Euro 2020: Απρόβλεπτο, ανταγωνιστικό, μα κυρίως (επιτέλους) εδώ!

Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Μετά από καθυστέρηση ενός έτους, εξαιτίας του κορωνοϊού, η μεγαλύτερη γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε επίπεδο εθνικών ομάδων, το Euro, κάνει σέντρα απόψε (11/6, 22:00) στο “Ολίμπικο” της Ρώμης, με το εναρκτήριο παιχνίδι ανάμεσα σε Ιταλία και Τουρκία. Σε αυτή την επετειακή διοργάνωση όπου γιορτάζονται τα 60 (+1 πλέον) χρόνια από το πρώτο τουρνουά το 1960 στη Γαλλία, 11 γήπεδα από 11 διαφορετικές χώρες είναι έτοιμα να ανοίξουν τις πόρτες τους για να φιλοξενήσουν τα παιχνίδια. Γήπεδα που δε θα είναι άδεια, όπως δυστυχώς συνηθίσαμε να βλέπουμε τον τελευταίο χρόνο, αλλά τα περισσότερα θα υποδεχθούν θεατές στο ¼ περίπου της χωρητικότητάς τους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις θα έχουν και περισσότερους (το “Φέρεντς Πούσκας” προσανατολίζεται στο να γεμίσει όλες τις θέσεις, το Ολυμπιακό Στάδιο του Μπακού και το “Κρεστόφσκι” στην Αγία Πετρούπολη τις μισές).

Με τον κόσμο λοιπόν να επιστρέφει στις κερκίδες και να δίνει τον παλμό, αλλά και τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες να δίνουν όλες το παρών έχοντας να επιδείξουν το καλύτερο δυνατό υλικό τους σε μια διοργάνωση με αρκετούς δυνατούς υποψήφιους για να φτάσουν ως το τέρμα του δρόμου, το πιο ανταγωνιστικό και ίσως απρόβλεπτο Euro των τελευταίων ετών είναι έτοιμο να ξεκινήσει. Και παρόλο που οι απουσίες λόγω τραυματισμών δε λείπουν από ακόμη μία διοργάνωση (δε θα δούμε Φαν Ντάικ, Τερ Στέγκεν, Ιμπραΐμοβιτς, Ράμος, Αλεξάντερ-Άρνολντ, Φαν ντε Μπέεκ), οι μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές της Ευρώπης θα είναι εκεί με την ελπίδα να μας χαρίσουν μια αξέχαστη διοργάνωση. Και επειδή όπως είπαμε αυτό το ραντεβού είναι γεμάτο από σπουδαίες ομάδες, πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα φαβορί.

Γαλλία: Με το βλέμμα μόνο στο τρόπαιο

Το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση αυτού του Euro, η πιο ισχυρή από τις… ισχυρές, η εθνική Γαλλίας, έχει όλα τα φόντα για να φτάσει ως την κορυφή της Ευρώπης. Με τον ίδιο κορμό με τον οποίο έφτασε έως την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018 στη Ρωσία, με τον ίδιο προπονητή (Ντιντιέ Ντεσάμπ) που θέλει να γίνει ο δεύτερος μετά τον Μπέρτι Φογκτς που παίρνει το κύπελλο ως παίκτης (2000) και ως τεχνικός, η Γαλλία διαθέτει ένα εξαιρετικό ρόστερ, είναι πληρέστατη σε όλες τις θέσεις και ακόμη πιο ενισχυμένη στην επίθεση μετά τη μεγάλη επιστροφή του Καρίμ Μπενζεμά έπειτα από μια εξαετία. Οι “τρικολόρ” στο προηγούμενο Euro που διοργάνωσαν οι ίδιοι έφτασαν μέχρι την πηγή αλλά νερό δεν ήπιαν, μιας και έχασαν μέσα στο “σπίτι” τους από την Πορτογαλία. Αυτή τη φορά φαίνονται πιο έτοιμοι να τα καταφέρουν, επαναλαμβάνοντας το κατόρθωμα του 2000 (να πάρουν Ευρωπαϊκό αμέσως μετά από Μουντιάλ) και πιάνοντας Γερμανία και Ισπανία στην κορυφή της λίστας των ομάδων με τις περισσότερες κατακτήσεις (3). Με Γιορίς, Βαράν, Καντέ, Πογκμπά, Εμπαπέ, Γκριεζμάν, Μπενζεμά, Ζιρού και τόσες πολλές ακόμη λύσεις στο έμψυχο δυναμικό τους, ίσως το μόνο που έχουν να φοβηθούν είναι ο κακός τους εαυτός. Εάν αφήσουν και στην άκρη τις εσωτερικές έριδες (ο Μπενζεμά είχε κάνει στο παρελθόν υποτιμητικά σχόλια για το συμπαίκτη του τώρα στην εθνική Ζιρού ενώ ο επιθετικός της Τσέλσι παραπονέθηκε μετά το τελευταίο φιλικό πως δεν τον… τροφοδοτούσαν όσο θα έπρεπε προκαλώντας τον εκνευρισμό του Εμπαπέ) και λειτουργήσουν ξανά σαν ομάδα όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια, ο δρόμος προς το τρόπαιο φαντάζει ορθάνοιχτος.

Αγγλία: Αν όχι τώρα, πότε;

Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα για τα “τρία λιοντάρια” σε αυτή τη διοργάνωση. Το Euro 2020 είναι το μεγαλύτερο τεστ χαρακτήρα για μια ομάδα που η μοναδική της επιτυχία περιορίζεται στην κατάκτηση του Μουντιάλ που διοργανώθηκε στην έδρα της το μακρινό 1966. Στην έδρα της θα παίζει και φέτος, μιας και θα δώσει όλα τα ματς του ομίλου στο “Γουέμπλεϊ”, το ίδιο και εκείνο της φάσης των “16” αν προκριθεί ως πρώτη, ενώ φυσικά στο μεγαλοπρεπές γήπεδο του Λονδίνου θα γίνουν οι ημιτελικοί και ο τελικός. Αυτός είναι ο λόγος που οι Άγγλοι λογίζονται ως ένα από τα μεγάλα φαβορί, πέρα φυσικά από το γεγονός πως διαθέτουν μια εξαιρετική γενιά παικτών, με κάποιους από αυτούς να βρίσκονται στην καλύτερη και πιο ώριμη ηλικία για να κουβαλήσουν την εθνική στις πλάτες τους, όπως ο πρώτος σκόρερ της Premier League Χάρι Κέιν, οι πρωταθλητές Αγγλίας Στόουνς, Γουόκερ και Στέρλινγκ και ο αρχηγός της Λίβερπουλ Τζόρνταν Χέντερσον, και κάποιους να είναι τρομερά ταλαντούχοι και να υπόσχονται πολλά για το μέλλον (Σάντσο, Φόντεν, Μάουντ, Μπέλινχαμ, Σάκα). Σε αυτή τη διοργάνωση δε θα έχει τον Αλεξάντερ-Άρνολντ αλλά το κακό ίσως είναι μικρό για τον Σάουθγκεϊτ, που έχει άλλα τρία δεξιά μπακ (!) στην αποστολή. Ο ίδιος ο τεχνικός των “λιονταριών” πάντως, που πήρε από τους παίκτες του την πίεση το 2018 στη Ρωσία, δήλωσε πως θα είναι αποτυχία αν η ομάδα δε φτάσει τουλάχιστον στα ημιτελικά. Η τέταρτη θέση στο τελευταίο Μουντιάλ μπορεί να της δείξει το δρόμο, εκεί όπου εκτός των άλλων έσπασε επιτέλους και την “κατάρα” των πέναλτι, κάτι πολύ σημαντικό για τον ψυχολογικό παράγοντα. Μόνο που στη Ρωσία η μπάλα ήταν χαμηλά και οι μεγάλες απαιτήσεις απουσίαζαν, σε αντίθεση με τώρα που η Αγγλία καλείται μέσα στο “σπίτι” της να φανεί αντάξια των προσδοκιών και να προσπαθήσει να κατακτήσει μια διοργάνωση που δεν έχει κερδίσει ποτέ. Τεράστιο το ενδιαφέρον να δούμε αν μπορεί.

Βέλγιο: Η τελευταία (;) ευκαιρία μιας σπουδαίας φουρνιάς

Η εθνική Βελγίου δεν έχει στο παλμαρέ της κάποια διάκριση, όμως αυτή η φοβερή και τρομερή φουρνιά που έχει βγάλει εδώ και μια δεκαετία της έχει επιτρέψει να εδραιωθεί ανάμεσα στις κορυφαίες δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Στην πρώτη θέση της κατάταξης της FIFA, διαθέτοντας ένα ρόστερ με τεράστια ποιότητα, το Βέλγιο έδειξε και με την πορεία του ως την τρίτη θέση του τελευταίου Μουντιάλ πως παίζει πια πρωταγωνιστικό ρόλο. Μόνο που τα χρόνια περνάνε και οι “κόκκινοι διάβολοι” δεν πρέπει να θεωρούνται πλέον μια ομάδα απλά με μεγάλες προοπτικές, αλλά ένα από τα φαβορί που καλείται να αποδείξει αυτόν τον τίτλο στο γήπεδο. Αυτό το Euro ίσως είναι μια από τις τελευταίες ευκαιρίες της… σειράς του Αζάρ, του Ντε Μπρόινε, του Λουκάκου και του Κουρτουά να κάνει το βήμα παραπάνω και να φτάσει στην κατάκτηση ενός τροπαίου. Στα προκριματικά η ομάδα του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ είχε το απόλυτο, την καλύτερη επίθεση αλλά και άμυνα και παρόλο που ο Αζάρ προέρχεται από μια κάκιστη διετία στη Ρεάλ Μαδρίτης και η κατάσταση του Ντε Μπρόινε θα είναι ερωτηματικό μετά τον τραυματισμό του στον τελικό του Champions League, οι Βέλγοι θέτουν ισχυρή υποψηφιότητα για να φτάσουν ως το τέλος.

Πορτογαλία: Αποφασισμένη για το repeat

Στα δικά της γήπεδα το 2004 η Εθνική μας μπορεί να τη… στενοχώρησε, όμως το 2016 έκανε ακριβώς το ίδιο στην οικοδέσποινα Γαλλία και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της, παρόλο που δεν είχε νίκη στον όμιλο και κέρδισε μόλις μια φορά σε 90λεπτο! Η Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος δεν επαναπαύθηκε όμως στις δάφνες εκείνης της επιτυχίας. Μέσα σε αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν βελτιώθηκε, εξελίχθηκε, πήρε ένα ακόμη τρόπαιο (το Nations League το 2019) και ανέδειξε νέους πρωταγωνιστές. Πλέον δίπλα στον ηγέτη και σούπερ σταρ της, τον Κριστιάνο Ρονάλντο που θέλει σε αυτό το Euro να γίνει ο απόλυτος ρέκορντμαν συμμετοχών (στην κορυφή με 21 ματς όσα και οι Ινιέστα-Φάμπρεγας) και γκολ (πρώτος σκόρερ μαζί με τον Πλατινί με 9), υπάρχουν ο ακρογωνιαίος λίθος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Μπρούνο Φερνάντες, ο βραβευμένος ως καλύτερος παίκτης της Premier League Ρούμπεν Ντίας, το νέο αστέρι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου Ζοάο Φέλιξ, ο γεμάτος ποιότητα Μπερνάρντο Σίλβα, ο Αντρέ Σίλβα που “τίναξε” τα δίχτυα με την Άιντραχτ φέτος, ο πρωταθλητής Γαλλίας με τη Λιλ και αναγεννημένος Ρενάτο Σάντσες και τόσοι άλλοι. Οι λύσεις μεσοεπιθετικά είναι πάμπολλες, αλλά βέβαια οι Ίβηρες θα πάνε πάλι με τη γνωστή συνταγή Σάντος, δίνοντας έμφαση κυρίως στην άμυνα και με πίστη πως ακόμη και το ένα γκολ θα… αρκεί για να γίνει η δουλειά, συνταγή που άλλωστε τους έχει οδηγήσει στις επιτυχίες. “Παίρνω ρούχα και τσιγάρα για ένα μήνα” δήλωσε ο πρώην τεχνικός της εθνικής μας ομάδας, δείγμα πως παρόλο που ξεκινούν από τα δύσκολα (όμιλος με Γαλλία και Γερμανία), οι Πορτογάλοι πιστεύουν πως μπορούν να επαναλάβουν το θρίαμβο του 2016 και να γίνουν η δεύτερη ομάδα μετά την Ισπανία με δύο συνεχόμενες κατακτήσεις. Και η αλήθεια είναι πως έχουν τα φόντα για να το πετύχουν.

Ισπανία: Ανανεωμένη μεν, ερωτηματικό δε

Τα χρόνια που η εθνική Ισπανίας έμπαινε στις διοργανώσεις ως πρώτο φαβορί και κατακτούσε το ένα διεθνές τρόπαιο μετά το άλλο έχουν περάσει. Μετά τους απανωτούς θριάμβους (Euro 2008 και 2012, Μουντιάλ 2010) ήρθαν οι… παταγώδεις αποτυχίες σε Μουντιάλ 2014 (αποκλεισμός από τους ομίλους), Euro 2016 (αποκλεισμός από τους “16”) και Μουντιάλ 2018 (επίσης εκτός στους “16” από τη Ρωσία), επομένως η ανανέωση ήταν επιβεβλημένη. Από την… παλιά φρουρά υπάρχουν ουσιαστικά μόνο ο Μπουσκέτς, ο Άλμπα και ο Ντε Χέα, ο Σέρχιο Ράμος που ταλαιπωρείται καιρό από τραυματισμό δε θα είναι ανάμεσα στους εκλεκτούς των “φούριας ρόχας” για πρώτη φορά από το 2004, ενώ στην αποστολή δεν υπάρχει κανείς παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, κάτι πρωτοφανές στα χρονικά! Γενικά ο ομοσπονδιακός τεχνικός Λουίς Ενρίκε προκάλεσε αρκετές συζητήσεις με κάποιες του επιλογές, όπως και για το γεγονός πως πήρε μαζί του 24 παίκτες αντί για 26. Αυτή η Ισπανία πάντως βρίθει ταλέντου και ποιότητας, αφού υπάρχουν παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως ο χαρισματικός σκόρερ και κάτοχος του Europa League με τη Βιγιαρεάλ Ζεράρ Μορένο, ο Φεράν Τόρες, ο  Όλμο, ο Ογιαρθάμπαλ, ο Μάρκος Γιορέντε, ο Ρόδρι και ο Λαπόρτ που προτίμησε τελικά τους “φούριας ρόχας” αφού βαρέθηκε να περιμένει κλήση από τη Γαλλία. Κανείς δεν ξέρει όμως αν θα μπορέσουν επιτυχώς να κουβαλήσουν στις πλάτες τους την εθνική σε μια μεγάλη διοργάνωση. Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα τους πάντως, οι Ισπανοί περνούν τη δική τους περιπέτεια με τον κορωνοϊό, μετά τα κρούσματα του Μπουσκέτς και του Ντιέγκο Γιορέντε, με τον Ενρίκε να αναγκάζεται να καλέσει ένα εναλλακτικό γκρουπ παικτών σε περίπτωση που χρειαστούν αντικαταστάσεις. Τα πράγματα πάντως μοιάζουν υπό έλεγχο (ο Μπουσκέτς υπολογίζεται σύμφωνα με τα τελευταία ρεπορτάζ), όμως το ερωτηματικό αναφορικά με το πού μπορεί να φτάσει η Ισπανία σε αυτό το Euro παραμένει.

Γερμανία: Ξεγράψτε την αν τολμάτε

Η αποκαρδιωτική της εμφάνιση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, εκεί που ως εν ενεργεία πρωταθλήτρια κόσμου αποκλείστηκε από τους ομίλους για πρώτη φορά, έχει πεισμώσει τη Γερμανία που σε αυτό το Euro θέλει να κάνει δυναμικό comeback. Τόνοι μελάνι έχουν χυθεί για την κρίση που περνούν τα “πάντσερ”, ενώ η εξάρα από την Ισπανία στο Nations League τον περασμένο Νοέμβρη αλλά και η εντός έδρας ήττα από τους Σκοπιανούς το Μάρτιο για τα προκριματικά του Μουντιάλ δε βοήθησαν την κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά οι Γερμανοί έχουν να παρουσιάσουν μια ομάδα με μεγάλες δυνατότητες σε αυτή τη διοργάνωση και με ένα ρόστερ που μοιάζει γεμάτο και αρκετά ποιοτικό. Στην τελευταία του παράσταση στον πάγκο της “νασιονάλμανσαφτ”, στον οποίο ως πρώτος προπονητής βρίσκεται από το 2006 και την έχει οδηγήσει στην κατάκτηση του Μουντιάλ το 2014, σε έναν τελικό Euro (2008) και σε άλλες τέσσερις παρουσίες σε ημιτελικά (Μουντιάλ 2006 και 2010, Euro 2012 και 2016), ο Γιοακίμ Λεβ θέλει να κάνει μια θριαμβευτική έξοδο πριν παραδώσει τη σκυτάλη στον Χάνσι Φλικ. Τα τελευταία χρόνια έχει ανανεώσει την ομάδα, όμως βλέποντας τώρα τα… δύσκολα (η Γερμανία είναι σε όμιλο με Γαλλία και Πορτογαλία) αναγκάστηκε να φωνάξει πίσω παίκτες που ο ίδιος είχε ξεγράψει, όπως ο Μίλερ και ο Χούμελς, οι οποίοι μαζί με τους Νόιερ και Κρόος μπορούν να προσφέρουν με την εμπειρία τους σε ένα σύνολο που δεν έχει τις πολλές μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος. Πέρα όμως από τους λίγους μπαρουτοκαπνισμένους έχει παίκτες από τους οποίους μπορεί να περιμένει πολλά (Βέρνερ, Χάβερτς, Κίμιχ, Γκορέτσκα, Γκιντογκάν, Γκνάμπρι, Σανέ, Φόλαντ) και αυτός ο συνδυασμός μπορεί να είναι ο ιδανικός. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια οι Γερμανοί δε μπαίνουν σε τουρνουά ως ένα από τα πολύ μεγάλα φαβορί, ποιος όμως μπορεί να τους ξεγράψει;

Ιταλία: Επέστρεψε και δεν αστειεύεται

Το κάζο της απουσίας από το Μουντιάλ του 2018 (δεν έδωσε το παρών σε μεγάλη διοργάνωση για πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια) παραήταν βαρύ για μια ομάδα με την ιστορία και το βάρος της φανέλας της Ιταλίας. Έτσι οι “ατζούρι”, όχι μόνο επέστρεψαν σε κορυφαίο ραντεβού αλλά το έκαναν με εμφατικό τρόπο, σε σημείο που πολλοί περιμένουν από αυτούς να κάνουν κάτι αξιοσημείωτο σε αυτό το τουρνουά. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι ανέλαβε το 2018 και από τότε έχει προχωρήσει σε σημαντικές αλλαγές, χτίζοντας μια ομάδα που εφαρμόζει πολύ καλά το 4-3-3, παίζει όμορφο, επιθετικό ποδόσφαιρο και είναι αήττητη σε 27 σερί παιχνίδια (επίσημα και φιλικά) με 22 νίκες και 5 ισοπαλίες! Παραδοσιακά βέβαια, σε αντίθεση με το Μουντιάλ όπου μετρά τέσσερις κατακτήσεις, στο Euro μένει μακριά από τις επιτυχίες, αφού η μοναδική της διάκριση παραμένει το μακρινό 1968, έχοντας και δυο χαμένους τελικούς το 2000 και το 2012. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα αυτή που δεν έχει παίκτες με μεγάλη εμπειρία σε τέτοιες διοργανώσεις πλην Κιελίνι και Μπονούτσι, αλλά ούτε και τα μεγάλα ονόματα του παρελθόντος, διαθέτει ένα ισχυρό σύνολο αποτελούμενο από την… αφρόκρεμα της Serie A (Ντοναρούμα, Πελεγκρίνι, Λοκατέλι, Μπαρέλα, Ινσίνιε, Κιέζα, Μπελότι, Ιμόμπιλε) συν τους πολύτιμους Ζορζίνιο και Βεράτι. Οι Ιταλοί έχουν να μας παρουσιάσουν μια πολύ ενδιαφέρουσα φουρνιά που είναι διατεθειμένη να φτάσει τη “σκουάντρα ατζούρα” και πάλι ψηλά.

Ολλανδία: Παρούσα μετά από καιρό, αν και πληγωμένη

Δύο μεγάλες διοργανώσεις στις οποίες δεν πήρε μέρος (Euro 2016, Μουντιάλ 2018) ήταν πάρα πολλές για μια ομάδα με το ειδικό βάρος της εθνικής Ολλανδίας, η οποία επιστρέφει δυναμικά, αν και δε μπορεί να χαρεί όσο θα ήθελε αυτήν την επιστροφή. Βλέπετε, σε αυτό το τουρνουά δε θα έχει τον ηγέτη της και κορυφαίο κεντρικό αμυντικό στον κόσμο, Βίρτζιλ Φαν Ντάικ, ο οποίος είναι εκτός από τον περασμένο Οκτώβρη με ρήξη χιαστών και δεν πρόλαβε να επιστρέψει, αλλά ούτε και τον Φαν Ντε Μπέεκ που τέθηκε νοκ άουτ λίγο πριν τη σέντρα. Στις απουσίες βάλτε και τον Σίλεσεν, ο οποίος διαγνώσθηκε με κορωνοϊό και αμέσως τέθηκε εκτός αποστολής, εξαπολύοντας… βέλη κατά του ομοσπονδιακού τεχνικού Φρανκ Ντε Μπουρ για αυτή την απόφαση. Όλα αυτά, συν το ότι υπάρχει γκρίνια για τον Ντε Μπουρ που ανέλαβε τον περασμένο Σεπτέμβρη διαδεχόμενος τον Κούμαν που πήγε στη Μπαρτσελόνα, έχουν προβληματίσει και πολλοί πιστεύουν πως οι “οράνιε” δε θα φτάσουν ψηλά σε αυτό το Euro. Σε ένα θεσμό πάντως που παραδοσιακά πρωταγωνιστούν, με παρουσίες στα ημιτελικά το 1992, το 2000 και το 2004, ενώ μην ξεχνάμε πως σε αυτή τη διοργάνωση έχουν και το μοναδικό τους τρόπαιο, το 1988. Παρά τις απουσίες, οι “τουλίπες” εξακολουθούν να έχουν καλό υλικό (Ντεπάι, Ντε Γιονγκ, Βαϊνάλντουμ, Ντε Λιχτ), αρκετό ταλέντο και ξεκινώντας από έναν όμιλο θεωρητικά βατό μπορούν να βάλουν βάσεις για κάτι καλό. Το θέμα είναι αν θα δείξουν χαρακτήρα στα δύσκολα, γιατί η πολύ μεγάλη προσωπικότητα (απόντος και του Φαν Ντάικ) αλλά και η εμπειρία στους πιο πολλούς παίκτες λείπει.

Φυσικά υπάρχουν και αρκετές άλλες ομάδες που μπορούν να μας εκπλήξουν ευχάριστα, πέρα από τις “μεγάλες δυνάμεις”. Η Ελβετία που είναι σταθερά ένα υπολογίσιμο μέγεθος, η φιλόδοξη Τουρκία με τους πρωταθλητές Γαλλίας με τη Λιλ (Γιλμάζ, Τσελίκ, Γιαζίτσι) να έρχονται φουριόζοι μαζί με παίκτες όπως ο Τσαλχάνογλου, ο Ντεμιράλ και ο Σογιουντσού αλλά και προπονητή τον Σενιόλ Γκιουνές που την είχε βγάλει τρίτη στο Μουντιάλ του 2002, η αήττητη στα προκριματικά Δανία των Σμάιχελ και Έρικσεν, η Ρωσία που θέλει να δείξει πως η παρουσία της στα προημιτελικά του δικού της Μουντιάλ δεν ήταν “πυροτέχνημα”. Υπάρχει ακόμη η φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 Κροατία, η Αυστρία του Αλάμπα και του Ζάμπιτσερ, η Πολωνία του αφιονισμένου και κατόχου του “Χρυσού Παπουτσιού” Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι που έσπασε με 41 γκολ στη Bundesliga το ρεκόρ του Γκερντ Μίλερ και η Σουηδία που δεν έχει “Ίμπρα” αλλά έχει Μπεργκ, Ίσακ, Φόρσμπεργκ. Λιγότερες πιθανότητες για κάτι καλό έχουν η Ουκρανία με προπονητή τον θρυλικό Αντρέι Σεφτσένκο, η Τσεχία που δεν έχει πια το υλικό άλλων εποχών, η Σκωτία που επιστρέφει σε μεγάλη διοργάνωση μετά το 1998 αλλά δεν έχει εμπειρία, η Ουαλία που έφτασε ως τα ημιτελικά στην παρθενική της παρουσία στο προηγούμενο Euro αλλά τώρα θα χρειαστεί τον Μπέιλ των τελευταίων ματς της σεζόν με την Τότεναμ για να έχει ελπίδες, η Σλοβακία και η Ουγγαρία που έχει πέσει σε “όμιλο-φωτιά” με Πορτογάλους, Γάλλους και Γερμανούς και δε θα έχει και τον Σομποσλάι. Τέλος, ενδιαφέρον θα έχει να δούμε τι θα κάνουν και οι πρωτάρηδες Φινλανδοί και Σκοπιανοί.

Με την ελπίδα κορωνοϊός και κρούσματα να μην… αλλοιώσουν το τουρνουά, οι φίλοι του ποδοσφαίρου απανταχού περιμένουν πώς και πώς τη σέντρα ενός Euro που σηματοδοτεί την προσπάθεια του ποδοσφαίρου αλλά και της ζωής μας γενικότερα να επιστρέψουν σε μια κανονικότητα. Με την ευχή να μας μείνει αξέχαστο και να μας αποζημιώσει για την αναμονή ενός έτους, ας ξεκινήσει λοιπόν ένα ακόμη μεγάλο ραντεβού εθνικών ομάδων. Από αυτά που τόσο μας έλειψαν.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ