Champions League: Και τώρα οι... τέσσερίς τους

Τέσσερις ομάδες έμειναν πλέον στη μάχη για την κατάκτηση του Champions League της σεζόν 2022-23, τέσσερις ημιφιναλίστ συνεχίζουν να ονειρεύονται πως θα σηκώσουν το βαρύτιμο κύπελλο στον ουρανό της Πόλης το βράδυ της 10ης Ιουνίου. Δύο από αυτές βρίσκονταν και πέρσι στα ημιτελικά και έπαιξαν μεταξύ τους, όπως θα γίνει και φέτος. Οι άλλες δύο θα αγωνιστούν σε αυτή τη φάση μετά από πολύ καιρό και η παρουσία τους εκεί σηματοδοτεί τη δυναμική επιστροφή τους στο ευρωπαϊκό προσκήνιο, έχοντας περάσει χρόνια δύσκολα εντωμεταξύ. Μία έχει κάνει συνήθεια την κατάκτηση του τροπαίου, πόσω μάλλον την παρουσία σε ημιτελικούς. Άλλη ψάχνει τρόπο να εκπληρώσει επιτέλους τον διακαή εδώ και χρόνια πόθο της δείχνοντας πιο έτοιμη από ποτέ. Για τις άλλες δύο η παρουσία στον τελικό και πολύ περισσόερο η κατάκτηση, θα αποτελεί κάτι το εντελώς απροσδόκητο. Ρεάλ Μαδρίτης, Μάντσεστερ Σίτι, Μίλαν και Ίντερ αποτελούν την τετράδα της φετινής διοργάνωσης και εμείς θα δούμε κάποια δεδομένα για τις τέσσερις διεκδικήτριες της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης που μπαίνει πλέον στην τελική και πιο κρίσιμη ευθεία.

Ρεάλ και Μάντσεστερ Σίτι ξεπέρασαν με ευκολία τα εμπόδια των Τσέλσι και Μπάγερν αντίστοιχα και θα τα ξαναπούν στον ημιτελικό. Πέρσι, στην ίδια φάση, μας χάρισαν δύο επικά παιχνίδια, αφού τόσο το χορταστικό 4-3 του “Έτιχαντ”, όσο και η απίστευτη ανατροπή των “μερένχες” στο 3-1 του “Μπερναμπέου” θα μείνουν στην ιστορία του Champions League. Η Ρεάλ μετρά κι άλλη πρόκριση στα ημιτελικά εις βάρος της Σίτι, το 2016, ενώ το 2020 ήταν οι “πολίτες” αυτή που βγήκαν νικητές στα διπλά ματς των “16”. Τι θα γίνει φέτος όμως;

Η Ρεάλ ξέρει τον δρόμο

Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η αδιαμφισβήτητη κυρίαρχος της διοργάνωσης, η ομάδα που ξέρει όσο καμία άλλη το δρόμο για την επιτυχία και που συχνά κάνει την κατάκτηση του τροπαίου να φαίνεται σαν το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Προερχόμενη πέρσι από την επικότερη πιθανότατα κατάκτηση Champions League που έχει καταφέρει ποτέ ομάδα, η “βασίλισσα” εξασφάλισε και φέτος την παρουσία της τουλάχιστον ως τα ημιτελικά. Από τη σεζόν 2010-11 και μετά, τη χρονιά που έσπασε και το αρνητικό ρεκόρ των έξι συνεχόμενων αποκλεισμών στη φάση των “16”, η Ρεάλ μετρά 11 παρουσίες σε ημιτελικά μέσα σε 13 χρόνια, ενώ σε 5 περίπτώσεις μάλιστα κατάφερε να προκριθεί στον τελικό και να πάρει και το κύπελλο, επίδοση αν μη τι άλλο εντυπωσιακή.

Φέτος μπορεί να μην απέφυγε τα σκαμπανεβάσματα που άλλωστε της κόστισαν και στο πρωτάθλημα στο οποίο έχει βγει εκτός διεκδίκησής του, όμως για άλλη μια φορά στα νοκ άουτ του Champions League ήταν αυτή που έπρεπε και πέτυχε δύο άνετες και εμφατικές προκρίσεις εις βάρος των -προβληματικών όλη τη χρονιά γενικά- Λίβερπουλ και Τσέλσι. Το δίδυμο της περσινής επιτυχίας την οδηγεί ξανά. Ο κάτοχος της “Χρυσής Μπάλας” Καρίμ Μπενζεμά μπορεί να μη διανύει την εξαιρετική περσινή σεζόν (15 γκολ στο Champions League) όμως φορμαρίστηκε την κατάλληλη στιγμή για να πετύχει και τα 4 μέχρι στιγμής τέρματά του στα νοκ άουτ, ενώ ο Βινίσιους βελτιώνεται διαρκώς και θεωρείται πλέον ένας από τους κορυφαίους εξτρέμ παγκοσμίως και ένας από τους πιο επιδραστικούς παίκτες που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στα γήπεδα. Αρκεί απλώς να αναφέρουμε πως στο φετινό Champions League είναι πρώτος σκόρερ της Ρεάλ με 6 γκολ και πρώτος γενικά σε ασίστ, ντρίμπλες, κουβαλήματα μπάλας, ενέργειες στη μεγάλη περιοχή κλπ. Ακόμη, ο Βραζιλιάνος έχει είτε γκολ είτε ασίστ είτε και τα δύο σε 9 από τα 10 φετινά του παιχνίδια στη διοργάνωση.

 Βινίσιους και Μπενζεμά συνθέτουν το δίδυμο των επιτυχιών για τη Ρεάλ τις τελευταίες δύο σεζόν

Επίσης, η διαρκής πρόοδος κι άλλων νεαρών παικτών όπως ο Βαλβέρδε, ο Ροντρίγο (αμφότεροι με διψήφιο νούμερο γκολ φέτος στη σεζόν), ο Καμαβινγκά, το αειθαλές δίδυμο των Μόντριτς-Κρόος, ο τρομερός Κουρτουά κάτω από την εστία και φυσικά ο πιο επιτυχημένος τεχνικός στην κορυφαία διοργάνωση , ο Κάρλο Αντσελότι των τεσσάρων κατακτήσεων, μοιάζουν να αποτελούν εχέγγυα για έναν ακόμη ευρωπαϊκό θρίαμβο. Για να φτάσει εκεί όμως η “βασίλισσα”, θα πρέπει όπως και πέρσι να ξεπεράσει το εμπόδιο και τρίτης ομάδας της Premier League.

Ο παράγοντας X που λέγεται Χάαλαντ

Αν κάποια ομάδα μπορεί να κλείσει στη Ρεάλ το δρόμο για το 15ο ευρωπαϊκό κύπελλο, αυτή μοιάζει να είναι η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα. Η ίδια κουβέντα βέβαια γινόταν και πέρσι προτού οι “μερένχες” αρπάξουν την πρόκριση μέσα από τα χέρια των σοκαρισμένων “πολιτών” που ακόμη μια φορά λύγισαν από την πίεση. Η διαφορά φέτος, μαζί και η ελπίδα των πρωταθλητών Αγγλίας πως αυτή ίσως να είναι όντως η χρονιά τους, έγκειται σε ένα και μόνο όνομα και αυτό δεν είναι άλλο από τον Έρλινγκ Χάαλαντ. Ο εξωπραγματικός Νορβηγός στράικερ ήταν το κομμάτι από το παζλ που έλειπε για τη Σίτι και έχει βαλθεί στην παρθενική του κιόλας χρονιά στο σύλλογο να τον οδηγήσει στο πρώτο Champions League της ιστορίας του. Τα 12 γκολ που μέχρι στιγμής έχει πετύχει στη διοργάνωση (πρώτος σκόρερ φυσικά) είναι η τέταρτη καλύτερη επίδοση παίκτη σε μία χρονιά, ενώ έχει 32 γκολ στην Premier League (ρεκόρ μαζί με Σαλάχ για πρωτάθλημα 38 αγωνιστικών, κυνηγά να το σπάσει κι αυτό) και είναι ήδη ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ σε μια σεζόν για αγγλική ομάδα σε όλες τις διοργανώσεις (48 για την ώρα). Με τα πέντε γκολ που πέτυχε στο πρόσφατο ματς των “16” με τη Λειψία έπιασε το ρεκόρ των Μέσι και Λουίζ Αντριάνο με τα περισσότερα τέρματα σε ένα ματς Champions League και αν δεν τον έβγαζε ανεξήγητα ο Γκουαρντιόλα νωρίς μπορεί να το έσπαγε και αυτό.

 Πέντε γκολ για τον... εξωγήινο Χάαλαντ στο ματς με τη Λειψία

Ο Χάαλαντ είναι ο παράγοντας που δίνει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση σε μια ήδη εξαιρετική ποδοσφαιρική μηχανή όπως είναι αυτή η Σίτι του Πεπ, του οποίου του βγαίνει και το τρικ με τη χρησιμοποίηση του Στόουνς ως εξαριού σε φάση ανάπτυξης, εξασφαλίζοντας παράλληλα και αμυντική ασφάλεια με την τριάδα πίσω (η Σίτι έχει δεχθεί μόλις 4 γκολ στο Champions League φέτος). Για τα υπόλοιπα μπροστά, πλην του Χάαλαντ που έχει το εκτελεστικό κομμάτι, δουλεύουν οι αναγεννημένοι Γκρίλις, Μπερνάρντο Σίλβα, Μάχρεζ και φυσικά ο Ντε Μπρόινε, η τρομερή ικανότητα του οποίου να δημιουργεί φάσεις και γκολ για τους συμπαίκτες του κάνει τα πράγματα πιο απλά. Η Σίτι τώρα έχει μπροστά της ένα τεράστιο τεστ χαρακτήρα με τη Ρεάλ. Πέρσι δεν πέρασε τις εξετάσεις, φέτος; Τα τελευταία χρόνια έχει αποκλειστεί με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο και αυτό δημιουργεί ολοένα και μεγαλύτερη πίεση, η οποία θα βρίσκεται στην πλευρά της στις διπλές αναμετρήσεις με τους “μερένχες” και μένει να δούμε πώς θα τη διαχειριστεί.

Το Μιλάνο “φλέγεται” σε ευρωπαϊκό φόντο ξανά

Είκοσι χρόνια μετά την τελευταία φορά που βρέθηκαν αντιμέτωπες σε ημιτελικά Champions League και δεκαοκτώ μετά από εκείνη τη φορά που τα είπαν γενικά στη διοργάνωση των “αστεριών”, Μίλαν και Ίντερ θα μεταφέρουν ξανά τη σπουδαία κόντρα τους στην ευρωπαϊκή σκηνή. Το 2003 μετά από δυο κλειστά ματς οι “ροσονέρι” είχαν περάσει χάρη στο εκτός έδρας γκολ (έστω κι αν οι δυο ομάδες μοιράζονται την ίδια έδρα!) στον τελικό του Μάντσεστερ όπου κατέκτησαν στα πέναλτι κόντρα στη Γιουβέντους το έκτο τους τρόπαιο. Το 2005 οι δυο ομάδες του Μιλάνου βρέθηκαν στα προημιτελικά, όταν μετά το 2-0 της Μίλαν ως τυπικά γηπεδούχος, τα επεισόδια που προκάλεσαν οι “τιφόζι” της Ίντερ στον επαναληπτικό και η φωτοβολίδα που έπεσε πάνω στον Ντίντα έδωσαν άλλη μια νίκη, αυτή τη φορά στα χαρτιά, μαζί και την πρόκριση για τους “ροσονέρι”. Το ότι θα έχουμε ξανά ένα derby della Madonnina σε επίπεδο Champions League για να ξυπνήσει μνήμες από τα πιο σπουδαία χρόνια των δύο συλλόγων, εξιτάρει όχι μόνο τους Ιταλούς φιλάθλους αλλά και όλους τους ποδοσφαιρόφιλους.

 Μάρκο Ματεράτσι και Μανουέλ Ρουί Κόστα κοιτούν το... χάος στις εξέδρες του "Μεάτσα" το 2005, σε μια ιστορική φωτογραφία

Καταρχάς, η παρουσία τριών ιταλικών ομάδων στα προημιτελικά, δύο στα ημιτελικά και δεδομένα μιας στον τελικό (Γιουβέντους, Ρόμα και Φιορεντίνα είναι κι αυτές στα ημιτελικά του Europa και του Conference) αποτελεί πολύ ενθαρρυντικό δεδομένο για το ιταλικό ποδόσφαιρο, σε μια εποχή που το Καμπιονάτο δείχνει να έχει χάσει πολλή από τη λάμψη του όταν άλλες δεκαετίες μάζευε την αφρόκρεμα και η εθνική ομάδα προσπαθεί να συνέλθει από τις δύο συνεχόμενες αποτυχίες να προκριθεί σε Μουντιάλ, κι ας στέφθηκε ενδιάμεσα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Και δεύτερον, η παρουσία των Μίλαν και Ίντερ στον ημιτελικό και μιας εκ των δύο σε τελικό σηματοδοτεί σηματοδοτεί την επιστροφή των δύο Μιλανέζων και σε διεθνές επίπεδο μετά το εγχώριο. Αμφότερες την περασμένη δεκαετία πέρασαν περίοδο παρατεταμένης κρίσης, απούσες από την Ευρώπη και τερματίζοντας ακόμη και στα μισά της βαθμολογίας στη Serie A, όμως με την κατάκτηση και πάλι της κορυφής στην Ιταλία (η Ίντερ πήρε πρωτάθλημα το '21 και η Μίλαν πέρσι) δήλωσαν ξανά παρούσες και πλέον το φωνάζουν με τη φετινή ευρωπαϊκή τους πορεία.

Στην αρχή της σεζόν, σίγουρα κανείς δεν περίμενε πως μια εκ των Μίλαν και Ίντερ θα έπαιζε τελικό. Η κλήρωση όμως (αμφότερες βρέθηκαν στο θεωρητικά πιο βατό ταμπλό), το γεγονός πως η Νάπολι έχει ξεφύγει στη μάχη του τίτλου στην Ιταλία και τις έκανε να ρίξουν περισσότερο την προσοχή στην Ευρώπη αλλά και το ειδικό βάρος φανέλας που πάντα μετρά στα ματς του Champions League, τις έφεραν λίγα βήματα από το να καταφέρουν κάτι αναπάντεχο. Δικαίως έχουν φτάσει ως εδώ. Η πρωταθλήτρια Ιταλίας Μίλαν διαθέτει μεταξύ άλλων έναν από τους καλύτερους γκολκίπερ της διοργάνωσης, τον Μάικ Μενιάν που επέστρεψε από τραυματισμό και είναι καθοριστικός στα νοκ άουτ (απέκρουσε και πέναλτι στη ρεβάνς με τη Νάπολι), έναν από τους κορυφαίους εξτρέμ στην Ευρώπη, τον Ραφαέλ Λεάο που έχει μοιράσει 5 ασίστ μεταξύ των οποίων η μαγική ενέργειά του με τους “παρτενοπέι” και φυσικά τον Ολιβιέ Ζιρού που είναι σαν το παλιό κρασί (πρώτος σκόρερ με 5 γκολ).

 Ραφαέλ Λεάο και Λαουτάρο Μαρτίνες αποτελούν τα μεγάλα όπλα για Μίλαν και Ίντερ αντίστοιχα

Η Ίντερ στη Serie A φέτος μπορεί να είναι μετριότατη και στα τελευταία ματς ειδικά να παραπαίει, όμως στην Ευρώπη μεταμορφώνεται με έναν προπονητή, τον Σιμόνε Ιντζάγκι, που παρόλο που δουλεύει διαρκώς υπό πίεση δείχνει πως οι νοκ άουτ διοργανώσεις του ταιριάζουν περισσότερο (δυο Κύπελλα και τέσσερα Σούπερ Καπ Ιταλίας έχει), έναν τερματοφύλακα, τον Αντρέ Ονάνα, που έχει τις περισσότερες αποκρούσεις και τα περισσότερα clean sheets στη διοργάνωση και γενικά με μια ομάδα που κόντρα στο ρεύμα της εποχής παίζει χωρίς εξτρέμ αλλά έχει τον τρόπο να παίρνει αυτό που θέλει στο φετινό Champions League.

Η Μίλαν θα ψάξει την πρώτη της παρουσία σε τελικό μετά το 2007 και τον θρίαμβό της στην Αθήνα και η Ίντερ την πρώτη της μετά το 2010 και το ιστορικό εκείνο τρεμπλ με τον Μουρίνιο. Και οι δύο, στις διπλές μάχες των ντέρμπι του Μιλάνου, έχουν ραντεβού με την ιστορία.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ