Η επόμενη μέρα για την εθνική Ιταλίας

Η Σουηδία ολοκλήρωσε την έκπληξη στα ευρωπαϊκά μπαράζ των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου και κρατώντας το 0-0 στο Μιλάνο, σε συνδυασμό με το υπέρ της 1-0 του πρώτου αγώνα, άφησε την Ιταλία εκτός διοργάνωσης και πανηγύρισε μια μεγάλη πρόκριση την οποία άξιζε απόλυτα. Η τέσσερις φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια μένει λοιπόν εκτός Μουντιάλ για πρώτη φορά μετά από εξήντα χρόνια και το τουρνουά της Σουηδίας το 1958, και γενικότερα εκτός μεγάλης διοργάνωσης μετά από είκοσι έξι χρόνια και το Euro του 1992.

Το κλίμα στις τάξεις της “σκουάντρα ατζούρα” είναι πολύ βαρύ μετά το χθεσινό φιάσκο, το οποίο ουσιαστικά σήμανε ένα τέλος εποχής για αυτήν την ομάδα. Εκτός του θρυλικού Τζιανλουίτζι Μπουφόν, ο οποίος έχει δηλώσει πως θα αποσυρθεί στο τέλος της σεζόν και με δάκρυα στα μάτια χθες ανακοίνωσε και επίσημα πως το παιχνίδι με τους Σουηδούς ήταν το τελευταίο του με την εθνική από τη στιγμή που δεν ήρθε η πρόκριση για το Μουντιάλ, το αντίο τους από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είπαν και οι υπόλοιπες “παλιοσειρές”, Ντε Ρόσι, Μπαρτσάλι και Κιελίνι. Κάπως έτσι λοιπόν οι “ατζούρι” περνούν πλέον σε μια νέα εποχή, στην οποία για την ώρα το μόνο που υπάρχει είναι αβεβαιότητα για το μέλλον αυτής της ομάδας, καθώς κανένας αυτή τη στιγμή δεν έχει ιδέα του τι είδους Ιταλία θα δούμε στην προκριματική φάση για το Euro 2020, τώρα που και οι λίγες ηγετικές μορφές που είχαν μείνει στην ομάδα αυτή αποχαιρέτησαν. Με τα δεδομένα που υπάρχουν ως τώρα όμως, θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια εκτίμηση για την Ιταλία της επόμενης ημέρας.

    Τέλος εποχής: Το παιχνίδι με τη Σουηδία έμελλε να είναι το τελευταίο του Μπουφόν με την εθνική ομάδα και ο αρχηγός της Ιταλίας αποχωρεί δακρυσμένος

Για αρχή, να ξεκινήσουμε με το θέμα του προπονητή. Μετά το κάζο των προκριματικών, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Τζιανπιέρο Βεντούρα δε θα συνεχίσει στον πάγκο της Ιταλίας, κι ας μην ανακοίνωσε παραίτηση μετά το χθεσινό παιχνίδι, αφού σενάρια για την αντικατάστασή του υπήρχαν ακόμη και σε περίπτωση που κατάφερνε η ομάδα να περάσει στο Μουντιάλ. Στη γειτονική χώρα υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια για τις επιλογές του και για το ότι δεν έδωσε ποτέ ταυτότητα στην εθνική. Για τη θέση του παίζουν εδώ και μέρες διάφορα σενάρια που εμπλέκουν τους κορυφαίους Ιταλούς προπονητές, όπως Αντσελότι, Αλέγκρι, Μαντσίνι ή Κόντε. Η κάθε μία περίπτωση βέβαια έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Ο Αντσελότι φαίνεται να είναι η πιο προσιτή περίπτωση μιας και δε δεσμεύεται από καμία ομάδα αυτή τη στιγμή, μετά την απομάκρυνσή του από τη Μπάγερν Μονάχου, αλλά ακόμη δεν γνωρίζουμε αν στις προθέσεις του είναι να αναλάβει εθνική ομάδα ή αν θέλει να συνεχίσει να προπονεί σύλλογο. Οι υπόλοιποι προπονούν ομάδες αυτή τη στιγμή, ο Αλέγκρι τη Γιουβέντους, ο Μαντσίνι τη Ζενίτ και ο Κόντε την Τσέλσι (ο τελευταίος υπήρξε προπονητής των “ατζούρι” από το 2014 ως το 2016 και μοιάζει δύσκολο να επιστρέψει), με όποιες δυσκολίες συνεπάγεται αυτό. Φυσικά υπάρχει πάντα η περίπτωση να αναλάβει μέχρι το καλοκαίρι ο προπονητής της Κ21, Λουίτζι Ντι Μπιάτζιο, και στη συνέχεια να επιλεχθεί ο νέος τεχνικός.

Συνεχίζοντας, πάμε να δούμε σε ποιούς παίκτες μπορεί να βασιστεί η Ιταλία εν όψει της νέας εποχής, μετά και την αποχώρηση των σημαντικών μονάδων που αναφέραμε παραπάνω. Ξεκινώντας από τη θέση του τερματοφύλακα, δε χρειάζεται να πούμε πως το κενό που αφήνει ο Τζίτζι Μπουφόν μετά από 175 συμμετοχές με το εθνόσημο είναι τεράστιο και η κληρονομιά βαριά και ασήκωτη. Το αύριο για τη “σκουάντρα ατζούρα” θα βρει λογικά έναν άλλον Τζίτζι κάτω από τα δοκάρια, τον Ντοναρούμα, με τον ίδιο τον Μπουφόν μάλιστα να έχει χρίσει διάδοχό του το παιδί-θαύμα της Μίλαν. Ο μόλις 18χρονος γκολκίπερ έχει δείξει πως μπορεί να σηκώσει το βάρος αφού ήδη θεωρείται ο κορυφαίος τερματοφύλακας στην ηλικία του και οι Ιταλοί ελπίζουν πως στο πρόσωπό του έχουν βρει τον πορτιέρο της εθνικής για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Υπάρχουν βεβαίως κι άλλοι αξιόλογοι τερματοφύλακες, όπως ο Ματία Περίν της Τζένοα που θα είχε κάνει μεγαλύτερη αίσθηση αν δεν τον είχαν πάει πίσω οι τραυματισμοί, αλλά και οι νεαροί και ελπιδοφόροι Σιμόνε Σκουφέτ της Ουντινέζε και Άλεξ Μέρετ της ΣΠΑΛ.

    Ο Τζίτζι Ντοναρούμα θα είναι ο διάδοχος του Μπουφόν κάτω από τα γκολπόστ της εθνικής

Στην άμυνα, μετά την αποχώρηση των Μπαρτσάλι και Κιελίνι, ο Λεονάρντο Μπονούτσι γίνεται αυτόματα ο νέος ηγέτης όχι μόνο των μετόπισθεν αλλά και όλης της ομάδας. Άξιοι συμπαραστάτες του στόπερ της Μίλαν θα κληθούν πλέον να γίνουν ποδοσφαιριστές όπως ο συμπαίκτης του στους “ροσονέρι”, Αλέσιο Ρομανιόλι, ή ο Ντανιέλε Ρουγκάνι, από τον οποίο και η Γιουβέντους περιμένει πολλά. Το μεγάλο πρόβλημα για την Ιταλία είναι τα ακραία μπακ αφού εκτός του Νταρμιάν είναι λίγοι οι παίκτες που μπορούν να βοηθήσουν στις θέσεις αυτές. Υπάρχουν πάντα σαν επιλογή βέβαια παίκτες όπως ο Τζαπακόστα της Τσέλσι και ο Σπινατσόλα της Αταλάντα, ενώ μην ξεχνάμε και τον μεγάλο άτυχο Αντρέα Κόντι της Μίλαν, που τραυματίστηκε σοβαρά στην αρχή της σεζόν. Τέλος, υπάρχει και ο μόλις 20 ετών Νταβίντε Καλάμπρια, επίσης της Μίλαν.

Ο Μάρκο Βεράτι θα κληθεί να αναλάβει λογικά ηγετικό ρόλο στη μεσαία γραμμή των “ατζούρι” της νέας εποχής. Ο άσος της Παρί Σεν Ζερμέν είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες παγκοσμίως στη θέση του, ξέρει όσο λίγοι να ελέγχει το ρυθμό και να δημιουργεί παιχνίδι και η Ιταλία περιμένει από αυτόν πολλά ακόμη. Από κει και πέρα, μεγαλύτερο ρόλο αναμένεται να έχουν παίκτες σαν τον Γκαλιαρντίνι της Ίντερ και τον Ζορζίνιο της Νάπολι, ενώ έρχονται από πίσω πολλά υποσχόμενοι ποδοσφαιριστές, όπως ο Λοκατέλι της Μίλαν ή ο Πελεγκρίνι της Ρόμα. Ο Αλεσάντρο Φλορέντσι μπορεί να προσφέρει σε πολλές θέσεις και είναι χρήσιμο εργαλείο στα χέρια κάθε προπονητή, ενώ μεσοεπιθετικά εκτός του 30χρονου πια Καντρέβα υπάρχει ο Μπερναρντέσκι, που είναι και από τους λίγους που μπορούν να παίξουν και σαν δεκάρι αν χρειαστεί, ο Ελ Σαράουι και φυσικά ο Ινσίνιε, που στα 26 του πλέον θα ηγηθεί κι αυτός της επόμενης μέρας των Ιταλών. Μια επιλογή για τις μεσοεπιθετικές θέσεις θα μπορούσε στο μέλλον να είναι και ο μόλις 20 ετών Φεντερίκο Κιέζα της Φιορεντίνα, που έχει εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του ως τώρα στη Serie A.

Όσον αφορά την επίθεση, οι Ιμόμπιλε και Μπελότι αναμένεται να συνεχίσουν να είναι οι πρώτες επιλογές. Ο πρώτος πραγματοποιεί φοβερή χρονιά με τη Λάτσιο και βρίσκεται στην πιο ώριμη φάση του (27 ετών), ενώ ο δεύτερος έχει ακόμη πολλά να δώσει βαδίζοντας στα 24 και έχοντας δείξει την εκτελεστική του δεινότητα. Στις επιλογές πάντα υπάρχουν οι Τζάτζα (τρομερή χρονιά φέτος με Βαλένθια), Γκαμπιαντίνι, ενώ ένας παίκτης με μεγάλη προοπτική σε βάθος χρόνου είναι ο 19χρονος Πάτρικ Κουτρόνε, τον οποίο ο Μοντέλα δε δίστασε να τον ρίξει στα βαθιά στη Μίλαν και είχε καταπληκτικό ξεκίνημα στη χρονιά.

Όπως είδαμε λοιπόν υπάρχουν κάποιοι ποδοσφαιριστές πάνω στους οποίους μπορεί να βασιστεί η νέα εθνική Ιταλίας, καθώς επίσης και νεαροί παίκτες με αρκετό ταλέντο που έχουν τη δυνατότητα να πρωταγωνιστήσουν σε λίγα χρόνια με τη μπλε φανέλα. Δεν αρκούν μόνο οι μονάδες όμως για να επιστρέψουν οι Ιταλοί στις επιτυχίες αλλά θα πρέπει να βρουν και πάλι τον χαρακτήρα της μεγάλης ομάδας και να αποκτήσουν ένα πλάνο, πράγματα που σίγουρα δεν είδαμε στην προκριματική φάση του Μουντιάλ της Ρωσίας. Πρέπει επίσης να αναζητήσουν πλέον τους ηγέτες του αύριο και όσο αυτοί δε βρίσκονται, τόσο το μέλλον της “σκουάντρα ατζούρα” θα είναι βυθισμένο στην αβεβαιότητα.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ