Η Ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, Ισπανία 1982: Ένα αξέχαστο Μουντιάλ, ένας απίθανος Πάολο Ρόσι

Του Ανδρέα Λεκάκη

Το 1982 το τουρνουά μεταφέρεται και πάλι στην Ευρώπη, με την Ισπανία να αναλαμβάνει τη διεξαγωγή του. Το Παγκόσμιο Κύπελλο όμως ήταν πλέον ένας θεσμός που είχε γιγαντωθεί, έτσι σε αυτή τη διοργάνωση οι συμμετέχουσες ομάδες αυξήθηκαν σε 24 από 16 που έπαιρναν μέρος τα προηγούμενα χρόνια. Όλες οι ήπειροι θα είχαν εκπροσώπους στα ισπανικά γήπεδα, με 14 ομάδες από την Ευρώπη, 4 από τη Λατινική Αμερική, 2 από την Αφρική, ενώ από μία είχαν Ασία και Ωκεανία. Η μεγαλύτερη απουσία ήταν αυτή της φιναλίστ των δύο προηγούμενων διοργανώσεων Ολλανδίας, η οποία είχε περάσει σε ένα μεταβατικό στάδιο μετά το τέλος της εξαιρετικής φουρνιάς των παρελθόντων ετών.

Το σύστημα με τη δεύτερη φάση ομίλων διατηρήθηκε, μόνο που αυτή τη φορά υπήρχε διαφοροποίηση. Οι 24 φιναλίστ θα χωρίζονταν σε 6 γκρουπ στον πρώτο γύρο, με τις πρώτες δύο να προκρίνονται από κάθε όμιλο. Στη συνέχεια θα σχημάτιζαν τέσσερα νέα γκρουπ των τριών ομάδων, με τις τέσσερις πρώτες ομάδες να παίρνουν το εισιτήριο για την ημιτελική νοκ άουτ φάση, που θα διεξαγόταν για πρώτη φορά μετά το 1970.

Τα πέντε από τα έξι ματς του πρώτου ομίλου έληξαν ισόπαλα, με την Πολωνία να τερματίζει στην πρώτη θέση επειδή ήταν η μόνη που νίκησε σε ένα από τα παιχνίδια της, διαλύοντας με 5-1 το Περού, που είχε μεν ξανά τον Κουμπίγιας αλλά σε μεγάλη ποδοσφαιρικά ηλικία, χωρίς να μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η Ιταλία απογοήτευσε, φέρνοντας τρεις ισοπαλίες με Πολωνία (0-0), Περού και Καμερούν (1-1), παρ’ όλα αυτά λόγω καλύτερης επιθετικής συγκομιδής στην ισοβαθμία με την αφρικανική ομάδα πέρασε ως δεύτερη. Στον δεύτερο όμιλο οι Δυτικογερμανοί ξεκίνησαν με μια ήττα-σοκ από την Αλγερία με 2-1, κι ας έδειχναν με την αλαζονική τους συμπεριφορά στις δηλώσεις τους πριν το παιχνίδι πως είχαν σίγουρη τη νίκη, πρωταθλητές Ευρώπης γαρ. Στο επόμενο παιχνίδι ανέκαμψαν, «σκορπίζοντας» με 4-1 τη Χιλή. Η Αυστρία με τη σειρά της ξεκίνησε εξαιρετικά, με δύο νίκες κόντρα σε Χιλή (1-0) και Αλγερία (2-0). Την τελευταία αγωνιστική, η Αλγερινοί ήταν μπροστά με σκορ 3-0 κόντρα στους Χιλιανούς και έβλεπαν την πρόκριση να είναι πολύ κοντά, όμως η νοτιοαμερικανική ομάδα μείωσε στο τελικό 3-2, με αποτέλεσμα η διαφορά των γκολ της Αλγερίας να είναι στο μηδέν.

Η FIFA είχε ορίσει τα ματς της τελευταίας αγωνιστικής όχι απλά σε διαφορετική ώρα, αλλά σε… διαφορετική μέρα, έτσι η Δυτική Γερμανία, γνωρίζοντας ήδη φυσικά το αποτέλεσμα της Αλγερίας, χρειαζόταν απλά μία νίκη με 1-0 επί της Αυστρίας για να περάσει μαζί με τους Αυστριακούς στον επόμενο γύρο. Όπως και έγινε. Ο Χρούμπες σκόραρε για τα «πάντσερ» μόλις στο 10^ο λεπτό και από εκείνο το σημείο και έπειτα ήταν ηλίου φαεινότερο βάσει της εικόνας του αγώνα πως αμφότερες οι ομάδες αρνούνταν να προσφέρουν κάτι άλλο στο παιχνίδι. Το 1-0 έμεινε ως το τέλος, οι δύο αυτές χώρες προκρίθηκαν χέρι-χέρι στη δεύτερη φάση και ο προπονητής της «νασιονάλμανσαφτ», Γιουπ Ντέρβαλ, δήλωνε αφοπλιστικά μετά τη λήξη: «Θέλαμε να προκριθούμε, όχι να παίξουμε ποδόσφαιρο». Μετά από αυτήν την «παρωδία», και ενώ είχε προηγηθεί και το περιβόητο ματς της Αργεντινής με το Περού στο προηγούμενο τουρνουά, στη FIFA το πήραν απόφαση να βάζουν τα παιχνίδια της τελευταίας αγωνιστικής των ομίλων την ίδια ώρα και μέρα.

Στον τρίτο όμιλο η κυπελλούχος Αργεντινή μπήκε με το αριστερό, γνωρίζοντας την ήττα με 1-0 από το Βέλγιο. Στη συνέχεια νίκησε Ουγγαρία (4-1) και Ελ Σαλβαδόρ (2-0) και προκρίθηκε, όμως ως δεύτερη πίσω από τους Βέλγους που στο μεταξύ πέτυχαν μία ακόμη νίκη (1-0 το Ελ Σαλβαδόρ) και μια ισοπαλία (1-1 με την Ουγγαρία). Εδώ αξίζει να σταθούμε στο ματς μεταξύ Ουγγαρίας και Ελ Σαλβαδόρ, το οποίο έληξε με το εντυπωσιακό 10-1 για τους Ούγγρους, οι οποίοι ισοφάρισαν το ρεκόρ της μεγαλύτερης σε έκταση νίκης στην ιστορία των Μουντιάλ (9 γκολ διαφορά) και έγιναν η ομάδα που μέχρι και σήμερα έχει πετύχει τα περισσότερα τέρματα σε ένα παιχνίδι. Μάλιστα, ο παίκτης των Μαγυάρων, Λάζλο Κις, μπήκε ως αλλαγή και σκόραρε το πιο γρήγορο χατ τρικ στην ιστορία της διοργάνωσης (μέσα σε επτά λεπτά), ενώ έγινε και ο ποδοσφαιριστής που πετυχαίνει τα περισσότερα γκολ ερχόμενος από τον πάγκο.

Ο τέταρτος όμιλος ξεκίνησε με ένα σπουδαίο παιχνίδι. Οι Άγγλοι, που απουσίαζαν από τις δύο προηγούμενες διοργανώσεις αλλά τώρα είχαν επιστρέψει δυναμικά έχοντας δει και τους συλλόγους τους να κυριαρχούν απόλυτα τα προηγούμενα χρόνια στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (Λίβερπουλ, Νότιγχαμ, Άστον Βίλα), θα αντιμετώπιζαν τη Γαλλία του Μισέλ Ινταλγκό, η οποία είχε και πάλι μια εξαιρετική ομάδα μετά από εκείνη του Φοντέν και του Κοπά, με παίκτες όπως ο Πλατινί, ο Ζιρές και ο Τιγκανά να ξεχωρίζουν. Η Αγγλία τελικά ήταν αυτή που πήρε τη νίκη με 3-1, χάρη σε δυο τέρματα του Ρόμπσον και ένα του Μάρινερ, ενώ για τη Γαλλία είχε ισοφαρίσει προσωρινά ο Σολέρ. Στην επόμενη φάση πέρασαν πάντως και οι δυο ομάδες, οι Βρετανοί ως πρώτοι με τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια (2-0 την Τσεχοσλοβακία, 1-0 το Κουβέιτ) και οι «τρικολόρ» με μία νίκη (4-1 το Κουβέιτ) και μια ισοπαλία (1-1 με Τσεχοσλοβακία). Το ματς της Γαλλίας με το αδύναμο Κουβέιτ έμεινε πάντως στην ιστορία, όταν ο Ρώσος διαιτητής του αγώνα, Μίροσλαβ Στούπαρ, αναγκάστηκε να ακυρώσει ένα γκολ του Ζιρές επειδή οι παίκτες του Κουβέιτ ισχυρίστηκαν πως άκουσαν ένα σφύριγμα από την εξέδρα που τους μπέρδεψε και απείλησαν να αποχωρήσουν από το γήπεδο, ενώ κατέβηκε από τις εξέδρες στον αγωνιστικό χώρο και ο σεΐχης Αχμάντ αλ Σαμπάχ προκειμένου να διαμαρτυρηθεί!

    Ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του Κουβέιτ, σεΐχης Αχμάντ αλ Σαμπάχ, έκανε άνω κάτω τον αγώνα της ομάδας του με τη Γαλλία

Στον πέμπτο όμιλο υπήρχε η διοργανώτρια Ισπανία, που ήθελε μέσα στη χώρα της να κάνει επιτέλους μία επιτυχημένη πορεία σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Κάθε άλλο βέβαια παρά εντυπωσίασε, αφού έφερε μια ισοπαλία με την Ονδούρα (1-1), έχασε από τη Βόρειο Ιρλανδία (1-0), όμως τουλάχιστον ενδιάμεσα είχε κερδίσει τη Γιουγκοσλαβία (2-1) και πέρασε ως δεύτερη. Πρώτη αναδείχθηκε η Βόρειος Ιρλανδία με δυο ισοπαλίες (0-0 με Γιουγκοσλαβία, 1-1 με Ονδούρα) και τη νίκη κόντρα στους διοργανωτές. Στο παιχνίδι κόντρα στους Γιουγκοσλάβους, μάλιστα, έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε ηλικία μόλις 17 ετών και 41 ημερών ο επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Νόρμαν Γουάιτσαϊντ, ο οποίος έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής που παίρνει μέρος σε Μουντιάλ, σπάζοντας το ρεκόρ του Πελέ από το 1958. Στον έκτο όμιλο δέσποζε με την παρουσία της η Βραζιλία, που μετά από εκείνη τη φοβερή ομάδα του 1970 έδειχνε να διαθέτει και πάλι μια εξαιρετική φουρνιά με τους Σόκρατες, Ζίκο, Έντερ, Ζούνιορ, Σερέζο και Φαλκάο, όντας ένα από τα μεγάλα φαβορί για το τρόπαιο. Η «σελεσάο» δε δυσκολεύτηκε να τερματίσει στην πρώτη θέση, νικώντας Σοβιετική Ένωση, Σκωτία και Νέα Ζηλανδία, με τους Σοβιετικούς να προκρίνονται μαζί της ως δεύτεροι.

Περνώντας πλέον στη δεύτερη φάση, η Πολωνία έδωσε συνέχεια στις εξαιρετικές της παρουσίες στα τελευταία Μουντιάλ, με το άστρο του Ζμπίγκνιεβ Μπόνιεκ να «λάμπει» σε αυτή τη διοργάνωση. Ο στράικερ των Πολωνών πέτυχε χατ τρικ στη νίκη με 3-0 επί του Βελγίου, έτσι στη συνέχεια ήταν αρκετή για την ομάδα του η ισοπαλία με τη Σοβιετική Ένωση-που επίσης είχε νικήσει το Βέλγιο-για να περάσει. Στα τελευταία λεπτά του αγώνα με τους Σοβιετικούς, όμως, μια κίτρινη κάρτα που δέχθηκε ο Μπόνιεκ θα του στερήσει τη συμμετοχή του στα ημιτελικά. Με την εξαιρετική του παρουσία σε εκείνο το τουρνουά όμως και με τα τέσσερα συνολικά γκολ που πέτυχε, κέρδισε τη μεταγραφή του στη Γιουβέντους το καλοκαίρι του ίδιου έτους. Στον δεύτερο όμιλο, οι Άγγλοι δεν κατάφεραν να νικήσουν ούτε τους Δυτικογερμανούς, ούτε τους Ισπανούς (0-0 και στα δύο παιχνίδια), έτσι μια νίκη των «πάντσερ» με 2-1 κόντρα στους διοργανωτές ήταν αυτό που χρειαζόταν για να τα στείλει στους ημιτελικούς. Η Αγγλία είχε πάει στην διοργάνωση με φιλοδοξίες αλλά το ταξίδι της θα τελείωνε εδώ, ενώ η Ισπανία δεν κατάφερε ούτε στο τουρνουά που φιλοξένησε η ίδια να κάνει την υπέρβαση.

Ο τρίτος όμιλος ήταν και ο πιο δυνατός, με την παρουσία της Βραζιλίας, της Ιταλίας και της Αργεντινής, χαρίζοντάς μας και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Οι «ατζούρι» νίκησαν στο πρώτο τους παιχνίδι την πρωταθλήτρια κόσμου με 2-1, ενώ το ίδιο έκαναν και οι Βραζιλιάνοι, που επιβλήθηκαν με 3-1. Αυτό σήμαινε πρώτον πως οι παγκόσμιοι πρωταθλητές έπρεπε να γυρίσουν σπίτι τους και δεύτερον πως στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου ανάμεσα σε Ιταλία και Βραζιλία θα παιζόταν η πρόκριση. Σε εκείνο το ματς ήταν που έκανε την εμφάνισή του στην ποδοσφαιρική σκηνή του Μουντιάλ 1982 ο μεγάλος πρωταγωνιστής, Πάολο Ρόσι, ο οποίος μάλιστα προερχόταν από δύο χρόνια αγωνιστικής απραξίας λόγω της εμπλοκής του σε σκάνδαλο στημένων αγώνων. Στο μεγάλο ματς στο γήπεδο «Sarria» της Βαρκελώνης, ο Ρόσι άνοιξε το σκορ μόλις στο 5’, για να απαντήσει ο Σόκρατες επτά λεπτά αργότερα. Στο 25^ο λεπτό, ο επιθετικός της Γιουβέντους βρήκε και πάλι δίχτυα δίνοντας νέο προβάδισμα στους «ατζούρι», αλλά στο 68’ ο «γιατρός», όπως ήταν το παρατσούκλι του σπουδαίου Σόκρατες λόγω του ότι είχε σπουδάσει ιατρική, σκόραρε εκ νέου για το 2-2. Με ισοπαλία η Βραζιλία περνούσε στα ημιτελικά, όμως δεκαέξι λεπτά πριν το τέλος ο Πάολο Ρόσι ολοκλήρωσε το χατ τρικ του, αναδείχθηκε νικητής στην προσωπική του μάχη με τον Σόκρατες και οδήγησε την Ιταλία στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του τουρνουά. Αυτό ήταν και το τέλος της διαδρομής εκείνης της υπέροχης Βραζιλίας, η οποία μαζί με την Ουγγαρία του 1954 και την Ολλανδία του 1974 και 1978 θεωρούνται οι καλύτερες ομάδες που συμμετείχαν σε Μουντιάλ χωρίς να καταφέρουν να κατακτήσουν το τρόπαιο.

    Με το επιβλητικό του παρουσιαστικό και το μοναδικό του στυλ, ο Σόκρατες ήταν το σημείο αναφοράς της εκπληκτικής Βραζιλίας του 1982

Τέλος, η Γαλλία μπορεί να μην εντυπωσίασε στην πρώτη φάση αλλά τα πήγε πολύ καλύτερα στη δεύτερη. Νίκησε την Αυστρία με 1-0 χάρη σε ένα γκολ του Ζενγκινί και έκανε επίδειξη δύναμης κόντρα στη Βόρειο Ιρλανδία επικρατώντας με 4-1 και τους Ζιρές και Ροστό να σκοράρουν από δύο γκολ, έτσι βρέθηκε σε ημιτελικά για πρώτη φορά μετά το 1958.

Στον πρώτο ημιτελικό η Ιταλία νίκησε μάλλον εύκολα με 2-0 την Πολωνία, που χωρίς τον Μπόνιεκ δεν ήταν η ίδια ομάδα. Σκόρερ και των δύο τερμάτων της «σκουάντρα ατζούρα» ήταν ο Ρόσι, που πλέον είχε γίνει ο αδιαμφισβήτητος σταρ σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο για την ομάδα του. Δώδεκα χρόνια μετά, οι Ιταλοί ήταν ξανά σε έναν τελικό και θα περίμεναν να μάθουν τον αντίπαλό τους που θα προέκυπτε από τη μεγάλη μάχη μεταξύ Δυτικής Γερμανίας και Γαλλίας.

Όσοι βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» της Σεβίλλης, παρακολούθησαν από κοντά ένα από τα συναρπαστικότερα παιχνίδια στα χρονικά των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Ο Πιέρ Λιτμπάρσκι άνοιξε το σκορ για τους Γερμανούς στο 17’ αλλά  η αντίδραση της Γαλλίας ήταν άμεση, όταν ο Ροστό κέρδισε πέναλτι το οποίο εκτέλεσε εύστοχα ο αρχηγός Μισέλ Πλατινί. Ο αγώνας σημαδεύτηκε από το δολοφονικό χτύπημα που έκανε ο τερματοφύλακας των «πάντσερ», Χάραλντ Σουμάχερ, επάνω στον Πατρίκ Μπατιστόν, όταν ο δεύτερος κυνήγησε μια βαθιά μπαλιά του Πλατινί στο 60ό λεπτό. Παρόλο που από τη σοκαριστική αυτή φάση κινδύνεψε μέχρι και η ζωή του Γάλλου ποδοσφαιριστή, ο Ολλανδός διαιτητής Τσαρλς Κόρβερ άφησε ατιμώρητο τον γκολκίπερ της Κολωνίας!

Το 1-1 έμεινε μέχρι το τέλος και ο ημιτελικός πήγε στην παράταση. Δύο μόλις λεπτά από την έναρξη της έξτρα περιόδου, ο Μάριους Τρεζόρ έβαλε τη Γαλλία μπροστά στο σκορ, ενώ όταν έξι λεπτά αργότερα ο Αλέν Ζιρές έκανε το 3-1, όλοι πίστεψαν πως η Γαλλία θα πάει σε τελικό για πρώτη φορά. Και πάλι όμως η ιστορία μας έδειξε πως τους Γερμανούς δεν πρέπει να τους ξεγράφεις ποτέ. Τρία λεπτά πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, ο Ρουμενίγκε μείωσε σε 3-2 και αναπτέρωσε τις ελπίδες της «νασιονάλμανσαφτ», ενώ στο 108’ ο Κλάους Φίσερ με ένα καταπληκτικό ανάποδο ψαλίδι ισοφάρισε σε 3-3! Η Δυτική Γερμανία είχε επιστρέψει! Η πρόκριση στον τελικό έπρεπε να κριθεί τελικά στα πέναλτι και αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία των Μουντιάλ που η έκβαση ενός παιχνιδιού θα αποφασιζόταν στη «ρώσικη ρουλέτα».

Η Δυτική Γερμανία έχασε πρώτη πέναλτι με τον Ούλι Στίλικε, ο οποίος έστειλε τη μπάλα πάνω στον τερματοφύλακα των «τρικολόρ», Ζαν-Λουκ Ετορί. Οι Γάλλοι όμως έχασαν κι αυτοί ένα, όταν την εκτέλεση του Σιξ απέκρουσε ο Σουμάχερ. Με σκορ 4-4 στις πρώτες πέντε εκτελέσεις, τα πάντα θα κρίνονταν στον «ξαφνικό θάνατο», εκεί που στην πρώτη εκτέλεση της Γαλλίας ο Σουμάχερ κατάφερε να νικήσει τον Μποσίς. Ο Χρούμπες έπρεπε απλά να ευστοχήσει στο δικό του πέναλτι για να στείλει την ομάδα του στον τελικό, όπως και έκανε. Οι Δυτικογερμανοί είχαν ολοκληρώσει μια μεγάλη ανατροπή σε έναν δραματικό ημιτελικό, την ώρα που οι Γάλλοι έχασαν μέσα από τα χέρια τους την ευκαιρία να γράψουν ιστορία.

Οι «τρικολόρ» έπεσαν θύματα ανατροπής και στον μικρό τελικό, όταν το γκολ του Ζιράρ στο 13’ απαντήθηκε από τρία τέρματα των Πολωνών (40’ Σάρμαχ, 44’ Μαγιέβσκι, 46’ Κούπτσεβιτς). Ο Κουριόλ μείωσε σε 3-2 στο 72’ όμως το σκορ αυτό διατηρήθηκε ως το τέλος και έτσι η Πολωνία ισοφάρισε την καλύτερή της επίδοση σε Μουντιάλ, ανεβαίνοντας στο τρίτο σκαλί του βάθρου για δεύτερη φορά στα τελευταία τρία τουρνουά.

Στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» της Μαδρίτης, όλοι περίμεναν τον μεγάλο τελικό μεταξύ Ιταλίας και Δυτικής Γερμανίας, καθώς αμφότερες θα πάλευαν για το τρίτο τους Παγκόσμιο Κύπελλο. Στο πρώτο ημίχρονο οι δύο ομάδες πραγματοποίησαν ένα παιχνίδι τακτικής, με την Ιταλία να φτάνει πιο κοντά στο γκολ όταν ο αμυντικός της Γιουβέντους, Αντόνιο Καμπρίνι, έχασε πέναλτι στο 24^ο λεπτό. Στο 57’ όμως οι «ατζούρι» άνοιξαν το σκορ με δράστη ποιόν άλλον από τον Πάολο Ρόσι, ο οποίος  έστειλε με κεφαλιά τη μπάλα στα δίχτυα μετά από σέντρα του Τζεντίλε και πέτυχε το έκτο του τέρμα στη διοργάνωση, επίδοση που του έδωσε και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ. Δώδεκα λεπτά αργότερα, ένα φοβερό αριστερό σουτ του Ταρντέλι εκτός περιοχής θα στείλει τη μπάλα να καρφωθεί στην αριστερή γωνία του Σουμάχερ και να εδραιώσει το προβάδισμα για τους «ατζούρι», με τον μέσο της «Γιούβε» να πανηγυρίζει έξαλλα το γκολ, δείγμα του πάθους που είχε η Ιταλία για να κατακτήσει αυτό το τρόπαιο.

Η ομάδα του Έντσο Μπέαρζοτ μπορούσε πλέον να αγγίξει και με τα δύο χέρια το κύπελλο, όταν στο 81’ ο Μπρούνο Κόντι διέσχισε σχεδόν όλο το γήπεδο από τα δεξιά για να πασάρει στον Αλτομπέλι, που είχε μπει ως αλλαγή στο 7^ο μόλις λεπτό λόγω τραυματισμού του Γκρατσιάνι, με τον επιθετικό της Ίντερ να αποφέυγει τον Σουμάχερ και να πλασάρει για το 3-0. Το μόνο που κατάφεραν οι εξουθενωμένοι και από τον συγκλονιστικό ημιτελικό με τη Γαλλία Γερμανοί, ήταν να μειώσουν στο 83’ με τον Μπράιτνερ, ο οποίος έγινε ο τρίτος παίκτης μετά τον Βαβά και τον Πελέ που σκοράρει σε δεύτερο διαφορετικό τελικό Μουντιάλ.

Η Ιταλία είχε φτάσει σε ένα μεγάλο θρίαμβο. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία φορά ήταν και πάλι στην κορυφή του κόσμου κατακτώντας το τρίτο της Μουντιάλ και φτάνοντας σε επιτυχίες τη Βραζιλία, ενώ ο 40χρονος Ντίνο Τζοφ,που σήκωσε ως αρχηγός το τρόπαιο, έγινε ο γηραιότερος παίκτης που κερδίζει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο που λόγω των εξαιρετικών αγώνων και των ξεχωριστών στιγμών που προσέφερε, κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία της διοργάνωσης.

Οι συνθέσεις του τελικού

Ιταλία: Τζοφ (α), Σιρέα, Μπέργκομι, Τζεντίλε, Κολοβάτι, Καμπρίνι, Οριάλι, Ταρντέλι, Κόντι, Γκρατσιάνι (7’ Αλτομπέλι-89’ Καούζιο), Ρόσι Προπονητής: Έντσο Μπέαρζοτ

Δυτική Γερμανία: Σουμάχερ, Στίλικε, Καλτς, Κ. Φόρστερ, Μ. Φόρστερ, Μπρίγκελ, Ντρέμλερ (62’ Χρούμπες), Μπράιτνερ, Ρουμενίγκε (α) (70’ Χ. Μίλερ), Λιτμπάρσκι, Φίσερ Προπονητής: Γιουπ Ντέρβαλ

Διαιτητής: Αρνάλντο Κοέλιο (Βραζιλία)

Ημερομηνία: 11 Ιουλίου 1982

Γήπεδο: «Σαντιάγο Μπερναμπέου», Μαδρίτη

Το πρόσωπο: Πάολο Ρόσι

Όταν ο Έντσο Μπέαρζοτ τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Μουντιάλ της Ισπανίας, η επιλογή του αυτή προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Οι περισσότεροι τον θεωρούσαν τελειωμένο σαν ποδοσφαιριστή, αφού το 1980 και ενώ αγωνιζόταν ακόμη στην Περούτζια ως δανεικός από τη Βιτσέντζα, κατηγορήθηκε για εμπλοκή στο περιβόητο σκάνδαλο στημένων αγώνων «Totonero», το οποίο τάραξε το ιταλικό ποδόσφαιρο. Ο ίδιος δήλωνε αθώος, όμως ο αθλητικός δικαστής του επέβαλε ποινή τριετούς αποκλεισμού από κάθε αθλητική δραστηριότητα. Η ποινή αυτή «έπεσε» τελικά στα δύο χρόνια και τον Απρίλη του 1982 έληξε, ενώ η Γιουβέντους τον είχε αποκτήσει ένα χρόνο νωρίτερα κι ας ήταν τιμωρημένος. Στα ισπανικά γήπεδα, ο «τελειωμένος» θα δώσει τις δικές του απαντήσεις. Αν και στον πρώτο γύρο δεν είχε καλή παρουσία, στη συνέχεια του τουρνουά εντυπωσίασε και πραγματοποίησε τη μεγάλη του επιστροφή. Πέτυχε ένα ιστορικό χατ τρικ στο καθοριστικό ματς της δεύτερης φάσης με τη Βραζιλία, σκόραρε άλλα δύο γκολ στον ημιτελικό με την Πολωνία, καθώς και το πρώτο από τα τρία γκολ της Ιταλίας στον τελικό. Με έξι τέρματα πήρε το βραβείο του πρώτου σκόρερ και του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της διοργάνωσης. Εκείνο το καλοκαίρι ο Πάολο Ρόσι βρέθηκε από την πλήρη απαξίωση στην απόλυτη καταξίωση.

Η στιγμή

Στο 60ό λεπτό του ημιτελικού μεταξύ Δυτικής Γερμανίας και Γαλλίας εκείνο το βράδυ στη Σεβίλλη, ο κόσμος όλος κράτησε την ανάσα του. Ο Πλατινί επιχειρεί μια βαθιά μπαλιά την οποία θέλει να εκμεταλλευτεί ο Πατρίκ Μπατιστόν, ο οποίος εφορμά προς την εστία των αντιπάλων. Ο τερματοφύλακας των «πάντσερ», Χάραλντ Σουμάχερ, πηγαίνει με πολύ άσχημο τρόπο επάνω στον Γάλλο ποδοσφαιριστή και κατά τη σύγκρουσή τους τον ξαπλώνει στο έδαφος. Για μερικά δευτερόλεπτα κανείς δεν είχε αντιληφθεί πόσο σοβαρός ήταν ο τραυματισμός του Μπατιστόν, στη συνέχεια όμως το ιατρικό επιτελείο μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και τα χειρότερα αποφεύχθηκαν. Ο παίκτης των «τρικολόρ» αποχώρησε από το γήπεδο με διάσειση, κάταγμα στην κάτω γνάθο, δύο σπασμένα δόντια και βλάβες στους σπονδύλους! Το περίεργο ήταν πως ο διαιτητής δεν είδε καν παράβαση σε αυτό το δολοφονικό μαρκάρισμα του Σουμάχερ, τον οποίο από εκείνο το παιχνίδι και έπειτα ακολουθούσε πάντα ο χαρακτηρισμός «χασάπης της Σεβίλλης».

    Το εγκληματικό χτύπημα του Σουμάχερ πάνω στον Μπατιστόν, λίγο έλειψε να στοιχήσει τη ζωή του Γάλλου, σε μια από τις πιο σοκαρισιτικές στιγμές σε Παγκόσμιο Κύπελλο

Πηγές: "Η Ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου", εκδ. "Σύγχρονοι Ορίζοντες", 2010

             "Ειδική έκδοση του Goal News για το Μουντιάλ", 2014

             "Στιγμές Μουντιάλ", Χρήστος Σωτηρακόπουλος, εκδ. "Τόπος", 2014