Ρεάλ Μαδρίτης: Οι ιστορίες πίσω από τις μεγαλύτερες μεταγραφές της

Η υπόθεση Κιλιάν Εμπαπέ ήταν ίσως το μεγαλύτερο μεταγραφικό σήριαλ όλων των εποχών, το οποίο κατέληξε με το Γάλλο σούπερ σταρ να φορά τελικά τη λευκή φανέλα. Ωστόσο, ενδιαφέρουσες μεταγραφικές ιστορίες υπήρξαν πίσω και από άλλα μεγάλα αστέρια που έκανε δικά της η Ρεάλ στο παρελθόν. 

Αλφρέντο Ντι Στέφανο

Η απόκτηση του Αλφρέντο Ντι Στέφανο το μακρινό 1953 αποδείχθηκε καθοριστική και ήταν αυτή που άλλαξε ολόκληρη την ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αφού ο σπουδαίος Αργεντινός εξελίχθηκε σε έναν θρύλο για το σύλλογο και ήταν αυτός που τον οδήγησε στην κατάκτηση οκτώ πρωταθλημάτων αλλά -το σημαντικότερο- και στο θρίαμβο των πέντε συνεχόμενων Κυπέλλων Πρωταθλητριών, που σηματοδότησε την αρχή της κυριαρχίας των “μερένχες” στο θεσμό. Η ιστορία πίσω από αυτή τη μεταγραφή όμως μοιάζει βγαλμένη από σενάριο ταινίας.

Η “ξανθιά σαΐτα”, όπως ήταν το προσωνύμιό του, είχε δείξει δείγματα της απαράμιλλης ποιότητάς του στη Ρίβερ Πλέιτ, ομάδα από την οποία ξεκίνησε την καριέρα του, ήδη από τη δεκαετία του '40. Μια απεργία των ποδοσφαιριστών όμως στην Αργεντινή, έστειλε τον Ντι Στέφανο στους Μιγιονάριος της Μπογκοτά. Το 1952 η κολομβιανή ομάδα αγωνίστηκε στη Μαδρίτη στα πλαίσια ενός τουρνουά για τα 50 χρόνια της Ρεάλ και ο τότε πρόεδρος της “βασίλισσας”, ο σπουδαίος Σαντιάγο Μπερναμπέου, ξετρελάθηκε με τις εμφανίσεις του ποδοσφαιριστή. Αμέσως οι Μαδριλένοι ξεκίνησαν τις διαδικασίες για την απόκτησή του, όμως στην προσπάθειά τους αυτή είχαν ως μεγάλο αντίπαλο τη... Μπαρτσελόνα, οι άνθρωποι της οποίας ήθελαν επίσης να εντάξουν τον Ντι Στέφανο στο δυναμικό τους για να συνθέσει ένα σπουδαίο δίδυμο με τον ήδη σούπερ σταρ της ομάδας τότε, Λάσλο Κουμπάλα.

Οι δυο ομάδες επιδόθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου για την υπογραφή του και κάποια στιγμή η Μπαρτσελόνα βρέθηκε σε θέση ισχύος. Το θέμα ωστόσο ήταν πολύ μπερδεμένο, αφού στο μεταξύ ο Αργεντινός, δυσαρεστημένος από την κατάσταση του κολομβιανού ποδοσφαίρου, γύρισε στο Μπουένος Άιρες για να παίξει ξανά στη Ρίβερ, με αποτέλεσμα να επικρατεί μια σύγχυση αναφορικά με το ποιά ομάδα έχει τα δικαιώματά του, μιας και οι Μιγιονάριος κατέφυγαν στη FIFA ενοχλημένοι από την κίνηση του παίκτη. Οι “μπλαουγκράνα” ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με τη Ρίβερ, ωστόσο η Ρεάλ, που ουδέποτε παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση του ποδοσφαιριστή, παρακολουθούσε στενά την υπόθεση και μάλιστα υπάρχουν αναφορές που κάνουν λόγο ακόμη και για τοποθέτηση... κοριών από την κυβέρνηση της Μαδρίτης στο τηλέφωνο όπου γίνονταν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρίβερ και Μπαρτσελόνα!

Η Ρίβερ συμφώνησε με τους Καταλανούς, όμως τους είπε πως θα έπρεπε να τα βρουν και με τους Μιγιονάριος και εκεί η υπόθεση “κόλλησε”, καθώς η Μπαρτσελόνα φέρεται να προσέφερε λιγότερα χρήματα από αυτά που αξίωναν οι Κολομβιανοί. Ο Ντι Στέφανο, κουρασμένος από όλα αυτά, πήρε ο ίδιος την κατάσταση στα χέρια του πηγαίνοντας την άνοιξη του 1953 στη Βαρκελώνη και παίζοντας μάλιστα σε κάποια φιλικά παιχνίδια με τη φανέλα της “Μπάρτσα”! Από τη στιγμή όμως που οι Μιγιονάριος δεν έδιναν τη συγκατάθεσή τους, η FIFA και η ισπανική ομοσπονδία δε μπορούσαν να δεχθούν επίσημα τη μεταγραφή. Κάπου εκεί η Ρεάλ αποφάσισε να δράσει.

Η “βασίλισσα” έστειλε έναν άνθρωπό της στην Κολομβία, τον Ραϊμούντο Σαπόρτα, για να τα βρει με τους Μιγιονάριος, όπως και έγινε. Έπρεπε όμως να συμφωνήσει και με τη Ρίβερ και αυτό δεν ήταν εύκολο, αφού η Μπαρτσελόνα είχε ήδη καταβάλει κάποια χρήματα στους Αργεντινούς για τη μεταγραφή! Παρ' όλα αυτά, ο Σαπόρτα εξασφάλισε πως η Ρίβερ δε θα επενέβαινε στη διεκδίκηση του παίκτη από τις δύο ισπανικές ομάδες. Ο ίδιος συναντιέται και με τον Ντι Στέφανο και συμφωνεί με τον ποδοσφαιριστή, ωστόσο το σήριαλ δεν τελειώνει ακόμη. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα βρέθηκαν στα δικαστήρια και στο τέλος προκρίθηκε μια... σολομώντεια πλην όμως παράξενη λύση: ο Ντι Στέφανο για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα αγωνιζόταν ανά μία σεζόν εναλλάξ σε κάθε ομάδα και μετά οι δύο σύλλογοι θα έπρεπε να συμφωνήσουν για το πού θα ανήκε οριστικά ο ποδοσφαιριστής!

Ο κόσμος της Μπαρτσελόνα πάντως αντέδρασε με αυτή την απόφαση, η διοίκηση δέχθηκε ισχυρές πιέσεις και ο πρόεδρος Μαρτί αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Η διοικούσα επιτροπή που ανέλαβε απόφάσισε να εγκαταλείψει τη διεκδίκηση του παίκτη, αφήνοντάς τον αποκλειστικά στην “αγκαλιά” της Ρεάλ! Στις 25 Οκτωβρίου 1953, λίγες ώρες πριν το μεταξύ τους ντέρμπι, οι δυο ομάδες υπέγραψαν τα έγγραφα της οριστικής μετακίνησης του Ντι Στέφανο στους “μερένχες”, ο Αργεντινός σκόραρε δύο φορές στο επιβλητικό 5-0 της Ρεάλ και η ιστορία άρχισε να γράφεται.

Λουίς Φίγκο

Το 2000 η Ρεάλ Μαδρίτης ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα, με τον Φλορεντίνο Πέρεθ να βάζει υποψηφιότητα για την προεδρία του συλλόγου. Στα πλαίσια της προεκλογικής του καμπάνιας, υποσχέθηκε στους φιλάθλους πως θα φέρει στη Μαδρίτη τον μεγάλο αστέρα της μισητής αντιπάλου Μπαρτσελόνα, τον Λουίς Φίγκο, λέγοντας μάλιστα πως έαν αποτύχει θα πληρώσει εκείνος όλα τα εισιτήρια διαρκείας των φιλάθλων. Το σενάριο να μετακινηθεί ο Φίγκο από τη Βαρκελώνη στη Μαδρίτη έμοιαζε σχεδόν απίθανο, καθώς ο Πορτογάλος ήταν ένας από τους ηγέτες της Μπαρτσελόνα έχοντας φορέσει μάλιστα και το περιβραχιόνιό της, ενώ έδειχνε να έχει και ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τους οπαδούς των “μπλαουγκράνα”, οι οποίοι τον λάτρευαν. Παρ' όλα αυτά ο Πέρεθ συμφώνησε σε όλα αρχικά με τον ατζέντη του Πορτογάλου και ήταν αποφασισμένος να πληρώσει τη ρήτρα των 60 εκατομμυρίων ευρώ που υπήρχε στο συμβόλαιο του παίκτη, ποσό ρεκόρ για την εποχή. Τα χέρια του προέδρου της “Μπάρτσα”, Γκασπάρ, ήταν δεμένα λόγω του κανονισμού που έλεγε πως εάν οι Καταλανοί κρατούσαν τον παίκτη παρόλο που είχε πληρωθεί το ποσό της ρήτρας, θα έπρεπε να καταβάλουν στη Ρεάλ τα μισά χρήματα (30 εκατομμύρια), απλά και μόνο για να διατηρήσουν έναν δικό τους παίκτη στην ομάδα.

Πράγματι, ο Φλορεντίνο Πέρεθ κερδίζει τις εκλογές συγκεντρώνοντας το 55% των ψήφων και πραγματοποιεί την υπόσχεσή του, με τον Πορτογάλο σούπερ σταρ να παρουσιάζεται από τη Ρεάλ λίγες ημέρες αφότου δήλωνε πως δεν είχε υπογράψει κανένα προσύμφωνο με τους Μαδριλένους και πως δεν επρόκειτο ποτέ να παίξει εκεί. Η μεταγραφή του προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού στους φίλους των “μερένχες”, ενώ έγινε ο νούμερο ένα ανεπιθύμητος για τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα, οι οποίοι τον χαρακτήρισαν “προδότη” και αργότερα του επεφύλασαν πάντα... ιδιαίτερη υποδοχή όταν αγωνιζόταν με τη φανέλα της Ρεάλ στο “Καμπ Νου”, με αποκορύφωμα τη... γουρουνοκεφαλή που του πέταξαν στο “clasico” του 2002. Η μετακίνηση του Φίγκο από τη Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ είναι μια από τις πιο αναπάντεχες και πολυσυζητημένες μεταγραφές στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και φυσικά σηματοδότησε μια νέα εποχή για τους “μερένχες” αφού αποτέλεσε τον πρώτο “galactico” του Φλορεντίνο Πέρεθ.

Ζινεντίν Ζιντάν

Η ιστορία της μεταγραφής του Ζινεντίν Ζιντάν από τη Γιουβέντους στη Ρεάλ το καλοκαίρι του 2001 μπορεί να μην πλησίαζε καν την ίντριγκα που περιείχαν οι μεταγραφές των Ντι Στέφανο και Φίγκο, ωστόσο έχει κι αυτή την ιδιαιτερότητά της. Το “φλερτ” των Μαδριλένων με τον Γάλλο σταρ ξεκίνησε από τον Αύγουστο του 2000, στη διάρκεια ενός γκαλά της UEFA στο Μόντε Κάρλο μετά τον τελικό του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ ανάμεσα στη Ρεάλ και τη Γαλατάσαραϊ. Πέρεθ και Ζιντάν βρέθηκαν σε αυτό το γκαλά και η πρόταση του νέου προέδρου της Ρεάλ στον “Ζιζού” ήρθε με έναν... ιδιαίτερο τρόπο. “Ο Φλορεντίνο μου έδωσε μια χαρτοπετσέτα που έγραφε στα γαλλικά αν θέλω να παίξω για τη Ρεάλ. Απάντησα ναι, ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου” αναφέρει ο Γάλλος σε συνέντευξή του στη “Vogue”.

Παρ' όλα αυτά η μεταγραφή δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Επιστρέφοντας στην Ιταλία, ο πρωταθλητής κόσμου (1998) και Ευρώπης (2000) με τη Γαλλία ανανέωσε το συμβόλαιό του με τη Γιουβέντους μέχρι το 2005 λέγοντας πως είναι χαρούμενος στο Τορίνο και πως δεν έχει πρόθεση να φύγει. Η σεζόν 2000-01 όμως δεν ήταν καλή για τους “μπιανκονέρι” και στο τέλος αυτής η φημολογία για τη μετακίνηση του Ζιντάν στην Ισπανία έγινε πολύ έντονη. Παρόλο που ο 29χρονος άσος αρχικά δήλωνε πως θα μείνει και οι διοικούντες τη Γιουβέντους δεν ήταν διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν την πώλησή του, η Ρεάλ ήταν αποφασισμένη για τη μεταγραφή. Σε αυτό βοήθησε και ο ίδιος ο Ζιντάν στη συνέχεια, δηλώνοντας το καλοκαίρι του 2001 σε συνέντευξή του πως επέλεξε να συνεχίσει στην Ισπανία. Τα πράγματα έδειχναν να έχουν δρομολογηθεί και μια συνάντηση του Φλορεντίνο Πέρεθ και του αθλητικού διευθυντή της Ρεάλ, Χόρχε Βαλντάνο, με τους Τζιάνι Ανιέλι (ιδιοκτήτη της Γιουβέντους), Λουτσιάνο Μότζι (γενικού διευθυντή) και Ρομπέρτο Μπέτεγκα (αντιπροέδρου) στο Τορίνο σφράγισε τη μεταγραφή. Η “Γηραιά Κυρία” πέτυχε την καλύτερη δυνατή συμφωνία, αφού η μετακίνηση του Ζιντάν στο “Μπερναμπέου” κόστισε περίπου 75 εκατομμύρια ευρώ και έγινε η ακριβότερη τότε στην ιστορία. Ο “Ζιζού” έγινε ο δεύτερος κατά σειρά “galactico” και στην πρώτη του κιόλας χρονιά στη Μαδρίτη σήκωσε το Champions League, σκοράροντας και το καθοριστικό γκολ του τελικού κόντρα στη Λεβερκούζεν με το ιστορικό του βολέ στη Γλασκώβη.

Ρονάλντο

Η πολιτική του “κάθε χρόνο και ένα αστέρι” συνεχιζόταν με αμείωτο ρυθμό από τον Φλορεντίνο Πέρεθ και το 2002 ο εκλεκτός δεν ήταν άλλος από τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο. Το “φαινόμενο” είχε επιστρέψει από τον εφιάλτη των τραυματισμών και είχε οδηγήσει εκείνο το καλοκαίρι τη “σελεσάο” στην κατάκτηση του πέμπτου της Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα της Νοτίου Κορέας και Ιαπωνίας πραγματοποιώντας σπουδαίες εμφανίσεις. Αναμφισβήτητα ήταν ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο εκείνη την περίοδο και φυσικά ο τέλειος υποψήφιος για να προστεθεί στη λαμπερή συλλογή της “βασίλισσας”, η οποία ήθελε να εκμεταλλευτεί και τις κακές σχέσεις που είχε ο Βραζιλιάνος με τον προπονητή της τότε ομάδας του Ίντερ, τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Η μεταγραφή του ωστόσο εξελίχθηκε σε ένα μίνι-θρίλερ στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου.

Ο πρόεδρος των “νερατζούρι”, Μάσιμο Μοράτι, δεν ήθελε να αποχωριστεί τον Ρονάλντο και αρχικά απέρριψε τις προσφορές που έκανε η Ρεάλ για τον ποδοσφαιριστή. Ο Πέρεθ έψαχνε έξτρα πόρους για να ανεβάσει την προσφορά του και για το λόγο αυτό θεωρήθηκε ευπρόσδεκτη η πρόταση των 15 εκατομμυρίων που έκανε η Μπαρτσελόνα για να αποκτήσει τον Φερνάντο Μοριέντες. Μια ώρα πριν τη λήξη της προθεσμίας των μεταγραφών όμως, οι Καταλανοί απέσυραν την προσφορά, μιας και σύμφωνα με τα όσα γράφονταν στον ισπανικό Τύπο εκείνη την εποχή, ούτε ο Μοριέντες ήθελε να μετακινηθεί στο “Καμπ Νου” αλλά ούτε και ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζοάν Γκασπάρ, να βοηθήσει οικονομικά τη Ρεάλ να κλείσει τη μεταγραφή του Ρονάλντο, έχοντας και πολύ πρόσφατο ακόμη το κάζο με την υπόθεση του Φίγκο.

Η μεταγραφή του Ερνάν Κρέσπο από τη Λάτσιο στην Ίντερ όμως άλλαξε τα δεδομένα. Οι Μιλανέζοι, γνωρίζοντας πως ο Ρονάλντο επιθυμούσε να φύγει, φρόντισαν να καλυφθούν και με το που η μετακίνηση του Αργεντινού οριστικοποιήθηκε, η τιμή του “φαινομένου” έπεσε. Ρεάλ και Ίντερ συμφώνησαν την τελευταία στιγμή στα 35 εκατομμύρια ευρώ και ο παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Βραζιλία φόρεσε τη λευκή φανέλα.

Ντέιβιντ Μπέκαμ

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ είχε συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δικό της παιδί, προερχόμενος από τις ακαδημίες της, έφτασε να γίνει ο αρχηγός της ομάδας και να κατακτήσει μαζί της σπουδαίες διακρίσεις με αποκορύφωμα τις έξι Premier League και το Champions League του 1999. Στη διάρκεια της σεζόν 2002-03 ωστόσο, είχε αναπτυχθεί έντονη φημολογία πως το μέλλον του “Μπεκς” μπορεί και να βρισκόταν μακριά από το “Ολντ Τράφορντ”. Η σχέση του με το απόλυτο αφεντικό του συλλόγου, τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που είχε περάσει από όλα τα στάδια, δε βρισκόταν τότε και στο καλύτερο σημείο. Στον Σκωτσέζο τεχνικό άλλωστε δεν άρεσε ποτέ η υπερβολική προβολή που έπαιρνε από τα μίντια ο Μπέκαμ (και την οποία πολλές φορές ο ίδιος προκαλούσε), ειδικά μετά τη σχέση και το γάμο του με την σταρ της ποπ, Βικτόρια Άνταμς. Επιπλέον, το περιβόητο περιστατικό με το παπούτσι που κλότησε πάνω στα νέυρα του ο Φέργκιουσον προς το πρόσωπο του Μπέκαμ στα αποδυτήρια μετά από τον χαμένο προημιτελικό Κυπέλλου με την Άρσεναλ, ήρθε να κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη συνύπαρξη των δύο ανδρών.

Τον Απρίλιο του 2003, Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συναντήθηκαν στα προημιτελικά του Champions League στον απόηχο των φημών πως ο Άγγλος σταρ ήταν πιθανό να συνέχιζε την καριέρα του στο “Μπερναμπέου”. Μετά το δεύτερο προημιτελικό, ένα επικό 4-3 με χατ τρικ του Ρονάλντο και δυο γκολ του ερχόμενου από τον πάγκο Μπέκαμ, ο Ζινεντίν Ζιντάν αντάλλαξε φανέλες μαζί του και τον ρώτησε αν θα έρθει στη Μαδρίτη. “Λάτρεψα εκείνη τη στιγμή” θα πει αργότερα σε συνέντευξή του ο Άγγλος.

Εντωμεταξύ, την περίοδο εκείνη, ο Τζοάν Λαπόρτα βάζει υποψήφιος για την προεδρία της Μπαρτσελόνα και έχει ως κεντρικό πρόσωπο της καμπάνιας του τον Μπέκαμ, δίνοντας υπόσχεση πως θα τον φέρει στη Βαρκελώνη σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές. Το καλοκαίρι του 2003, ο Μπέκαμ ενημερώνεται τηλεφωνικώς από την Αμερική όπου βρίσκεται για τις διακοπές του, πως η Γιουνάιτεντ έχει συμφωνήσει με τους “μπλαουγκράνα” για τη μεταγραφή του. Αμέσως αντιδρά, τονίζοντας πως αν είναι να φύγει από το Μάντσεστερ θα το κάνει μόνο για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πράγματι, οι “μερένχες” κάνουν την κίνησή τους, συμφωνούν με τους Άγγλους και μάλιστα ο πανικός που δημιούργησε η επικείμενη έλευση του Μπέκαμ στη Μαδρίτη ανάγκασε τη διοίκηση να ανακοινώσει τη συμφωνία λίγο πριν από ένα καθοριστικό παιχνίδι της Ρεάλ με τη Μπιλμπάο για την τελευταία αγωνιστική του ισπανικού πρωταθλήματος.

Η μεταγραφή του Μπέκαμ στη Ρεάλ προκάλεσε... φρενίτιδα παγκοσμίως, αφού από την καλοκαίρινή προετοιμασία της ομάδας κιόλας στην Ασία, πλήθος κόσμου ακολουθούσε παντού τους “μερένχες” για χάρη του Άγγλου σούπερ σταρ. Έστω κι αν από ποδοσφαιρικής άποψης υπάρχουν ενδοιασμοί για το πόσο απαραίτητη ήταν η μεταγραφή του Μπέκαμ, αφού αγωνιζόταν στην ίδια θέση με τον Φίγκο και για να έρθει χρειάστηκε η Ρεάλ να “θυσιάσει” τον Μακελελέ που η πορεία τα επόμενα χρόνια απέδειξε πόσο κομβικός ήταν για τη λειτουργία της ομάδας, από εμπορικής πλευράς ήταν ένα τρομερό deal που εκτόξευσε σε ακόμη μεγαλύτερα ύψη το brand name του συλλόγου.

Κριστιάνο Ρονάλντο

Το καλοκαίρι του 2009 ήτανε ιστορικό για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Με το ξεκίνημα της δεύτερης θητείας του Φλορεντίνο Πέρεθ στην προεδρία, άρχισαν να συγκεντρώνονται στο “Μπερναμπέου” οι... δεύτεροι “galacticos”, καθώς σε εκείνη τη μεταγραφική περίοδο κατέφθασαν στη Μαδρίτη παίκτες όπως ο Κακά, ο Μπενζεμά, ο Τσάμπι Αλόνσο και φυσικά ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Η μεταγραφή του “CR7” αποδείχθηκε η πιο καθοριστική στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, αφού ο Πορτογάλος σούπερ σταρ εξελίχθηκε σε έναν θρύλο για τη Ρεάλ, φεύγοντας από την ομάδα μετά από εννέα χρόνια ως ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της με 450 γκολ και έχοντας κατακτήσει τα πάντα.

Η ιστορία της μεταγραφής του Ρονάλντο από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Ρεάλ ξεκινά ουσιαστικά ένα χρόνο πριν, το 2008. Ο 23χρονος τότε Ρονάλντο είχε αρχίσει να εξελίσσεται σε έναν ποδοσφαιριστή πολύ μεγάλης κλάσης και πραγματοποιούσε την κορυφαία σεζόν της μέχρι τότε καριέρας του, πετυχαίνοντας 42 γκολ με τους “μπέμπηδες” και κατακτώντας το πρώτο του Champions League το 2007-08. Με τη φημολογία για ενδιαφέρον της Ρεάλ προς το πρόσωπό του γενικά να υπάρχει, την ημέρα του τελικού της Μόσχας κόντρα στην Τσέλσι δημοσίευμα της “Marca” αναφέρει πως ο Ρονάλντο θα παίζει με τα λευκά τη νέα σεζόν. Μετά το νικηφόρο τελικό για τη Γιουνάιτεντ, ο Πορτογάλος θα δηλώσει πως θέλει να μείνει στην ομάδα, ωστόσο στο σύλλογο γνωρίζουν καλά πως ο παίκτης ενδιαφέρεται να αγωνιστεί κάποια στιγμή στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα προσφύγει στη FIFA τον Ιούνιο του 2008, κατηγορώντας τη Ρεάλ (με πρόεδρο τον Ραμόν Καλντερόν τότε) πως έχει προσεγγίσει τον παίκτη χωρίς να έχουν ακολουθηθεί οι νόμιμες διαδικασίες, ωστόσο τίποτε το μεμπτό δεν αποδεικνύεται. Τον Ιούλιο ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον συναντιέται με τον Ρονάλντο στη Λισσαβώνα και εκεί επιτυγχάνεται μια συμφωνία κυρίων μεταξύ των δύο (που είχαν πάντα αλληλοσεβασμό και εξαιρετικές σχέσεις): ο Ρονάλντο θα αγωνιζόταν και τη σεζόν 2008-09 στη Γιουνάιτεντ και αν το επόμενο καλοκαίρι η Ρεάλ ερχόταν με μια μεγάλη προσφορά, τότε ο σύλλογος θα άναβε το “πράσινο φως” για τη μετακίνησή του στη Μαδρίτη.

Έτσι κι έγινε. Ο Πορτογάλος έπαιξε άλλη μια χρονιά στο “Ολντ Τράφορντ”, κέρδισε άλλο ένα πρωτάθλημα και έφτασε ξανά μέχρι τον τελικό του Champions League τον οποίο έχασε από τη Μπαρτσελόνα και τον Ιούνιο του 2009, αμέσως μετά την πρώτη μεγάλη μεταγραφή με τον Κακά, η Ρεάλ κάνει πρόταση 94 εκατομμυρίων ευρώ στη Γιουνάιτεντ για την αγορά του Ρονάλντο. Αφού παίρνει την έγκριση του Φέργκιουσον αλλά και της οικογένειας Γκλέιζερ (ιδιοκτήτες του συλλόγου), ο εκτελεστικός διευθυντής Ντέιβιντ Τζιλ αποδέχεται την πρόταση και ο “CR7” γίνεται η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στις 6 Ιουλίου 2009, το “Μπερναμπέου” θα γεμίσει από 80.000 κόσμο για τη μεγαλοπρεπή παρουσίαση του Κριστιάνο, εκείνος θα δηλώσει πως “ένα παιδικό μου όνειρο έγινε πραγματικότητα” και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ