Η Ρεάλ του Ζιντάν έχει άστρο

Η χρονιά που σε λίγες ημέρες μας αποχαιρετά, το 2016, υπήρξε μία από τις κορυφαίες στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Μέσα σε αυτό το ημερολογιακό έτος, η “βασίλισσα της Ευρώπης” προσέθεσε τρεις διεθνείς τίτλους στην τροπαιοθήκη της, αφού τον περασμένο Μάη έφτασε την κατάκτηση του 11ου Champions League/Κυπέλλου Πρωταθλητριών της, το καλοκαίρι πήρε και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ ξεπερνώντας το εμπόδιο της Σεβίλλης στο Τροντχάιμ, ενώ μόλις την περασμένη Κυριακή (18/12) ανέβηκε και στην κορυφή του κόσμου, νικώντας στην παράταση την ιαπωνική Κασίμα Άντλερς και κάνοντας δικό της το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.

Ίσως λίγοι να περίμεναν ένα χρόνο πριν πως η χρονιά που θα ακολουθούσε θα είχε τόσο ευτυχή κατάληξη για την ομάδα. Τέτοιες περίπου μέρες πέρσι, το πρότζεκτ με τον Ράφα Μπενίτεθ στην τεχνική ηγεσία των Μαδριλένων φαινόταν να αποτυγχάνει, με τον Ισπανό προπονητή να μην κερδίζει ούτε από την αρχή, αλλά ούτε και στη συνέχεια σχεδόν κανέναν υποστηρικτή στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου”, ενώ και τα αποτελέσματα δεν τον βοήθησαν κι αυτά ιδιαίτερα. Στις 4 του Γενάρη ο Μαδριλένος τεχνικός αποτελούσε παρελθόν και μια μέρα μετά, ο Ζινεντίν Ζιντάν ήταν με κάθε επισημότητα ο άνθρωπος που θα αναλάμβανε το τιμόνι του κορυφαίου συλλόγου στον κόσμο. Σαν όνομα, ο Γάλλος είχε φυσικά μεγάλη απήχηση ανάμεσα στους φίλους της Ρεάλ, σαν προπονητής όμως δεν είχε δοκιμαστεί ποτέ ξανά σε τέτοιο επίπεδο, μιας και ο μόνος πάγκος στον οποίο είχε καθίσει ήταν αυτός της Καστίγια, της δεύτερης ομάδας των “μερένχες”, με αποτέλεσμα κανείς να μη μπορεί να πει με σιγουριά για το αν η κίνηση αυτή ήταν εύστοχη ή όχι. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ τον έριξε κατευθείαν στα βαθιά και μέχρι στιγμής, εκ του αποτελέσματος, έχει δικαιωθεί πανηγυρικά.

Αν το δούμε καθαρά με τη γλώσσα τον αριθμών, οι επιδόσεις του ως προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης είναι για την ώρα εντυπωσιακές. Με αυτόν στην τεχνική ηγεσία, η “βασίλισσα” μετρά 41 νίκες, 10 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες σε 53 επίσημα παιχνίδια, με την τελευταία μάλιστα να είναι στις 6 Απρίλη, με 2-0 από τη Βόλφσμπουργκ για το Champions League. Έκτοτε, τρέχει ένα εκπληκτικό σερί 37 παιχνιδιών χωρίς ήττα, έχοντας ήδη πανηγυρίσει τρεις διεθνείς τίτλους μέσα στο 2016 και όντας πρώτη στο πρωτάθλημα με απόσταση ασφαλείας από τη Μπαρτσελόνα. Το κάκιστο 2015 για τους Μαδριλένους μοιάζει πλέον πολύ μακρινό.

Το αξιοσημείωτο με την περίπτωση της Ρεάλ του Ζιντάν, είναι πως η ομάδα αυτή μπορεί να παίρνει αποτελέσματα και να σηκώνει κούπες, ακόμη κι αν δεν εντυπωσιάζει με την απόδοσή της. Είναι κοινώς παραδεκτό πως οι φίλοι των “μερένχες” δεν τρίβουν δα και τα μάτια τους από το θέαμα που παρουσιάζουν οι ακριβοπληρωμένοι αστέρες της ομάδας επί Ζιντάν. Η Ρεάλ του Γάλλου δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που εφάρμοσε ίσως καλύτερα από κάθε άλλη την τέχνη της αντεπίθεσης επί Μουρίνιο, αλλά ούτε και με την εξαιρετικά “καλοκουρδισμένη” επιθετική μηχανή επί Αντσελότι, πριν τουλάχιστον τραυματιστεί ο Μόντριτς και κοπεί στα δύο, με καταστροφικές συνέπειες. Όχι. Η Ρεάλ του Ζιντάν είναι μια πιο “προσγειωμένη” ομάδα, ένα σύνολο που έχει αδυναμίες, που δεν έχει αποφύγει κάποια-πολύ-κακά παιχνίδια και που όμως δείχνει να έχει καλά φυλαγμένο το μυστικό για την επιτυχία.

Με πολύ απλά λόγια, μπορούμε να πούμε πως αυτή η ομάδα και ο προπονητής της δείχνουν να έχουν άστρο. Στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν (όταν ο Ζιντάν ανέλαβε), οι “μερένχες” κατέκτησαν για 11η φορά την κορυφή της Ευρώπης, ενώ λίγο έλειψε να πάρουν και το ισπανικό πρωτάθλημα, μετά την απίστευτη κατάρρευση της Μπαρτσελόνα από την ήττα της στο clasico και μετά. Στα νοκ άουτ του Champions League, η Ρεάλ βρήκε στο δρόμο της με τη σειρά τις Ρόμα, Βόλφσμπουργκ και την πρωτάρα σε τόσο προχωρημένα στάδια της διοργάνωσης, Μάντσεστερ Σίτι, τις οποίες απέκλεισε για να βρεθεί στον τελικό.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είπαν πως οι ευνοϊκές κληρώσεις ήταν από τους κυριότερους λόγους που έφτασε μέχρι το Μιλάνο και πως αντιθέτως η αντίπαλός της εκεί, η Ατλέτικο, απέκλεισε Μπαρτσελόνα και Μπάγερν, κάτι που προσωπικά δε συμμερίζομαι γιατί οποιασδήποτε ομάδας η μοίρα θα ήταν διαφορετική αν είχε άλλες κληρώσεις σε τέτοια διοργάνωση-στο ποδόσφαιρο άλλωστε δεν υπάρχουν αν-, αλλά έχει κι αυτό τη σημασία του στη γενική εικόνα. Στον τελικό, η αλήθεια είναι πως η Ρεάλ έκανε ένα κακό παιχνίδι, με όλα σχεδόν τα αστέρια της άφαντα. Αποτέλεσμα; Οι Μαδριλένοι πήραν τελικά το τρόπαιο, αφού χρειάστηκε πρώτα η Ατλέτικο να αστοχήσει σε δύο πέναλτι: πρώτα ο Γκριζμάν στην κανονική διάρκεια και στη συνέχεια ο Χουάνφραν στη σχετική διαδικασία. Το άστρο του Ζιντάν είχε αρχίσει να λάμπει.

Τον περασμένο Αύγουστο αντιμετώπισε τη Σεβίλλη για το Σούπερ Καπ Ευρώπης, σε έναν ακόμη διεθνή τελικό στον οποίο θα έβρισκε απέναντί της ισπανική ομάδα. Οι Ανδαλουσιάνοι του Χόρχε Σαμπάολι έπαιξαν στα ίσια τη Ρεάλ στη Νορβηγία και βρέθηκαν μία ανάσα από το να στεφθούν υπερπρωταθλητές Ευρώπης. Εκεί όμως ανέλαβε δράση ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, Σέρχιο Ράμος, και με κεφαλιά ισοφάρισε (2-2), πήγε το παιχνίδι στην παράταση, όπου εκεί το πανέμορφο σόλο του Καρβαχάλ έδωσε ένα ακόμη τρόπαιο στη “βασίλισσα”. Η γενική αίσθηση ήταν και πάλι πως η Ρεάλ δεν ήταν σε καμία περίπτωση η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο, όμως είχε βρει και πάλι τρόπο για να θριαμβεύσει.

Και φτάσαμε στη φετινή σεζόν, η οποία ήρθε να ενισχύσει ακόμη περισσότερο αυτή την άποψη. Οι “μερένχες” μπήκαν σε αυτή σχεδόν αναλλοίωτοι, αφού ο Ζιντάν επέλεξε να μην προχωρήσει σε καμία μεταγραφή (πέραν της επιστροφής των Μοράτα και Ασένσιο), παρ' όλο που γνώριζε πως ήταν εξαιρετικά πιθανό η ομάδα να τιμωρηθεί στη συνέχεια με απαγόρευση μεταγραφών για τις προσεχείς περιόδους, όπως και έγινε, αν και η ποινή περιορίστηκε πλέον μόνο στη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη. Τέσσερις μήνες μετά την έναρξη της φετινής χρονιάς, χωρίς να έχει παίξει τρομερή μπάλα, έχοντας στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου μισού τον Ρονάλντο μακριά από τον καλό του εαυτό και με όλους σχεδόν τους βασικούς παίκτες να έχουν τραυματιστεί τουλάχιστον από μια φορά, η Ρεάλ Μαδρίτης βρίσκεται άνετα στην κορυφή της Primera Division και είναι και πρωταθλήτρια Κόσμου.

Ο τρόπος που έχει πάρει αυτό που θέλει σε πολλά από τα παιχνίδια της, λέει επίσης πολλά. Οι νίκες στα τελευταία λεπτά στα παιχνίδια με Θέλτα, Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, Αθλέτικ, το γκολ του Ράμος στο τέλος του ντέρμπι με τη Μπαρτσελόνα που έκανε το 1-1 και κράτησε τους “μπλαουγκράνα” έξι βαθμούς πίσω, το νέο “χτύπημα” του Ράμος στα τελευταία λεπτά του αγώνα με τη Λα Κορούνια (3-2), η νίκη στην παράταση επί της Κασίμα που λίγο ήθελε να την υποχρεώσει σε μέγα κάζο, στην τρίτη φορά σε ισάριθμους τελικούς φέτος που η “βασίλισσα” παίρνει το τρόπαιο μετά την κανονική διάρκεια του αγώνα. Όλα αυτά σε κάνουν να ξέρεις πλέον πως η Ρεάλ του Ζιντάν, ό, τι κι αν γίνει στο παιχνίδι και όποια κι αν είναι η απόδοσή της, πάντα θα βρει έναν τρόπο είτε να το κερδίσει, είτε να μην το χάσει. Δεν ξέρουμε αν ο Γάλλος θα αποδειχθεί και κορυφαίος προπονητής μετά από ποδοσφαιριστής ή για πόσο ακόμη αυτό το άστρο των “μερένχες” επί των ημερών του θα κρατήσει, το σίγουρο είναι πως μέχρι τώρα έχει βάλει ξανά την ομάδα σε σταθερή τροχιά επιτυχιών.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ