Η Ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, Μεξικό 1986: Το Μουντιάλ του Ντιέγκο

Του Ανδρέα Λεκάκη

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 ήταν αρχικά να διεξαχθεί στην Κολομβία, όμως το γεγονός πως η χώρα δε μπορούσε τελικά να ανταπεξέλθει οικονομικά στις απαιτήσεις μιας τέτοιας διοργάνωσης, έκανε την FIFA να επιλέξει τη δοκιμασμένη λύση του Μεξικού, το οποίο θα φιλοξενούσε για δεύτερη φορά μέσα σε 16 χρόνια ένα Μουντιάλ. Και πάλι θα ήταν 24 οι χώρες που θα έπαιρναν μέρος στη μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου, όμως το σύστημα διεξαγωγής ήταν διαφορετικό και έμοιαζε περισσότερο με αυτό που ισχύει ως σήμερα. Όμιλοι θα υπήρχαν μόνο στην πρώτη φάση και από τους «16» και έπειτα όλοι οι υπόλοιποι αγώνες θα ήταν νοκ άουτ. Αυτό σήμαινε πως για να συμπληρωθούν οι 16 ομάδες θα περνούσαν όχι μόνο οι πρώτες δύο των έξι ομίλων που σχηματίστηκαν, αλλά και οι τέσσερις καλύτερες τρίτες.

Στον πρώτο όμιλο τα βλέμματα έπεφταν πάνω στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία αλλά και στην Αργεντινή του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος στο προηγούμενο Μουντιάλ στην Ισπανία δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά για την ομάδα του, όμως τώρα, πιο ώριμος πια και μάλιστα αρχηγός της «αλμπισελέστε», ήθελε να αφήσει το στίγμα του σε αυτή τη διοργάνωση. Οι «ατζούρι» μάλλον προβλημάτισαν με τις εμφανίσεις τους, αφού έφεραν δύο ισοπαλίες με Βουλγαρία και Αργεντινή (1-1), ενώ χρειάστηκε να νικήσουν τη Νότιο Κορέα με ένα αυτογκόλ στο τέλος για να προκριθούν ως δεύτεροι. Η Αργεντινή πήρε την πρώτη θέση νικώντας 3-1 τους Νοτιοκορεάτες και 2-0 τους Βούλγαρους, ενώ είχε και τον βαθμό από την ισοπαλία με την Ιταλία, όταν το γρήγορο γκολ του Αλτομπέλι με πέναλτι απαντήθηκε από το πρώτο τέρμα του Μαραντόνα στη διοργάνωση. Η Βουλγαρία συγκέντρωσε μόλις δύο βαθμούς αλλά τελικά πέρασε ως μία από τις καλύτερες τρίτες για πρώτη φορά στην επόμενη φάση.

Οι οικοδεσπότες Μεξικανοί εκμεταλλεύτηκαν για άλλη μια φορά στο έπακρο τη δύναμη της έδρας και πέρασαν ως πρώτοι από τον δεύτερο όμιλο, με δυο νίκες (2-1 το Βέλγιο, 1-0 το πρωτοεμφανιζόμενο Ιράκ) και μια ισοπαλία με την Παραγουάη (1-1), η οποία τερμάτισε δεύτερη. Οι Βέλγοι προκρίθηκαν κι αυτοί από το… παράθυρο της τρίτης θέσης και αυτή, χωρίς φυσικά να το φαντάζονται τότε, ήταν η αρχή του μεγάλου ταξιδιού τους σε αυτή τη διοργάνωση. Στον τρίτο όμιλο συμμετείχε η Γαλλία, που είχε κατακτήσει το Euro μέσα στη χώρα της δύο χρόνια νωρίτερα και διέθετε για ακόμη μια φορά εξαιρετική ομάδα, όντας ένα από τα φαβορί του τουρνουά. Κι όμως, οι «τρικολόρ» τερμάτισαν δεύτεροι πίσω από τη Σοβιετική Ένωση, με τις δυο ομάδες να ισοβαθμούν έχοντας αμφότερες νίκες επί των Καναδά και Ουγγαρίας και μια ισοπαλία μεταξύ τους, όμως οι Σοβιετικοί είχαν καλύτερη διαφορά τερμάτων έχοντας νικήσει με 6-0 τους Μαγυάρους με έξι διαφορετικούς σκόρερ.

Η Βραζιλία, που βρισκόταν στον τέταρτο όμιλο, ήταν κι αυτή ένα από τα φαβορί, έστω κι αν η παρέα του Σόκρατες, του Ζίκο, του Φαλκάο και του Ζούνιορ είχε πια μεγαλώσει. Αυτό καθόλου δεν εμπόδισε τη «σελεσάο» να τερματίσει πρώτη έχοντας το απόλυτο των νικών και χωρίς να δεχθεί ούτε ένα γκολ, ενώ βρήκε και έναν νέο πρωταγωνιστή στο πρόσωπο του Καρέκα, ο οποίος πέτυχε τα τρία από τα πέντε γκολ της ομάδας του στους ομίλους. Αυτή τη φορά είχε έρθει και η ώρα της Ισπανίας να κάνει το βήμα παραπάνω, αφού οι «φούριας ρόχας» τερμάτισαν δεύτεροι και πέρασαν στην επόμενη φάση για πρώτη φορά από το 1950! Διέθεταν μια δυνατή ομάδα, με πρωταγωνιστές μεταξύ άλλων παίκτες της σπουδαίας Ρεάλ Μαδρίτης της δεκαετίας του ’80 και της περίφημης «Quinta del Buitre» (πεντάδας του γύπα), όπως ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο (ο γύπας όπως ήταν το παρατσούκλι του) και ο Μίτσελ. Παρά το γεγονός πως έχασαν στην πρεμιέρα από τη Βραζιλία με τέρμα του Σόκρατες, νίκησαν στη συνέχεια τόσο τη Βόρειο Ιρλανδία (2-1), όσο και την Αλγερία (3-0).

Στον πέμπτο όμιλο η Δανία ήταν η μεγάλη έκπληξη. Οι Σκανδιναβοί του ανερχόμενου Μίκαελ Λάουντρουπ κέρδισαν όλα τα παιχνίδια τους, ενώ αίσθηση προκάλεσε η νίκη με 6-1 επί της Ουρουγουάης με τον Πρέμπεν Έλκιερ να σημειώνει χατ τρικ, αλλά και αυτή με 2-0 επί της Δυτικής Γερμανίας. Οι φιναλίστ του προηγούμενου Μουντιάλ δεν εντυπωσίασαν αλλά πέρασαν ως δεύτεροι, έχοντας φέρει μια ισοπαλία με την Ουρουγουάη (1-1) και έχοντας νικήσει με 2-1 τη Σκωτία, την οποία σε αυτή τη διοργάνωση καθοδηγούσε ο Άλεξ Φέργκιουσον, λίγους μήνες πριν αναλάβει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αλλάξει την ιστορία των «μπέμπηδων». Ο «Φέργκι» είχε αναλάβει τους Σκωτσέζους μετά τον θάνατο του Τζοκ Στιν, του θρυλικού τεχνικού της Σέλτικ που οδήγησε την ομάδα μεταξύ άλλων και στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1967, ο οποίος είχε πεθάνει από έμφραγμα στο παιχνίδι Ουαλία-Σκωτία στο Κάρντιφ για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Παρ’ όλα αυτά οι Βρετανοί δεν απέφυγαν την τελευταία θέση, ενώ ως τρίτη πέρασε η Ουρουγουάη του σπουδαίου Έντσο Φραντζεσκόλι, φέρνοντας ένα 0-0 με τη Σκωτία την τελευταία αγωνιστική. Σε εκείνο το παιχνίδι στο στάδιο «Νέσα» του Νεζαχουαλκογιότλ, ο παίκτης της «σελέστε» Ζοζέ Μπατίστα αντίκρισε την κόκκινη κάρτα του Γάλλου διαιτητή Ζοέλ Κινιού με τη συμπλήρωση μόλις 56 δευτερολέπτων, για μια επικίνδυνη προβολή πάνω στον Γκόρντον Στράχαν! Αυτή είναι και η γρηγορότερη αποβολή στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.

Στον έκτο όμιλο είχαμε μεγαλύτερη έκπληξη, αφού το Μαρόκο υποχρέωσε Πολωνία και Αγγλία σε «λευκές» ισοπαλίες και την Πορτογαλία, που είχε επιστρέψει 20 χρόνια μετά την τρίτη θέση που είχε πάρει στο Μουντιάλ της Αγγλίας, σε ήττα με 3-1, τερματίζοντας πρώτο. Οι Άγγλοι, παρά το ότι πριν το 0-0 με το Μαρόκο είχαν χάσει 1-0 από τους Πορτογάλους, πέρασαν τελικά ως δεύτεροι χάρη στη νίκη τους με 3-0 επί της Πολωνίας, με τον Γκάρι Λίνεκερ να σημειώνει χατ τρικ πριν καν συμπληρωθεί το 35^ο λεπτό. Η Πολωνία πάντως πέρασε κι αυτή ως τρίτη, αφού είχε νικήσει νωρίτερα με 1-0 την Πορτογαλία που αποκλείστηκε.

Η αναμέτρηση μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Βελγίου στους «16» ήταν συναρπαστική. Οι Σοβιετικοί ήταν μεγάλο φαβορί όχι μόνο για να περάσουν εις βάρος των Βέλγων αλλά και για να φτάσουν ψηλά στη διοργάνωση, έχοντας στον πάγκο τους την προπονητική ιδιοφυία που λεγόταν Βαλερί Λομπανόφσκι και 9 από τους 11 βασικούς να είναι παίκτες της Ντιναμό Κιέβου, η οποία μόλις προερχόταν από την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων υπό τις οδηγίες του Ουκρανού προπονητή. Αρνητικός πρωταγωνιστής σε εκείνο το παιχνίδι όμως ήταν ο Σουηδός διαιτητής Έρικ Φρέντρικσον. Η Σοβιετική Ένωση προηγήθηκε δύο φορές με τον Μπελάνοφ, όμως το Βέλγιο βρήκε ισάριθμες απαντήσεις με τέρματα του Σίφο και του Κέλεμανς, από εμφανή θέση οφσάιντ όμως. Το παιχνίδι πήγε στην παράταση και εκεί ο Ντεμόλ έδωσε προβάδισμα στο Βέλγιο, ενώ στο 110’ ο Κλάσεν πέτυχε το 4-2, κλειδώνοντας την πρόκριση. Ένα λεπτό αργότερα ο Μπελάνοφ σκόραρε ξανά, από πέναλτι αυτή τη φορά, αλλά η ομάδα του δε μπορούσε να κάνει κάτι άλλο και αποκλείστηκε, έχοντας πολλά παράπονα από τη διαιτησία. Ο άσος της Ντιναμό Κιέβου έφτασε πάντως τα 4 γκολ στη διοργάνωση και μάλιστα εκείνη τη χρονιά πήρε και τη «Χρυσή Μπάλα».

Το Μεξικό δε δυσκολεύτηκε να αποκλείσει τη Βουλγαρία (2-0), ενώ εύκολα πέρασε και η Βραζιλία, κάνοντας επίδειξη δύναμης κόντρα στην Πολωνία (4-0). Άνετα προκρίθηκε και η Αγγλία που νίκησε 3-0 την Παραγουάη, με τον Λίνεκερ να πετυχαίνει τα δύο από τα τρία γκολ της ομάδας του. Η Αργεντινή χρειάστηκε ένα γκολ του Πασκούλι για να ξεπεράσει το εμπόδιο της Ουρουγουάης, όπως και η Δυτική Γερμανία ένα γκολ του Λόταρ Ματέους τρία λεπτά πριν τη λήξη του παιχνιδιού με το Μαρόκο. Στο μεγάλο ντέρμπι του γύρου, τη μάχη της πρωταθλήτριας Ευρώπης με την πρωταθλήτρια κόσμου, η Γαλλία επικράτησε με 2-0 της Ιταλίας χάρη σε ένα τέρμα του Πλατινί στο 15’ κι άλλο ένα του Στοπιρά στο 57’, πετώντας έξω τους κυπελλούχους. Τέλος, σπουδαίο ματς έκανε η Ισπανία απέναντι στη Δανία, επικρατώντας με το εντυπωσιακό 5-1 και έχοντας τον Μπουτραγκένιο σε μεγάλη μέρα, αφού ο «γύπας» πέτυχε τέσσερα γκολ.

    Ο προημιτελικός Γαλλία-Βραζιλία έχει πάει στα πέναλτι και ο Μισέλ Πλατινί στήνει τη μπάλα στην άσπρη βούλα. Εξουθενωμένος από τα 120 λεπτά αγώνα και από την τρομερή ζέστη του Μεξικού, ο Γάλλος άσος, ανήμερα των 31ων γενεθλίων του, θα αστοχήσει

Ο προημιτελικός γύρος ήταν πλούσιος σε σασπένς. Η αναμέτρηση της Γαλλίας με τη Βραζιλία βαπτίστηκε από πολλούς «πρόωρος τελικός». Στο 17^ο λεπτό ο Καρέκα άνοιξε το σκορ για τη «σελεσάο», πετυχαίνοντας το πέμπτο του γκολ στο τουρνουά. Πέντε λεπτά πριν το ημίχρονο όμως ήρθε η απάντηση των «τρικολόρ», όταν ο Πλατινί εκμεταλλεύτηκε μια σέντρα του Ροστό και ισοφάρισε, παραβιάζοντας για πρώτη φορά την εστία της Βραζιλίας. Το ματς πήγε στην παράταση, αφού στη μεγαλύτερη ευκαιρία της Βραζιλίας πριν τη συμπλήρωση του ενενηνταλέπτου, ο Μπατς απέκρουσε το πέναλτι του Ζίκο. Ούτε και στην παράταση άλλαξε κάτι και η πρόκριση θα παιζόταν στα πέναλτι. Ο Σόκρατες ήταν ο πρώτος που απέτυχε στις εκτελέσεις (απέκρουσε ο Μπατς), όμως τον μιμήθηκε ο Πλατινί στη συνέχεια, στέλνοντας τη μπάλα άουτ. Αλλά οι Βραζιλιάνοι έχασαν ένα ακόμη πέναλτι με τον Ζούλιο Σέζαρ (δοκάρι), έτσι ο Φερναντέζ σκόραρε για να δώσει στη Γαλλία την πρόκριση στα ημιτελικά. Οι «τρικολόρ» είχαν «λυγίσει» στη διαδικασία των πέναλτι κόντρα στους Δυτικογερμανούς τέσσερα χρόνια νωρίτερα, όμως τώρα τα είχαν καταφέρει, ενώ εκείνη η σπουδαία γενιά της Βραζιλίας αποχαιρετούσε πρόωρα ένα ακόμη Μουντιάλ.

Οι διοργανωτές Μεξικανοί κράτησαν στο 0-0 τη Δυτική Γερμανία τόσο στην κανονική διάρκεια του αγώνα όσο και στην παράταση, όμως τα «πάντσερ», που έπαιζαν μάλιστα με παίκτη λιγότερο από το 65’, νίκησαν με 4-1 στα πέναλτι και άρχιζαν σιγά σιγά να χτίζουν την εξαιρετική παράδοση που έχουν στη «ρώσικη ρουλέτα». Στα πέναλτι κρίθηκε και τρίτο από τα τέσσερα παιχνίδια των προημιτελικών. Στο ματς μεταξύ Βελγίου και Ισπανίας, ο Κέλεμανς έβαλε μπροστά τους «κόκκινους διάβολους» με γκολ στο 35^ο λεπτό. Οι Ισπανοί πάλεψαν για την ισοφάριση και τη βρήκαν πέντε λεπτά πριν το φινάλε, με τέρμα του Σενιόρ. Στη διαδικασία των πέναλτι, οι Βέλγοι αποδείχθηκαν απόλυτα εύστοχοι και έτσι νίκησαν με 5-4 τους «φούριας ρόχας», αφού ο Ζαν Μαρί Πφαφ είχε αποκρούσει το πέναλτι του Ελόι. Το Βέλγιο ήταν για πρώτη φορά στην ιστορία του στα ημιτελικά, ενώ η Ισπανία έπρεπε και πάλι να πάρει τον δρόμο της επιστροφής.

Στο στάδιο «Αζτέκα» της Πόλης του Μεξικού αναμενόταν να διεξαχθεί ένα από τα παιχνίδια που θα έμεναν για πάντα στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων αλλά και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου γενικότερα. Υπεύθυνος για αυτό, ο μεγάλος αστέρας της εθνικής Αργεντινής, Ντιέγκο Μαραντόνα. Ήταν 22 Ιουνίου 1986 και η «αλμπισελέστε» αντιμετώπιζε την Αγγλία με έπαθλο το εισιτήριο για τα ημιτελικά, με το κλίμα του αγώνα να είναι έτσι κι αλλιώς φορτισμένο εξαιτίας του πολέμου μεταξύ των δύο χωρών για τα νησιά Φόκλαντ, τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Ο Μαραντόνα φρόντισε να το δυναμιτίσει κι άλλο, όταν στο 51^ο λεπτό έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα με το χέρι, προλαβαίνοντας την έξοδο του Πίτερ Σίλτον. Όλος ο κόσμος είδε την παράβαση του άσου της Νάπολι, εκτός από τον Τυνήσιο διαιτητή Αλί Μπεν Νάσερ, ο οποίος μέτρησε κανονικά το γκολ! Τρία λεπτά αργότερα, ο Μαραντόνα εξιλεώθηκε για την προηγούμενη ενέργειά του, πετυχαίνοντας ένα γκολ πραγματικό έργο τέχνης. Ξεκινώντας πίσω από το κέντρο του γηπέδου, πέρασε τη μισή εθνική Αγγλίας για να σκοράρει πιθανότατα το ομορφότερο και διασημότερο γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ. Δέκα λεπτά πριν το τέλος ο Γκάρι Λίνεκερ μείωσε σε 2-1, πετυχαίνοντας το έκτο του τέρμα στη διοργάνωση, επίδοση που του χάρισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για την ομάδα του Μπόμπι Ρόμπσον.

    Ο Μαραντόνα πετυχαίνει με το χέρι το πρώτο γκολ της Αργεντινής κόντρα στην Αγγλία. Μια απ' τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες του Μουντιάλ

Σε μια επανάληψη του εκπληκτικού ημιτελικού του 1982, Δυτική Γερμανία και Γαλλία πάλευαν για μια θέση στον τελικό. Μόλις στο 9’ ο Αντρέας Μπρέμε σκόραρε για τα «πάντσερ» και παρόλο που η Γαλλία προσπαθούσε σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του αγώνα να βρει το γκολ της ισοφάρισης, ο Ρούντι Φέλερ έκανε το 2-0 στο 89’, βάζοντας τέλος στα όνειρα των «τρικολόρ» για συμμετοχή στον πρώτο τελικό της ιστορίας τους. Αντίθετα, η Δυτική Γερμανία θα διεκδικούσε για δεύτερη συνεχόμενη φορά το τρόπαιο, πετώντας εκτός συνέχειας την ίδια ομάδα. Ο τεχνικός της, Φραντς Μπεκενμπάουερ, γνώριζε πολύ καλά πώς είναι να κατακτάς αυτό το τρόπαιο σαν ποδοσφαιριστής και τώρα ήθελε να το κάνει και σαν προπονητής.

Στον άλλον ημιτελικό, ο Μαραντόνα συνέχισε το προσωπικό του σόου σε αυτή τη διοργάνωση. Στη νίκη της Αργεντινής με 2-0 κόντρα στο Βέλγιο, πέτυχε και τα δύο γκολ της «αλμπισελέστε», το πρώτο στο 51^ο και το δεύτερο στο 63^ο λεπτό. Για δεύτερη φορά στις τελευταίες τρεις διοργανώσεις και για τρίτη συνολικά, η Αργεντινή θα έπαιζε σε έναν τελικό, ενώ η εκπληκτική πορεία του Βελγίου τελείωνε εδώ. Στον μικρό τελικό, Γαλλία και Βέλγιο διεκδίκησαν την τρίτη θέση σε ένα αρκετά ψυχαγωγικό ματς, με το 2-2 της κανονικής διάρκειας να οδηγεί σε παράταση. Εκεί, ένα γκολ του Ζενγκινί στο 104’ και ένα ακόμη του Αμορός στο 111’ με πέναλτι διαμόρφωσαν το τελικό 4-2 που έφερε τους «τρικολόρ» στην τρίτη θέση της κατάταξης.

Δεκαέξι χρόνια μετά, το επιβλητικό στάδιο «Αζτέκα» φιλοξενούσε ξανά έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Αργεντινή σκόραρε στο 23^ο λεπτό, όταν ο Μπουρουτσάγκα εκτέλεσε ένα φάουλ και ο Μπράουν με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Σουμάχερ. Δέκα λεπτά μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, η «αλμπισελέστε» διπλασίασε τα τέρματά της με σκόρερ τον Βαλντάνο. Ο θρίαμβος ήταν κοντά αλλά για άλλη μια φορά οι Γερμανοί δε θα παρέδιδαν έτσι εύκολα τα όπλα. Στο 74^ο λεπτό ο Μπρέμε εκτελεί ένα κόρνερ και ο Ρουμενίγκε μειώνει σε 2-1. Χρειάστηκε να περάσουν έξι μόλις λεπτά μέχρι τα «πάντσερ» να σκοράρουν και πάλι, αυτή τη φορά με τον Φέλερ, ξανά από ένα κόρνερ του Μπρέμε. Η Δυτική Γερμανία είχε κάνει την ολική επαναφορά, όμως ο Μαραντόνα ήταν αποφασισμένος να κάνει το τρόπαιο αυτό δικό του. Επτά λεπτά πριν τη λήξη, βρίσκει με μια εξαιρετική πάσα τον Μπουρουτσάγκα και αυτός με τη σειρά του πλάσαρε εύστοχα για το 3-2. Τίποτα δεν άλλαξε ως το τέλος. Ένας από τους καλύτερους τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου είχε μόλις ολοκληρωθεί και η Αργεντινή ανέβαινε για δεύτερη φορά στην κορυφή του κόσμου.

Οι συνθέσεις του τελικού

Αργεντινή: Πουμπίδο, Μπράουν, Κουτσιούφο, Ρουτζέρι, Μπατίστα, Τζιούστι, Ενρίκε, Μπουρουτσάγκα (89’ Τρομπιάνι), Ολαρτικοετσέα, Μαραντόνα (α), Βαλντάνο Προπονητής: Κάρλος Μπιλάρδο

Δυτική Γερμανία: Σουμάχερ, Γιάκομπς, Μπέρτχολντ, Φόρστερ, Μπρίγκελ, Μπρέμε, Έντερ, Ματέους, Μάγκατ (61’ Χένες), Ρουμενίγκε (α), Άλοφς (46’ Φέλερ) Προπονητής: Φραντς Μπεκενμπάουερ

Διαιτητής: Ρομουάλντο Άρπι Φίλιο (Βραζιλία)

Ημερομηνία: 29 Ιουνίου 1986

Γήπεδο: «Αζτέκα», Πόλη του Μεξικού

Το πρόσωπο: Ντιέγκο Μαραντόνα

Ίσως κανείς άλλος ποδοσφαιριστής δεν άφησε τόσο έντονα το σημάδι του σε μία διοργάνωση όσο ο Ντιέγκο Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1986. Στα γήπεδα του Μεξικού συγκεντρώθηκαν τεράστια ονόματα της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής σκηνής, όμως εκείνος ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής του τουρνουά, δίνοντας τη δική του προσωπική μεγάλη παράσταση. Πέτυχε πέντε γκολ, δύο από τα οποία έγραψαν ιστορία για διαφορετικούς λόγους στον προημιτελικό με την Αγγλία, ενώ άλλα δύο υπέγραψαν τη νίκη επί του Βελγίου στα ημιτελικά και έστειλαν την Αργεντινή στον τελικό. Εκεί όπου ο «pibe de oro”, το χρυσό παιδί δηλαδή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, μοίρασε την ασίστ για το τρίτο και καθοριστικό γκολ της ομάδας του. Αδιαμφισβήτητα ήταν ο μεγάλος ηγέτης της «αλμπισελέστε», τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου, παίρνοντας ένα όχι και τόσο σπουδαίο σύνολο από το χέρι και οδηγώντας το στο υψηλότερο σκαλοπάτι του κόσμου.

Η στιγμή

Για την ακρίβεια δεν ήταν μία, αλλά δύο. Το πρώτο γκολ της Αργεντινής στον προημιτελικό με την Αγγλία δεν έπρεπε να μετρήσει, αφού εμφανέστατα ο Μαραντόνα σκόραρε με την αριστερή του γροθιά. Μέτρησε όμως και έμεινε στη ιστορία ως μία από τις πιο χαρακτηριστικές φάσεις όλων των εποχών στη διοργάνωση, ένα γκολ που μπήκε με το «χέρι του Θεού», όπως δήλωσε ο ίδιος ο Μαραντόνα και όπως έγινε γνωστό τοις πάσι έκτοτε. Τρία λεπτά μετά όμως, ο άσος της Αργεντινής, σα να ήθελε να κλείσει το στόμα σε όσους τον κατέκριναν, πέτυχε το σπουδαιότερο για πολλούς γκολ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Ξεκίνησε πίσω από το κέντρο, απέφυγε όσους άτυχους βρέθηκαν στον δρόμο του (Μπίρντσλεϊ, Ριντ, Μπούτσερ δύο φορές, Φένγουικ και Σίλτον), σκόραρε για δεύτερη φορά και έμεινε στην αιωνιότητα. Είχε μόλις πετύχει αυτό που πολλοί ονόμασαν «το γκολ του αιώνα».

Πηγές: "Η Ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου", εκδ. "Σύγχρονοι Ορίζοντες", 2010

             "Ειδική έκδοση του Goal News για το Μουντιάλ", 2014

             "Στιγμές Μουντιάλ", Χρήστος Σωτηρακόπουλος, εκδ. "Τόπος", 2014