Η ψυχή της Ίντερ, ένα ρίσκο που δε μπορεί να βγαίνει πάντα και δύο ημιτελικοί για τα βιβλία της ιστορίας

Στα 33 χρόνια ιστορίας του Champions League έχουν διεξαχθεί ορισμένες συναρπαστικές σειρές ημιτελικών. Η τεράστια ανατροπή της Λίβερπουλ κόντρα στη Μπαρτσελόνα το 2019, νικώντας με 4-0 στο “Άνφιλντ” και υπερκαλύπτοντας το 3-0 του “Καμπ Νου”, τα τρία γκολ του Λούκας Μόουρα στο δεύτερο ημίχρονο της ρεβάνς της Τότεναμ απέναντι στον Άγιαξ στο Άμστερνταμ την ίδια χρονιά, τη στιγμή που ο “Αίαντας” ήταν με 3-0 μπροστά στο συνολικό σκορ αλλά και η μεγάλη μάχη της Ρεάλ Μαδρίτης με τη Μάντσεστερ Σίτι το 2022, όταν μετά το 4-3 των “πολιτών” στην Αγγλία ήρθε η πρόκριση των “μερένχες” με 3-1 στην παράταση με δυο γκολ μάλιστα στις καθυστερήσεις της κανονικής διάρκειας, είναι μερικές από αυτές. Όμως καμία ίσως δε μπορεί να συγκριθεί με αυτό που παρακολουθήσαμε στους φετινούς ημιτελικούς, αφού Ίντερ και Μπαρτσελόνα μας προσέφεραν μέσα σε διάστημα λιγότερο της μιας εβδομάδας δύο παιχνίδια για τα βιβλία της ποδοσφαιρικής ιστορίας.

Στο πρώτο ματς της Βαρκελώνης είδαμε τους “νερατζούρι” να αιφνιδιάζουν απόλυτα με δύο γρήγορα γκολ, τον Λαμίλ Γιαμάλ να πιστοποιεί πως ποδοσφαιριστή να κάνει αυτά τα πράγματα στα 17 του μόλις χρόνια δεν έχουμε ξαναδεί στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και με αυτόν ενορχηστρωτή η Μπαρτσελόνα να επιστρέφει κάνοντας το 2-2, την ομάδα του Ιντζάγκι να κάνει ένα καλό δεύτερο ημίχρονο και να ξαναπροηγείται με 2-3 έχοντας τον Ντέινζελ Ντούμφρις σε τρομερή μερα (δυο γκολ και μια ασίστ από τον Ολλανδό φουλ μπακ) και τους Καταλανούς να φτάνουν στο 3-3 με το αυτογκόλ του Ζόμερ έπειτα από το τρομερό σουτ του Ραφίνια που βρήκε στο δοκάρι. Και εκεί που πολλοί σκέφτηκαν πως θα ήταν δύσκολο να ξαναδούμε κάτι αντίστοιχο στη ρεβάνς, ήρθε το ματς του Μιλάνου για να μας προσφέρει ακόμη πιο μεγάλες συγκινήσεις.

 Ο Λαμίν Γιαμάλ κάνει πράγματα που ούτε από το Λίο Μέσι είχαμε δει στα 17 του χρόνια. Αν συνεχίσει σε αυτό το επίπεδο, θα έχει πάρα πολλές ευκαιρίες στο μέλλον για να κατακτήσει το Champions League 

Η νίκη της Ίντερ με 4-3 στην παράταση, χάρη στην οποία πανηγύρισε την πρόκριση στον τελικό του Champions League για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια, ήταν ένα από τα κορυφαία παιχνίδια στην ιστορία της διοργάνωσης, ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό έπος. Το πάθος που έβγαλε η ομάδα του Μιλάνου στο πρώτο ημίχρονο και το εξαιρετικό παιχνίδι της που την έκανε να προηγηθεί με δύο γκολ, η ανατροπή της Μπαρτσελόνα από το 2-0 στο 2-3 στην επανάληψη παίζοντας στο μισό γήπεδο τους αντιπάλους της, η ισοφάριση σε 3-3 του Ατσέρμπι στην τελευταία φάση δευτερόλεπτα μετά το δοκάρι του Γιαμάλ, οι συγκλονιστικές επεμβάσεις του Ζόμερ, η ανατροπή στην ανατροπή της Ίντερ στην παράταση με τον Φρατέζι, θα μνημονεύονται για πολλά χρόνια. Στα τελευταία λεπτά του ματς μάλιστα, ξέσπασε μια καταρρακτώδης βροχή πάνω από το “Μεάτσα” δημιουργώντας ένα κινηματογραφικό σκηνικό επάνω στα όσα ήδη απίστευτα βλέπαμε. Τι συνέβαλε όμως ώστε να δούμε δύο πραγματικά ποδοσφαιρικά blockbuster σε αυτούς τους ημιτελικούς;

Η κυριότερη αιτία είναι το στυλ παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα του Χάνσι Φλικ. Η τακτική των Καταλανών που εφαρμόζουν καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν με το άκρως επιθετικό παιχνίδι και την τοποθέτηση της άμυνας ψηλά, σχεδόν στο ύψος της μεσαίας γραμμής, είναι δεδομένα ένα ρίσκο που δε θα μπορούσε να βγαίνει πάντα. Όντως, σε πολλές περιπτώσεις οι παίκτες του Γερμανού τεχνικού έδειξαν να έχουν αφομοιώσει εξαιρετικά αυτό το στυλ, όμως δεν ήταν και λίγες οι φορές που η “Μπάρτσα” πλήρωσε αυτήν της τη στρατηγική, μετατρέποντας πολλά ματς της σε “ροντέο”-θυμηθείτε για παράδειγμα το 4-5 επί της Μπενφίκα ή το 4-3 επί της Θέλτα. Και σε αυτούς τους ημιτελικούς, η Ίντερ έδειξε να είναι μια ομάδα που μπορούσε να εκμεταλλευτεί προς όφελός της αυτήν την τακτική.

Αυτό που ήθελε ουσιαστικά ο Ιντζάγκι, ήταν οι παίκτες του να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν σωστά τις επιθετικές μεταβάσεις και με γρήγορες και σωστές μπαλιές να βγουν στην πλάτη της άμυνας της Μπαρτσελόνα χωρίς να πέσουν στην παγίδα του οφσάιντ. Οι “νερατζούρι” είχαν όλα τα φόντα για να το πετύχουν αυτό, διαθέτοντας δύο άκρως επιθετικά φουλ μπακ όπως ο Ντούμφρις (που έκανε τα ματς της ζωής του) και ο Ντιμάρκο (που ταλαιπωρήθηκε βέβαια αφάνταστα από τον Γιαμάλ), παίκτες στο κέντρο που κάνουν τη διαφορά (τριάδα με ομοιογένεια με τους Μπαρέλα, Τσαλχάνογλου, Μικιταριάν) και δύο ικανότατα φορ που συνεργάζονται και καλά, τους Λαουτάρο και Τουράμ. Πράγματι, η Ίντερ βρήκε το πρώτο γκολ και δημιούργησε επικίνδυνες καταστάσεις στη Βαρκελώνη με αυτόν τον τρόπο, όπως και στη ρεβάνς κάπως έτσι ήρθε το πρώτο τέρμα αλλά και το πέναλτι που κέρδισε ο Λαουτάρο.

Γενικότερα η Μπαρτσελόνα μπορούμε να πούμε πως βρήκε το “δάσκαλό” της απέναντι στην ομάδα του Ιντζάγκι, αφού αυτή τη φορά το τρομερό επιθετικό παιχνίδι της (37 γκολ μόνο στο Champions League φέτος με τα 29 να τα έχει πετύχει η τριάδα Γιαμάλ-Ραφίνια-Λεβαντόφσκι μπροστά) δεν ήταν αρκετό για να καλύψει τις αμυντικές αδυναμίες, σε μια ρεβάνς κιόλας που στερήθηκε των δύο βασικών ακραίων μπακ της (Κουντέ, Μπαλντέ), αν και επιθετικά οι αντικαταστάτες τους βοήθησαν με δυο ασίστ από τον Ζεράρ Μαρτίν και ένα γκολ από τον Έρικ Γκαρσία.

Βεβαίως, πέρα από το τακτικό κομμάτι, η Ίντερ χρειάστηκε να υπερβεί εαυτόν, να βγάλει τρομερή ψυχή και πάθος στο γήπεδο για να αποκλείσει το μεγαλύτερο ίσως φαβορί τη διοργάνωσης. Και επειδή στο ποδόσφαιρο ποτέ δε λείπουν οι ξεχωριστές ιστορίες, είναι φοβερό ότι στο μυθικό ματς του “Μεάτσα” οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές δεν ήταν κανείς από τα μεγάλα ονόματα των “νερατζούρι”. Ήταν ο Φραντσέσκο Ατσέρμπι, που νίκησε στο παρελθόν την κατάθλιψη, τον αλκοολισμό και δύο φορές τον καρκίνο των όρχεων για να σκοράρει στα 37 του χρόνια το γκολ της ισοφάρισης σε 3-3 στις καθυστερήσεις που ήταν και το πρώτο του σε επίπεδο Champions League. Ήταν ο Γιαν Ζόμερ, μια φθηνή προσθήκη από τη Μπάγερν πριν από δύο καλοκαίρια για να αντικαταστήσει τον Ονάνα που πήρε μια ακριβή μεταγραφή για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Ελβετός με ορισμένες απίθανες επεμβάσεις κράτησε όρθια την Ίντερ και βγήκε MVP του δεύτερου αγώνα. Αλλά ήταν και ο Νταβίντε Φρατέζι, που πέρασε μια αθόρυβη σεζόν κυρίως ως αναπληρωματικός, σκέφτηκε να γυρίσει στη Ρώμη περνώντας κατάθλιψη αλλά έμελλε να είναι αυτός που με γκολ του στην παράταση χάρισε την επική πρόκριση στην ομάδα του.

  Με μια απίστευτη ιστορία πίσω του, ο Φραντσέσκο Ατσέρμπι έγινε από τα κεντρικά πρόσωπα της αναμέτρησης στο Μιλάνο σκοράροντας το γκολ που έστειλε τη σειρά στην παράταση

Κάπως έτσι, η Ίντερ θα βρεθεί στον τελικό της 31ης Μαΐου στο Μόναχο, το δεύτερό της μέσα σε μια τριετία και θα κυνηγήσει την τέταρτη συνολικά κατάκτηση του Champions League και πρώτη μετά το 2010 και την ιστορική σεζόν του τρεμπλ με τον Ζοσέ Μουρίνιο. Θα το κάνει απέναντι στην εκπληκτική Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία με τη σειρά της ψάχνει ακόμη την πρώτη της κατάκτηση, πετώντας έξω στο δρόμο για την πρωτεύουσα της Βαυαρίας και την Άρσεναλ μετά τις Λίβερπουλ και Άστον Βίλα. Απ' την άλλη, η Μπαρτσελόνα θα κλείσει πλέον μια δεκαετία μακριά από την κορυφή της Ευρώπης, αφού η τελευταία της επιτυχία ήρθε το 2015 στη σεζόν του τρεμπλ με τον Λουίς Ενρίκε, όμως οι Καταλανοί των Πέδρι, Κουμπαρσί, Γκάβι και του απίθανου Γιαμάλ θα έχουν πολλές ακόμη ευκαιρίες για να επιστρέψουν στην κορυφή της Ευρώπης. 

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ