(Special) One and Only

“Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε” ήταν η απάντηση του προπονητή της Ρόμα, Ζοσέ Μουρίνιο, όταν στη συνέντευξη Τύπου πριν από τον πρώτο τελικό στην ιστορία του Europa Conference League αναφέρθηκε ο χαρακτηρισμός “Special One” που ο ίδιος είχε δώσει στον εαυτό του κατά την επίσημη παρουσίασή του από την Τσέλσι πίσω στο 2004 και από τότε τον συντροφεύει μέχρι σήμερα. Και πράγματι εκείνη η περίοδος μοιάζει πολύ μακρινή, αφού τότε ο Πορτογάλος ήταν με διαφορά ο πιο περιζήτητος προπονητής στην Ευρώπη, προερχόμενος από τις back to back κατακτήσεις Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και Champions League με την Πόρτο, και ανέλαβε μια από τις πιο πλούσιες ομάδες που είχε ως στόχο να εκτοξευθεί τα επόμενα χρόνια στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ενώ μόλις πέρσι ανέλαβε τη -χρόνια μακριά από τις επιτυχίες- Ρόμα με σκοπό να “αναστήσει” τη σε φθίνουσα πορεία καριέρα του, ειδικά μετά τα όχι και τόσο επιτυχημένα περάσματα από Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ. Στα μάτια των περισσότερων είχε πάψει πια να είναι "special".  Το να καταφέρνεις όμως να γίνεις ο πρώτος τεχνικός που κατακτά όλα τα ευρωπαϊκά κύπελλα και να χαρίζεις στο σύλλογό σου την πρώτη του μεγάλη διεθνή διάκριση, όπως έκανε ο Μουρίνιο το βράδυ της Τετάρτης (25/5) μετά την επικράτηση της Ρόμα επί της Φέγενορντ στον τελικό του Conference, σίγουρα σημαίνει πως έχεις κάτι ξεχωριστό.

Στη νεότευκτη “Arena Kombetare” των Τιράνων λοιπόν, ο 59χρονος προπονητής έγραψε ιστορία τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα του. Για τον ίδιο, γιατί όπως αναφέραμε και παραπάνω έγινε ο μοναδικός μέχρι σήμερα προπονητής που έχει κατακτήσει και τις τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που υπάρχουν πλέον. Δύο Champions League με την Πόρτο το 2004 και την Ίντερ το 2010, δύο Κύπελλα ΟΥΕΦΑ/Europa League με την Πόρτο το 2003 και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2017 και το Conference League πλέον με τη Ρόμα. Έχει το απόλυτο σε ευρωπαϊκούς τελικούς, έχοντας κερδίσει και τους πέντε στους οποίους έχει πάρει μέρος, ενώ μάλιστα σε αυτούς έχει δεχθεί μόλις δύο γκολ, από τον Χένρικ Λάρσον και τα δύο στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ της Πόρτο απέναντι στη Σέλτικ το 2003 στη Σεβίλλη. Ο Ζοσέ Μουρίνιο βρήκε ξανά μια θέση στο πάνθεον της προπονητικής και το πιο σημαντικό είναι η χρονική περίοδος που κατάφερε να το κάνει.

 Πέντε δάχτυλα δείχνει ο Ζοσέ Μουρίνιο, όσοι και οι ευρωπαϊκοί τελικοί που έχει συμμετάσχει και έχει νικήσει

Το είπε και ο ίδιος σε συνέντευξή του αμέσως μετά την κατάκτηση του τροπαίου στην αλβανική πρωτεύουσα. “Άλλο να κερδίζεις όταν όλοι σε περιμένουν κι άλλο τώρα” ανέφερε φανερά συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια. Τη δεκαετία του 2000 και μέχρι τις αρχές εκείνης του 2010, ο Πορτογάλος ήταν ο “βασιλιάς” της προπονητικής, ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος. Εκείνος που κέρδισε δύο ευρωπαϊκά κύπελλα με μια ομάδα όπως η Πόρτο, εκείνος που έκανε την Τσέλσι πρωταθλήτρια Αγγλίας πενήντα χρόνια μετά την τελευταία φορά, εκείνος που οδήγησε την Ίντερ σε ένα ιστορικό τρεμπλ και στην ευρωπαϊκή κορυφή μετά από σαράντα πέντε χρόνια πετώντας από πάνω της την ηττοπάθεια, εκείνος που πήρε το πρωτάθλημα των ρεκόρ με τη Ρεάλ Μαδρίτης κλείνοντας την ψαλίδα από τη σπουδαιότερη Μπαρτσελόνα όλων των εποχών, κι ας μην κατάφερε να δώσει στη “βασίλισσα” το πολυπόθητο δέκατο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Από τότε, και ενώ κατάφερε να πάρει άλλο ένα πρωτάθλημα με την Τσέλσι αλλά και το Europa League με τη Γιουνάιτεντ (παραμένει ο τελευταίος τίτλος των “κόκκινων διαβόλων”), η καριέρα του άρχισε να παίρνει την κατιούσα και η λάμψη του να ξεθωριάζει, κυρίως λόγω της αποτυχίας του να ανεβάσει επίπεδο τη Μάντσεστερ και αργότερα την Τότεναμ. Υπήρξαν πολλές ενστάσεις για την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται πλέον το ποδόσφαιρο και να ακολουθήσει την εξέλιξή του. Εκείνος, πάντα υπερήφανος, περίμενε την αφορμή να δείξει σε όλους πως ακόμη δεν έχει ξοφλήσει. Και τη βρήκε στη Ρόμα, στο κλαμπ που πίστεψε σε εκείνον, τον άφησε να δουλέψει και μετά από μόλις ένα χρόνο συνεργασίας έφτασε μαζί του σε μια ιστορική επιτυχία, δίνοντάς του παράλληλα την ευκαιρία να δώσει και μία εμφατική απάντηση στους επικριτές του. “Γράψαμε ιστορία, αισθάνομαι Ρωμαίος. Θα απορρίψω κάθε πρόταση το καλοκαίρι για να μείνω στη Ρόμα” ήταν οι δηλώσεις του αμέσως μετά τη λήξη του τελικού.

 Μουρίνιο και Ρόμα έγραψαν ιστορία το βράδυ της 25ης Μαΐου 2022 στα Τίρανα

Πέρα από μια κατάκτηση του Κυπέλλου Εκθέσεων (πρόδρομος του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ) το μακρινό 1961, η Ρόμα δεν είχε φτάσει ποτέ της σε μια ευρωπαϊκή επιτυχία. Μια παρουσία σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1984 (χαμένος στα πέναλτι από τη Λίβερπουλ) και άλλη μία στους διπλούς τελικούς του ΟΥΕΦΑ το 1991 (χάνοντας από την Ίντερ) ήταν ό, τι πιο σημαντικό είχαν οι “τζιαλορόσι” να επιδείξουν. Γενικότερα, είχαν να κατακτήσουν οποιοδήποτε τρόπαιο από το 2008 και το Κύπελλο Ιταλίας. Έτσι λοιπόν εύκολα καταλαβαίνει κανείς το πόσο σημαντικό επίτευγμα ήταν αυτό που κατάφερε ο Μουρίνιο και η ομάδα του φέτος. Σε μια σεζόν με σκαμπανεβάσματα, το φινάλε ήταν ιδανικό με την εξασφάλιση μιας θέσης στο Europa League μέσω του πρωταθλήματος και την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου. Και πέρα από τον Πορτογάλο, από τη φετινή περιπέτεια της Ρόμα γεννήθηκαν κι άλλοι σπουδαίοι πρωταγωνιστές, όπως ο Νικολό Τζανιόλο, που μετά από δύο ρήξεις χιαστών επέστρεψε για να χαρίσει με το γκολ του το κύπελλο στην ομάδα, όπως ο Τάμι Έιμπραχαμ, που στα χέρια του Μουρίνιο φέτος εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους φορ στην Ευρώπη, ή όπως ο αρχηγός Λορέντσο Πελεγκρίνι, που χθες το βράδυ κατάφερε ό, τι δεν κατάφεραν άλλοι εμβληματικοί “capitani” της Ρόμα σαν τον Ντι Μπαρτολομέι, τον Τζιανίνι, τον Τότι ή τον Ντε Ρόσι.

Είτε κάποιος τον λατρεύει, είτε τον αντιπαθεί (μέση κατάσταση δεν υπάρχει με τον Μουρίνιο), δε μπορεί να μην παραδεχθεί πως με το επίτευγμά του με τους Ρωμαίους παραμένει... “special”. Όπως άλλωστε δήλωσε και ο ίδιος: “Αυτός ο τίτλος βρίσκεται στην ιστορία της Ρόμα αλλά και στη δική μου. Άλλο πράγμα να κερδίζεις με μια ομάδα φτιαγμένη για να κερδίζει και άλλο να το κάνεις με την Πόρτο, την Ίντερ και τη Ρόμα...Σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστός”.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ