Είτε προκριθεί είτε όχι, είναι ξανά ομάδα

Μετά τη νίκη του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος με 2-0 επί της Κύπρου, δε θα μπορούσαν παρά μόνο χαμόγελα να υπάρχουν για αυτή τη νέα εθνική του Μίκαελ Σκίμπε. Η “γαλανόλευκη” έχει ξεκινήσει με δύο στα δύο στον όμιλό της για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2018 και παρά το γεγονός πως απέχουμε ακόμη αρκετά από το να παρομοιάσουμε αυτήν την ομάδα με την ομάδα που μας έκανε περήφανους τα προηγούμενα χρόνια μέσα από τις συνεχείς συμμετοχές σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων και φυσικά την υπέρτατη στιγμή της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού το 2004, μπορούμε να πούμε ότι η τωρινή εθνική αρχίζει να μοιάζει ξανά ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, αποφασισμένη να αφήσει πίσω της οριστικά την εφιαλτική τελευταία διετία.

Τα μηνύματα άλλωστε ήταν ενθαρρυντικά από τα φιλικά του καλοκαιριού. Τη στιγμή που οι κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες ετοιμάζονταν για την έναρξη του Euro της Γαλλίας, οι διεθνείς μας βρίσκονταν στην Αυστραλία για να δώσουν δύο φιλικά παιχνίδια με τα “καγκουρώ”, αφού στον προκριματικό τους όμιλο πραγματοποίησαν ντροπιαστικές εμφανίσεις (με αποκορύφωμα τις δύο ήττες από τα Νησιά Φερόε) και τερμάτισαν τελευταίοι. Παρ' όλα αυτά, η ομάδα του Σκίμπε δεν είδε σαν αγγαρεία την περιοδεία αυτή και πραγματοποίησε καλές εμφανίσεις στα παιχνίδια αυτά, σημειώνοντας μία ήττα με 1-0 (με γκολ στις καθυστερήσεις) και μία νίκη με 2-1. Το παν άλλωσε ήταν η εθνική να βρει τη χαμένη της ενότητα που τη χαρακτήριζε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο Σκίμπε, το τεχνικό του επιτελείο αλλά και οι ίδιοι οι παίκτες δούλεψαν πολύ σε αυτό και τα πρώτα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν.

Το φιλικό παιχνίδι που μοίρασε ακόμη περισσότερα χαμόγελα αισιοδοξίας όμως ήταν αυτό απέναντι στην Ολλανδία στο Αϊντχόβεν. Κόντρα σε μια ομάδα που βρίσκεται επίσης σε μεταβατικό στάδιο και ψάχνει και αυτή να βρει τον εαυτό της, οι διεθνείς μας πραγματοποίησαν μία εξαιρετική εμφάνιση και πήραν τη μεγάλη-έστω και φιλική-νίκη με 2-1. Τέτοια μεγάλα αποτελέσματα, άλλωστε, ακόμη και σε ανεπίσημα ματς χτίζουν ψυχολογία και η εθνική μας μπήκε με την καλύτερη δυνατή στη μάχη των προκριματικών του επόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε έναν ιδιαίτερα δύσκολο όμιλο, με την παρουσία του Βελγίου και της Βοσνίας να καθιστούν την πρόκριση εξαιρετικά δύσκολη, όμως όλοι στην ομάδα ήθελαν να εκμεταλλευτούν το εύκολο πρόγραμμα στην αρχή με Γιβραλτάρ, Κύπρο και Εσθονία, έτσι ώστε να έχουν ως παρακαταθήκη το τρία στα τρία πριν πάνε να παίξουν με τις ισχυρές του ομίλου. Η αποστολή αυτή έχει λοιπόν κατά τα δύο τρίτα εκτελεστεί μετά τις νίκες με Γιβραλτάρ και Κύπρο και μένει πλέον να έρθει το διπλό στη δύσκολη εκτός έδρας αναμέτρηση της Δευτέρας (10/10) με την Εσθονία για να ολοκληρωθεί ένα επιτυχημένο ξεκίνημα που μόνο δεδομένο δε φάνταζε μετά από όλα αυτά που πέρασε η εθνική τα προηγούμενα δύο χρόνια.

    Υπό τις οδηγίες του Σκίμπε, η εθνική μοιάζει ξανά με κανονική ομάδα

Ανεξάρτητα από την πορεία της “γαλανόλευκης” όμως σε αυτήν την προκριματική φάση, το θετικό είναι ότι βλέπουμε την εθνική ξανά σαν ομάδα, με συγκεκριμένο πλάνο στον αγωνιστικό χώρο και παίκτες που ξέρουν τι θέλουν σε κάθε παιχνίδι. Πολύ μεγάλη συμβολή σε αυτό έχει φυσικά ο Μίκαελ Σκίμπε με τη δουλειά του, καθώς ο Γερμανός τεχνικός, που αντιμετωπίστηκε με αρκετή αμφισβήτηση στην αρχή, έχει καταφέρει να φέρει πίσω ξανά την πειθαρχία, την οργάνωση και τον ορθολογισμό στην ομάδα, να δημιουργήσει και πάλι ένα καλό κλίμα στα αποδυτήρια και να διατηρήσει ένα συγκεκριμένο κορμό παικτών χωρίς να κάνει διάφορες αλχημείες με τις επιλογές του.

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα άλλωστε έχει πολύ ενδιαφέρον υλικό και ο Σκίμπε πολλές επιλογές σε κάποιες θέσεις. Κάτω από τα δοκάρια υπάρχει σιγουριά με τον Καρνέζη αλλά και την ύπαρξη των Καπίνο αλλά και Γλύκου από πίσω του. Διαθέτει δύο από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς στην Ευρώπη στα πρόσωπα των Μανωλά και Παπασταθόπουλου, αλλά και πολλές λύσεις στη θέση του αριστερού μπακ (Χολέμπας, Σταφυλίδης, Τζαβέλλας). Μεσοεπιθετικά υπάρχει μεγάλη ποιότητα την οποία εξασφαλίζουν οι Μάνταλος, Μπακασέτας και φυσικά ο Κώστας Φορτούνης, ενώ στη θέση του σέντερ φορ υπάρχει ο φορμαρισμένος και ξανά αποτελεσματικός από τότε που πήρε μεταγραφή στη Μπενφίκα, Κώστας Μήτρογλου, καθώς και αρκετές εναλλακτικές από πίσω του, όπως ο Καρέλης, ο Αθανασιάδης ή ο Βέλλιος.

    Μήτρογλου και Φορτούνης αποτελούν τα μεγάλα επιθετικά όπλα αυτής της εθνικής

Έτσι όπως υπάρχουν όμως πολλές λύσεις σε κάποιες θέσεις, έτσι υπάρχουν και αρκετά κενά σε κάποιες άλλες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι προφανές πως έγκειται στα χαφ. Στη θέση που κάποτε η εθνική μας διέθετε πολλές επιλογές, τώρα παρατηρείται μεγάλη έλλειψη, με τον Σκίμπε να αναγκάζεται να βασιστεί σε δύο ποδοσφαιριστές οι οποίοι ουσιαστικά δεν υπολογίζονται από τις ομάδες τους, τον Μανιάτη και τον Τζιόλη, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως δε μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμοι. Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε πως στο χθεσινό παιχνίδι με την Κύπρο, και με τον Σάμαρη να είναι τραυματίας, ο Γερμανός τεχνικός χρησιμοποίησε τον Σταφυλίδη στη θέση αυτή. Το ίδιο εμφανής είναι και η έλλειψη εξτρέμ (μόνο ο Γιαννιώτας είναι τέτοιος), με τον Σκίμπε να υποχρεώνεται να πηγαίνει σε σχήμα με τρία δεκάρια (!) μπροστά. Τέλος, πίσω από τον αρχηγό Βασίλη Τοροσίδη στα δεξιά της άμυνας δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.

Ασφαλώς σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να υπολογίσουμε και την απειρία κάποιων ποδοσφαιριστών σε παιχνίδια διεθνούς επιπέδου, αφού ουσιαστικά αυτή η εθνική είναι μία καινούρια ομάδα που δεν έχει δοκιμαστεί ακόμη σε πραγματικά δύσκολα ματς. Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, η παρουσία πρωτίστως του Βελγίου στον όμιλό μας αλλά και της πάντα δυνατής Βοσνίας καθιστά δύσκολο το στόχο της πρόκρισης στα τελικά του Μουντιάλ της Ρωσίας (περνούν οι πρώτοι κάθε ομίλου και οι οκτώ καλύτεροι δεύτεροι παίζουν μπαράζ), όμως με τη “γαλανόλευκη” να βρίσκεται ήδη στο +3 από τους Βόσνιους και να βγάζει ξανά την εικόνα της δεμένης ομάδας, έχουμε πολλούς λόγους να αισιοδοξούμε για τη συνέχεια.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ