Εγκλήματα και τιμωρίες

Πολλά ήταν αυτά που υπέμειναν οι φίλοι της Ρεάλ Μαδρίτης στη διάρκεια της φετινής σεζόν, όμως ο αποκλεισμός στο Copa del Rey από την Αλκογιάνο, ομάδα που φέτος ανέβηκε στην τρίτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου και έπαιζε στο τέλος της παράτασης με παίκτη λιγότερο, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Στην έδρα της άσημης ομάδας από το Αλικάντε οι “μερένχες” παρατάχθηκαν αρχικά με πολλούς αναπληρωματικούς, παίκτες που δεν είχαν πάρει πολύ χρόνο συμμετοχής από τον Ζιντάν μέχρι τώρα και είχαν την ευκαιρία τους να δείξουν κάτι (Λούνιν, Μιλιτάο, Μαρσέλο, Ίσκο, Μαριάνο), όμως κανένας δεν την εκμεταλλεύτηκε. Όταν τα πράγματα ζόρισαν, με την Αλκογιάνο να κρατά στην ισοπαλία τη Ρεάλ, ο Γάλλος τεχνικός έριξε στη μάχη αρκετά από τα βαριά χαρτιά (Μπενζεμά, Κρόος, Ασένσιο, Αζάρ), όμως ούτε αυτοί κατάφεραν να σώσουν την παρτίδα, με τη “βασίλισσα” να δέχεται ένα δεύτερο γκολ στην παράταση παίζοντας με παίκτη παραπάνω απέναντι σε μια ομάδα τρίτης κατηγορίας (!) και να αποκλείεται από τη συνέχεια του Κυπέλλου. Το παιχνίδι αυτό λοιπόν μας δίδαξε τα εξής: πως η ομάδα δε διαθέτει σε καμία περίπτωση βάθος και αξιόπιστες εφεδρικές λύσεις, πως ακόμη και οι λεγόμενοι βασικοί πολλές φορές αδυνατούν να κάνουν τη διαφορά και πως ο κύκλος πολλών παικτών, ακόμη και του προπονητή ενδεχομένως, φαίνεται πλέον πως έκλεισε.

Ουσιαστικά πρόκειται για κάτι που επισημαίνεται εδώ και κάμποσο καιρό από τους πάντες, ωστόσο στη Ρεάλ είτε δε θέλουν να το δουν, είτε κάνουν πως δεν το βλέπουν αφού τα οικονομικά δεδομένα στην εποχή της πανδημίας δεν επιτρέπουν να συντελεστούν οι δραστικές αλλαγές που θα έπρεπε να συντελεστούν. Το περασμένο καλοκαίρι οι Μαδριλένοι αποφάσισαν (αναγκαστικά κυρίως) να μην προχωρήσουν σε καμία απολύτως μεταγραφή σε μια προσπάθεια να εξοικονομήσουν χρήματα σε εποχές δύσκολες οικονομικά λόγω κορωνοϊού αλλά και της ανακατασκευής του “Μπερναμπέου”. Παράλληλα, η κατάκτηση του πρωταθλήματος βοήθησε ώστε να κρυφτούν τα πολύ μεγάλα προβλήματα του ρόστερ κάτω από το χαλάκι. Τα προβλήματα αυτά όμως έχουν βγει για τα καλά στην επιφάνεια και οι άνθρωποι της Ρεάλ βρίσκουν τώρα μπροστά τους την απόφαση να αφήσουν την ομάδα στην τύχη της τη φετινή σεζόν.

   Στη Ρεάλ πληρώνουν πολύ ακριβά την απόφαση για μη ενίσχυση της ομάδας

Στην ομάδα αυτή τη στιγμή υπάρχει τρομερή έλλειψη ποιότητας επιθετικά, αφού ο Αζάρ που αποκτήθηκε για να γίνει ο επόμενος μεγάλος ηγέτης συνεχίζει να απογοητεύει κάθε φορά που παίζει και δεν είναι τραυματίας, ο Βάθκεθ είναι απλά ένα χρήσιμο εργαλείο για κάθε προπονητή αλλά χωρίς να μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά και ο Βινίσιους είναι απλά ένα παιδί με ταλέντο αλλά που χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη και σε καμία περίπτωση κατάλληλος αυτή τη στιγμή για μια ομάδα όπως η Ρεάλ. Ο Ασένσιο τώρα αρχίζει να δείχνει κάποια καλά στοιχεία πάλι και ψάχνει ακόμη να βρει τα πατήματά του μετά το σοβαρό τραυματισμό, ενώ ο Μπενζεμά έχει δώσει τόσες και τόσες λύσεις στα δύσκολα αλλά κι αυτός δε μπορεί πάντα να βγάζει το φίδι απ’ την τρύπα, συν ότι περνά κι αυτός περίοδο ντεφορμαρίσματος. Από πίσω του δεν έχει αξιόπιστο μπακ απ (ο Μαριάνο δε μπορεί να θεωρηθεί τέτοιος), όπως αξιόπιστες λύσεις, για να πάμε σε άλλες θέσεις, δεν υπάρχουν ούτε πίσω από τον εξαιρετικό Κουρτουά, ούτε πίσω από τον Καρβαχάλ, ούτε από τους Ράμος-Βαράν, που κι αυτοί δε διανύουν και την καλύτερη περίοδο της καριέρας τους, ειδικά ο Γάλλος. Στα αριστερά της άμυνας ο Φερλάν Μεντί είναι αξιόπιστος πίσω αλλά σπάνια βοηθάει όταν προωθείται, ενώ ο Μαρσέλο κάθε φορά που παίζει πλέον επιβεβαιώνει πως τα καλύτερά του χρόνια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τέλος, στη μεσαία γραμμή, η τριάδα Κασεμίρο-Κρόος-Μόντριτς συνεχίζει σε κάποια παιχνίδια να δίνει λύσεις αφού μιλάμε για παίκτες κλάσης, όμως κι αυτοί από πίσω δεν έχουν την απαραίτητη υποστήριξη, με τον Βαλβέρδε να μπαίνει τώρα πάλι σιγά σιγά στο ροτέισον (ακόμη δε θυμίζει τον εξαιρετικό παίκτη που είδαμε πέρσι), τον Όντεγκααρντ να μην έχει καταφέρει να βοηθήσει ουσιαστικά όποτε τον επέλεξε ο Ζιντάν και τον Ίσκο δεδομένα πλέον να μη μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Το απίστευτο είναι πως το ρόστερ της Ρεάλ αντί να γεμίζει, αδειάζει συνεχώς. Το καλοκαίρι έφυγαν παίκτες όπως ο Χακίμι και ο Ρεγκιλόν, που έτσι όπως έχει η κατάσταση θα μπορούσαν να δώσουν πολύτιμες λύσεις, ωστόσο η ανάγκη για πωλήσεις οδήγησε στην αποχώρησή τους. Μπέιλ και Χάμες δε μπορούσαν πλέον να προσφέρουν κάτι άλλο στην ομάδα και δικαίως αποχώρησαν και αυτοί, ωστόσο οι Μαδριλένοι επέλεξαν να μην προσθέσουν στην ομάδα το βάθος που της έλειπε. Το ίδιο γίνεται τώρα και μετά τον δανεισμό του Γιόβιτς, ενώ πολύ κοντά στο να φύγει είναι και ο Όντεγκααρντ. Οι παίκτες αυτοί δεν έχουν δείξει κάτι ιδιαίτερο με τα λευκά, όμως η φυγή τους οδηγεί σε τρομερή έλλειψη εφεδρικών λύσεων, με τον Ζιντάν να καταλήγει ουσιαστικά να βασίζεται σε 14-15 παίκτες για να βγει μια τρομερά απαιτητική σεζόν. Πολύ δύσκολα πράγματα.

Και μιας και αναφερθήκαμε στον Ζιντάν, ο Γάλλος βρίσκεται αυτή τη στιγμή-και πολύ λογικά-σε εξαιρετικά δεινή θέση. Εάν ήταν οποιοσδήποτε άλλος στην άκρη του πάγκου θα αποτελούσε ήδη παρελθόν, ωστόσο μιλάμε για τον δεύτερο πιο επιτυχημένο τεχνικό στην ιστορία του κλαμπ, τον άνθρωπο των τριών σερί Champions League και μια προσωπικότητα με τεράστιο κύρος για το σύλλογο και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, γι’ αυτό και βρίσκεται ακόμη στη θέση του και θα βρίσκεται εκτός απροόπτου τουλάχιστον μέχρι το τέλος της σεζόν όπως αναφέρουν τα μέσα στην Ισπανία. Βέβαια, σε τέτοιες περιπτώσεις το μόνο εύκολο είναι να δέχεται ο προπονητής το ανάθεμα, χωρίς πολλοί να αναλογίζονται πως τα χέρια του “Ζιζού” είναι πολλές φορές δεμένα λόγω του κάκιστου σχεδιασμού της ομάδας. Ο Ζιντάν πάντως τελευταία δείχνει να το χάνει το παιχνίδι (δηλώσεις τύπου “δε θεωρώ ντροπή τον αποκλεισμό από την Αλκογιάνο” αυτό δείχνουν) και είναι πολύ πιθανό πλέον να αποχωρήσει το καλοκαίρι για να ξεκινήσει μια νέα εποχή για τους “μερένχες”. Απ’ την άλλη, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει καταφέρει να βγει από τη δύσκολη θέση έχοντας κερδίσει αρκετές “ζωές” στη διάρκεια της παρουσίας του στον μαδριλένικο πάγκο, ας το έχουμε αυτό υπ’ όψιν.

   Αυτή τη φορά μοιάζει πολύ δύσκολο για τον Ζινεντίν Ζιντάν να αντιστρέψει το κλίμα...

Η ουσία είναι πως ο κύκλος αυτής της Ρεάλ έχει πλέον κλείσει, είναι φανερό εδώ και μήνες, αλλά τώρα πια το πράγμα “φωνάζει”. Η ομάδα τώρα θα συνεχίσει για να βγει η σεζόν όπως όπως, αφού εξακολουθεί να είναι μέσα στους στόχους του πρωταθλήματος και του Champions League χωρίς να πείθει πως μπορεί να τους κυνηγήσει, όμως το καλοκαίρι θα πρέπει να γίνουν μεγάλες αλλαγές, δεν υπάρχει πλέον περιθώριο να χαθεί άλλος χρόνος. Η κατάσταση θυμίζει λίγο τη σεζόν 2008-09, τότε που μετά τον αποκλεισμό στο Champions League με “τεσσάρα” από τη Λίβερπουλ ή το αλησμόνητο 2-6 από τη Μπαρτσελόνα, γινόταν σε όλους κατανοητό πως στην ομάδα έπρεπε να γίνουν δραστικές αλλαγές και ακολούθησε ένα καλοκαίρι όπου αποκτήθηκαν οι Κριστιάνο, Κακά, Μπενζεμά, Αλόνσο και άλλοι (κάτι παρόμοιο πήγε να γίνει και το 2019, επίσης μετά από μια κάκιστη σεζόν, αλλά η “επανάσταση” έμεινε στη μέση και οι τότε μεταγραφές δεν βγήκαν εκτός ίσως από τον Μεντί).

Αντίστοιχα το ίδιο θα πρέπει να γίνει και αυτό το καλοκαίρι, αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα το επιτρέψουν τα οικονομικά δεδομένα που έχει επιφέρει η πανδημία. Το συμπέρασμα όμως είναι ένα: η Ρεάλ χρειάζεται ξεσκαρτάρισμα του ρόστερ και μεταγραφές που να κάνουν τη διαφορά… χθες! Εάν αφεθεί στην τύχη της για άλλη μια σεζόν, τότε τα-ακόμη πιο-δύσκολα θα είναι μπροστά της.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ