Πορτοκαλί επανάσταση

Είναι μάλλον περιττό να αναφέρουμε πως η εθνική Ολλανδίας είναι μία από τις σπουδαιότερες εθνικές ομάδες παγκοσμίως, έχοντας γράψει τη δική της ιστορία στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Μια ομάδα η οποία έχει αγωνιστεί σε τρεις τελικούς Μουντιάλ (1974, 1978, 2010), έχει κατακτήσει ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1988) και έχει αναδείξει πάμπολλους μεγάλους σταρ που έχουν φορέσει την πασίγνωστη πορτοκαλί φανέλα, σίγουρα δεν κολακεύει το γεγονός πως απουσίαζε από τα δύο τελευταία σημαντικά ποδοσφαιρικά ραντεβού (Euro 2016, Μουντιάλ 2018). Η χθεσινή εμφατική νίκη της με 3-0 επί της Γερμανίας όμως, σε παιχνίδι για τη νεοσύστατη διοργάνωση του Nations League, δείχνει πως οι Ολλανδοί έχουν επιστρέψει και θέλουν ξανά να αναλάβουν ρόλο πρωταγωνιστή.

Ασφαλώς και από μόνη της η χθεσινή νίκη δε σημαίνει κάτι για τους «οράνιε», αφού ακόμη καλά καλά δεν βρίσκονται καν στην πρώτη θέση του ομίλου τους, η οποία οδηγεί στα πλέι οφ του ερχόμενου Ιούνη. Ήταν όμως ένα ηχηρό μήνυμα σε όλη την Ευρώπη (αν όχι σε όλο τον κόσμο), ενώ μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για τη μεγάλη επιστροφή της ομάδας.

Είναι γεγονός πως οι Ολλανδοί πέρασαν μια πολύ δύσκολη περίοδο τα τελευταία χρόνια, αφού η μετάβαση στη νέα εποχή δεν αποδείχθηκε ομαλή. Από το καλοκαίρι του 2014 και εκείνη τη σπουδαία τους παρουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, όπου κατέκτησαν την τρίτη θέση υπό τις οδηγίες του Λουίς Φαν Χάαλ, οι «οράνιε» έπρεπε να γυρίσουν σελίδα, αφού οι μεγάλοι τους αστέρες, έχοντας πια μεγαλώσει ποδοσφαιρικά, έπρεπε σιγά σιγά να αποχωρήσουν από το προσκήνιο. Αυτό, σε συνδυασμό με την αδυναμία ανάδειξης νέων ποδοσφαιριστών που να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της πορτοκαλί φανέλας, οι Ολλανδοί το πλήρωσαν με μέτριες παρουσίες στις προκριματικές φάσεις των δύο τελευταίων μεγάλων διοργανώσεων και εν τέλει αποκλεισμούς από τα τελικά του Euro της Γαλλίας το 2016 και του Μουντιάλ της Ρωσίας το περασμένο καλοκαίρι.

Τελευταία όμως κάτι φαίνεται πως αλλάζει. Οι «τουλίπες» έχουν περάσει πλέον οριστικά στη νέα εποχή, έχοντας αποχαιρετήσει τους θρύλους του πρόσφατου παρελθόντος. Ο Άριεν Ρόμπεν έβαλε τέλος στην καριέρα του με το εθνόσημο μετά το τέλος των προκριματικών του Μουντιάλ πέρσι, ο Γουέσλι Σνάιντερ αποχαιρέτησε μόλις τον περασμένο μήνα με ένα φιλικό προς τιμήν του, παίκτες όπως ο Φαν ντερ Φάαρτ και ο Κάουτ έχουν σταματήσει να αγωνίζονται με την εθνική εδώ και αρκετά χρόνια (ο Κάουτ πρόσφατα σταμάτησε και το ποδόσφαιρο) και μάλιστα τιμήθηκαν και οι δύο στο χθεσινό ματς με τους Γερμανούς, ενώ ο Φαν Πέρσι έχει πάψει καιρό να βρίσκεται στις κλήσεις του εκάστοτε ομοσπονδιακού τεχνικού, το ίδιο και ο Χούντελααρ. Η νέα φουρνιά των Ολλανδών όμως φαίνεται αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα και υπόσχεται πολλά.

Σε αυτή τη νέα φουρνιά λοιπόν, υπάρχουν ορισμένοι ιδιαίτερα ταλαντούχοι νεαροί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν τις ευκαιρίες τους με το εθνόσημο. Πρώτος και καλύτερος ο Ματίας Ντε Λιχτ, ο κεντρικός αμυντικός του Άγιαξ, ο οποίος σε ηλικία 19 μόλις ετών θεωρείται ένας από τους καλύτερους νέους αμυντικούς και βρίσκεται στη λίστα σχεδόν όλων των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τους μέσους Φρένκι Ντε Γιονγκ και Ντόνι Φαν Ντε Μπέεκ, που επίσης αγωνίζονται στον «Αίαντα», οι οποίοι θέλουν στο μέλλον να ηγηθούν της μεσαίας γραμμής των «οράνιε». Βεβαίως, η… εξαγωγή ταλαντούχων ποδοσφαιριστών δε σταματά εδώ, αφού και στην επίθεση υπάρχουν πολλά υποσχόμενοι παίκτες, όπως ο Τζάστιν Κλάιφερτ, ο γιος του Πάτρικ ο οποίος έκανε σπουδαίες εμφανίσεις με τον Άγιαξ και το καλοκαίρι πραγματοποίησε το μεγάλο βήμα για τη Ρόμα και τη Serie A, καθώς και δυο παίκτες που μόλις χθες έκαναν το ντεμπούτο τους με την εθνική, ο Μπουργκβάιν της Αϊντχόβεν και ο Γκρούνεφελντ της Μπριζ, ο οποίος πρόσφατα σημείωσε ένα καταπληκτικό γκολ κόντρα στην Ατλέτικο για το Champions League.

Ο Ματίας Ντε Λιχτ είναι το next big thing του ολλανδικού ποδοσφαίρου στον χώρο της άμυνας

Όλοι αυτοί οι πιτσιρικάδες καθοδηγούνται φυσικά από ορισμένους αξιόλογους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θεωρούνται έμπειροι σε αυτή τη νεανική ομάδα της εθνικής Ολλανδίας. Στην άμυνα για παράδειγμα δεσπόζει ο Βίρχιλ Φαν Ντάικ, που κατέχει το ρεκόρ της ακριβότερης μετακίνησης αμυντικού στην ιστορία (78 εκατομμύρια ευρώ έδωσε η Λίβερπουλ στη Σαουθάμπτον για να τον αγοράσει), ο οποίος μαζί με τον Ντε Φράι της Ίντερ μπορούν να αποδειχθούν οι καλύτεροι «δάσκαλοι» για τον νεαρό Ντε Λιχτ. Ακόμη, ο Γιάσπερ Σίλεσεν είναι μια αρκετά καλή περίπτωση τερματοφύλακα κι ας αγωνίζεται ελάχιστα στη Μπαρτσελόνα, οι Τζίνι Βαϊνάλντουμ και Κέβιν Στρούτμαν προσφέρουν αρκετά στο κέντρο με τα τρεξίματα και την ποιότητά τους, ενώ στα άκρα της επίθεσης υπάρχουν ο Κουίνσι Πρόμες, που φέτος μετακινήθηκε στη Σεβίλλη μετά από πολυετή και επιτυχημένη θητεία στη Σπαρτάκ Μόσχας, αλλά φυσικά και ο Μέμφις Ντεπάι, ο οποίος βρήκε τον καλό εαυτό του στη Λιόν μετά το αποτυχημένο πέρασμά του από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αυτή τη στιγμή αποτελεί τον πιο ποιοτικό παίκτη που διαθέτουν οι Ολλανδοί. Ίσως να υπάρχει ένα μικρό θέμα στα άκρα της άμυνας (υπάρχει πάντα ο έμπειρος πια Μπλιντ και γίνονται διάφορες δοκιμές) αλλά και στη θέση του σέντερ φορ (ο Ράιαν Μπάμπελ δείχνει αναγεννημένος στη Μπεσίκτας αλλά από κει και πέρα λίγα πράγματα) , όμως γενικότερα οι «τουλίπες» ατενίζουν το μέλλον με μεγάλη αισιοδοξία.

Ο αμυντικός της Λίβερπουλ, Βίρχιλ Φαν Ντάικ, είναι ο "βράχος" στα μετόπισθεν των Ολλανδών

Όπως μπορούμε να καταλάβουμε λοιπόν, ο ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής Ολλανδίας και παλιά δόξα των «οράνιε», Ρόναλντ Κούμαν, έχει στα χέρια του ένα αρκετά ενδιαφέρον υλικό για να δουλέψει. Οι άνθρωποι της ολλανδικής ομοσπονδίας, άλλωστε, ποντάρουν πολλά επάνω στον έμπειρο τεχνικό, αφού οι Γκους Χίντινκ, Ντάνι Μπλιντ και Ντικ Άντβοκαατ που κάθισαν στον πορτοκαλί πάγκο από το 2014 και μετά, δε μπόρεσαν να οδηγήσουν την ομάδα στην επιτυχία.

Κάπως έτσι λοιπόν, έχοντας αποκτήσει και ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από την τεράστια νίκη κόντρα στα «πάντσερ», οι Ολλανδοί ξεκινούν τη δική τους αντεπίθεση έτσι ώστε να γίνουν και πάλι μια ισχυρή δύναμη στο διεθνές ποδόσφαιρο. Ο πρώτος στόχος είναι η πρόκριση στα τελικά του Euro 2020, είτε μέσω του Nations League είτε μέσω των προκριματικών αργότερα, για να πάρουν μέρος ξανά σε μια μεγάλη διοργάνωση μετά το 2014 και από κει και πέρα να διεκδικήσουν τη θέση τους ανάμεσα στις κορυφαίες εθνικές ομάδες.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ