Όταν τα όνειρα ζωντανεύουν

“Γι' αυτό θα ζω με ένα όνειρο τρελό, ο Θρύλος να σηκώσει το ευρωπαϊκό...”. Γενιές και γενιές φίλων του Ολυμπιακού μεγάλωσαν με αυτό το σύνθημα. Ακόμα και την ώρα που το τραγουδούσαν όμως, ίσως ήξεραν και οι ίδιοι πως κάτι τέτοιο δε συγκεντρώνει και πολλές πιθανότητες. Εδώ και δεκαετίες, για έναν ελληνικό ποδοσφαιρικό σύλλογο ανήκε σχεδόν στη σφαίρα της φαντασίας όχι απλά να κατακτήσει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο αλλά ακόμη και να φτάσει σε έναν τελικό, για να μην πούμε ακόμη και σε ημιτελικό. Και έρχεται η φετινή απίστευτη χρονιά για να δείξει σε όλους πως καμιά φορά τα όνειρα, αυτά που κάνουμε ακόμη από παιδιά, το ποδόσφαιρο πολλές φορές μπορεί να τα ζωντανέψει, να τους δώσει σάρκα, οστά και να τα φέρει ακριβώς μπροστά σου.

Αυτό που συμβαίνει με το φετινό Ολυμπιακό στην Ευρώπη είναι κάτι το εξωπραγματικό, κάτι το υπερρεαλιστικό, κάτι που καλά καλά οι ίδιοι οι φίλοι της ομάδας αλλά ενδεχομένως και όσοι βρίσκονται μέσα σε αυτή να μην έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει. Η ομάδα που άλλαξε πέρσι τέσσερις προπονητές και άλλους τρεις φέτος μαζί με ισάριθμους τεχνικούς διευθυντές, που χρησιμοποίησε δεκάδες διαφορετικούς ποδοσφαιριστές μέσα στις τελευταίες δύο σεζόν, που έχει νικήσει μόνο δύο ντέρμπι φέτος στο πρωτάθλημα στο οποίο είναι ακόμη τέταρτη, που δέχθηκε πέντε γκολ από τη Φράιμπουργκ το Νοέμβρη και που γενικά έμοιαζε καταδικασμένη να αποτύχει σε άλλη μια χρονιά, βρίσκεται από χθες στον τελικό του Uefa Europa Conference League, για πρώτη φορά σε έναν ευρωπαϊκό τελικό στη σχεδόν εκατονταετή ιστορία της. Το έκανε πραγματοποιώντας μια ιστορική ανατροπή κόντρα στη Μακάμπι Τελ-Αβίβ κερδίζοντάς τη 6-1 εκτός έδρας μετά την ήττα με 4-1 στο “Καραϊσκάκη”, το έκανε παίρνοντας πρόκριση στα πέναλτι απέναντι στη Φενέρμπαχτσε μέσα στην Κωνσταντινούπολη και τέλος το έκανε αποκλείοντας με χαρακτηριστική άνεση στα ημιτελικά -στα οποία επίσης βρέθηκε για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση- την τέταρτη ομάδα της Premier League και μεγάλο φαβορί του φετινού Conference, Άστον Βίλα. Κόντρα σε μια ομάδα με ασύγκριτα μεγαλύτερο μπάτζετ και πολύ μεγάλη ποιότητα, ο Ολυμπιακός πέτυχε έξι γκολ σε δύο παιχνίδια, τέσσερα στο ιστορικό ματς του Μπέρμιγχαμ και άλλα δύο στη ρεβάνς του Πειραιά, σε ένα ματς μάλιστα που έφτασε “σβηστά” στην πρόκριση λες και για εκείνον είναι συνήθεια να φτάνει σε έναν ευρωπαϊκό τελικό.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού πανηγυρίζουν την ιστορική πρόκριση επί της Φενέρμπαχτσε στα πέναλτι μέσα στο "Σουκρού Σαράτσογλου"

Στο “σύμπαν” του Ολυμπιακού αυτή τη στιγμή άπαντες μοιάζουν να βρίσκονται σε έναν... ουτοπικό κόσμο, εκεί όπου συμβαίνουν πράγματα που φαίνεται να μην έχουν καμία εξήγηση. Ίσως όμως και να έχουν αν σκεφτεί κανείς τους πρωταγωνιστές αυτής της μεγαλειώδους πορείας. Τον Μεντιλίμπαρ, που έφτασε πριν από τρεις μήνες στο λιμάνι για να αλλάξει όλη την ψυχολογία και την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, να την οδηγήσει σε πράγματα πρωτόγνωρα για εκείνη και να βρεθεί και ο ίδιος ένα παιχνίδι πριν το δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό του τρόπαιο με διαφορετική ομάδα μετά το Europa League που πήρε πέρσι με τη Σεβίλλη (και να γίνει ο πρώτος μετά τον Ράφα Μπενίτεθ που το καταφέρνει). Τον αρχηγό Κώστα Φορτούνη που μετά από δύο χιαστούς και ευρισκόμενος ουσιαστικά εκτός ομάδας πριν από ενάμιση χρόνο, πραγματοποιεί μια κορυφαία σεζόν και ετοιμάζεται να γίνει ο πρώτος Έλληνας που θα σηκώσει ευρωπαϊκό τρόπαιο. Τον Αγιούμπ Ελ Κααμπί, τα όσα κάνει ο οποίος είναι πραγματικά ασύλληπτα. Ο Μαροκινός έχει βάλει 5 γκολ σε ημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης, είναι πρώτος σκόρερ του Conference League με 10 γκολ παρόλο που άρχισε να παίζει στη διοργάνωση το Φλεβάρη (!), δεύτερος σκόρερ στην ευρωπαϊκή ιστορία του Ολυμπιακού με 15 γκολ στην πρώτη (!) του χρονιά με τα ερυθρόλευκα και ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ σε μια σεζόν με τους Πειραιώτες μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδρή το 2001-02, αμφότεροι πέτυχαν 32 τέρματα και ο Μαροκινός στράικερ έχει τέσσερα ματς ακόμη μπροστά του. Αρκεί κανείς να σκεφτεί τον Ποντένσε που επέστρεψε από την Αγγλία για να προσφέρει με την ποιότητά του, τον Τζολάκη που καθιερώθηκε τις τελευταίες εβδομάδες και ήταν ο ήρωας της Πόλης με τις τρεις αποκρούσεις στα πέναλτι, τους ακούραστους Έσε και Τσικίνιο, τον Ιμπόρα που ήταν παραγκωνισμένος αλλά πλέον είναι βασικός πυλώνας αυτής της πορείας και πάει να πάρει τέταρτο ευρωπαϊκό τρόπαιο, τον Μασούρα, πιστό “στρατιώτη” του συλλόγου τόσα χρόνια, τον Ροντινέι που “οργώνει” τη δεξιά πλευρά, τον Κάρμο που έφτασε από την Πόρτο για να μεταμορφώσει την άμυνα, τον Ρέτσο που άκουσε τόσα πολλά από τον κόσμο αλλά σύντομα ενδέχεται να βρίσκεται ανάμεσα στους πρώτους Έλληνες ποδοσφαιριστές που θα έχουν στο παλμαρέ τους ευρωπαϊκό τρόπαιο.

 Μοναδικές στιγμές έζησε το "Γεώργιος Καραϊσκάκης" το βράδυ της 9ης Μαΐου

Ο Ολυμπιακός, απέναντι στη Φιορεντίνα στη Νέα Φιλαδέλφεια, έχει ένα ανεπανάληπτο ραντεβού με την ιστορία. Σε μια σεζόν επίσης που οι Νέοι του κατέκτησαν το Uefa Youth League, που το μπάσκετ θα διεκδικήσει τη Euroleague στο Final-4 του Βερολίνου, που το γυναικείο πόλο έπαιξε τελικό Champions League και το ανδρικό βρίσκεται στο Final-4 της ίδιας διοργάνωσης και που το χάντμπολ είναι κι αυτό στους τελικούς του European Cup, η ποδοσφαιρική ομάδα θα παίξει έναν τελικό Ευρώπης και θα γίνει η δεύτερη που το κάνει μετά από 53 χρόνια και την παρουσία του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο “Γουέμπλεϊ” απέναντι στον Άγιαξ, με την ελπίδα να γίνει και η πρώτη που θα φέρει ευρωπαϊκό κύπελλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο σε συλλογικό επίπεδο (πέρα από το Youth League των Νέων).

Την 29η Μαΐου στον τελικό της Αθήνας, ο Ολυμπιακός θα παίξει για να μείνει στην ευρωπαϊκή ιστορία, για τον κόσμο του που έχει πανηγυρίσει τόσα πολλά αλλά έχει υπομείνει και πολλά, και που όμως “δε λυγά ποτέ”, όπως λέει και ο ύμνος της ομάδας. Θα παίξει για αυτούς που είναι εδώ, για αυτούς που έφυγαν. Θα παίξει για τα όνειρα, αυτά που κάποτε έγιναν σε ένα παιδικό κρεβάτι και που καμιά φορά μπορούν να βγουν αληθινά...

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ