θέση του πολύπειρου Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς. Στο Κατάρ θα βρεθεί σε γνώριμα μέρη αφού στο παρελθόν είχε προπονήσει την Αλ-Ντουχαΐλ παίρνοντας το πρωτάθλημα, ενώ το εισιτήριό του για την εθνική της χώρας του ήταν το Champions League Αφρικής και το πρωτάθλημα που πήρε στο Μαρόκο με τη Γουιντάντ πέρσι.

 

Το αστέρι: Χακίμ Ζιγιές

Νωρίτερα μέσα στη χρονιά είχε ανακοινώσει την απόσυρσή του από την εθνική ομάδα λόγω της διαμάχης του με τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς. Με την απομάκρυνση του έμπειρου προπονητή όμως, ο άσος της Τσέλσι ανακάλεσε την απόφασή του και από τη στιγμή που βρίσκεται στην αποστολή είναι ό, τι πιο ποιοτικό διαθέτει το Μαρόκο, αυτός που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες με μια του έμπνευση.

 

Τερματοφύλακες: Γιασίν Μπουνού (Σεβίλλη), Μουνίρ Μοχαμέντι (Αλ Γουέντα), Αχμέντ Ρεντά Ταγκναούτι (Γουιντάντ AC)

Αμυντικοί: Ασράφ Χακίμι (Παρί Σεν Ζερμέν), Νουσαΐρ Μαζράουι (Μπάγερν Μονάχου), Ρομέν Σαΐς (Μπεσίκτας), Ναγιέφ Αζέρ (Γουέστ Χαμ), Τζαβάντ Ελ Γιαμίκ (Ρεάλ Βαγιαδολίδ), Ασράφ Νταρί (Μπρεστ), Μπαντρ Μπενούν (Κατάρ SC), Γιαχία Ατιγιάτ Αλάχ (Γουιντάντ AC)

Μέσοι: Σοφιάν Άμραμπατ (Φιορεντίνα), Σελίμ Αμαλάχ (Σταντάρ Λιέγης), Ιλίας Σαΐρ (ΚΠΡ), Αζεντίν Ουναχί (Ανζέ), Γιαχία Ζαμπράν (Γουιντάντ AC), Αμπντελχαμίντ Σαμπιρί (Σαμπντόρια), Μπιλάλ Ελ Κανούς (Γκενκ)

Επιθετικοί: Χακίμ Ζιγιές (Τσέλσι), Σοφιάν Μπουφάλ (Ανζέ), Γιουσέφ Εν-Νεσιρί (Σεβίλλη), Αμπντεραζάκ Χαμνταλάχ (Αλ-Ιτιχάντ), Ζακάρια Αμπουχλάλ (Τουλούζ), Αμπντέ Εζαλζούλι (Οσασούνα), Βαλίντ Χεντίρα (Μπάρι), Ανάς Ζαρουρί (Μπέρνλι)

 

ΚΑΝΑΔΑΣ

Συμμετοχές: 2

Καλύτερη πορεία: Φάση ομίλων

 

Η εθνική ομάδα του Καναδά ζει ιστορικές στιγμές αφού με την καταπληκτική πορεία της στην προκριματική ζώνη της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής κατάφερε να εξασφαλίσει απευθείας την πρόκρισή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά μετά από 36 χρόνια! Μοναδική της παρουσία ήταν το 1986 στο τουρνουά του Μεξικού, όταν και σημείωσε τη χειρότερη επίδοση από όλες τις ομάδες. Αυτή τη φορά, στον Καναδά αισιοδοξούν πως θα καταφέρουν κάτι καλύτερο. Και η αισιοδοξία αυτή πηγάζει από το γεγονός πως η ομάδα τερμάτισε στην πρώτη θέση των προκριματικών, πάνω από ΗΠΑ και Μεξικό, αλλά και από το ότι πέρσι έφτασε στα ημιτελικά του Gold Cup. Μπορεί κανείς από τους παίκτες να μην έχει εμπειρία από μια τέτοια διοργάνωση, όμως τελευταία η χώρα εξάγει ποδοσφαιριστές που παίζουν στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Δείτε τα παραδείγματα του Ντέιβιντ της Λιλ, του Εουστάκιο της Πόρτο, του Λάριν της Μπριζ και φυσικά του Ντέιβις της Μπάγερν, της μεγάλης ατραξιόν του Καναδά. Ο όμιλος είναι δύσκολος, όμως οι Αμερικανοί είναι ήδη επιτυχημένοι με την παρουσία τους ως εδώ και θα απολαύσουν τη συμμετοχή, έχοντας τη δυνατότητα να δυσκολέψουν όποιον δεν τους προσέξει.

 

Ο προπονητής: Τζον Χέρντμαν

Είναι ο αναμορφωτής της ομάδας, ο οποίος βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία από το 2018. Η εμπειρία του από το γυναικείο ποδόσφαιρο, έχοντας οδηγήσει την εθνική γυναικών του Καναδά σε δύο τρόπαια και σε δύο χάλκινα μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, τον βοήθησε στο να πετύχει και με τους άνδρες.

 

Το αστέρι: Αλφόνσο Ντέιβις

Βρίσκεται μόλις στα 22 του, όμως οι πλούσιες εμπειρίες που έχει από το υψηλότερο επίπεδο με τη Μπάγερν τον κάνουν ηγέτη της εθνικής Καναδά. Ταχύτατος, δημιουργικός, κίνδυνος για κάθε αντίπαλη ομάδα από τη δεξιά της πλευρά, ο Ντέιβις θα βρίσκεται παντού στην αριστερή πτέρυγα των Καναδών με στόχο να κάνει τη διαφορά.

 

Τερματοφύλακες: Μίλαν Μπόργιαν (Ερυθρός Αστέρας), Ντάιν Σεντ Κλερ (Μινεσότα Γιουνάιτεντ FC), Τζέιμς Παντέμις (CF Μόντρεαλ)

Αμυντικοί: Άλαστερ Τζόνσον (CF Μόντρεαλ), Σαμ Αντεκούγκμπε (Χατάισπορ), Καμάλ Μίλερ (CF Μόντρεαλ), Στίβεν Βιτόρια (Τσάβες), Ρίτσι Λαριέα (Τορόντο FC), Ντέρεκ Κορνίλιους (Παναιτωλικός), Τζόελ Βάτερμαν CF Μόντρεαλ)

Μέσοι: Ατίμπα Χάτσινσον (Μπεσίκτας), Σαμουέλ Πιέτε (CF Μόντρεαλ), Στέφεν Εουστάκιο (Πόρτο), Λίαμ Φρέιζερ (Ντέινζε), Μαρκ-Άντονι Καγιέ (Τορόντο FC), Ισμαέλ Κονέ (CF Μόντρεαλ), Τζόναθαν Οσόριο (Τορόντο FC), Ντέιβιντ Γουόδερσπουν (Σεντ Τζόνστον)

Επιθετικοί: Αλφόνσο Ντέιβις (Μπάγερν Μονάχου), Τζόναθαν Ντέιβιντ (Λιλ), Κάιλ Λάριν (Κλαμπ Μπριζ), Λούκας Καβαλίνι (Βανκούβερ Γουάιτκαπς FC), Τζούνιορ Χοϊλέτ (Ρέντινγκ), Ταχόν Μπιουκάναν (Κλαμπ Μπριζ), Ικέ Ούγκμπο (Τρουά), Λίαμ Μίγιαρ (Βασιλεία)

 

Ζ' ΟΜΙΛΟΣ

 

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Συμμετοχές: 22

Καλύτερη πορεία: Κατάκτηση (1958, 1962, 1970, 1994, 2002)

 

Η ομάδα-συνώνυμο των Παγκοσμίων Κυπέλλων δε θα μπορούσε να λείπει φυσικά από το μεγάλο ραντεβού. Δεν το έχει κάνει άλλωστε ποτέ, αφού είναι η μοναδική χώρα που έχει πάρει μέρος σε όλες τις διοργανώσεις. Η Βραζιλία είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα των Μουντιάλ και μπαίνει πάντα ως ένα από τα φαβορί, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, ωστόσο φέτος πραγματικά πολλοί τη βλέπουν να φτάνει ως το τέλος. Στις τελευταίες διοργανώσεις πάντα κάτι σα να έλειπε από τη “σελεσάο”, όμως τώρα δείχνει να έχει και τις προσωπικότητες για να φτάσει μακριά αλλά και ένα απίστευτο βάθος στο ρόστερ της. Ο Τίτε έχει στη διάθεσή του δύο τερματοφύλακες παγκόσμιας κλάσης, δυνατό κέντρο άμυνας, γεμάτη μεσαία γραμμή και -χωρίς υπερβολή- από τρεις επιλογές σε κάθε θέση της επίθεσης. Ένας ενδοιασμός υπάρχει για τα πλάγια μπακ, ωστόσο στη γενικότερη εικόνα η πεντάκις πρωταθλήτρια κόσμου πάει στο Κατάρ με μια απ' τις πιο πλήρεις ομάδες στην ιστορία της. Θα καταφέρει να δικαιώσει τις προσδοκίες; Εάν βρει τις απαραίτητες ισορροπίες και το σωστό τρόπο να αξιοποιήσει όλες αυτές τις εξαιρετικές μονάδες που διαθέτει, τότε μπορεί να φύγει από τη Μέση Ανατολή ακόμη και με αυτό που της λείπει εδώ και είκοσι χρόνια, το έκτο της Παγκόσμιο Κύπελλο.

 

Ο προπονητής: Τίτε

Στον πάγκο της “pentacampeao” βρίσκεται από το 2016 και θα την οδηγήσει σε δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο. Στο πρώτο, το 2018, έμεινε εκτός νωρίς, στα προημιτελικά από το Βελγιο. Τώρα, πιθανότατα στην τελευταία του διοργάνωση με την εθνική, δε θα συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από το τρόπαιο. Έχει οδηγήσει τη Βραζιλία στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το 2019, ενώ έχει και ένα χαμένο τελικό στη διοργάνωση από την Αργεντινή το 2021.

 

Το αστέρι: Νεϊμάρ

Σε ένα ρόστερ γεμάτο αστέρια, ο Νεϊμάρ είναι αυτός που τραβά τα περισσότερα φώτα επάνω του. Τα χρόνια πέρασαν, ο ίδιος δεν είναι πια το μεγάλο ταλέντο αλλά αυτός που καλείται πλέον να αποδείξει και στο γήπεδο το χαρακτηρισμό του ηγέτη που του έχει δοθεί στη “σελεσάο”. Είναι σε καλή κατάσταση, στην πιο ώριμη ηλικία και το Μουντιάλ αυτό είναι η μεγάλη του ευκαιρία να καθιερωθεί ως μια απ' τις θρυλικές μορφές της Βραζιλίας και σε παγκόσμιο επίπεδο. Θέλει τρία γκολ για να ξεπεράσει τον Πελέ και να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας.

 

Τερματοφύλακες: Άλισον (Λίβερπουλ), Έντερσον (Μάντσεστερ Σίτι), Βέβερτον (Παλμέιρας)

Αμυντικοί: Ντάνι Άλβες (Πούμας), Ντανίλο (Γιουβέντους), Τιάγκο Σίλβα (Τσέλσι), Μαρκίνιος (Παρί Σεν Ζερμέν), Έντερ Μιλιτάο (Ρεάλ Μαδρίτης), Ζέλσον Μπρέμερ (Γιουβέντους), Άλεξ Σάντρο (Γιουβέντους), Άλεξ Τέλες (Σεβίλλη)

Μέσοι: Καζεμίρο (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Φαμπίνιο (Λίβερπουλ), Μπρούνο Γκιμαράες (Νιούκαστλ), Φρεντ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Λούκας Πακετά (Γουέστ Χαμ), Έβερτον Ριμπέιρο (Φλαμένγκο)

Επιθετικοί: Νεϊμάρ (Παρί Σεν Ζερμέν), Ραφίνια (Μπαρτσελόνα), Άντονι (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ροντρίγο (Ρεάλ Μαδρίτης), Βινίσιους Τζούνιορ (Ρεάλ Μαδρίτης), Γκάμπριελ Μαρτινέλι (Άρσεναλ), Γκάμπριελ Ζεσούς (Άρσεναλ), Ριτσάρλισον (Τότεναμ), Πέδρο (Φλαμένγκο)

 

ΕΛΒΕΤΙΑ

Συμμετοχές: 12

Καλύτερη πορεία: Προημιτελικά (1954)

 

Πιστή στο ραντεβού της ανάμεσα στις καλύτερες ομάδες του κόσμου είναι για μία ακόμη φορά η Ελβετία, που ετοιμάζεται για την πέμπτη συνεχόμενη συμμετοχή της σε Μουντιάλ. Και το εισιτήριο για το Κατάρ το έκλεισε με εντυπωσιακό τρόπο, παίρνοντας την πρώτη θέση από την Ιταλία στον προκριματικό όμιλο (δύο ισοπαλίες με τους “ατζούρι”) και αναγκάζοντας την πρωταθλήτρια Ευρώπης να παίξει μπαράζ, στα οποία και αποκλείστηκε. Τα δεδομένα για τους Ελβετούς δεν έχουν αλλάξει ούτε σε αυτή τη διοργάνωση. Ένα δυνατό, ανταγωνιστικό σύνολο, ικανό να δυσκολέψει όλες τις ισχυρές ομάδες, που όμως έχει ταβάνι. Σε επίπεδο Παγκοσμίου Κυπέλλου, το ταβάνι της είναι οι “16”, όπου και έχει φτάσει στα τελευταία τουρνουά (2006, 2014, 2018). Στο προηγούμενο Euro πάντως τράβηξε τα φώτα πάνω της αποκλείωντας την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία στα πέναλτι (και ενώ έχανε με 3-1 ως το 81'), ενώ και το ότι έβαλε σε μπελάδες τους Ιταλούς στα προκριματικά λέει πολλά για τη δυναμικότητά της. Θα στηριχθεί πάλι στους ίδιους πρωταγωνιστές (Σακίρι, Τσάκα, Ζόμερ, Ροντρίγκες, Σεφέροβιτς) και η πρόκριση από έναν απαιτητικό όμιλο θα συνιστά μια πρώτη επιτυχία.

 

Ο προπονητής: Μουράτ Γιακίν

Ανέλαβε το βαρύ φορτίο να αντικαταστήσει τον Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς, που έκατσε μια επταετία στον πάγκο της Ελβετίας και την οδηγούσε σταθερά στις νοκ άουτ φάσεις των μεγάλων διοργανώσεων. Ο πρώην Ελβετός διεθνής πάντως ξεκίνησε επιτυχημένα τη θητεία του με απευθείας πρόκριση στο Μουντιάλ και θέλει να βάλει τη σφραγίδα του με μια καλή πορεία στο Κατάρ.

 

Το αστέρι: Γκρανίτ Τσάκα

Κάλλιστα θα μπορούσε να μοιραστεί τη θέση με τον Σέρνταν Σακίρι, που είναι πάντα καθοριστικός στα μεγάλα ραντεβού για τους Ελβετούς, ωστόσο ο χαφ της Άρσεναλ συνεχίζει να αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο και είναι κομβικός στη σεζόν πρωταθλητισμού που κάνουν οι “κανονιέρηδες” φέτος στην Αγγλία. Μέσος με ηγετικά χαρακτηριστικά, ο αρχηγός της ομάδας θα κατευθύνει τη χώρα του στην προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό.

 

Τερματοφύλακες: Γιαν Ζόμερ (Γκλάντμπαχ), Γιόνας Όμλιν (Μονπελιέ), Γκρέγκορ Κόμπελ (Ντόρτμουντ)

Αμυντικοί: Σιλβάν Βίντμερ (Μάιντς), Φάμπιαν Σερ (Νιούκαστλ), Μανουέλ Ακάνζι (Μάντσεστερ Σίτι), Νίκο Ελβέντι (Γκλάντμπαχ), Εράι Κομέρ (Βαλένθια), Ρικάρντο Ροντρίγκες (Τορίνο)

Μέσοι: Σέρνταν Σακίρι (Σικάγο Φάιερ), Γκρανίτ Τσάκα (Άρσεναλ), Ρέμο Φρόιλερ (Νότιγχαμ Φόρεστ), Ντένις Ζακάρια (Τσέλσι), Τζιμπρίλ Σόου (Άιντραχτ Φρανκφούρτης), Ρενάτο Στέφεν (Λουγκάνο), Έντμιλσον Φερνάντες (Μάιντς), Φάμπιαν Φράι (Βασιλεία), Μισέλ Έμπισερ (Μπολόνια), Άρντον Ζασάρι (Λουκέρνη), Φάμπιαν Ρίντερ (Γιουνγκ Μπόις)

Επιθετικοί: Χάρις Σεφέροβιτς (Γαλατάσαραϊ), Μπριλ Εμπολό (Μονακό), Ρούμπεν Βάργκας (Άουγκσμπουργκ), Κρίστιαν Φάσναχτ (Γιουνγκ Μπόις), Νόα Οκαφόρ (Ζάλτσμπουργκ)

 

ΣΕΡΒΙΑ

Συμμετοχές: 13 (9 ως Γιουγκοσλαβία, 1 ως Σερβία και Μαυροβούνιο, 3 ως Σερβία)

Καλύτερη πορεία: Ημιτελικά (1930 ως Γιουγκοσλαβία)

 

Η σπουδαία αυτή γενιά των “πλάβι” είναι ξανά παρούσα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και αυτή τη φορά θέλει να τα πάει καλύτερα από την τελευταία φορά. Προ τετραετίας, στη Ρωσία, πήγε και πάλι με προσδοκίες αλλά απογοήτευσε μένοντας έξω από έναν όμιλο σχεδόν ίδιο με τον φετινό (Βραζιλία, Ελβετία, Κόστα Ρίκα). Δεν έχει καταφέρει κάτι αξιοσημείωτο από την παρουσία της στα προημιτελικά ως Γιουγκοσλαβία το 1990, ενώ ούτε στα τελευταία Euro έχει μπορέσει να πάρει μέρος. Όμως οι Σέρβοι από τα προκριματικά “φώναξαν” πως τώρα ίσως να ήρθε η στιγμή τους. Δεν έχασαν ούτε ένα ματς στα οκτώ που έδωσαν στον όμιλο και μάλιστα πήραν ένα απίθανο διπλό στη Λισσαβώνα κόντρα στην Πορτογαλία την τελευταία αγωνιστική με γκολ του Μίτροβιτς στο 90', που έστειλε τους Ίβηρες στα μπαράζ και τους ίδιους απευθείας στο Κατάρ! Το υλικό τους είναι εξαιρετικό, ειδικά από τη μέση και μπροστά. Με τον φουλ φορμαρισμένο Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς στα χαφ, τον ακούραστο Κόστιτς που “οργώνει” όλη την πλευρά στα αριστερά, τον ηγέτη Τάντιτς σε ρόλο δημιουργού και εκτελεστή και τους “καυτούς” Μίτροβιτς και Βλάχοβιτς στην επίθεση να είναι μόνο μερικοί από τους πρωταγωνιστές της δυνατής ομάδας του Ντράγκαν Στοΐκοβιτς. Για αυτή τη γενιά των Σέρβων είναι ή τώρα ή ποτέ για την υπέρβαση. Και όπου υπέρβαση, η πρόκριση στα νοκ άουτ κι από κει και πέρα ό, τι άλλο έρθει καλοδεχούμενο.

 

Ο προπονητής: Ντράγκαν Στοΐκοβιτς

Δεν είχε εμπειρία από εθνικές ομάδες, αφού είχε προπονήσει συλλόγους και μάλιστα μόνο σε Ιαπωνία και Κίνα. Για τους Σέρβους όμως είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, έχει συμμετάσχει ως παίκτης σε δύο Μουντιάλ, έχει διατελέσει πρόεδρος της Ομοσπονδίας και κέρδισε την εκτίμηση όλων με την απευθείας πρόκριση στο Κατάρ σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο που είναι προπονητής της εθνικής ομάδας.

 

Το αστέρι: Αλεξάνταρ Μίτροβιτς

Υπάρχουν πολλοί παίκτες στους οποίους μπορεί να σταθεί κανείς, ωστόσο ο Μίτροβιτς εκπροσωπεί τη μεγαλύτερη ελπίδα που έχουν επιθετικά οι Σέρβοι για να κάνουν κάτι καλό σε αυτό το Μουντιάλ. Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής με 50 τέρματα, πέτυχε 8 γκολ στα προκριματικά, διέλυσε τα κοντέρ με 43 γκολ πέρσι στην Championship φορώντας τη φανέλα της Φούλαμ και σε αυτούς που έλεγαν πως δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικός στην Premier League απαντά έχοντας πετύχει ήδη 9 γκολ φέτος. Αναμένεται να συνθέσει “καυτό” επιθετικό δίδυμο με τον Βλάχοβιτς.

 

Τερματοφύλακες: Πρέντραγκ Ράικοβιτς (Μαγιόρκα), Μάρκο Ντμίτροβιτς (Σεβίλλη), Βάνια Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς (Τορίνο)

Αμυντικοί: Νίκολα Μιλένκοβιτς (Φιορεντίνα), Στέφαν Μίτροβιτς (Χετάφε), Στράχινια Πάβλοβιτς (Ζάλτσμπουργκ), Μίλος Βελίκοβιτς (Βέρντερ Βρέμης), Σρντζαν Μπάμπιτς (Αλμερία), Στράχινια Εράκοβιτς (Ερυθρός Αστέρας), Φίλιπ Μλαντένοβιτς (Λέγκια Βαρσοβίας)

Μέσοι: Νεμάνια Γκούντελι (Σεβίλλη), Νεμάνια Μακσίμοβιτς (Χετάφε), Ιβάν Ίλιτς (Ελλάς Βερόνα), Νεμάνια Ράντονιτς (Τορίνο), Άντριγια Ζίβκοβιτς (ΠΑΟΚ), Ντάρκο Λάζοβιτς (Ελλάς Βερόνα), Φίλιπ Κόστιτς (Γιουβέντους), Σεργκέι Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς (Λάτσιο), Ντούσαν Τάντιτς (Άγιαξ), Φίλιπ Τζούρισιτς (Σαμπντόρια), Σάσα Λούκιτς (Τορίνο), Μάρκο Γκρούγιτς (Πόρτο), Ούρος Ράτσιτς (Μπράγκα

Επιθετικοί: Αλεξάνταρ Μίτροβιτς (Φούλαμ), Ντούσαν Βλάχοβιτς (Γιουβέντους), Λούκα Γιόβιτς (Φιορεντίνα)

 

ΚΑΜΕΡΟΥΝ

Συμμετοχές: 8

Καλύτερη πορεία: Προημιτελικά (1990)

 

Μετά την απουσία του το 2018, το Καμερούν επιστρέφει σε Μουντιάλ. Το έκανε με περιπετειώδη τρόπο, αφού στην πρώτη φάση της αφρικανικής ζώνης χρειάστηκε να νικήσει την Ακτή Ελεφαντοστού στο τελευταίο ματς του ομίλου και να της πάρει την πρωτιά, ενώ στην επόμενη φάση πέρασε το εμπόδιο της Αλγερίας χάρη σε γκολ του Εκαμπί στις καθυστερήσεις της παράτασης! Η ουσία είναι πως τα “αδάμαστα λιοντάρια” τα κατάφεραν και στο Κατάρ θέλουν να ακουστεί δυνατά ο βρηχυθμός τους, έστω κι αν ο όμιλος στον οποίο έπεσαν είναι δύσκολος. Ιστορικά, το Καμερούν ήταν η πρώτη ομάδα που έδειξε το δρόμο για τη διάκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο όσον αφορά τις αφρικανικές ομάδες, αφού ήταν η πρώτη από την ήπειρο αυτή που έφτασε ως τα προημιτελικά, το 1990 με ήρωα τον αξέχαστο Ροζέ Μιλά. Έκτοτε δεν έχει καταφέρει να περάσει από τους ομίλους. Η λογική λέει πως το ίδιο θα συμβεί και τώρα, παρόλο που οι πέντε φορές πρωταθλητές Αφρικής έχουν παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως ο Ονάνα στο τέρμα, ο Ζαμπό-Αγκισά στα χαφ και οι Τσούπο-Μοτίνγκ, Αμπουμπακάρ και Εκαμπί στην επίθεση. Η αποστολή έχει και “ελληνικό” χρώμα, με την παρουσία του Κούντε του Ολυμπιακού και του Ενκουλού του Άρη σε αυτή.

 

Ο προπονητής: Ριγκομπέρ Σονγκ

Ρέκορντμαν συμμετοχών με την εθνική Καμερούν, έχει πάρει μέρος ως παίκτης σε τρία Μουντιάλ και γνωρίζει πολύ καλά τις απαιτήσεις μιας τέτοιας διοργάνωσης. Ως προπονητής, η μοναδική του εμπειρία είναι από την εθνική ομάδα, έχοντας δουλέψει στα μικρότερα τμήματα αλλά και ως υπηρεσιακός στην ανδρική παλαιότερα. Η πρόκριση πάντως ήταν μια πρώτη του επιτυχία.

 

Το αστέρι: Έρικ Μαξίμ Τσούπο-Μοτίνγκ

Μπορεί πολλοί να αναρωτιούνται πώς βρίσκει πάντα συμβόλαια σε μεγάλα κλαμπ τα τελευταία χρόνια, όμως ειδικά φέτος o 33χρονος σέντερ φορ δίνει τις απαντήσεις του. Στο πρώτο κομμάτι της σεζόν σκόραρε κατά ριπάς με τη Μπάγερν μετρώντας 11 γκολ σε 16 παιχνίδια, διάγει περίοδο τρομερής φόρμας και θέλει τη φόρμα αυτή να τη μεταφέρει και στα γήπεδα του Κατάρ.

 

Τερματοφύλακες: Αντρέ Ονάνα (Ίντερ), Ντέβις Επασί (Άμπχα), Σιμόν Ενγκαπαντουέτνμπου (Μαρσέιγ)

Αμυντικοί: Νικολάς Ενκουλού (Άρης), Κόλινς Φάι (Αλ-Τάι), Νούχου Τολό (Σιάτλ Σάουντερς), Ζαν-Σαρλς Καστελέτο (Ναντ), Ολιβιέ Μπαΐσο (Φιλαδέλφεια Γιούνιον), Ένσο Εμποσέ (Ουντινέζε), Κρίστοφερ Γούου (Ρεν)

Μέσοι: Αντρέ-Φρανκ Ζαμπό Αγκισά (Νάπολι), Πιέρ Κούντε (Ολυμπιακός), Σαμουέλ Γκουέ (Μαλίν), Μαρτίν Χονγκλά (Ελλάς Βερόνα), Γκαέλ Οντουά (Αννόβερο), Ολιβιέ Εντσάμ (Σουόνσι), Ζερόμ Ενγκόμ Εμπεκελί (APEJES de Mfou)

Επιθετικοί: Βίνσεντ Αμπουμπακάρ (Αλ-Νασρ), Έρικ Μαξίμ Τσούπο-Μοτίνγκ (Μπάγερν Μονάχου), Καρλ Τοκό Εκαμπί (Λιόν), Κριστιάν Μπασογκόγκ (Σανγκάη Σένχουα), Ζαν-Πιέρ Ενσαμέ (Γιουνγκ Μπόις), Μπράιαν Εμπεουμό (Μπρέντφορντ), Ζορζ-Κεβίν Ενκουντού (Μπεσίκτας), Μαρού Σουαϊμπού (Κότον Σπορ)

 

Η' ΟΜΙΛΟΣ

 

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Συμμετοχές: 8

Καλύτερη πορεία: 3η θέση (1966)

 

Η Πορτογαλία παίρνει μέρος για όγδοη φορά σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και έκτη συνεχόμενη, ούσα μια από τις ομάδες που βάζουν υποψηφιότητα να πάνε μακριά, αφού διαθέτει ένα δυνατό και ταλαντούχο ρόστερ. Το δυναμικό της συνδυάζει εμπειρία με την παρουσία παικτών όπως ο Πέπε ή ο Ρουί Πατρίσιο, αλλά και νεανικό ενθουσιασμό με την παρουσία παικτών όπως ο Ραφαέλ Λεάο, ο Ζοάο Φέλιξ, ο Ντιόγκο Νταλότ, ο Βιτίνια ή ο Νούνο Μέντες. Υπάρχει και πολλή ποιότητα και πώς αλλιώς όταν έχεις στη διάθεσή σου τον Ζοάο Κανσέλο, τον Μπρούνο Φερνάντες ή τον Μπερνάρντο Σίλβα. Και φυσικά, υπάρχει και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, που είναι ένα κεφάλαιο μόνος του. Στην τελευταία του λογικά παρουσία σε Μουντιάλ όλα και όλοι στην ομάδα θα κινούνται ξανά γύρω του. Οι Πορτογάλοι πάντως δεν έχουν λυμένα όλα τους τα θέματα. Παρά το γεγονός πως τα προηγούμενα χρόνια ήρθαν μεγάλες επιτυχίες όπως η κατάκτηση του Euro το 2016 και αυτή του Nations League το 2019, στην ομάδα έχει ασκηθεί κριτική τελευταία για το γεγονός πως έχασε το τελευταίο παιχνίδι με τη Σερβία στα προκριματικά και αναγκάστηκε να περάσει την ψυχοφθόρο διαδικασία των μπαράζ, αλλά και το τελευταίο ματς με την Ισπανία στο Nations League που κόστισε την πρόκριση στο Final-4. Στο Κατάρ καλείται να δείξει χαρακτήρα γιατί πέφτει κατευθείαν στα δύσκολα. Ο όμιλος είναι απαιτητικός και αν για παράδειγμα βγει δεύτερη, δεν αποκλείεται ένα αντάμωμα με τη Βραζιλία. Συν τοις άλλοις, η συνέντευξη που έδωσε ο Ρονάλντο λίγο πριν το Μουντιάλ, στην οποία ρίχνει τα “βέλη” του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενδέχεται να επηρεάσει το κλίμα στους Ίβηρες μιας και υπάρχουν σε αυτούς συμπαίκτες του στους “μπέμπηδες” όπως ο Μπρούνο Φερνάντες και ο Νταλότ. Όλα έχουν να κάνουν με τη διαχείριση καταστάσεων στην Πορτογαλία. Αν τα καταφέρει, μπορεί να τη δούμε να κάνει σημαντικά πράγματα σε Μουντιάλ, κάτι που έχει να πετύχει από το 2006.

 

Ο προπονητής: Φερνάντο Σάντος

Ο πρώην ομοσπονδιακός μας τεχνικός ετοιμάζεται να οδηγήσει την Πορτογαλία σε δεύτερο Μουντιάλ, ενώ για τον ίδιο θα είναι το τρίτο. Ό, τι κι αν γίνει θα μείνει για πάντα στην ιστορία της ομάδας αφού την έχει οδηγήσει στους μοναδικούς τίτλους της, το Nations League και φυσικά το Euro. Έχει στα χέρια του ένα εξαιρετικό ρόστερ αλλά θα πάει ξανά με τη γνωστή τακτική του, έμφαση δηλαδή στην άμυνα και ελάχιστα ρίσκα στην επίθεση.

 

Το αστέρι: Κριστιάνο Ρονάλντο

Έβαλε “μπουρλότο” στον ίδιο του το σύλλογο με τη συνέντευξη που έδωσε λίγες μέρες πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με τους Πορτογάλους να ελπίζουν αυτό να μην επηρεάσει τα αποδυτήρια, ο ίδιος επικεντρώνεται τώρα στην εθνική του. Ο απόλυτος ρέκορντμαν συμμετοχών και γκολ της Πορτογαλίας, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της σε μια ακόμη διοργάνωση, παρόλο που δε βρίσκεται στην καλύτερή του φόρμα θα δώσει τα πάντα για να πετύχει η ομάδα και να μεγαλώσει τη δική του κληρονομιά με μια επιτυχία στο Μουντιάλ. Κι αυτός, όπως και οι Μέσι και Γκουαρδάδο, φτάνει τις πέντε παρουσίες και ισοφαρίζει το ρεκόρ των Ματέους, Καρμπαχάλ, Μάρκες.

 

Τερματοφύλακες: Ρουί Πατρίσιο (Ρόμα), Ντιόγκο Κόστα (Πόρτο), Ζοσέ Σα (Γουλβς)

Αμυντικοί: Ζοάο Κανσέλο (Μάντσεστερ Σίτι), Ντιόγκο Νταλότ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Πέπε (Πόρτο), Ρουμπέν Ντίας (Μάντσεστερ Σίτι), Ντανίλο Περέιρα (Παρί Σεν Ζερμέν), Αντόνιο Σίλβα (Μπενφίκα), Ράφαελ Γκερέιρο (Ντόρτμουντ), Νούνο Μέντες (Παρί Σεν Ζερμέν)

Μέσοι: Γουίλιαμ Καρβάλιο (Ρεάλ Μπέτις), Ζοάο Παλίνια (Φούλαμ), Ρούμπεν Νέβες (Γουλβς), Μπερνάρντο Σίλβα (Μάντσεστερ Σίτι), Μπρούνο Φερνάντες (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ζοάο Μάριο (Μπενφίκα), Ματέους Νούνιες (Γουλβς), Οτάβιο (Πόρτο), Βιτίνια (Παρί Σεν Ζερμέν)

Επιθετικοί: Κριστιάνο Ρονάλντο (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Ζοάο Φέλιξ (Ατλέτικο Μαδρίτης), Ράφαελ Λεάο (Μίλαν), Ρικάρντο Όρτα (Μπράγκα), Αντρέ Σίλβα (Λειψία), Γκονσάλο Ράμος (Μπενφίκα)

 

ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ

Συμμετοχές: 14

Καλύτερη πορεία: Κατάκτηση (1930, 1950)

 

Μια παραδοσιακή δύναμη των Παγκοσμίων Κυπέλλων, μια πολύ βαριά φανέλα αφού μην ξεχνάμε πως έχει κατακτήσει δύο φορές το τρόπαιο, έστω και πριν από πολλές δεκαετίες (1930 και 1950). Από την Ουρουγουάη ξέρεις πάντα τι να περιμένεις σε αυτές τις διοργανώσεις. Μια ομάδα σκληροτράχηλη, αποτελούμενη από μαχητές που

είναι πάντα πρόθυμοι να δώσουν ό, τι έχουν και δεν έχουν για να φτάσει η χώρα τους στη διάκριση. Η συγκεκριμένη έκδοση της “σελέστε” όμως μοιάζει να τα έχει όλα. Και τεράστια εμπειρία με παίκτες όπως οι Σουάρες, Καβάνι, Γκοδίν και Μουσλέρα που ετοιμάζονται για το τέταρτό τους Μουντιάλ αλλά και μεγάλο ταλέντο με παίκτες όπως ο τρομερά φορμαρισμένος Βαλβέρδε, ο Νούνιες που βρίσκει γκολ και τα πατήματά του στη Λίβερπουλ ή ο Ολιβέιρα που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξαιρετική φέτος Νάπολι. Οι Ουρουγουανοί διαθέτουν ένα ισορροπημένο ρόστερ με σκληρή άμυνα, ποιοτικό κέντρο και πολλές τοπ επιλογές στην επίθεση. Μόνο ερωτηματικό ίσως ο προπονητής, αφού η “χρυσή” εποχή με τον Ταμπάρες πέρασε πια. Οι δυνατότητες πάντως είναι μεγάλες και αυτό που θα ήθελαν στην Ουρουγουάη είναι να ζήσουν μέρες... 2010, τότε που στη Νότιο Αφρική έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά, στη μεγαλύτερη πορεία τους τα τελευταία χρόνια.

 

Ο προπονητής: Ντιέγκο Αλόνσο

Επιτυχημένος στο Μεξικό καθοδηγώντας τις Πατσούκα και Μοντερέι και κατακτώντας μαζί τους δύο Champions League Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής. Στην Ουρουγουάη ανέλαβε το βαρύ φορτίο να αντικαταστήσει ένα θρύλο, τον Όσκαρ Ταμπάρες, που ήταν για 15 χρόνια ο τεχνικός της και την οδήγησε στην τέταρτη θέση του Μουντιάλ 2010 και στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το 2011. Με τέσσερις νίκες στα πρώτα του τέσσερα ματς πάντως έκανε καλή αρχή, κλείνοντας και θέση για το Κατάρ.

 

Το αστέρι: Φεντερίκο Βαλβέρδε

Σουάρες και Καβάνι είναι τεράστια ονόματα, ωστόσο ο μέσος της Ρεάλ είναι ό, τι πιο “καυτό” διαθέτει η Ουρουγουάη αυτή τη στιγμή. Μέσα σε λίγο καιρό έχει εξελιχθεί από έναν ταλαντούχο παίκτη σε ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης, είναι σε εξαιρετική κατάσταση και μπορεί να προσφέρει τόσο στο κέντρο όσο και στη δεξιά πλευρά. Χαρακτηριστικά του η τρομερή ένταση που βγάζει στο παιχνίδι του και το φοβερό του σουτ. Έχει ήδη 8 γκολ με τους “μερένχες” φέτος.

 

Τερματοφύλακες: Φερνάντο Μουσλέρα (Γαλατάσαραϊ), Σέρτζιο Ροσέτ (Νασιονάλ), Σεμπάστιαν Σόσα (Ιντεπεντιέντε)

Αμυντικοί: Γκιγιέρμο Βαρέλα (Φλαμένγκο), Χοσέ Λουίς Ροντρίγκες (Νασιονάλ), Ντιέγκο Γκοδίν (Βελέζ Σάρσφιλντ), Μάρτιν Κάσερες (ΛΑ Γκάλαξι), Χοσέ Μαρία Χιμένες (Ατλέτικο Μαδρίτης), Ρόναλντ Αραούχο (Μπαρτσελόνα), Σεμπάστιαν Κόατες (Σπόρτινγκ Λισσαβώνας), Ματίας Ολιβέιρα (Νάπολι), Ματίας Βίνια (Ρόμα)

Μέσοι: Ματίας Βεσίνο (Λάτσιο), Ροντρίγο Μπεντανκούρ (Τότεναμ), Φεντερίκο Βαλβέρδε (Ρεάλ Μαδρίτης), Λούκας Τορέιρα (Γαλατάσαραϊ), Τζόρτζιαν ντε Αρασκαέτα (Φλαμένγκο), Νικολάς ντε λα Κρουζ (Ρίβερ Πλέιτ), Μανουέλ Ουγάρτε (Σπόρτινγκ Λισσαβώνας)

Επιθετικοί: Λουίς Σουάρες (Νασιονάλ), Έντινσον Καβάνι (Βαλένθια), Μάξι Γκόμες (Τράμπζονσπορ), Ντάργουιν Νούνιες (Λίβερπουλ), Φακούντο Τόρες (Ορλάντο Σίτι), Φακούντο Πελίστρι (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Αγουστίν Κανόμπιο (Ατλέτικο Παραναένσε)

 

ΓΚΑΝΑ

Συμμετοχές: 4

Καλύτερη πορεία: Προημιτελικά (2010)

 

Μετά την απουσία της το 2018 στη Ρωσία, η Γκάνα επιστρέφει σε Μουντιάλ έπειτα από οκτώ χρόνια. Στις προηγούμενες τρεις συμμετοχές της έχει καταφέρει δύο φορές να περάσει από τον όμιλο, ενώ το 2010 έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, εκεί όπου είδε το χέρι του Λουίς Σουάρες, τον οποίο θα ξαναβρεί απέναντί της, να της στερεί την πρόκριση στους “τέσσερις”, μιας και την “εσχάτη των ποινών” που καταλογίστηκε δεν εκμεταλλεύτηκε ο Ασαμόα και η Ουρουγουάη αργότερα προκρίθηκε στα πέναλτι. Για να βρεθούν στο Κατάρ, οι “Black Stars” χρειάστηκαν ένα ανύπαρκτο πέναλτι με το οποίο άφησαν εκτός μπαράζ τη Νότιο Αφρική (η οποία κυνήγησε χωρίς αποτέλεσμα την υπόθεση στο CAS) και το εκτός έδρας γκολ του Τόμας Πάρτεϊ ώστε να αποκλείσουν στον επόμενο γύρο τη Νιγηρία. Επάνω στον χαφ της Άρσεναλ θα στηριχθούν για να προσπαθήσουν να προκριθούν και πάλι από έναν όμιλο, όπως επίσης και στα αδέρφια Αγιού αλλά και στον Ινιάκι Γουίλιαμς, τον βιονικό παίκτη που εδώ και έξι χρόνια δεν έχει χάσει παιχνίδι με την Αθλέτικ Μπιλμπάο και ενισχύει πια την εθνική Γκάνας διαλέγοντας τη χώρα καταγωγής των γονιών του. Η αποστολή τους δε θα είναι καθόλου εύκολη, αλλά θα παλέψουν.

 

Ο προπονητής: Ότο Άντο

Γεννημένος στο Αμβούργο από Γκανέζους γονείς και κάνοντας καριέρα ως παίκτης στο γερμανικό πρωτάθλημα, ο Άντο αρχικά προσελήφθη ως βοηθός του Μίλοβαν Ράγιεβατς στην εθνική ομάδα της Γκάνας, όμως μετά την κακή πορεία στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής (εκτός από τους ομίλους με μόλις ένα βαθμό) ανέλαβε ως πρώτος προπονητής και οδήγησε τα “μαύρα αστέρια” στο Μουντιάλ. Εργάζεται παράλληλα και ως σκάουτερ της Ντόρτμουντ, της οποίας και τη φανέλα φόρεσε.

 

Το αστέρι: Τόμας Πάρτεϊ

Θα είναι ο ηγέτης της μεσαίας γραμμής αλλά και όλης της ομάδας σε αυτό το Μουντιάλ, το πρώτο δικό του. Ένας δυναμικός μέσος με δυνατό σουτ, ο οποίος πήρε τις βάσεις στην Ατλέτικο Μαδρίτης και από το 2020 βρίσκεται στην Άρσεναλ, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στη μέχρι τώρα πορεία των “κανονιέρηδων” που βρίσκονται στην κορυφή της Premier League. Πέτυχε το κρίσιμο εκτός έδρας γκολ στα μπαράζ με τη Νιγηρία.

 

Τερματοφύλακες: Λόρενς Ατί-Ζιγί (Σεντ Γκάλεν), Αμπντούλ Μανάφ Νουρουντίν (Έουπεν), Ιμπραχίμ Ντανλάντ (Ασάντε Κοτόκο)

Αμυντικοί: Ντένις Οντόι (Κλαμπ Μπριζ), Ταρίκ Λάμπτεϊ (Μπράιτον), Ντάνιελ Αμαρτέι (Λέστερ), Αλεξάντερ Τζίκου (Στρασβούργο), Τζόσεφ Αΐντοο (Θέλτα), Αλιντού Σεϊντού (Κλερμόν), Μοχάμεντ Σαλίσου (Σαουθάμπτον), Μπάμπα Ραχμάν (Ρέντινγκ), Γκίντεον Μενσά (Οσέρ)

Μέσοι: Τόμας Πάρτεϊ (Άρσεναλ), Μοχάμεντ Κουντούς (Άγιαξ), Ντάνιελ-Κόφι Κιερέ (Φράιμπουργκ), Ελίσα Οβούσου (Γάνδη), Ντάνιελ Αφρίγιε (Χαρτς οφ Όουκ), Σαλίς Αμπντούλ Σαμέτ (Λανς)

Επιθετικοί: Αντρέ Αγιού (Αλ-Σαντ), Τζόρνταν Αγιού (Κρίσταλ Πάλας), Καμαλντίν Σουλεμανά (Ρεν), Αμπντούλ Φατάβου Ισαχάκου (Σπόρτινγκ Λισσαβώνας), Οσμάν Μπουκάρι (Ερυθρός Αστέρας), Ινιάκι Γουίλιαμς (Αθλέτικ Μπιλμπάο), Αντουάν Σεμένιο (Μπρίστολ Σίτι), Καμάλ Σοβά (Κλαμπ Μπριζ)

 

ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ

Συμμετοχές: 11

Καλύτερη πορεία: Ημιτελικά (2002)

 

Δε θα μπορούσε να χάσει το ραντεβού της με το Παγκόσμιο Κύπελλο η Νότια Κορέα, η οποία θα πάρει μέρος για δέκατη συνεχόμενη φορά, έχοντας προκριθεί μάλιστα και πολύ άνετα. Κορυφαία της στιγμή βέβαια ήταν το 2002, στο Μουντιάλ που συνδιοργάνωσε με την Ιαπωνία, όταν έφτασε ως τα ημιτελικά παίρνοντας ώθηση από τον κόσμο της αλλά και από... τη διαιτησία. Έκτοτε οι Νοτιοκορεάτες έχουν να επιδείξουν μόνο μια πρόκριση στους “16” το 2010, αν και στο προηγούμενο Μουντιάλ τράβηξαν τα βλέμματα πετώντας έξω τους πρωταθλητές κόσμου Γερμανούς με τη νίκη τους επί των “πάντσερ”. Περιμένουμε να δούμε ξανά μια ομάδα μαχητική, που τρέχει πολύ και δυσκολεύει με την πίεσή της το παιχνίδι του αντιπάλου. Στη Νότια Κορέα λαχτάρισαν με τον Σον λίγες μέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης αλλά το μεγάλο τους αστέρι θα δώσει κανονικά το παρών. Στην άμυνα θα δεσπόζει ο “ογκόλιθος” της Νάπολι, Κιμ, ενώ σε δημιουργία και σκοράρισμα οι Ασιάτες περιμένουν πολλά από τους δύο Χουάνγκ του Ολυμπιακού, τον Ιν-μπέομ και τον Ουί-τζο αντίστοιχα. Ασφαλώς δεν έχουν τον πρώτο λόγο σε αυτόν τον όμιλο αλλά αναμένονται ανταγωνιστικοί.

 

Ο προπονητής: Πάουλο Μπέντο

Ο πρώην τεχνικός του Ολυμπιακού μεταξύ άλλων έχει προηγούμενη εμπειρία από Μουντιάλ, αφού την τετραετία 2010-2014 ήταν στην εθνική Πορτογαλίας και την καθοδήγησε στη διοργάνωση του 2014 στη Βραζιλία. Στον πάγκο της Νότιας Κορέας βρίσκεται από το 2018 και δίνοντας στην ασιατική ομάδα ένα ευρωπαϊκό στυλ έχει ως στόχο μια καλή παρουσία.

 

Το αστέρι: Χέουνγκ-μιν Σον

Για το ασιατικό ποδόσφαιρο είναι το απόλυτο είδωλο (επτά φορές κορυφαίος Ασιάτης ποδοσφαιριστής) αλλά και για το ευρωπαϊκό φυσικά αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς παίκτες. Ο άσος της Τότεναμ μπορεί με τις ενέργειές του να κάνει τη διαφορά και γι' αυτό... τρόμαξε ένα ολόκληρο έθνος με τον τραυματισμό του στο οστό κοντά στο αριστερό μάτι στη διάρκεια του ματς των “πετεινών” με τη Μαρσέιγ για το Champions League. Ο 30χρονος μεσοεπιθετικός όμως καθησύχασε τους συμπατριώτες του δηλώνοντας πως θα είναι πανέτοιμος για αυτό το τρίτο Μουντιάλ του.

 

Τερματοφύλακες: Σεούνγκ-γκιου Κιμ (Αλ-Σαμπάμπ), Χιέον-γου Τζο (Ουλσάν Χιουντάι), Μπουμ-κέουν Σονγκ (Γέονμπουκ Χιουντάι Μότορς)

Αμυντικοί: Γιουνγκ-γκουον Κιμ (Ουλσάν Χιουντάι), Γιν-σου Κιμ (Γιέονμπουκ Χιουντάι Μότορς), Τσουλ Χονγκ (Νταεγού FC), Μιν-γιάε Κιμ (Νάπολι), Κιούνγκ-γουόν Κουόν (Γκάμπα Οσάκα), Μουν-χουάν Κιμ ( Γιέονμπουκ Χιουντάι Μότορς), Τάε-χουάν Κιμ (Ουλσάν Χιουντάι), Γιου-μιν Τσο (Νταέτζεον Χάνα Σίτιζεν), Γιονγκ-γκιου Γιουν (FC Σεούλ)

Μέσοι: Γου-γιουνγκ Γιουνγκ (Αλ-Σαντ), Γιάε-σουνγκ Λι (Μάιντς), Τσανγκ-χουν Κουόν (Γκίμτσεον Σανγκμού), Ιν-μπέομ Χουάνγκ (Ολυμπιακός), Σανγκ-χο Να (FC Σεούλ), Γιουν-χο Σον (Σαντόνγκ Ταϊσάν), Σέουνγκ-χο Πάικ (Γιέονμπουκ Χιουντάι Μότορς), Μιν-κιου Σονγκ (Γιέονμπουκ Χιουντάι Μότορς), Γου-γιέονγκ Τζέονγκ (Φράιμπουργκ), Κανγκ-ιν Λι (Μαγιόρκα)

Επιθετικοί: Χέουνγκ-μιν Σον (Τότεναμ), Χι-τσαν Χουάνγκ (Γουλβς), Ουί-τζο Χουάνγκ (Ολυμπιακός), Γκουέ-σουνγκ Τσο (Γιέονμπουκ Χιουντάι Μότορς)