Ο Μουρίνιο παγιδευμένος στις εμμονές του

«Τις δύο προηγούμενες φορές που κάθισα στον πάγκο του Ολντ Τράφορντ για τη φάση των 16 του Champions League, με τις Πόρτο και Ρεάλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποκλείστηκε. Το ίδιο έγινε και τώρα». Με αυτήν την απίθανη ατάκα ο Ζοσέ Μουρίνιο άφησε τους πάντες άφωνους στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε μετά την ήττα από τη Σεβίλλη και τον απογοητευτικό αποκλεισμό της ομάδας του από τη συνέχεια του Champions League. Ο Πορτογάλος τεχνικός το συνηθίζει να μας προσφέρει ατάκες που συζητιούνται, όμως αυτή τη φορά η συγκεκριμένη ήταν τελείως άστοχη και δείχνει πως ο “Special One” κάπου το έχει χάσει, τόσο σε επικοινωνιακό επίπεδο αλλά και κυρίως σε αγωνιστικό.

Σίγουρα δεν περιμέναμε τα δύο αυτά παιχνίδια της Γιουνάιτεντ με τη Σεβίλλη στους «16» του Champions League για να βγάλουμε το συμπέρασμα πως ο Μουρίνιο δεν ενδιαφέρεται και ιδιαίτερα να παρουσιάσει μια θεαματική και επιθετική ομάδα όσο καιρό βρίσκεται στον πάγκο των «μπέμπηδων». Αυτό, όπως αντίθετα πολλοί πιστεύουν, δεν είναι απαραίτητα κακό. Ο κάθε προπονητής έχει τη φιλοσοφία του, καταστρώνει τα δικά του πλάνα που ο ίδιος κρίνει ότι μπορούν να του φέρουν αποτελέσματα και ποσώς τον ενδιαφέρει αν διασκεδάζει ή όχι ο θεατής. Πρόβλημα όμως υπάρχει όταν αυτά τα αποτελέσματα δεν έρχονται.

Αν ο Μουρίνιο δέχεται σφοδρή κριτική από όλα τα ΜΜΕ και τον κόσμο από το βράδυ της περασμένης Τρίτης (13/3), είναι γιατί επέλεξε να «ζήσει» και να «πεθάνει» με τον δικό του τρόπο παιχνιδιού που μας έχει συνηθίσει στη Γιουνάιτεντ. Ο ίδιος ποτέ δεν είχε τη φήμη του προπονητή που παίζει επιθετικά, όμως το ότι δεν τόλμησε στη ρεβάνς του «Ολντ Τράφορντ» και εν τέλει αποκλείστηκε από έναν αντίπαλο κόντρα στον οποίο η ομάδα του ήταν το μεγάλο φαβορί, αποδείχθηκε πως ήταν ένα πολύ μεγάλο λάθος που το πλήρωσε ακριβά.

Η Γιουνάιτεντ έπαιξε για το 0-0 στη Σεβίλλη στο πρώτο ματς και κατάφερε να πάρει αυτή την ισοπαλία, η οποία όμως είναι η χειρότερη δυνατή όταν έχεις τη ρεβάνς στην έδρα σου. Παρά το γεγονός πως ο Πορτογάλος το ήξερε αυτό, επέλεξε να αφήσει τον επαναληπτικό να κυλήσει και αυτός στο 0-0 μέχρι το 74^ο λεπτό, με τη Γιουνάιτεντ να έχει δημιουργήσει ελάχιστες φάσεις στα καρέ της Σεβίλλης. Όταν η «χρυσή» αλλαγή του Μοντέλα, ο Μπεν Γεντέρ, έκανε το 0-1, ο Μουρίνιο πέρασε στο παιχνίδι τον Μάτα για να κάνει αυτό που η Μάντσεστερ δεν έκανε σε όλο το ματς, να δημιουργήσει, αλλά και τον Μαρσιάλ για να τονώσει την επίθεση, όμως ήταν πια αργά. Ο Μπεν Γεντέρ έβαλε κι άλλο γκολ τέσσερα λεπτά μετά και η Γιουνάιτεντ παρότι έκανε πολλές ευκαιρίες προς το τέλος και πέτυχε ένα γκολ άνευ ουσιαστικής σημασίας με τον Λουκάκου, γνώρισε τον αποκλεισμό από μια ομάδα που έχει εμφανίσει πολλάκις μέσα στη χρονιά προβληματική εικόνα, που έχει δεχθεί πέντε γκολ σε πέντε διαφορετικά παιχνίδια φέτος και που προερχόταν από μία ήττα στο ισπανικό πρωτάθλημα (κόντρα στη Βαλένθια) που έβαλε τέλος στις ελπίδες της για έξοδο στο Champions League την επόμενη σεζόν.

    Πολ Πογκμπά και Μάρκους Ράσφορντ αποχωρούν απογοητευμένοι από τον αγωνιστικό χώρο του "Ολντ Τράφορντ" μετά την ήττα και τον αποκλεισμό από τη Σεβίλλη

Κάπως έτσι λοιπόν επανήλθε η κουβέντα για το αν ο Μουρίνιο είναι πλέον ένας προπονητής που δεν έχει πια να δώσει τίποτα στο ποδόσφαιρο, για το αν το άθλημα τον έχει ξεπεράσει, για το αν οι ιδέες του πλέον είναι απαρχαιωμένες και όλα αυτά. Είναι γεγονός πως από το 2010 και μετά, την ονειρεμένη χρονιά της κατάκτησης του τρεμπλ με την Ίντερ, ο Πορτογάλος έχει βιώσει αρκετές απογοητεύσεις. Έχει καταφέρει όμως και σημαντικά πράγματα, όπως το πρωτάθλημα των ρεκόρ το 2012 με τη Ρεάλ Μαδρίτης, ένα ακόμη πρωτάθλημα Αγγλίας με την Τσέλσι το 2015, ενώ μόλις πριν λίγους μήνες κατέκτησε το τέταρτο ευρωπαϊκό του τρόπαιο, το Europa League με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Επομένως, η συζήτηση για το αν ακόμη αξίζει ή όχι ως προπονητής είναι υπερβολική, απλώς ο ίδιος ο Μουρίνιο φροντίζει να την τρέφει δίνοντας δικαιώματα στους επικριτές του με τις επιλογές του και τη φιλοσοφία του, την οποία αρνείται πεισματικά να αλλάξει όποια ομάδα κι αν έχει υπό τις οδηγίες του.

Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Γιουνάιτεντ από τον Μουρίνιο δημιούργησε τεράστιες προσδοκίες στους φίλους του συλλόγου, οι οποίοι μετά τις αποτυχημένες επιλογές των Μόγιες και Φαν Χάαλ πίστεψαν πως μπορούν να βρουν επιτέλους τον άξιο διάδοχο του σερ Άλεξ Φέργκιουσον στο πρόσωπο του Πορτογάλου. Το στοίχημα της επιστροφής των «κόκκινων διαβόλων» στον δρόμο των επιτυχιών αποδείχθηκε πιο δύσκολο απ’ ό, τι αρχικά φαινόταν. Στην πρώτη χρονιά του «Μου» στο Μάντσεστερ, η ομάδα πραγματοποίησε κακή πορεία στο πρωτάθλημα αλλά τουλάχιστον πανηγύρισε τρία τρόπαια, με σημαντικότερο όλων το Europa League (Κομιούνιτι Σιλντ και Λιγκ Καπ τα άλλα), που της έδωσε και το εισιτήριο για το επόμενο Champions League. Φέτος όμως οι απαιτήσεις ήταν πολύ μεγαλύτερες.

Ο Πορτογάλος έχει στη διάθεσή του την πιο ακριβή ομάδα στην ιστορία του συλλόγου, έχει κάποιους παίκτες με πολύ μεγάλη ποιότητα (Πογκμπά, Σάντσες, Μάτα, Ράσφορντ, Λουκάκου), όμως παρ’ όλα αυτά μας έχει παρουσιάσει και πάλι ένα σύνολο που δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να παράξει ποδόσφαιρο. Ο Πογκμπά επέστρεψε το καλοκαίρι του 2016 στο «Ολντ Τράφορντ» ως ένας από τους καλύτερους μέσους του κόσμου όμως οι καλές εμφανίσεις του με τη Γιουνάιτεντ είναι σπάνιες και πολλοί θεωρούν πως σε αυτό φταίει και ο Μουρίνιο, με τον οποίο φημολογείται πως έχει και κόντρα, που τον χρησιμοποιεί πολύ πίσω στο κέντρο, σε μια θέση που δε μπορεί να ξεδιπλώσει τις αρετές του. Ακόμη, ο Αλέξις Σάντσες είναι φανερό πως ακόμη δεν έχει βρει τον ρόλο του στην ομάδα και ουσιαστικά δεν έχει προσφέρει τίποτα για την ώρα, ενώ ο Μάτα πολλές φορές-όπως στη ρεβάνς με τη Σεβίλλη-φαίνεται να μην έχει σημαντική θέση στα πλάνα του Ζοσέ. Έτσι, μια ομάδα με τόσους παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά μπροστά, φτάνει πολλές φορές να σώζεται από τον Ντε Χέα, ο οποίος είναι χωρίς αμφιβολία ο κορυφαίος γκολκίπερ στον πλανήτη αυτή τη στιγμή και είναι άγνωστο το πού θα βρισκόταν η Γιουνάιτεντ χωρίς αυτόν.

Και τα αποτελέσματα όμως δεν δικαιώνουν τον Μουρίνιο. Στην Αγγλία μάχεται απλά για τη δεύτερη θέση, με την ομάδα του να μη μπορεί από νωρίς να ακολουθήσει την εκπληκτική Σίτι του μεγάλου αντιπάλου του από τα χρόνια στην Ισπανία, Πεπ Γκουαρντιόλα, ενώ τώρα ήρθε και ο αποκλεισμός από το Champions League, με το Κύπελλο Αγγλίας να είναι ο μόνος ουσιαστικά στόχος που έχει απομείνει στους «μπέμπηδες».

Η κριτική που δέχεται είναι απόλυτα λογική, καθώς αυτή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι δικό του δημιούργημα. Όπως τα προηγούμενα χρόνια γνώρισε την αποθέωση από τον κόσμο και τα Μέσα, τώρα γνωρίζει πως θα πρέπει να υποστεί και την κατακραυγή. Το θέμα είναι τι θα κάνει από δω και πέρα ο 55χρονος τεχνικός. Βρίσκεται στον πάγκο ενός τεράστιου συλλόγου, που έχει ξοδέψει απίστευτα ποσά και σκοπεύει να ξοδέψει κι άλλα για να κάνει τα μεταγραφικά χατίρια του και έχει υπό τις οδηγίες του κάποιους σπουδαίους παίκτες. Ο Μουρίνιο θα πρέπει να ξεπεράσει τις εμμονές του για να γίνει και πάλι “Special”, αλλιώς κινδυνεύει να μείνει παγιδευμένος σε αυτές.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ