Γιουβέντους-Ρεάλ: Στο Κάρντιφ έχουν ραντεβού με την ιστορία

Οι ρεβάνς των ημιτελικών του Champions League ολοκληρώθηκαν χωρίς κάποια έκπληξη, με τα φαβορί για την πρόκριση στον τελικό να υπερασπίζονται το μεγάλο προβάδισμα που είχαν πάρει από τα πρώτα παιχνίδια και να κλείνουν εισιτήρια για το μεγάλο ραντεβού της 3ης Ιουνίου. Εκεί λοιπόν, στο Κάρντιφ της Ουαλίας, Γιουβέντους και Ρεάλ Μαδρίτης θα μονομαχήσουν για τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, έναν τίτλο που και οι δύο φυσικά θέλουν πάρα πολύ, η κάθε μία για τους δικούς της λόγους.

Σε περίπου τρεις εβδομάδες, λοιπόν, στο “Millennium Stadium", ένα εκπληκτικό γήπεδο που μεταξύ άλλων φιλοξένησε και έξι τελικούς Κυπέλλου Αγγλίας όσο ανακατασκευαζόταν το ιστορικό “Γουέμπλεϊ”, η “Μεγάλη Κυρία” και η “Βασίλισσα της Ευρώπης” θα τα πουν ξανά σε έναν τελικό Champions League μετά από 19 χρόνια. Το 1998 στο Άμστερνταμ, σε έναν φτωχό σε θέαμα τελικό, η Ρεάλ ήταν αυτή που είχε πάρει τη νίκη με 1-0 χάρη σε ένα γκολ του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς, ένα γκολ που ήταν αρκετό για να της χαρίσει το έβδομο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της και πρώτο μετά από 32 ολόκληρα χρόνια. Τώρα πλέον, οι δύο ομάδες ετοιμάζονται να συναντηθούν για 19η φορά στην ιστορία της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης (πρόκειται για μία από τις πιο κλασικές αναμετρήσεις στο Κύπελλο Πρωταθλητριών/Champions League), με την κάθε μία να μετράει από οκτώ νίκες, ενώ άλλα δύο μεταξύ τους παιχνίδια έχουν λήξει ισόπαλα. Η φετινή, όμως, θα είναι η δεύτερη φορά που θα τα πουν στον τελικό.

    Η Γιουβέντους έχει νικήσει ξανά τη Μονακό, αυτή τη φορά με 2-1, και οι παίκτες της γιορτάζουν μαζί με τους οπαδούς την πρόκριση στον τελικό του Chapions League μετά από δύο χρόνια

Η Γιουβέντους ξεπέρασε με χαρακτηριστική άνεση και το εμπόδιο της Μονακό στα ημιτελικά και πανηγύρισε την πρόκρισή της στον τελικό για ένατη φορά στην ιστορία της και δεύτερη τα τελευταία τρία χρόνια. Οι “μπιανκονέρι” έχουν στην τροπαιοθήκη τους δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών (1985, 1996), όμως έχουν δημιουργήσει μια αρνητική παράδοση στους τελικούς, αφού μετρούν έξι χαμένους, οι τέσσερεις από αυτούς μάλιστα συνεχόμενοι (1973, 1983, 1997, 1998, 2003, 2015). Αν μάλιστα ηττηθούν και στον φετινό, τότε θα έχουν ισοφαρίσει το ρεκόρ των πέντε συνεχόμενων χαμένων τελικών, το οποίο κρατά η Μπενφίκα. Στο Τορίνο, όμως, σκέφτονται μόνο τη νίκη, η οποία θα στέψει τη “Γιούβε” ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης μετά από 21 χρόνια.

Δεν είναι άλλωστε μυστικό πως η ευρωπαϊκή κορυφή είναι τα τελευταία χρόνια ο μεγάλός πόθος της “Κυρίας”. Μέσα στην τελευταία δεκαετία, η Γιουβέντους κατάφερε να επιστρέψει από τον εφιάλτη του υποβιβασμού λόγω Calciopoli στην κορυφή της Ιταλίας και στην εδραίωση της αυτοκρατορίας της στο Καμπιονάτο, μετρώντας πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα που θα γίνουν έξι σε λίγες ημέρες. Η κυριαρχία της στην Ιταλία είναι αδιαμφισβήτητη, ωστόσο πλέον αυτό δεν αρκεί στους “μπιανκονέρι”, που ψάχνουν πλέον το βήμα παραπάνω, την κατάκτηση του Champions League. Αυτός ήταν και ο λόγος άλλωστε που η Γιουβέντους ξόδεψε τόσα πολλά εκατομμύρια ευρώ το περασμένο καλοκαίρι, για να ανταγωνιστεί τους κορυφαίους. Τα κατάφερε, φτάνοντας υπό τις οδηγίες του Μαξ Αλέγκρι για δεύτερη φορά σε έναν τελικό, μετά από εκείνον τον χαμένο από τη Μπαρτσελόνα στο Βερολίνο το 2015. Και με το πρωτάθλημα ήδη σχεδόν εξασφαλισμένο αλλά και την παρουσία της στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας, θα προσπαθήσει να γίνει η δεύτερη ιταλική ομάδα που κατακτά το “τρεμπλ” μετά την Ίντερ το 2010 και η όγδοη συνολικά (Σέλτικ 1967, Άγιαξ 1972, Αϊντχόβεν 1988, Μάντσεστερ Γ. 1999, Μπαρτσελόνα 2009 & 2015, Ίντερ 2010, Μπάγερν 2013). Τη βραδιά της 3ης Ιουνίου δε, όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στον θρυλικό Τζίτζι Μπουφόν, ο οποίος, στη δύση πλέον της τεράστιας καριέρας του, θα έχει άλλη μια ευκαιρία να κατακτήσει το τρόπαιο που λείπει από τη συλλογή του και θέλει όσο τίποτε. Τόσο στο Μάντσεστερ το 2003 όσο και στο Βερολίνο πρόπερσι δεν τα κατάφερε, όμως φέτος θέλει να ελπίζει πως έφτασε η στιγμή του.

    Το γκολ του Ίσκο κάνει το καυτό "Καλντερόν" να σωπάσει και διασφαλίζει τη δεύτερη συνεχόμενη πρόκριση της Ρεάλ στον τελικό του Champions League

Αλλά και για τη Ρεάλ Μαδρίτης, βέβαια, αυτό το τρόπαιο είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση. Βγαίνοντας νικήτρια από τη μάχη με τη συμπολίτισσα Ατλέτικο για τέταρτη συνεχόμενη φορά στη διοργάνωση, η “βασίλισσα” πήρε την πρόκριση στον 15ο τελικό Πρωταθλητριών/Champions League της ιστορίας της, δεύτερο συνεχόμενο και τρίτο από το 2014 και μετά, και θα ψάξει το 12ο, έχοντας μπροστά της την ιστορική ευκαιρία να γίνει η πρώτη ομάδα από καταβολής Champions League που κατακτά το τρόπαιο δύο συνεχόμενες χρονιές. Από το 1993 που άλλαξε μορφή η διοργάνωση, μόλις τέσσερεις ομάδες πριν από τη φετινή Ρεάλ είχαν προσπαθήσει να υπερασπιστούν τον τίτλο τους φτάνοντας και την επόμενη χρονιά στον τελικό, όμως καμία δεν κατάφερε να τον διατηρήσει. Ο λόγος για τις Μίλαν (1995), Άγιαξ (1996), Γιουβέντους (1997) και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2009). Ως γνωστόν, η τελευταία ομάδα που πανηγύρισε δύο συνεχόμενα τρόπαια ήταν η Μίλαν το 1989 και το 1990, όταν βέβαια η διοργάνωση ακόμη ονομαζόταν Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Οι “μερένχες” πανηγύρισαν την περσινή σεζόν την “undécima” (το ενδέκατο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας τους) επικρατώντας στα πέναλτι της Ατλέτικο, σε μία χρονιά η οποία μέχρι τα μισά της δεν προμήνυε τέτοια θριαμβευτική κατάληξη για τη Ρεάλ. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ζιντάν αποδείχθηκε μία κίνηση καταλυτική, αφού ο Γάλλος οδήγησε τη “βασίλισσα” στην ευρωπαϊκή κορυφή μόλις στους πρώτους του μήνες ως προπονητής της, ενώ φέτος, διατηρώντας ουσιαστικά την ομάδα σχεδόν αναλλοίωτη, έφτασε και πάλι στον τελικό του Champions League. Και μπορεί στην αρχή της σεζόν ο μεγάλος φετινός στόχος να ήταν το πρωτάθλημα, το οποίο η Ρεάλ έχει να κερδίσει από το 2012, όμως όταν μιλάμε για τη μεγαλύτερη ομάδα στην ιστορία του Champions League, δε μπορεί να μην αποτελεί τεράστια πρόκληση η δεύτερη συνεχόμενη κατάκτησή του και δωδέκατη συνολικά. Κάπως έτσι οι Μαδριλένοι, οι οποίοι δίνουν και μία μάχη μέχρι τελικής πτώσης με τη Μπαρτσελόνα για την κατάκτηση του τίτλου στην Ισπανία, θα προσπαθήσουν μέσα στις επόμενες τρεις περίπου εβδομάδες να φτάσουν στην κατάκτηση ενός λαμπερού “νταμπλ”, κάτι που έχει να συμβεί στο “Μπερναμπέου” εδώ και 59 χρόνια, συγκεκριμένα από τη σεζόν 1957-58.

Δύο τεράστια ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, δύο φανέλες με πολύ μεγάλο ειδικό βάρος και ιστορία, θα συναντηθούν λοιπόν σε 23 ημέρες στο Κάρντιφ για τον μεγάλο τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, σε ένα παιχνίδι που όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος περιμένει με μεγάλη ανυπομονησία και με την ευχή να του μείνει αξέχαστο. 

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ