Ανεξάρτητα από το τι θα φέρει η νέα εποχή, στο Νιούκαστλ επέστρεψε η ελπίδα

Η 7η Οκτωβρίου 2021 αποδείχθηκε μια ιστορική μέρα για τη Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ, αφού με καθυστέρηση σχεδόν ενάμιση έτους ολοκληρώθηκε η εξαγορά του συλλόγου από το κονσόρτιουμ Σαουδαράβων επενδυτών με επικεφαλής τον Πρίγκιπα Μοχάμαντ Μπιν Σαλμάν έναντι περίπου 350 εκατομμυρίων ευρώ, η οποία έβαλε τέλος στη “σκοτεινή” 14ετία της διοίκησης Μάικ Άσλεϊ και έκανε τους φίλους της ομάδας να βγουν στους δρόμους της πόλης και να πανηγυρίσουν την αλλαγή σελίδας για το κλαμπ.

Με περιουσία που ανέρχεται στα 320 δισεκατομμύρια λίρες, περίπου δέκα φορές μεγαλύτερη αυτής του Σεΐχη Μανσούρ της Μάντσεστερ Σίτι, η Νιούκαστλ από τη μία στιγμή στην άλλη μετατρέπεται πλέον στον πιο πλούσιο σύλλογο στον κόσμο και όπως είναι λογικό αυτό έχει δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες ανάμεσα στους οπαδούς, οι οποίοι έχουν αρχίσει να ονειρεύονται τον αγαπημένο τους σύλλογο ξανά σε ρόλο πρωταγωνιστή. Άλλωστε, η νέα πια διοίκηση τόνισε ξεκάθαρα στις πρώτες της δηλώσεις πως οι στόχοι είναι μεγαλεπήβολοι, με την Αμάντα Στέιβλι, την πανίσχυρη επιχειρηματία που μεσολάβησε για την πραγματοποίηση της συμφωνίας και θα αναλάβει το ρόλο της διευθύντριας του συλλόγου διατηρώντας και ένα 10% των μετοχών, να δηλώνει πως “θέλουμε να φτάσουμε τη Νιούκαστλ στην κορυφή της Premier League και της Ευρώπης”.

Το deal αυτό μοιάζει ικανό να αλλάξει άρδην τις ισορροπίες στο αγγλικό ποδόσφαιρο για ακόμη μια φορά, όπως είχαν αλλάξει το 2003 με την αγορά της Τσέλσι από τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς και το 2008 με την αγορά της Σίτι από τους Άραβες. Φυσικά, η ανταγωνιστικότητα της Premier League είναι ικανή να ανέβει σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα, ενώ άμεσα θα επηρεαστεί και ολόκληρο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ωστόσο, όλες αυτές οι κουβέντες μοιάζουν λίγο πρόωρες, αφού η ιστορία θα δείξει το πώς ακριβώς θα επηρεαστεί η ομάδα του Τάινσαϊντ από την αλλαγή ιδιοκτησίας.

Κανείς δε γνωρίζει το πού μπορεί να φτάσει η Νιούκαστλ, όμως αυτό που μπορούμε να κρατήσουμε για την ώρα είναι πως αυτή η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος επανέφερε το όραμα και την ελπίδα στα μάτια των οπαδών, οι οποίοι είναι από τους πιο πιστούς στην Αγγλία και γενικότερα στην Ευρώπη. Γιατί δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως η Νιούκαστλ δεν είναι ένας τυχαίος σύλλογος. Είναι ένα κλαμπ με τεράστια βάση οπαδών, σε μια πόλη που ζει και αναπνέει για την ομάδα, για το ποδόσφαιρο. Με το τελευταίο πρωτάθλημα να έχει κερδηθεί πριν από περίπου έναν αιώνα (1927), την τελευταία εγχώρια επιτυχία (Κύπελλο Αγγλίας) να πηγαίνει-πολύ-πίσω στο 1955 και γενικότερα το τελευταίο τρόπαιο να είναι στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων το 1969, οι περισσότεροι φίλοι των “magpies” ζουν με τις αναμνήσεις των περίφημων “Entertainers” του Κέβιν Κίγκαν της σεζόν 1995-96, τότε που οι “ανθρακωρύχοι” κόντραραν μέχρι τέλους τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για τον τίτλο και τελικά τον έχασαν παρότι είχαν βρεθεί ακόμη και με δώδεκα βαθμούς μπροστά, ή της ομάδας του αείμνηστου Μπόμπι Ρόμπσον, ο οποίος είχε καταφέρει να την επαναφέρει στα υψηλά πατώματα του αγγλικού ποδοσφαίρου και να τη βγάλει στο Champions League.

Οι νεότεροι δυστυχώς ελάχιστα έχουν να θυμούνται, αφού από το 2007 που ο Μάικ Άσλεϊ ανέλαβε το τιμόνι του συλλόγου ξεκίνησε μια πολύ δύσκολη και άσχημη περίοδος κατά την οποία η Νιούκαστλ αδυνατούσε να πρωταγωνιστήσει, τερμάτιζε συνεχώς κάτω από τη μέση της βαθμολογίας στην Premier League (μοναδική εξαίρεση η σεζόν 2011-12 όπου η ομάδα τερμάτισε 5η και βγήκε στο Europa League), ενώ είναι χαρακτηριστικό πως από τους έξι συνολικά υποβιβασμούς που έχει γνωρίσει στην ιστορία της, οι δύο (2009 και 2016) ήρθαν επί της προεδρίας του. Γενικότερα ο απερχόμενος πρόεδρος των “καρακαξών” δεν κατάφερε ποτέ να διαχειριστεί σωστά το σύλλογο, δεν ταίριαξε ποτέ με την ιδιοσυγκρασία των φίλων της Νιούκαστλ και όλα αυτά σε συνδυασμό με τη μετριότητα στην οποία είχε πέσει η ομάδα τον έκαναν το νούμερο ένα ανεπιθύμητο πρόσωπο στο “Σεντ Τζέιμς Παρκ”. Η... καταστροφική 14ετία του έλαβε και επίσημα τέλος χθες (7/10) μετά την ανακοίνωση της εξαγοράς του συλλόγου από τους Σαουδάραβες και αυτό και μόνο ήταν λόγος για να ξεχυθεί ο κόσμος στους δρόμους, ζητοκραυγάζοντας, ανάβοντας καπνογόνα και τραγουδώντας “πήραμε πίσω την ομάδα μας”.

Πόσο όμως ισχύει το τελευταίο; Ο ενθουσιασμός και οι προσδοκίες είναι σε ύψιστο βαθμό μετά την αλλαγή σελίδας και δικαίως, αφού μιλάμε για έναν κόσμο και ένα κλαμπ που υπέμεινε πολλά, όμως πίσω από όλα αυτά δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντιμετωπίζουν αυτή την αλλαγή με αρκετή επιφύλαξη. Ο λόγος είναι η σύνδεση του ονόματος του νέου ιδιοκτήτη της Νιούκαστλ με υποθέσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία, με τη Διεθνή Αμνηστία να προσπαθεί μέχρι και την τελευταία στιγμή να πείσει την Premier League να μπλοκάρει το deal, αλλά και η ανησυχία πως η είσοδος των Σαουδαράβων θα αλλοιώσει το DNA ενός από τους πιο παραδοσιακούς συλλόγους της Αγγλίας που ανέκαθεν στηριζόταν σε τοπικούς ποδοσφαιρικούς ήρωες (προσωπικότητες όπως ο εμβληματικός πρόεδρος Σερ Τζον Χολ, ο Μπόμπι Ρόμπσον, ο Άλαν Σίρερ ή ο Πίτερ Μπίρντσλι έχουν γεννηθεί στην ευρύτερη περιοχή), με την Premier League πάντως να ανακοινώνει πως έλαβε νομικές δεσμεύσεις πως ο έλεγχος της ομάδας δεν θα ανήκει στο κράτος της Σαουδικής Αραβίας. Ο θρύλος του κλαμπ πάντως, πρώτος σκόρερ στην ιστορία του και στην ιστορία της Premier League, Άλαν Σίρερ, αναφέρθηκε σε αυτό το ζήτημα αφού μπορεί να εξέφρασε την ικανοποίησή του για την είσοδο στη νέα εποχή, όμως στη συνέχεια ανέφερε χαρακτηριστικά: "Θέλω η ομάδα μου να αντιπροσωπεύει την πόλη μου και όχι ένα μακρινό, απολυταρχικό καθεστώς”.

Ανεξάρτητα από το τι θα φέρει τελικά αυτή η νέα εποχή για τη Νιούκαστλ και από τους όποιους-λογικούς-ηθικούς ενδοιασμούς υπάρχουν για τους ανθρώπους που διαφεντεύουν πλέον το κλαμπ, το βέβαιο είναι πως ανάμεσα στους Geordies και πάνω από την πόλη του Τάινσαϊντ άρχισε να πνέει από χθες ένας διαφορετικός άνεμος. Μετά από πολλά χρόνια, οι “ανθρακωρύχοι” έγιναν ξανά το επίκεντρο του ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος, όμως ο σύλλογος δε χρειάζεται από τώρα μεγάλα λόγια και βαρύγδουπες κινήσεις. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα σοβαρό πλάνο, χτίσιμο από την αρχή τοποθετώντας τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις και γενικότερα να δημιουργηθεί σε όλους η αίσθηση πως βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση για να ξαναγίνει ανταγωνιστικός.

Αυτό που κρατάμε για την ώρα, είναι πως αυτή η αλλαγή δίνει υποσχέσεις πως μπορεί να ξανακάνει τη Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ, όπως γράφει χαρακτηριστικά στο εξαιρετικό βιβλίο του για τη σπουδαία ομάδα του Κίγκαν στα μέσα της δεκαετίας του '90“Touching Distance” ο δημοσιογράφος Μάρτιν Χάρντι, “ένα κλαμπ όπου “τα πάντα φαίνονται πιθανά”. Τα υπόλοιπα θα περιμένουμε για να τα δούμε.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ