ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΕΣ 2016-17: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Από την αρχή της χρονιάς ήταν ο μεγάλος στόχος. Πέντε χρόνια χωρίς πρωτάθλημα ήταν πάρα πολλά για έναν σύλλογο με το μέγεθος της Ρεάλ Μαδρίτης και άπαντες στο στρατόπεδο των “μερένχες” το περασμένο καλοκαίρι τόνιζαν πως πρωταρχικό μέλημα για την ομάδα τη φετινή χρονιά, από τη στιγμή που προερχόταν και από δύο κατακτήσεις Champions League μέσα σε τρεις σεζόν, ήταν η επιστροφή στην κορυφή της Ισπανίας, όπου η “βασίλισσα” είχε να βρεθεί από το 2012. Ο στόχος αυτός επετεύχθη για τη Ρεάλ, η οποία πριν από δέκα ημέρες πανηγύρισε την κατάκτηση του 33ου πρωταθλήματος στην τεράστια ιστορία της.

Ένας τίτλος, βέβαια, που μόνο εύκολα δεν ήρθε, αφού χρειάστηκε να φτάσουμε στην τελευταία αγωνιστική για να μάθουμε τον φετινό πρωταθλητή της Πριμέρα Ντιβιζιόν, με τη Ρεάλ Μαδρίτης να αναδεικνύεται τελικά νικήτρια σε μία μάχη μέχρι τελικής πτώσεως με αντίπαλο τη Μπαρτσελόνα, μία μάχη η οποία κρίθηκε τελικά στο νήμα και στη διαφορά των τριών βαθμών. Οι “μερένχες” πάντως, υπό την εξαιρετική καθοδήγηση και διαχείριση του Ζινεντίν Ζιντάν, παρουσιάστηκαν από την πρώτη στιγμή αποφασισμένοι να επιστρέψουν στις εγχώριες επιτυχίες και παρά το γεγονός πως δεν απέφυγαν κάποιες γκέλες, ολοκλήρωσαν αήττητοι το πρώτο μισό της σεζόν. Η πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα ήρθε από τη Σεβίλλη τον Γενάρη και η δεύτερη τον επόμενο μήνα στο εξ αναβολής παιχνίδι με τη Βαλένθια, όμως δεν κλόνισαν την πίστη της Ρεάλ για την κατάκτηση του τίτλου.

Την πίστη αυτή δεν την κλόνισε ούτε καν η ήττα στο clásico, πέντε αγωνιστικές πριν το φινάλε και ο τρόπος με τον οποίο αυτή ήρθε, με γκολ του Μέσι στην τελευταία φάση του αγώνα μέσα στο “Μπερναμπέου”. Αντίθετα, η απογοήτευση αυτή συσπείρωσε ακόμη περισσότερο τους παίκτες των Μαδριλένων, οι οποίοι πέτυχαν το απόλυτο των νικών στα έξι παιχνίδια που τους απέμεναν, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο το “χρυσό” όπως αποδείχθηκε παιχνίδι που χρωστούσαν κόντρα στη Θέλτα, κατακτώντας τον τίτλο. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ομάδας του Ζιντάν πάντως τη φετινή χρονιά, ήταν το μέταλλο νικητή που επέδειξαν οι παίκτες του σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, παίζοντας πάντα με μεγάλη αυτοπεποίθηση και θέληση ακόμη κι όταν τα παιχνίδια στράβωναν, με τη Ρεάλ Μαδρίτης να παίρνει πάρα πολλούς υπερπολύτιμους πόντους “χτυπώντας” στο τέλος των αγώνων, κάτι που τελικά έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της σε ό, τι έχει να κάνει με το φετινό ισπανικό πρωτάθλημα.

Το μεγάλο φετινό στοίχημα για τη Ρεάλ κερδήθηκε λοιπόν, όμως οι “μερένχες” έχουν τώρα μπροστά τους μία ακόμη τεράστια πρόκληση πριν πέσει η αυλαία της σεζόν για αυτούς. Και φυσικά αυτή δεν είναι άλλη από το να γίνουν η πρώτη ομάδα στην ιστορία του Champions League που κατακτά δύο συνεχόμενες χρονιές το τρόπαιο και παράλληλα να προσθέσουν το 12ο στην αστραφτερή τροπαιοθήκη τους. Το αν θα το καταφέρουν θα το μάθουμε με τη λήξη του μεγάλου τελικού κόντρα στη Γιουβέντους στο Κάρντιφ, το ερχόμενο Σάββατο (3/6).

Ο προπονητής: Ζινεντίν Ζιντάν

Κορυφαίος ως ποδοσφαιριστής, κερδίζει σιγά σιγά τον σεβασμό όλων και με τη δουλειά του ως προπονητής. Δίχως πρότερη εμπειρία ως πρώτος προπονητής σε μεγάλη ομάδα, ο “Ζιζού” έπεσε κατευθείαν στα βαθιά τον Γενάρη του 2016, όταν ο Φλορεντίνο Πέρεθ του έδωσε το χρίσμα για να αναλάβει την πρώτη ομάδα της Ρεάλ και μέσα σε ενάμιση χρόνο ο Γάλλος τεχνικός οδήγησε τη “βασίλισσα” στην κατάκτηση ενός Champions League, ενός πρωταθλήματος, ενός ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ και ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, ενώ σε λίγες ημέρες στο Κάρντιφ θα έχει την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος προπονητής που κατακτά δύο συνεχόμενες χρονιές την κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση μετά τον Αρίγκο Σάκι (1989, 1990). Η παρουσία του Ζιντάν έφερε ηρεμία στα αποδυτήρια, με τον άλλοτε σούπερ σταρ της Ρεάλ να μεταδίδει τη σιγουριά και την πίστη για το καλύτερο στους παίκτες του. Το rotation που έκανε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν ήταν υποδειγματικό, χρησιμοποιώντας κατάλληλα όλους τους ποδοσφαιριστές του ρόστερ του, ενώ χαρακτηριστική είναι η διαχείριση του μεγάλου αστέρα της ομάδας, Κριστιάνο Ρονάλντο, αφού ο τεχνικός της Ρεάλ, κατόπιν συνεννόησής του με τον Πορτογάλο άσο, έδωσε τις απαραίτητες ανάσες στον 32χρονο πια ποδοσφαιριστή όποτε το έκρινε σκόπιμο, με αποτέλεσμα να βλέπουμε έναν Ρονάλντο σε δαιμωνιώδη φόρμα στην τελική ευθεία της σεζόν.

Ο MVP: Σέρχιο Ράμος

Ασφαλώς και υπάρχουν πολλοί παίκτες της Ρεάλ που διεκδικούν αυτόν τον τίτλο, όμως ο μεγάλος αρχηγός της “βασίλισσας”, ο άνθρωπος των κρίσιμων στιγμών, φώναξε “παρών” και πάλι στα δύσκολα με τα πολλά και σημαντικά του τέρματα και του ανήκει σαφώς μεγάλο μερίδιο στη φετινή επιτυχία. Ποιός μπορεί άλλωστε να ξεχάσει γκολ του όπως αυτό κόντρα στη Μπαρτσελόνα στο “Καμπ Νου” στις καθυστερήσεις με το οποίο η Ρεάλ έφυγε ισόπαλη 1-1, αυτό απέναντι στη Λα Κορούνια και πάλι στον επιπλέον χρόνο με το οποίο έδωσε τη νίκη στην ομάδα του με 3-2 ή τα δύο γκολ του κόντρα στη Μάλαγα στη νίκη της “βασίλισσας” με 2-1. Από κοντά, ο εξαιρετικός Μαρσέλο που πραγματοποίησε μία καταπληκτική χρονιά, η ήρεμη δύναμη στο κέντρο, ο Τόνι Κρόος, ο μεγάλος ίσως αδικημένος της φετινής σεζόν, Άλβαρο Μοράτα, που πέτυχε 15 γκολ στο πρωτάθλημα ερχόμενος τις περισσότερες φορές από τον πάγκο, ενώ μην ξεχνάμε πως ο Κριστιάνο Ρονάλντο, στην πιο “γήινη” χρονιά του με τα λευκά, βρήκε δίχτυα 25 φορές σε 29 παιχνίδια.

Η αποκάλυψη: Ίσκο

Μέχρι και την περσινή χρονιά, ο Ίσκο θεωρούνταν ένας εξαιρετικός 12ος παίκτης για τη Ρεάλ, ένας παίκτης δηλαδή που μπορεί να δώσει ποιοτικές λύσεις και να καλύψει κενά, όμως δύσκολα θα κέρδιζε θέση βασικού. Τη φετινή σεζόν, όμως, ο 25χρονος μεσοεπιθετικός από τη Μάλαγα “απογειώθηκε” με τη λευκή φανέλα. Τι κι αν στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν δεν ήταν και πάλι στα βασικά πλάνα του Ζιντάν, ο Ισπανός άσος άρπαζε κάθε ευκαιρία που του δινόταν από τα μαλλιά κάνοντας τρομερά παιχνίδια, αναγκάζοντας τον “Ζιζού” να αναθεωρήσει τα σχέδιά του. Εκμεταλλευόμενος και τον τραυματισμό του “ευθραυστου”-και-φέτος Μπέιλ, ο Ίσκο μπήκε στη βασική ενδεκάδα και έκανε ονειρεμένες εμφανίσεις ειδικά προς το τέλος της χρονιάς, ολοκληρώνοντάς τη με 10 γκολ και 9 ασίστ στο πρωτάθλημα και αποδεικνύοντας πως είναι ένας παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιριστής. Τον τίτλο του παικτη-αποκάλυψη θα μπορούσε πάντως να διεκδικήσει και ο Νάτσο, που ανταποκρίθηκε εξαιρετικά και σε πολλές θέσεις στην άμυνα όταν οι λύσεις στέρεψαν εξαιτίας των τραυματισμών, ή ο Ασένσιο, που έδειξε στην πρώτη του χρονιά με τη Ρεάλ πως το μέλλον του ανήκει.

Το ματς-κλειδί

Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξουμε γιατί δεν ήταν μόνο ένα. Όπως γράψαμε και παραπάνω, η Ρεάλ πήρε μεγάλες νίκες στο φινάλε πολλών παιχνιδιών, νίκες που η κάθε μία έβαλε το δικό της λιθαράκι στην κατάκτηση του τίτλου. Παιχνίδια όπως το 2-1 με τη Θέλτα (2η αγωνιστική), το 2-1 με τη Μπιλμπάο (9η), το 3-2 με τη Λα Κορούνια (15η), το 2-3 από 2-0 πίσω στο σκορ με τη Βιγιαρεάλ (24η), το 2-3 με τη Χιχόν (32η) ή το 2-1 με τη Βαλένθια (35η) κρίθηκαν όλα υπέρ των “μερένχες” στα τελευταία λεπτά, δείγμα της θέλησης και του πείσματος αυτής της ομάδας για την επιτυχία. Ακόμη και παιχνίδια που δεν κέρδισε, τουλάχιστον κατάφερε στο τέλος να μη τα χάσει, όπως το 1-1 του “Καμπ Νου” στο clásico του πρώτου γύρου που διαμορφώθηκε στις καθυστερήσεις ή το 3-3 με τη Λας Πάλμας (από 1-3), φανερώνουν του λόγου το αληθές.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ