Η κατάρα της πρωταθλήτριας

Η αρνητική παράδοση που θέλει την εκάστοτε πρωταθλήτρια Ευρώπης να μην καταφέρνει να διατηρήσει τον τίτλο της συνεχίστηκε για ακόμη μία χρονιά μετά τον αποκλεισμό της Μπαρτσελόνα από την Ατλέτικο Μαδρίτης στα προημιτελικά του φετινού Champions League. Από το 1993, όταν και η συγκεκριμένη διοργάνωση πήρε το όνομα Champions League, ποτέ καμία ομάδα δεν κατάφερε να κερδίσει το βαρύτιμο τρόπαιο δύο συνεχόμενες φορές, με τελευταία που το έχει καταφέρει αυτό να είναι η Μίλαν (1989, 1990), όταν όμως η διοργάνωση ονομαζόταν ακόμη Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Κόπωση, ψυχολογική πίεση, βαρύ αγωνιστικό πρόγραμμα αλλά και τύχη είναι κάποιοι από τους παράγοντες που ευθύνονται για την αδυναμία των πρωταθλητριών ομάδων της Ευρώπης να διατηρήσουν τα σκήπτρα τους στο Champions League της επόμενης σεζόν και σε αυτό το αφιέρωμα θα θυμηθούμε τις απόπειρες όλων των προηγούμενων νικητών να επαναλάβουν τον θρίαμβό τους, που όμως στέφθηκαν με απόλυτη... αποτυχία.

1993-94: Μαρσέιγ

Ο πρώτος τελικός του νεότευκτου Champions League βρίσκει νικήτρια τη Μαρσέιγ, με 1-0 απέναντι στη Μίλαν, με τους “Φωκαείς” να γράφουν ιστορία αφού έγιναν-και παραμένουν μέχρι και σήμερα-η μοναδική γαλλική ομάδα που έχει κατακτήσει το συγκεκριμένο τρόπαιο. Αργότερα όμως, αποκαλύφθηκε πως ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Μπερνάρ Ταπί, είχε δωροδοκήσει παίκτες της Βαλενσιέν πριν από ένα σημαντικό παιχνίδι για το γαλλικό πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα να αφαιρεθεί από τη Μαρσέιγ ο τίτλος που είχε κερδίσει εκείνη τη χρονιά στη Γαλλία, να υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία και να μην της επιτραπεί να δώσει το παρόν στο Champions League της επόμενης περιόδου.

1994-95: Μίλαν

Οι “ροσονέρι” σκόρπισαν στους... τέσσερις ανέμους τη Μπαρτσελόνα στον τελικό του 1994 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας κατακτώντας το πέμπτο τους τρόπαιο στη διοργάνωση και την αμέσως επόμενη χρονιά έφτασαν και πάλι στον τελικό, όπου εκεί όμως ηττήθηκαν από τον Άγιαξ και τα “τρομερά μωρά” του Λουις Φαν Χάαλ, ξεκινώντας μία μικρή παράδοση που για τρία χρόνια ήθελε τη νικήτρια της προηγούμενης χρονιάς να φτάνει μέχρι τον τελικό της επόμενης και να χάνει το τρόπαιο.

1995-96: Άγιαξ

Ο πρωταθλητής Ευρώπης, πλέον, Άγιαξ, πιστοποίησε και την επόμενη σεζόν ότι διέθετε μία φοβερή ομάδα εκείνη την εποχή, φτάνοντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον μεγάλο τελικό πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις και αποκλείοντας μεταξύ άλλων και τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά. Στον τελικό της Ρώμης όμως απέναντι στη Γιουβέντους, ο “Αίαντας” θα γνωρίσει την ήττα στα πέναλτι από τη “Γηραιά Κυρία” και θα χάσει την ευκαιρία να διατηρήσει τα κεκτημένα του.

1996-97: Γιουβέντους

Με τον μεγάλο Ζινεντίν Ζιντάν πλέον στις τάξεις της, η Γιουβέντους θα φτάσει και την επόμενη χρονιά μέχρι το τέλος, αντιμετωπίζοντας τη Μπορούσια Ντόρτμουντ στον τελικό που διεξήχθη στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Εκείνη η βραδιά όμως ανήκε ολοκληρωτικά στους Γερμανούς, οι οποίοι νίκησαν με 3-1 τους “μπιανκονέρι” και τους διαδέχθηκαν στον ευρωπαϊκό θρόνο.

1997-98: Μπορούσια Ντόρτμουντ

Η Ντόρτμουντ έδειξε εξαιρετικό αγωνιστικό πρόσωπο και την επόμενη χρονιά στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, απέκλεισε στα προημιτελικά τη Μπάγερν Μονάχου σε έναν γερμανικό εμφύλιο, όμως στους ημιτελικούς συνάντησε τη Ρεάλ Μαδρίτης και με μία ήττα 2-0 στην Ισπανία και μια λευκή ισοπαλία στη ρεβάνς, έμεινε εκτός από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης.

1998-99: Ρεάλ Μαδρίτης

Στον τελικό του Άμστερνταμ το 1998, η Ρεάλ επικράτησε της Γιουβέντους με 1-0 και έφερε το βαρύτιμο τρόπαιο στη Μαδρίτη μετά από 32 ολόκληρα χρόνια, όμως την επόμενη χρονιά δε μπόρεσε να επαναλάβει την επιτυχία της. Η “βασίλισσα” έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, αφού έμεινε εκτός από την εκπληκτική εκείνη την εποχή Ντιναμό Κιέβου, που με προπονητή τον μεγάλο Βαλερί Λομπανόφσκι και σταρ τους Αντρέι Σεφτσένκο και Σεργκέι Ρεμπρόφ, πήρε ισοπαλία 1-1 στο “Μπερναμπέου” και επικράτησε με 2-0 στην Ουκρανία.

1999-00: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Σε έναν από τους συγκλονιστικότερους τελικούς της ιστορίας, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκλεψε κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια της Μπάγερν το τρόπαιο στον τελικό της Βαρκελώνης το 1999, γυρίζοντας μέσα σε 102 δευτερόλεπτα στις καθυστερήσεις το εις βάρος της 0-1 σε 2-1 και πανηγυρίζοντας ένα ιστορικό τρεμπλ εκείνη τη χρονιά. Την επόμενη σεζόν, οι “μπέμπηδες” του σερ Άλεξ Φέργκιουσον έφτασαν μέχρι τα προημιτελικά, όπου όμως γνώρισαν τον αποκλεισμό από τη Ρεάλ Μαδρίτης, χάνοντας με 3-2 στο “Ολντ Τράφορντ”, στη ρεβάνς του 0-0 του “Μπερναμπέου”.

2000-01: Ρεάλ Μαδρίτης

Η Ρεάλ Μαδρίτης έγινε η πρώτη πρωταθλήτρια Ευρώπης της νέας χιλιετίας, κατακτώντας το όγδοο τρόπαιό της στον πρώτο εμφύλιο τελικό της ιστορίας απέναντι στη Βαλένθια, και την επόμενη χρονιά βρήκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά μπροστά της τη Μπάγερν στα ημιτελικά, αυτή τη φορά όμως δε βγήκε νικήτρια. Οι μετέπειτα πρωταθλητές Βαυαροί νίκησαν δύο φορές τη “βασίλισσα” (1-0 εκτός και 2-1 εντός) και της στέρησαν το όνειρο της δεύτερης συνεχόμενης κατάκτησης του τροπαίου.

2001-02: Μπάγερν Μονάχου

Μετά από 120 λεπτά παιχνιδιού και 14 εκτελέσεις πέναλτι, η Μπάγερν Μονάχου επικράτησε της Βαλένθια (που έφευγε ηττημένη για δεύτερο συνεχόμενο τελικό) το 2001 στο Μιλάνο και την επόμενη χρονιά που βρήκε και πάλι στο δρόμο της τη Ρεάλ, αυτή τη φορά στα προημιτελικά, ήταν η σειρά των “μερένχες” να απαντήσουν. Οι “galacticos” του Φλορεντίνο Πέρεθ, με μεγάλο απόκτημα εκείνη τη χρονιά τον Ζινεντίν Ζιντάν, θα ανατρέψουν την ήττα τους στο Μόναχο με 2-1 επικρατώντας με 2-0 στο “Μπερναμπέου” και θα πετάξουν εκτός συνέχειας τους Βαυαρούς.

2002-03: Ρεάλ Μαδρίτης

Το-για πολλούς κορυφαίο όλων των εποχών στο Champions League-γκολ του Ζιντάν στον τελικό της Γλασκώβης απέναντι στη Μπάγερ Λεβερκούζεν χάρισε στη Ρεάλ το ένατο Κύπελλο Πρωταθλητριών και την επόμενη χρονιά η “βασίλισσα”, που είδε το καλοκαίρι του 2002 τη ¨γαλαξιακή” παρέα να καλοσωρίζει τον Ρονάλντο ως νέο μέλος, προσπάθησε να φτάσει σε δεύτερη συνεχόμενη επιτυχία. Μετά από δύο παιχνίδια-διαφήμιση του ποδοσφαίρου κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα προημιτελικά, οι “μερένχες” θα προκριθούν στους “4” και θα συναντήσουν τη Γιουβέντους. Παρά τη νίκη τους με 2-1 στην Ισπανία, η σπουδαία “Γιούβε” των Μπουφόν, Ντελ Πιέρο, Νέντβεντ και Τρεζεγκέ θα επικρατήσει με 3-1 στο “Ντέλε Άλπι” και θα ρίξει τους “galacticos” στο καναβάτσο.

2003-04: Μίλαν

Η Μίλαν ήταν η νικήτρια του ιταλικού εμφυλίου απέναντι στη Γιουβέντους στον τελικό του Μάντσεστερ το 2003, επικρατώντας της “Κυρίας” με 3-2 στη διαδικασία των πέναλτι. Την επόμενη χρονιά, όμως, οι “ροσονέρι” του Κάρλο Αντσελότι θα πέσουν θύματα μιας εκ των μεγαλύτερων ανατροπών στην ιστορία του Champions League, μιας και μετά την άνετη νίκη τους με 4-1 επί της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια στο “Σαν Σίρο” για τα προημιτελικά της διοργάνωσης, κατάφεραν να ηττηθούν με... 4-0 στο “Ριαθόρ”, βιώνοντας έναν σοκαριστικό αποκλεισμό.

2004-05: Πόρτο

Το 2004 η Πόρτο του Ζοσέ Μουρίνιο εντυπωσίασε τους πάντες κατακτώντας, ένα χρόνο μετά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, και το Champions League, επικρατώντας της Μονακό με 3-0 στον τελικό του Γκελζενκίρχεν. Ο νέος θρίαμβος αυτός των “δράκων” εκτόξευσε τα ύψη της μετοχές του Πορτογάλου τεχνικού, ο οποίος το ίδιο καλοκαίρι αποχώρησε για να αναλάβει την Τσέλσι και αμέσως η Πόρτο έχασε αρκετή από τη δυναμική της. Αποτέλεσμα, η ομάδα του πορτογαλικού λιμανιού να φτάσει μόνο μέχρι τους “16” της επόμενης διοργάνωσης, από όπου και έμεινε εκτός από την Ίντερ, φέρνοντας ισοπαλία 1-1 στο “Ντραγκάο” και χάνοντας με 3-1 στην Ιταλία.

2005-06: Λίβερπουλ

Στον πιο επικό τελικό όλων των εποχών στο Champions League, αυτόν της Πόλης το 2005, η Λίβερπουλ γύρισε από την “κόλαση” του 3-0 κόντρα στη Μίλαν, ισοφάρισε σε 3-3 και στα πέναλτι πανηγύρισε τον μεγαλύτερο θρίαμβο της ευρωπαϊκής ιστορίας της. Έχοντας τερματίσει όμως πέμπτη στην Αγγλία, την επόμενη σεζόν μπήκε από το... παράθυρο στο Champions League, ξεκινώντας από τον πρώτο προκριματικό γύρο, ενώ στη φάση των ομίλων έπεσε μαζί με την Τσέλσι, καθώς δεν υπήρχε για τους “κόκκινους” περιορισμός. Η χρονιά όμως εκείνη δεν είχε καμία σχέση με την προηγούμενη, καθώς η Λίβερπουλ αναγκάστηκε να αποχαιρετίσει νωρίς τη διοργάνωση, μένοντας εκτός με δύο ήττες από τη Μπενφίκα (1-0 και 2-0).

2006-07: Μπαρτσελόνα

Στον τελικό του Παρισιού το 2006, η Μπαρτσελόνα έφτασε στην κατάκτηση του δεύτερου Champions League της ιστορίας της και πρώτου από τα τέσσερα που κατέκτησε στη χρυσή δεκαετία που θα ακολουθούσε για τον καταλανικό σύλλογο. Στο Champions League της σεζόν 2006-07, όμως, οι “μπλαουγκράνα” δεν κατάφεραν να φτάσουν πιο μακριά από τους “16”, αφού αποκλείστηκαν από τη Λίβερπουλ λόγω του εκτός έδρας γκολ (1-2 στο “Καμπ Νου” και 1-0 στο “Άνφιλντ”), με την ήττα στη Βαρκελώνη να κοστίζει για την ομάδα του Ροναλντίνιο και τον πανηγυρισμό του Κρεγκ Μπέλαμι, με τον Ουαλό να παριστάνει πως παίζει γκολφ κάνοντας σαφή υπαινιγμό στα δημσιεύματα που τον ήθελαν να έχει κυνηγήσει λίγες μέρες πριν τον συμπαίκτη του Τζον Άρνε Ρίισε με ένα μπαστούνι του γκολφ κατά τη διάρκεια της παραμονής της Λίβερπουλ σε ξενοδοχείο της Πορτογαλίας, να γίνεται ένα από τα highlight της διοργάνωσης.

2007-08: Μίλαν

Με τον Κακά να την παίρνει από το χέρι και να την οδηγεί ως τον τελικό του ΟΑΚΑ, η Μίλαν επικράτησε της Λίβερπουλ με 2-1 το 2007, παίρνοντας και μια άτυπη ρεβάνς για το κάζο της Πόλης δύο χρόνια πριν, και κατέκτησε το έβδομο Κύπελλο Πρωταθλητριών της. Η προσπάθειά της να υπερασπιστεί τον τίτλο της όμως λίγους μήνες μετά ήταν παντελώς αποτυχημένη, αφού οι ροσονέρι αποκλείστηκαν από την Άρσεναλ μόλις στη φάση των “16” του Champions League της σεζόν 2007-08, χάνοντας με 2-0 μέσα στην Ιταλία.

2008-09: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Σε έναν δραματικό τελικό στη βροχερή Μόσχα, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επικράτησε της Τσέλσι στη διαδικασία των πέναλτι και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για το 2008. Στην επόμενη διοργάνωση, οι “κόκκινοι διάβολοι” φώναξαν “παρών” και πάλι στον τελικό, όμως η τρομερή Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρντιόλα έκαμψε την αντίσταση της Γιουνάιτεντ νικώντας με 2-0 στον τελικό της Ρώμης, υπογράφοντας το τρεμπλ.

2009-10: Μπαρτσελόνα

Οι “μπλαουγκράνα”, με τον Πεπ Γκουαρντιόλα στο τιμόνι, προκαλούσαν τον θαυμασμό με το ποδόσφαιρο που έπαιζαν, όμως οι ελπίδες τους να γίνουν η πρώτη ομάδα που κατακτά δύο συναπτά έτη το Champions League έπεσαν πάνω σε τοίχο και μάλιστα... ιταλικό. Στα ημιτελικά της διοργάνωσης, η Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο επικρατεί με 3-1 των πρωταθλητών Ευρώπης στο πρώτο ματς στο “Μεάτσα” και στη ρεβάνς του “Καμπ Νου” ο Πορτογάλος τεχνικός στήνει αριστοτεχνικά την ομάδα του μπλοκάροντας όλα τα ατού της Μπαρτσελόνα, χάνει μόνο με 1-0 και πανηγυρίζει μία μεγαλειώδη πρόκριση στον τελικό.

2010-11: Ίντερ

Η Ίντερ θα νικήσει με 2-0 τη Μπάγερν στον τελικό του “Σαντιάγο Μπερναμπέου” το 2010, θα πάρει το πρώτο της Πρωταθλητριών μετά από 45 ολόκληρα χρόνια και ο Μουρίνιο θα πανηγυρίσει άλλη μια μεγάλη επιτυχία πριν αποχωρήσει για να καθίσει στον πάγκο της Ρεάλ. Την επόμενη σεζόν η Ίντερ παρουσιάζεται αγνώριστη χωρίς τον Πορτογάλο στην τεχνική ηγεσία και στο Champions League βιώνει έναν αποκλεισμό-διασυρμό από τη Σάλκε στα προημιτελικά, χάνοντας μάλιστα το πρώτο παιχνίδι στο “Μεάτσα” με 2-5!

2011-12: Μπαρτσελόνα

Στον τελικό του “Γουέμπλεϊ” η Μπαρτσελόνα επικράτησε ξανά της Γιουνάιτεντ όπως και δύο χρόνια νωρίτερα, αυτή τη φορά με 3-1, και επιβεβαίωσε σε όλους πως εκείνη την εποχή βρισκόταν στο αποκορύφωμα της χρυσής περιόδου του Γκουαρντιόλα. Όταν στα ημιτελικά του επόμενου Champions League βρέθηκε μπροστά της η Τσέλσι, που έψαχνε να βρει τη χαμένη της ταυτότητα εκείνη την περίοδο, λίγοι πίστεψαν πως η ομάδα του Ρομπέρτο Ντι Ματέο θα μπορούσε να ανακόψει την πορεία των “μπλαουγκράνα” προς έναν ακόμη τελικό. Κι όμως, οι “μπλε” όχι μόνο νίκησαν το πρώτο παιχνίδι στο “Στάμφορντ Μπριτζ”, όχι μόνο γύρισαν από το 2-0 και ισοφάρισαν σε 2-2 μέσα στο “Καμπ Νου” πετώντας εν τέλει έξω τη Μπαρτσελόνα, αλλά πήραν και το τρόπαιο στον δραματικό τελικό του Μονάχου απέναντι στην οικοδέσποινα ουσιαστικά, Μπάγερν.

2012-13: Τσέλσι

Τη χρονιά που η Τσέλσι αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, είχε τερματίσει έκτη στο αγγλικό πρωτάθλημα, όμως σε αντίθεση με την περίπτωση της Λίβερπουλ το 2005, πήρε απευθείας το εισιτήριο για τους ομίλους του Champions League της επόμενης περιόδου, μιας και οι κανονισμοί πλέον είχαν αλλάξει, με την Τότεναμ, που είχε βγει τέταρτη, να είναι η χαμένη της υπόθεσης αφού έπαιξε στο Europa League. Η παρουσία των Λονδρέζων στη διοργάνωση της σεζόν 2012-13 όμως ήταν καταστροφική, αφού η Τσέλσι δεν κατάφερε να περάσει ούτε από την πρώτη φάση, σε έναν όμιλο με Γιουβέντους, Σαχτάρ και Νόρντζελαντ, και έγινε η πρώτη πρωταθλήτρια Ευρώπης που μένει εκτός από τη φάση των ομίλων.

2013-14: Μπάγερν Μονάχου

Στον γερμανικό εμφύλιο ανάμεσα σε Μπάγερν και Ντόρτμουντ, ζευγάρι που αποτέλεσε τον τελικό του 2013 στο “Γουέμπλεϊ”, αναδείχθηκαν νικητές οι Βαυαροί, που πανηγύρισαν το πέμπτο τους Κύπελλο Πρωταθλητριών και παράλληλα ένα ιστορικό τρεμπλ, στην τελευταία σεζόν του Γιουπ Χάινκες στους πάγκους, πριν τον διαδεχθεί ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Στην πρώτη του χρονιά στο τιμόνι της Μπάγερν, όμως, ο Καταλανός τεχνικός έζησε μία εφιαλτική εμπειρία στα ημιτελικά του Champions League, αφού η ομάδα του διασύρθηκε από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης με 4-0 μέσα στο “Αλιάντς Αρίνα” και είπε “αντίο” στην υπεράσπιση του τίτλου.

2014-15: Ρεάλ Μαδρίτης

Η κεφαλιά του Σέρχιο Ράμος στο 93ο λεπτό κράτησε ζωντανό το όνειρο του πολυπόθητου δέκατου Κυπέλλου Πρωταθλητριών για τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του 2014 στη Λισσαβώνα, ένα όνειρο που έγινε τελικά πραγματικότητα στην παράταση, με τη “βασίλισσα” να επικρατεί τελικά με 4-1 της Ατλέτικο. Την επόμενη χρονιά, η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι ξεκίνησε εξαιρετικά, όμως τον δρόμο για το undecima θα της κλείσει η Γιουβέντους. Οι “μπιανκονέρι” θα πάρουν την νίκη στο πρώτο ματς του Τορίνο με 2-1 και στη ρεβάνς, παρά το ότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ με πέναλτι του Ρονάλντο, ένας πρώην παίκτης της Ρεάλ, ο Μοράτα, θα ισοφαρίσει για τη Γιουβέντους, θα στείλει την “Κυρία” στον τελικό του Βερολίνου και τη “βασίλισσα” στο καναβάτσο.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ