Η τρωτή Σίτι και ο Γκουαρντιόλα που πρέπει να πετύχει

Η βαριά ήττα της Μάντσεστερ Σίτι από τη Μπαρτσελόνα με 4-0 για την τρίτη αγωνιστική των ομίλων του Champions League, στο παιχνίδι που αναμφισβήτητα ξεχώριζε από το πρόγραμμα αυτής της ευρωπαϊκής εβδομάδας, μας έκανε να καταλάβουμε δύο πράγματα για τη φετινή ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα. Πρώτον, ότι ανεξαρτήτως αντιπάλου το στυλ παιχνιδιού της δεν πρόκειται να αλλάξει, κάτι που είπε και ο ίδιος ο Γκουαρντιόλα με δηλώσεις του λίγο μετά τη λήξη του αγώνα και δεύτερον ότι η μετάβαση των “πολιτών” στην εποχή του Καταλανού και το πέρασμα της φιλοσοφίας του θα πάρει ακόμη λίγο χρόνο για να ολοκληρωθούν πλήρως.

Δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγες εβδομάδες από τα διθυραμβικά σχόλια που γράφονταν και λέγονταν για τη νέα Σίτι του Πεπ, η οποία είχε ξεκινήσει με ένα εντυπωσιακό δέκα στα δέκα σε όλες τις διοργανώσεις. Έξι στα έξι στην Premier League, νίκη και στον τρίτο γύρο του Λιγκ Καπ επί της Σουόνσι, νίκες και στα πρώτα της ευρωπαϊκά ματς, δύο με τη Στεάουα στα προκριματικά του Champions League και το ένα της πρεμιέρας των ομίλων με τη Γκλάντμπαχ. Στα παιχνίδια αυτά, οι “γαλάζιοι” του Μάντσεστερ όχι μόνο πήραν τα αποτελέσματα που ήθελαν αλλά έπαιξαν και όμορφο ποδόσφαιρο με στυλ σήμα κατατεθέν του Πεπ Γκουαρντιόλα, ο οποίος φαινόταν να είναι ο προπονητής που έχει περάσει τη δική του φιλοσοφία στη νέα του ομάδα γρηγορότερα από κάθε άλλον που άλλαξε “στέγη” το περασμένο καλοκαίρι.

Πολλοί ακόμη βιάστηκαν να προεξοφλήσουν πως η φετινή Σίτι θα κάνει περίπατο στο πρωτάθλημα, ξεχνώντας φυσικά πως μιλάμε για το πλέον ανταγωνιστικό σε όλη την Ευρώπη. Άλλωστε, και πέρσι οι “πολίτες” είχαν ξεκινήσει με ένα πέντε στα πέντε και βρέθηκαν στο τέλος της χρονιάς να τερματίζουν τέταρτοι και να παίζουν το καλοκαίρι στα προκριματικά του Champions League. Η ειδοποιός διαφορά με φέτος βέβαια είναι πως στον πάγκο δεν κάθεται πλέον ο Μανουέλ Πελεγκρίνι αλλά ο “αρχιτέκτονας” των τόσων επιτυχιών, Γκουαρντιόλα. Να όμως που και ο Καταλανός τεχνικός τα έχει βρει σκούρα τον τελευταίο καιρό, με τη Σίτι να τρέχει ένα σερί τεσσάρων αγώνων χωρίς νίκη και να αγνοεί το τρίποντο εδώ και περίπου ένα μήνα.

Στη διάρκεια του εκρηκτικού ξεκινήματος, η Σίτι εκτός του πολύ μεγάλου ντέρμπι με τη Γιουνάιτεντ, στο οποίο τα πήγε περίφημα μέσα στο “Ολντ Τράφορντ”, δε δοκιμάστηκε σε άλλο μεγάλο παιχνίδι. Όταν αυτά ήρθαν μαζεμένα, ήρθαν και οι απώλειες. Η Σέλτικ έπαιξε στα ίσια την ομάδα του Γκουαρντιόλα και της πήρε μια θεαματική ισοπαλία με 3-3, η Τότεναμ του Ποκετίνο την υποχρέωσε στην πρώτη της ήττα στη σεζόν, ο καταπληκτικός Στεκέλενμπουργκ της στέρησε τη νίκη στο ματς με την Έβερτον αποκρούοντας δύο πέναλτι και στο “Καμπ Νου” η Μπαρτσελόνα βρήκε τον -εν δυνάμει- “καθρέφτη” της σε αγγλική έκδοση και τον διέλυσε με 4-0, εκμεταλλευόμενη φυσικά και τα πολλά λάθη της Σίτι αλλά και την κόκκινη του Μπράβο. Ειδικά το τελευταίο παιχνίδι ήταν ένα μεγάλο μάθημα για το νέο υπό κατασκευή ακόμη έργο του Γκουαρντιόλα, ο οποίος πλήρωσε την επιμονή του να παίξει η ομάδα του το ποδόσφαιρο που της έχει διδάξει απέναντι στην ομάδα που το έμαθε από αυτόν και το τελειοποίησε πρώτη.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι πως η φετινή Σίτι δεν είναι φυσικά υπερομάδα όπως πολλοί βιάστηκαν να τη χαρακτηρίσουν από τόσο νωρίς στη σεζόν, αλλά μια ομάδα με τρωτά σημεία και αδυναμίες, που φανερώθηκαν στα τελευταία παιχνίδια. Κάτι που είναι απολύτως φυσικό, αφού κάθε προπονητής σε οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο χρειάζεται χρόνο μέχρι να της περάσει ολοκληρωτικά τα “θέλω” του και να δει αποτελέσματα. Ο Γκουαρντιόλα στη Σίτι δεν αποτελεί εξαίρεση. Άλλωστε, γνωρίζει πολύ καλά πως το να πετύχει με τους “πολίτες” αποτελεί μια τεράστια πρόκληση και ένα μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο και αυτός ήταν ένας από τους σημαντικότερους λόγους που πήγε στο Μάντσεστερ.

Είναι γνωστό πως από τις πρώτες του ημέρες ως ο νέος τεχνικός των “πολιτών” επέβαλε τους δικούς του “νόμους” και έδειξε σε όλους ποιός θα είναι το αφεντικό. Έκοψε γρήγορα τις άσχημες διατροφικές συνήθειες των παικτών, “ξεφορτώθηκε” παίκτες που δεν υπολόγιζε εξ αρχής (Χαρτ, Μπονί, Νασρί, Μανγκαλά έφυγαν δανεικοί), έθεσε εκτός πλάνων τον Γιάγια Τουρέ με τον οποίο ετσι κι αλλιώς διατηρεί κακές σχέσεις από τη Μπαρτσελόνα ακόμη και έφερε παίκτες που κατά τη γνώμη του ήταν οι καταλληλότεροι για να παίζει η ομάδα με τον τρόπο παιχνιδιού που ο ίδιος ζητάει (Γκιντογκάν, Νολίτο, Στόουνς, Σανέ, Μπράβο). Για να δικαιωθούν όμως όλες οι επιλογές του θα πρέπει να υπάρξουν και τα επιθυμητά αποτελέσματα μέσα στη σεζόν.

Γιατί ο Καταλανός είναι ένας προπονητής που παρά τις πολλές επιτυχίες του έχει δεχθεί μεγάλη αμφισβήτηση. Στην τετραετία που καθοδήγησε τη Μπαρτσελόνα κατάφερε να γίνει ο πιο επιτυχημένος τεχνικός στην ιστορία της με δεκαπέντε τίτλους (ανάμεσά τους και δύο Champions League), όμως το φοβερό υλικό που διέθεταν οι “μπλαουγκράνα” δεν έπεισε και πολλούς πως δε θα τα είχαν καταφέρει και με άλλον προπονητή. Κάτι ανάλογο έγινε και στη Μπάγερν, με την κριτική προς το πρόσωπό του μάλιστα να είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί με τους Βαυαρούς δεν κατάφερε να φτάσει ποτέ στην κατάκτηση του Champions League στα τρία χρόνια του στο Μόναχο κι ας πήρε άλλους επτά τίτλους. Με λίγα λόγια, ο Γκουαρντιόλα μοιάζει να πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει πράγματα την ώρα που έχει κατακτήσει τα πάντα και αυτό είναι υποχρεωμένος να κάνει και στη Σίτι.

Η δυσπιστία με την οποία αντιμετωπίζουν πολλοί τον Γκουαρντιόλα ως κορυφαίο προπονητή αντικατοπτρίζεται πλήρως στα λόγια το εκκεντρικού ατζέντη του Γιάγια Τουρέ, Ντμίτρι Σέλουκ, ο οποίος πρόσφατα είπε βαριές κουβέντες για τον 45χρονο τεχνικό μετά τη απόφαση του τελευταίου να παραγκωνίσει από την ομάδα τον πελάτη του. Μεταξύ άλλων δήλωσε: “Ο Γκουαρντιόλα πήρε τίτλους με τη Μπαρτσελόνα και τη Μπάγερν Μονάχου αλλά ακόμη και ο παππούς μου θα έπαιρνε τίτλους με αυτές τις ομάδες. Αν φέτος πάρει το Champions League με τη Σίτι θα έρθω στην Αγγλία και θα πω ότι είναι ο κορυφαίος προπονητής”.

Ο Σέλουκ είναι πάντα γραφικός στα λεγόμενά του αλλά τα παραπάνω κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια. Ο Καταλανός έχει κατακτήσει τα πάντα με τις προηγούμενες ομάδες του όμως αν φτάσει και με τη Σίτι στην κορυφή της Αγγλίας και πολύ περισσότερο της Ευρώπης, τότε κάθε μορφής αμφισβήτηση θα πάψει να υφίσταται. Το πολλές φορές αντίπαλον δέος του στην προπονητική άλλωστε, ο Ζοσέ Μουρίνιο, καθιερώθηκε στη συνείδηση του κόσμου ως ο κορυφαίος γιατί πήρε ευρωπαϊκά τρόπαια με την Πόρτο και την Ίντερ, ομάδες που αδυνατούσαν να πρωταγωνιστούν κάθε φορά στην διεθνή σκηνή και πρωταθλήματα με την Τσέλσι που είχε πενήντα χρόνια να βρεθεί στην κορυφή. Με απλά λόγια, ο Μουρίνιο επέλεγε πάντα τις δύσκολες προκλήσεις και αυτό κάνει τώρα ο Γκουαρντιόλα με τη Σίτι. Το αν θα τα καταφέρει τελικά μένει-και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον-να το δούμε.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ