Έστω και για λίγο, υπήρξε ο κορυφαίος

“Πατέρα, ήταν περισσότερα από όσα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Σε ευχαριστώ. Τώρα είμαι έτοιμος για το επόμενο ταξίδι. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν”. Με αυτά τα λόγια, ο Ρικάρντο Ίζεκσον ντος Σάντος Λέιτε, κατά κόσμον Κακά, ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες το τέλος της καριέρας του σε ηλικία 35 ετών, μιας καριέρας στη διάρκεια της οποίας έζησε τα πάντα. Απόλυτη καταξίωση, αποθέωση, τίτλους, αναγνώριση, απογοητεύσεις, τραυματισμούς, αγωνιστική φθορά. Παίρνοντας πάντα όμως δύναμη από τον Ιησού στον οποίο πιστεύει βαθιά και δεν χάνει ευκαιρία να εξωτερικεύει την πίστη του αυτή κάθε στιγμή, ο Κακά υπήρξε ένας ευλογημένος ποδοσφαιριστής, προικισμένος με ένα πολύ ξεχωριστό ταλέντο και άφησε το δικό του σημάδι στο ποδόσφαιρο.

Γεννήθηκε στην περιοχή της Γκάμα στις 22 Απριλίου 1982 και τα παιδικά χρόνια του διαφέρουν από αυτά των περισσότερων Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών. Σε αντίθεση με πολλούς συμπατριώτες του που έζησαν τα πρώτα χρόνια τους μέσα στη φτώχεια στις φαβέλες της Βραζιλίας, ο Κακά προέρχεται από μία εύπορη οικογένεια η οποία εξαφάλισε τα μέσα σε εκείνον και τον μικρό αδερφό του, Ντιγκάο, έτσι ώστε να συνδυάσουν αρμονικά το ποδόσφαιρο που αγαπούσαν με τη βασική τους εκπαίδευση. Στον αδερφό του μάλιστα οφείλει το παρατσούκλι που αργότερα τον έκανε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο, μιας και εκείνος τον φώναζε “Κακά” όταν ήταν μικρός, αδυνατώντας να προφέρει το “Ρικάρντο”.

    Εκφράζοντας όπως πάντα τη βαθιά πίστη του με μηνύματα σαν κι αυτό, ο Κακά πανηγυρίζει την κατάκτηση του Champions League με τη Μίλαν στο ΟΑΚΑ

Όταν ο Κακά ήταν επτά ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στο Σάο Πάολο και η ομώνυμη ομάδα ήταν που τον εντόπισε σε ένα σχολικό τουρνουά, εντάσσοντάς τον στις ακαδημίες της. Στα δεκαοκτώ του χρόνια και ενώ είχε ήδη αρχίσει να ξεδιπλώνει το σπάνιο ταλέντο του, κινδύνευσε να μείνει παράλυτος μετά από ένα ατύχημα που είχε σε πισίνα, όμως κατάφερε να βγει γερός από αυτήν την περιπέτεια, η οποία έκανε βαθύτερη την πίστη του στον Θεό. Το 2001 έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Σάο Πάολο και για μια διετία εντυπωσίασε με τις εμφανίσεις του, βγαίνοντας καλύτερος παίκτης του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος το 2002 και κερδίζοντας μια θέση στην αποστολή της εθνικής για το Μουντιάλ της Ν. Κορέας και Ιαπωνίας, το οποίο φυσικά η “σελεσάο” κατέκτησε. Ο 20χρονος τότε Κακά είχε ελάχιστη συμμετοχή στη διοργάνωση, παίζοντας μόλις για 25 λεπτά κόντρα στην Κόστα Ρίκα στους ομίλους, όμως μπορεί να καμαρώνει πως στο παλμαρέ του έχει και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, το οποίο μάλιστα ήταν και το παρθενικό τρόπαιο στην καριέρα του. Άλλωστε, με την εθνική ομάδα δεν κατάφερε να πανηγυρίσει άλλες σπουδαίες διακρίσεις, παρά μόνο δύο Κύπελλα Συνομοσπονδιών (2005, 2009).

Το άλμα για την Ευρώπη ήταν λοιπόν δεδομένο και το 2003 η Μίλαν ήταν αυτή που κατάφερε να τον κάνει δικό της. Με το “καλημέρα” απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο στους “ροσονέρι” και στην πρώτη του κιόλας σεζόν στο Μιλάνο πήρε το πρωτάθλημα Ιταλίας, ενώ αναδείχθηκε και πολυτιμότερος παίκτης του Καμπιονάτο. Όλοι καταλάβαιναν πλέον πως αυτός ο ποδοσφαιριστής ήταν κάτι το ξεχωριστό. Στη Μίλαν είχε την τύχη να βρεθεί δίπλα σε σπουδαία ονόματα όπως ο Μαλντίνι, ο Νέστα, ο Καφού, ο Γκατούζο, ο Πίρλο, ο Ζέεντορφ, ο Σεφτσένκο και ο Ιντζάγκι. Διαθέτοντας λοιπόν ένα ρόστερ που προκαλούσε δέος, η Μίλαν έφτασε μέσα σε τρία χρόνια σε δύο τελικούς Champions League. Το 2005 στην Πόλη, ο Κακά γνώρισε τη μεγαλύτερη απογοήτευση της καριέρας του, βλέποντας την ομάδα του να χάνει το προβάδισμα των τριών γκολ που είχε από το ημίχρονο και να γνωρίζει τελικά την ήττα στα πέναλτι από τη Λίβερπουλ, όντας η αρνητική πρωταγωνίστρια στο έπος που έγραψε εκείνη τη νύχτα ο αγγλικός σύλλογος. Το 2007 όμως οι “ροσονέρι” θα έπαιρναν το αίμα τους πίσω, σε μια χρονιά στην οποία ο Κακά θα ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής.

    Παρά την ήττα της Μίλαν με 3-2, στις 24 Απριλίου 2007 ο Κακά έδωσε στο "Θέατρο των Ονείρων" μία από τις σπουδαιότερες ποδοσφαιρικές παραστάσεις του

Η σεζόν 2006-07 ήταν η κορυφαία της καριέρας του Βραζιλιάνου άσου. Ευρισκόμενος στην καλύτερη φάση της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας, πήρε από το χέρι τη Μίλαν και την οδήγησε μέχρι τον τελικό του Champions League και πάλι με αντίπαλο τη Λίβερπουλ στην Αθήνα, εκεί όπου οι “ροσονέρι” πήραν τη ρεβάνς για το κάζο της Πόλης δύο χρόνια πριν. Τη χρονιά εκείνη ο Κακά αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης πετυχαίνοντας δέκα τέρματα, κάποια από τα οποία ήταν πραγματικά έργα τέχνης, όπως εκείνο κόντρα στη Σέλτικ για τους “16” ή το δεύτερο προσωπικό του στο “Ολντ Τράφορντ” απέναντι στη Γιουνάιτεντ στα ημιτελικά, σε μία από τις κορυφαίες παραστάσεις ενός παίκτη στον θεσμό. Την περίοδο εκείνη ήταν αναμφισβήτητα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του πλανήτη και πέρα από το τρόπαιο με τα “μεγάλα αυτιά” αλλά και το Σούπερ Καπ και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων που ακολούθησαν, σάρωσε και τα ατομικά βραβεία, μεταξύ των οποίων αυτά της UEFA και της FIFA για τον καλύτερο παίκτη της χρονιάς. Η σπουδαιότερη αναγνώριση όμως ήρθε όταν του απονεμήθηκε η Χρυσή Μπάλα, με τον Κακά να είναι ο τελευταίος ποδοσφαιριστής που κερδίζει αυτό το βραβείο πριν ξεκινήσει η κυριαρχία των Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, η οποία διαρκεί ως σήμερα.

Στη Μίλαν αγωνίστηκε άλλες δύο σεζόν και στις αρχές του καλοκαιριού του 2009 η Ρεάλ Μαδρίτης ανακοίνωσε την απόκτησή του έναντι 67 εκατομμυρίων ευρώ, για να γίνει ο πρώτος “γκαλάκτικο” της δεύτερης θητείας του Φλορεντίνο Πέρεθ στον προεδρικό θώκο της “βασίλισσας”. Ο ισχυρός άνδρας των “μερένχες” μόλις είχε επιστρέψει στην προεδρία μετά από τρεισήμιση χρόνια και σηματοδότησε αυτήν του την επιστροφή με ηχηρές μεταγραφές, αφού ακολούθησαν και αυτές των Κριστιάνο Ρονάλντο, Τσάμπι Αλόνσο και Καρίμ Μπενζεμά. Η μετακίνηση του Κακά στη Μαδρίτη, όπως ήταν φυσικό δεν ήχησε καθόλου καλά στα αυτιά των οπαδών της Μίλαν, πόσο μάλλον από τη στιγμή που ο Βραζιλιάνος είχε δηλώσει πολλές φορές πως θα ήθελε να αγωνιστεί για πολλά χρόνια ακόμη στον σύλλογο του Μιλάνο, όμως αργότερα ο ίδιος θα δηλώσει πως ένας από τους λόγους για τους οποίους πραγματοποιήθηκε αυτή η μεταγραφή ήταν για να βοηθήσει τη Μίλαν να βάλει αρκετά λεφτά στα ταμεία της, τα οποία και είχε ανάγκη.

Στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου” δεν είχε ποτέ την πορεία που όλοι περίμεναν. Παρά το γεγονός πως πραγματοποίησε σποραδικά κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις, το ταλαιπωρημένο του γόνατο και οι συχνοί τραυματισμοί, σε συνδυασμό με το γεγονός πως σπάνια υπολογιζόταν για τη βασική ενδεκάδα από τον Ζοσέ Μουρίνιο, τον προπονητή του από τη δεύτερή του χρονιά στη Ρεάλ και μετά, δεν του επέτρεψαν να γίνει ξανά ο παίκτης που όλοι θαύμασαν με τη φανέλα της Μίλαν. Με τη “βασίλισσα” πήρε πάντως ένα Κύπελλο και ένα πρωτάθλημα Ισπανίας, ενώ πέτυχε 29 γκολ και μοίρασε 32 ασίστ σε 120 παιχνίδια.

    Στις 30 Ιουνίου 2009 ο Κακά παρουσιάζεται μπροστά στους φίλους της Ρεάλ και γίνεται επίσημα ο πρώτος "γκαλάκτικο" της νέας εποχής

Το 2013 πραγματοποίησε τη μεγάλη επιστροφή στη Μίλαν, όμως ήτα φανερό πως δε μπορούσε πια να είναι το ίδιο καθοριστικός στο παιχνίδι των “ροσονέρι” όσο στην πρώτη του θητεία στο “Σαν Σίρο”. Το αστέρι του άλλοτε σπουδαίου Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή είχε αρχίσει προ πολλού να σβήνει. Έτσι, το δεύτερο πέρασμά του από τη Μίλαν διήρκησε μόλις μία χρονιά και ακολούθως επέστρεψε εκεί όπου ξεκίνησαν όλα, στη Σάο Πάολο. Στον βραζιλιάνικο σύλλογο όμως έμεινε μόλις λίγους μήνες, ενώ τα τελευταία χρόνια της καριέρας του αγωνίστηκε στο MLS και την Ορλάντο Σίτι.

Όπως είχε και ο ίδιος τονίσει βλέποντας τα σημάδια, τους τελευταίους μήνες αισθανόταν πως το τέλος της τεράστιας καριέρας του ήταν κοντά. Το ανακοίνωσε στις 17 Δεκεμβρίου 2017, κάνοντας κάθε φίλο του ποδοσφαίρου να αποδώσει τον δικό του φόρο τιμής σε έναν παίκτη που έζησε όπως όλοι την άνοδο και την πτώση, που μας χάρισε μοναδικές στιγμές και που έστω και για λίγο καιρό υπήρξε ο κορυφαίος στον κόσμο.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ