Μαραμένες τουλίπες

Η ήττα που γνώρισε η εθνική Ολλανδίας από την αντίστοιχη της Βουλγαρίας για την 5η αγωνιστική των προκριματικών ομίλων του Μουντιάλ της Ρωσίας δυσκολεύει σε πολύ μεγάλο βαθμό την υπόθεση πρόκριση για τους “οράνιε”, μα πολύ περισσότερο έρχεται να επιβεβαιώσει πως η ομάδα βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό σε κρίση. Μια από τις κορυφαίες εθνικές ομάδες στον κόσμο, άλλωστε, κινδυνεύει σοβαρά να βρεθεί για δεύτερη συνεχόμενη φορά εκτός μεγάλης διοργάνωσης, κάτι που θα συμβεί για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια!

Όσον αφορά την ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, η Ολλανδία θεωρείται μια “βασίλισσα χωρίς στέμμα”, μιας και έχει φτάσει τρεις φορές στον τελικό αλλά δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Το 1974, η ομάδα-όνειρο με τους Νέεσκενς, Κάιζερ, Ρεπ, Σουρμπίρ, Ρέζενμπρινκ, Χάαν και φυσικά τον μεγάλο Γιόχαν Κρόιφ με προπονητή τον “πατέρα” του “ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου”, Ρίνους Μίχελς, ηττήθηκε με 2-1 από τη διοργανώτρια Δυτική Γερμανία. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στην Αργεντινή της δικτατορίας του Βιδέλα, η ίδια σχεδόν ομάδα χωρίς όμως τον Κρόιφ, βίωσε δεύτερο συνεχόμενο χαμένο τελικό και πάλι από την οικοδέσποινα, αυτή τη φορά στην παράταση (3-1). Όταν μετά από 32 χρόνια οι “τουλίπες” έφτασαν ξανά σε έναν τελικό, το 2010 στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής, η Ισπανία με εκείνο το γκολ του Ινιέστα λίγο πριν εκπνεύσει η παράταση, έκανε τους Ολλανδούς να φύγουν από έναν ακόμη τελικό με σκυμμένο το κεφάλι. Οι ουδέτεροι φίλαθλοι όμως πάντα έβλεπαν με συμπάθεια αυτήν την ομάδα και αυτή τη χώρα που μέσα από όλα αυτά τα χρόνια έβγαλε τόσους μεγάλους ποδοσφαιριστές και μας χάρισε τόσες μεγάλες στιγμές. Οι αποτυχίες της Ολλανδίας μπορεί να την πλήγωναν, όμως μεγάλωναν τον μύθο της.

Από τη δεκαετία του '70 και μετά, όταν δηλαδή οι Ολλανδοί μπήκαν στον ποδοσφαιρικό χάρτη, είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε την εθνική τους ομάδα να πρωταγωνιστεί στις περισσότερες διοργανώσεις. Το 1988 η ομάδα των Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ και Ράικαρντ κατέκτησε το μοναδικό τρόπαιο στην ιστορία τους και από κει και πέρα οι “οράνιε” μέτρησαν τρεις παρουσίες στα ημιτελικά του Euro (1992, 2000, 2004) και μία τρίτη θέση στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998.

    Η Ολλανδία πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1988, στη μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας της

Η ανανέωση που έκανε στο ρόστερ της εθνικής ο Λούις Φαν Χάαλ λίγο πριν το Μουντιάλ του 2014 είχε ως αποτέλεσμα πολλοί να αμφιβάλλουν για τις δυνατότητες της ομάδας αυτής. Ο Φαν Χάαλ κράτησε τότε κάποιους από την “παλιά φρουρά” (Ρόμπεν, Σνάιντερ, Φαν Πέρσι, Χούντελααρ, Κάουτ), όμως “μπόλιασε” εκείνη την εθνική με πολλούς νεαρούς παίκτες, τους περισσότερους άγνωστους στο ευρύ κοινό, οι οποίοι συστήθηκαν στα γήπεδα της Βραζιλίας (Ντεπάι, Ντε Φράι, Μάρτινς Ίντι, Μπλιντ, Γιάνμαατ, Βαϊνάλντουμ). Ο επιτυχημένος τεχνικός δικαιώθηκε, αφού η προηγούμενη φιναλίστ έκανε μια εξαιρετική πορεία παίρνοντας τελικά την τρίτη θέση και διαλύοντας στο πέρασμά της με 5-1 την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία. Κάπου εκεί όμως ξεκίνησε και ο κατήφορος.

Αφήνωντας την Ολλανδία ως τρίτη καλύτερη ομάδα στον κόσμο και παίρνοντας τη δική του προσωπική ρεβάνς για τον αποκλεισμό από τα τελικά του Μουντιάλ του 2002, στην πρώτη θητεία του στον πάγκο των “οράνιε”, ο Φαν Χάαλ αποχώρησε από την ομάδα και ο Γκους Χίντινκ τον αντικατέστησε. Τα αποτελέσματα όμως ήταν απογοητευτικά, αφού οι ήττες από Τσεχία και Ισλανδία στις πρώτες αγωνιστικές του προκριματικού ομίλου για το Euro 2016 έφεραν γρήγορα την Ολλανδία σε δύσκολη θέση. Το καλοκαίρι του 2015 ο Χίντινκ απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία και ο Ντάνι Μπλιντ ανέλαβε τον ρόλο του πρώτου προπονητή, όμως και υπό τις οδηγίες του τα πράγματα ήταν αποκαρδιωτικά. Οι Ολλανδοί έχασαν ξανά από τους Ισλανδούς (εντός έδρας αυτή τη φορά), ηττήθηκαν κατά κράτος στην Τουρκία με 3-0 και ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους χάνοντας 3-2 από την Τσεχία στο Άμστερνταμ. Αποτέλεσμα ήταν να τερματίσουν τέταρτοι και να λάμψουν διά της απουσίας τους στο Euro της Γαλλίας, στο οποίο πήραν μέρος 24 ομάδες!

Τον περασμένο Σεπτέμβρη μπήκαν στα προκριματικά του Μουντιάλ με στόχο να δείξουν σε όλους πως ο αποκλεισμός τους από τα τελικά του Ευρωπαϊκού ήταν απλώς μια κακή παρένθεση, όμως η κρίση φαίνεται πως είναι βαθύτερη. Σε έναν δύσκολο όμιλο στον οποίο υπάρχουν Γαλλία και Σουηδία, η ομάδα του Μπλιντ βρίσκεται στην τέταρτη θέση με το πέρας του πρώτου γύρου, έξι βαθμούς από την κορυφή και τρεις από τη δεύτερη θέση που πιθανόν να οδηγήσει στα μπαράζ. Οι “οράνιε” έφεραν ισοπαλία με τους Σκανδιναβούς και ηττήθηκαν από τους “τρικολόρ”, όμως η τελευταία ήττα από τη Βουλγαρία ήταν αυτή που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής, με συνέπεια να χάσει ο Μπλιντ τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού. Η Ολλανδία βρίσκεται μπροστά στο φάσμα του αποκλεισμού από δεύτερη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση και κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά ποιό θα είναι το μέλλον στην ομάδα.

    Η Ολλανδία έχασε με 2-0 από τη Βουλγαρία και ο Ρόμπεν σκέφτεται πως τα περιθώρια πρόκρισης στο Μουντιάλ στενεύουν

Στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αυτή τη στιγμή υπάρχει μία έλλειψη ποιοτικών λύσεων και το ρόστερ μοιάζει αρκετά υποβαθμισμένο σε σχέση με αυτό που υπήρχε λίγα χρόνια νωρίτερα. Οι σταρ που έχουν μείνει, Σνάιντερ και Ρόμπεν, έχουν πλέον μεγαλώσει και δε μπορούν να τραβάνε συνεχώς μόνοι τους κουπί, το ίδιο και παίκτες όπως ο Φαν Πέρσι ή ο Χούντελααρ που έχουν να κληθούν μήνες. Η νεότερη φουρνιά μπορεί να περιλαμβάνει μερικούς καλούς ποδοσφαιριστές σαν μονάδες (Ντε Φράι, Βαϊνάλντουμ, Κλάασεν, Πρόμες) όμως δεν έχουν για την ώρα αποδείξει πως μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας. Ακόμη, ο Ντάλεϊ Μπλιντ δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μουρίνιο στη Γιουνάιτεντ και κανένας δεν ξέρει σε ποιά θέση αποδίδει καλύτερα, ο Στρόοτμαν ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από τραυματισμούς και φέτος μόνο κάνει μια γεμάτη χρονιά στη Ρόμα, ενώ ο Ντεπάι, που θεωρήθηκε ο επόμενος μεγάλος παίκτης της Ολλανδίας, απογοήτευσε στο “Ολντ Τράφορντ” και αναζητά έναν νέο ξεκίνημα πλέον στη Λιόν.

Είναι φανερό λοιπόν πως οι “οράνιε” διανύουν μια περίοδο βαθιάς κρίσης και βρίσκονται εδώ και πολύ καιρό σε φάση αναδόμησης, με τελικό στόχο να μπορέσουν να γίνουν και πάλι πρωταγωνιστές στη μεγάλη διεθνή σκηνή. Και ο φίλαθλος κόσμος που αγάπησε αυτήν την ομάδα για τους τεράστιους παίκτες που φόρεσαν τα πορτοκαλί χρώματα και για τις μεγάλες στιγμές που αυτή χάρισε, εύχεται να τα καταφέρουν. 

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ