Και στο τέλος κερδίζει η Ρεάλ

“Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι όπου παίζουν 11 εναντίον 11 και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί”, αναφέρει η γνωστή ρήση του Γκάρι Λίνεκερ, η οποία πολύ άνετα θα μπορούσε να παραφραστεί ως εξής: “Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι όπου παίζουν 11 εναντίον 11 και στο τέλος κερδίζει η Ρεάλ Μαδρίτης”.

Κάτι τέτοιο πρέπει να πέρασε από το μυαλό όλων μετά τη λήξη του φετινού τελικού του Champions League, όταν η “βασίλισσα της Ευρώπης” επικράτησε της Μπορούσια Ντόρτμουντ με 2-0 και κατέκτησε για 15η φορά στην ιστορία της την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Μπορεί να τα βρήκε δύσκολα κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, μπορεί οι Βεστφαλοί να μπήκαν καλύτερα στο παιχνίδι, να έδειχναν αποφασισμένοι για την απόλυτη υπέρβαση και να είχαν τις μεγαλύτερες ευκαιρίες στο πρώτο 45λεπτο, ωστόσο η ομάδα του Αντσελότι έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από τον καθένα, να βρει δηλαδή τον τρόπο να πανηγυρίσει στο φινάλε ακόμη κι αν πολλά πράγματα μέσα σε ένα ματς δε δείχνουν να είναι υπέρ της.

Η Ντόρτμουντ, η οποία αξίζει πολλά συγχαρητήρια για τη φετινή της πορεία, δεν κατάφερε ποτέ να μετουσιώσει σε γκολ τις ευκαιρίες και το διάστημα υπεροχής της, κάτι που κόντρα στη Ρεάλ δε μπορεί παρά να το πληρώσεις. Από τη στιγμή που οι Μαδριλένοι βρήκαν το πρώτο γκολ με την κεφαλιά του Καρβαχάλ από το κόρνερ του Κρόος, ουσιαστικά τελείωσε και ο τελικός. Η αυτοπεποίθησή τους ανέβηκε στα ύψη, κυριάρχησαν απόλυτα στον αγωνιστικό χώρο και έχασαν κι άλλες καλές ευκαιρίες μέχρι να έρθει και το δεύτερο γκολ με τον Βινίσιους έπειτα από ασίστ του Μπέλινγχαμ. Η άνεση, η ψυχραιμία και η σιγουριά των παικτών αυτών πως θα πάρουν τελικά αυτό που θέλουν είναι απλά εντυπωσιακή. Αυτή είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Μια ομάδα η οποία ό, τι και να γίνει ξέρει πως στο τέλος θα κερδίσει.

Άλλωστε, αυτό ακριβώς είδαμε και σε όλη τη φετινή της πορεία. Στο πρώτο ματς της φάσης των “16” με τη Λειψία στη Γερμανία χρειάστηκαν οι καίριες επεμβάσεις του Λούνιν για να φύγει με υπερπολύτιμο “διπλό” χάρη σε εκείνο το εκπληκτικό γκολ του Μπραχίμ Ντίας. Στον πρώτο προημιτελικό με τη Σίτι, οι “πολίτες” προηγήθηκαν με 0-1 και 2-3, παρ' όλα αυτά ο Βαλβέρδε ισοφάρισε σε 3-3 και οι δυο ομάδες πήγαν στα ίσια να παίξουν τη ρεβάνς. Μια ρεβάνς όπου η Μάντσεστερ ήταν ανώτερη, κι όμως οι “μερένχες” κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση στα πέναλτι. Και φυσικά στα ημιτελικά με τη Μπάγερν, αφού απάντησαν στην ανατροπή των Βαυαρών με το πέναλτι-γκολ του Βινίσιους για το 2-2 του “Allianz Arena”, ήρθε η μεγαλειώδης ανατροπή στη ρεβάνς του “Μπερναμπέου” με τα δύο γκολ του Χοσέλου στα τελευταία λεπτά για να δώσει το εισιτήριο για το Λονδίνο. Με βάση όλα αυτά που μας έχει δείξει αυτή η ομάδα, τα όσα έγιναν στον τελικό θα έπρεπε να είναι αναμενόμενα.

Τα όσα έχει καταφέρει η ομάδα του Αντσελότι φέτος γίνονται ακόμη πιο εντυπωσιακά αν αναλογιστεί κανείς τις δυσκολίες που υπήρχαν. Σε μια χρονιά που η Ρεάλ έμεινε ουσιαστικά χωρίς φορ μετά την αποχώρηση του Μπενζεμά και που η ατυχία της χτύπησε την πόρτα με τρεις (!) σημαντικότατους παίκτες για τα μετόπισθεν να παθαίνουν ρήξη χιαστού (Κουρτουά, Μιλιτάο, Αλάμπα), κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα Ισπανίας έχοντας μάλιστα τόσο την καλύτερη επίθεση όσο και την καλύτερη άμυνα, ενώ προσέθεσε και το 15ο Champions League στην λαμπερή τροπαιοθήκη της, κατακτώντας το μάλιστα χωρίς να γνωρίσει την ήττα σε κανένα παιχνίδι, κάτι που καταφέρνει για πρώτη φορά στην ιστορία της. Συνολικά άλλωστε, η "βασίλισσα" είχε φέτος δύο ήττες σε όλες τις διοργανώσεις και τη μία μάλιστα στην παράταση!

Τα ρεκόρ που έχει σημειώσει πλέον η Ρεάλ μετά και την κατάκτηση και αυτού του τροπαίου είναι μυθικά. Ο τελικός του “Γουέμπλεϊ” ήταν ο ένατος νικηφόρος για τους “μερένχες” σε ισάριθμες παρουσίες τους σε τελικούς στην εποχή Champions League έχοντας το απόλυτο (1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022 οι άλλες κατακτήσεις), ενώ συνολικά από καταβολής Κυπέλλου Πρωταθλητριών η Ρεάλ Μαδρίτης μετρά 15 κατακτήσεις σε 18 τελικούς, έχοντας χάσει μόλις τρεις (1962, 1964, 1981)! Αυτό δε, ήταν το έκτο Champions League μέσα σε μια δεκαετία (2014-2024), επίδοση απλά εξωπραγματική.

 9/9 κατακτήσεις στην εποχή του Champions League μετρά η Ρεάλ Μαδρίτης 

Περνώντας στα πρόσωπα που αποτελούν τους πρωταγωνιστές αυτής της νέας επιτυχίας, ξεχωρίζει φυσικά ο Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος έφτασε τις πέντε κατακτήσεις Champions League στην προπονητική του καριέρα (δύο με Μίλαν, τρία με τη Ρεάλ), όντας πάντα στην πρώτη θέση των πιο επιτυχημένων προπονητών της διοργάνωσης και μεγαλώνοντας το μύθο του. Όσον αφορά τους παίκτες, είναι εντυπωσιακό να αναλογιστεί κανείς πως οι Νάτσο, Καρβαχάλ, Κρόος και Μόντριτς έφτασαν τις έξι κατακτήσεις του βαρύτιμου τροπαίου, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του θρυλικού Πάκο Χέντο που κρατούσε από το 1966! Ο αρχηγός της Ρεάλ και ο Γερμανός αρτίστας μάλιστα αποχωρούν, ο πρώτος από την ομάδα και ο δεύτερος από την ενεργό δράση, μη μπορώντας σίγουρα να φανταστούν καλύτερο τρόπο. Τέλος, να αναφερθούμε στον Βινίσιους, που κατέκτησε το δεύτερό του Champions League σκοράροντας σε έναν ακόμη τελικό (το είχε κάνει και στο Παρίσι κόντρα στη Λίβερπουλ προ διετίας) και ενδεχομένως το φινάλε της χρονιάς να τον βρει να σηκώνει και τη “Χρυσή Μπάλα”, αλλά και στον Τζουντ Μπέλινγχαμ, που στην πρώτη του χρονιά στη “βασίλισσα” αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά στην καριέρα του και μάλιστα στη χώρα του, σε μια σεζόν που βγήκε πολυτιμότερος παίκτης στην Ισπανία και έδειξε πως έχει όλα τα φόντα να ηγηθεί αυτής της ομάδας και να αποτελέσει τον επόμενο μεγάλο αστέρα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Με την επιτυχία αυτή κλείνει μια δεκαετία τεράστιων θριάμβων για τη Ρεάλ, όχι όμως και μια εποχή. Το μέλλον προδιαγράφεται επίσης λαμπερό για τη “βασίλισσα”, η οποία έχει έναν κορμό που αποτελείται από μερικούς από τους κορυφαίους νεαρούς ποδοσφαιριστές στον κόσμο, περιμένει την ένταξη του Κιλιάν Εμπαπέ στην ομάδα, διαθέτει ίσως το πιο σύγχρονο γήπεδο στην Ευρώπη μετά την ανακαίνιση του “Μπερναμπέου”, παραμένει το κορυφαίο brand name στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο δηλώνοντας πρόσφατα και τα περισσότερα έσοδα από κάθε άλλο σύλλογο και τρέχει ένα πρότζεκτ όπου ο καθένας θα ήθελε να αποτελεί μέρος του. Του χρόνου θα μπει στο ανανεωμένο Champions League (με νέο τρόπο διεξαγωγής) ξανά ως το μεγάλο φαβορί. Άλλωστε, μετά από κάθε νέα κατάκτηση κορυφής, στη Ρεάλ σκέφτονται ήδη την επόμενη. Όπως αναφέραμε και παραπάνω ούτως ή άλλως, στο τέλος κερδίζει πάντα εκείνη.

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ