Ο Τόμας Τούχελ καλείται να... "το φέρει σπίτι"

Εδώ και κάποιες ώρες η εθνική Αγγλίας έχει πλέον νέο προπονητή, βρίσκοντας στο πρόσωπο του Τόμας Τούχελ τον διάδοχο του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ μετά τη σύντομη παρουσία του υπηρεσιακού Λι Κάρσλεϊ στην τεχνική ηγεσία. Μπορεί οι άνθρωποι της αγγλικής ομοσπονδίας να είχαν ως πρώτη τους επιλογή τον Πεπ Γκουαρντιόλα, ωστόσο το γεγονός πως ο Καταλανός τεχνικός δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη το μέλλον του αναφορικά με το αν θα ανανεώσει ή όχι με τη Μάντσεστερ Σίτι τους έκανε να στραφούν στο plan b που ακούει στο όνομα Τούχελ, ο οποίος ήταν χωρίς ομάδα μετά την περσινή του αποχώρηση από τη Μπάγερν Μονάχου.

Ο Τόμας Τούχελ θα πιάσει επισήμως δουλειά από την 1η Ιανουαρίου 2025 και το συμβόλαιό του θα έχει ισχύ για ενάμιση χρόνο, μέχρι δηλαδή το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026 που θα φιλοξενηθεί σε Καναδά, ΗΠΑ και Μεξικό. Η ποδοσφαιρική του φιλοσοφία και το βαρύ του βιογραφικό ήταν στοιχεία που έκαναν τους ανθρώπους της FA να τον επιλέξουν, αφού ήταν φανερό πως η εθνική τους ομάδα χρειαζόταν έναν άνεμο αλλαγής.

Ο Τούχελ χαρακτηρίστηκε από τα ξεκινήματα της καριέρας του ως “νέος Κλοπ”, αφού το παρόμοιο αγωνιστικό στυλ και το γεγονός πως έφτιαξε κι εκείνος όνομα στη Μάιντς και μεταπήδησε αργότερα στη Ντόρτμουντ (με την οποία πήρε και το Κύπελλο Γερμανίας το 2017) ευνοούσαν αυτή τη σύγκριση. Όπως και ο “Kloppo”, έτσι και εκείνος άφησε κάποια στιγμή τη Bundesliga για να δοκιμαστεί στο εξωτερικό και έγινε ο πρώτος και μοναδικός μέχρι σήμερα προπονητής που έφτασε την Παρί Σεν Ζερμέν πιο κοντά από ποτέ στο διακαή της πόθο, την κατάκτηση του Champions League, αφού υπό την καθοδήγησή του οι Παριζιάνοι έφτασαν στον -χαμένο από τη Μπάγερν- τελικό του 2020, σε εκείνη την ιδιαίτερη διοργάνωση που ολοκληρώθηκε με ένα Final-8 στην Πορτογαλία λόγω της έξαρσης του Covid-19. Ένα χρόνο μετά ωστόσο, έγινε ο πρώτος προπονητής που πηγαίνει δεύτερη διαφορετική ομάδα σε τελικό Champions League σε συνεχόμενες χρονιές και αυτή τη φορά πήρε ό, τι στερήθηκε στη Λισσαβώνα, αφού η Τσέλσι του κέρδισε τη Μάντσεστερ Σίτι στο Οπόρτο και στέφηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Με τους “μπλε” μάλιστα κατέκτησε επίσης το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ αλλά και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ενώ η τελευταία του επιτυχία ήταν το πρωτάθλημα με τη Μπάγερν το 2023, έστω κι αν δέχθηκε σφοδρή κριτική για το ότι δε βελτίωσε αισθητά την ομάδα μετά την αποχώρηση Νάγκελσμαν και χρειάστηκε την τελευταία αγωνιστική “δώρο” από την πρώην του ομάδα, Μάιντς, η οποία υποχρέωσε σε ισοπαλία τη Ντόρτμουντ σε ένα “Βεστφάλεν” που ετοιμαζόταν να γιορτάσει την πρώτη “σαλατιέρα” από την εποχή Κλοπ.

 Η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα του Τόμας Τούχελ, η κατάκτηση του Champions League το 2021 με την Τσέλσι

Ο Τούχελ αναλαμβάνει την Αγγλία έχοντας η αλήθεια είναι πολλές περγαμηνές, ωστόσο στην πιο απαιτητική ίσως δουλειά σε διεθνές επίπεδο είναι αμφίβολο αν αυτές θα παίξουν σημαντικό ρόλο. Η πίεση που δέχεται όποιος κάθεται στον πάγκο των “τριών λιονταριών” είναι πάντα πολύ μεγάλη και ο ίδιος το βίωσε από την πρώτη μέρα, αφού χαρακτηριστικό ήταν το πρωτοσέλιδο της “Daily Mail” με τίτλο “Μαύρη μέρα για την Αγγλία”, δείγμα του ότι δεν είδαν όλοι με καλό μάτι την πρόσληψή του. Ο Γερμανός πάντως με τη σειρά του έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά, αφού τα πρώτα του λόγια στην παρουσίασή του ως νέος τεχνικός ήταν πως “θα προσπαθήσουμε για να προσθέσουμε το δεύτερο αστέρι”, εννοώντας φυσικά την κατάκτηση του δεύτερου Μουντιάλ (στα γήπεδα της Αμερικής το 2026) μετά από εκείνο του μακρινού 1966, με τις αναμνήσεις και τις διηγήσεις του οποίου ζουν ακόμη οι Άγγλοι οπαδοί. Πολύ μεγάλα λόγια αν αναλογιστεί κανείς πως η Αγγλία δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει τίποτα εδώ και 58 χρόνια, όμως ενδεικτικά των τεράστιων απαιτήσεων που υπάρχουν πάντα σε αυτό το πόστο.

Η αλήθεια είναι πως ο Τούχελ παραλαμβάνει μια βαριά κληρονομιά από τον Σάουθγκεϊτ. Όσο κι αν το στυλ ποδοσφαίρου του προκατόχου του δεν άρεσε σε πολλούς και επικρίθηκε έντονα κυρίως κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Euro, κανείς δε μπορεί να παραβλέψει πως βάσει αποτελεσμάτων ο Σάουθγκεϊτ είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής της Αγγλίας μετά τον σερ Αλφ Ράμσεϊ που είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του '66. Την περίοδο που κάθισε στον πάγκο των “λιονταριών”, έφτασε την ομάδα δύο φορές σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (το '21 το έχασε από την Ιταλία στα πέναλτι μες το “Γουέμπλεϊ” και λίγους μήνες πριν από την Ισπανία στο Βερολίνο), στους “4” του Μουντιάλ το 2018 στη Ρωσία και στους “8” το 2022 στο Κατάρ. Στην ουσία, ο Σάουθγκεϊτ έβαλε ξανά την Αγγλία πολύ δυνατά στο χάρτη των μεγάλων διοργανώσεων, την έκανε σοβαρή διεκδικήτρια τίτλων και πάνω σε αυτό το μονοπάτι καλείται τώρα να βαδίσει ο Τούχελ αλλά και να την πάει και ένα βήμα παραπέρα, στην κατάκτηση δηλαδή ενός τροπαίου.\

  Λίγους μήνες πριν στη Γερμανία, η Αγγλία έγινε η πρώτη ομάδα που χάνει δύο συνεχόμενους τελικούς στην ιστορία των Euro

Αυτό που καλείται ουσιαστικά να καταφέρει ο Γερμανός είναι να πετάξει από πάνω από την ομάδα του την ηττοπάθεια που τη χαρακτηρίζει εδώ και δεκαετίες, να αφαιρέσει από τους παίκτες του το βάρος του “πρέπει” και να τους απελευθερώσει. Το διαχρονικό πρόβλημα της εθνικής Αγγλίας είναι πως θεωρεί υποχρέωσή της να πρωταγωνιστεί σε όλες τις διοργανώσεις, όμως λυγίζει κάτω από το βάρος της πίεσης και αποτυγχάνει, ενώ και όταν καταφέρνει να φτάσει μακριά (βλ. εποχή Σάουθγκεϊτ) πάλι στο τέλος το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο Τούχελ θα έχει στη διάθεσή του πολύ ποιότητα και ταλέντο για να εκμεταλλευτεί (Μπέλινγχαμ, Αλεξάντερ-Άρνολντ, Φόντεν, Πάλμερ, Σάκα είναι μόνο μερικοί από τους παίκτες που βρίσκονται σε εξαιρετική ηλικία και μπορούν να πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια), ωστόσο αυτά τα είχαν στη διάθεσή τους κι άλλοι προπονητές. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο προσέγγισης της εκάστοτε πρόκλησης.

Η επιλογή Τούχελ από την FA είναι ιδιαίτερη καθώς οι Άγγλοι σπάνια εμπιστεύονται ξένο προπονητή για να αναλάβει τις τύχες της εθνικής τους. Ο Γερμανός θα γίνει μόλις ο τρίτος, μετά τον αείμνηστο Σβεν-Γκόραν Έρικσον και τον Φάμπιο Καπέλο. Ο πρώτος κλήθηκε να διαχειριστεί μια “χρυσή” γενιά παικτών, όμως στις λεπτομέρειες δεν κατάφερε το κάτι παραπάνω (αποκλεισμός από τη Βραζιλία στα προημιτελικά του Μουντιάλ του 2002 με τη λόμπα του Ροναλντίνιο, δύο συνεχόμενοι αποκλεισμοί στα πέναλτι από την Πορτογαλία στο Euro 2004 και στο Μουντιάλ του 2006). Ο δεύτερος έφερε την αυστηρότητα και την πειθαρχία στην ομάδα, όμως το σύνολό του έφυγε από τη Ν. Αφρική το 2010 μόλις στους “16” του Μουντιάλ μετά από “τεσσάρα” από τη Γερμανία, στο μοναδικό μεγάλο τουρνουά που καθοδήγησε τους Άγγλους. Θα μπορέσει ο τρίτος “ξένος” να κάνει τη διαφορά για τα “τρία λιοντάρια” και να φέρει ένα μεγάλο τρόπαιο “πίσω στο σπίτι” όπως χρόνια τώρα οι φίλαθλοι τραγουδούν;

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ