Στίβεν Τζέραρντ: Ο άνθρωπος που ήθελε μόνο να ζει το όνειρό του

Αν και ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, το αντίο του Στίβεν Τζέραρντ από τους αγωνιστικούς χώρους, όπως αυτό ανακοινώθηκε πριν από λίγες ημέρες με τον ίδιο να το γνωστοποιεί μέσα από συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο BT Sport, δε γίνεται να μην “αγγίξει” κάθε φίλο του ποδοσφαίρου. Από την περασμένη Πέμπτη (24/11), όταν και έγινε γνωστό πως ένας ακόμη από τους μεγάλους κρεμάει τα παπούτσια του, δεκάδες πρώην συμπαίκτες, αντίπαλοι και προπονητές απέδωσαν τον δικό τους φόρο τιμής στον μεγάλο αρχηγό. Γιατί μπορεί η τελευταία ομάδα του Τζέραρντ να ήταν οι Λος Άντζελες Γκάλαξι, στη συνείδηση του κόσμου όμως θα μείνει ως ο παντοτινός αρχηγός της Λίβερπουλ, της ομάδας με την οποία ονειρεύτηκε να ζήσει τα πάντα και κατάφερε να τα κάνει-σχεδόν-όλα πράξη.

Γέννημα-θρέμμα του Μερσεϊσάιντ, έγινε από 7 μόλις ετών μέλος των ακαδημιών της αγαπημένης του Λίβερπουλ, όμως ούτε και ο ίδιος πιθανότατα δε θα μπορούσε να φανταστεί όλα όσα θα ζούσε με τους “κόκκινους” τις επόμενες δεκαετίες. Σε ηλικία 18 ετών (29 Νοεμβρίου 1998) κατέγραψε την πρώτη του συμμετοχή με την πρώτη ομάδα, όταν πέρασε ως αλλαγή στο 90ό λεπτό σε έναν αγώνα της Λίβερπουλ απέναντι στη Μπλάκμπερν. Όσοι ανυποψίαστοι βρίσκονταν στις εξέδρες του “Άνφιλντ” εκείνη τη στιγμή, γίνονταν μάρτυρες της αρχής ενός από τα πιο μεγάλα και πιο σημαντικά κεφάλαια της ιστορίας της ομάδας.

    Στις 29/11/1998 ο Τζέραρντ πραγματοποιεί την πρώτη του συμμετοχή με τη Λίβερπουλ. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία

Εκείνη τη σεζόν σημείωσε 13 συμμετοχές με την πρώτη ομάδα και από το 2000 άρχισε να γίνεται βασικό στέλεχος στα πλάνα του τότε τεχνικού της Λίβερπουλ, Ζεράρ Ουγιέ, που ήταν και αυτός άλλωστε που του έδωσε το “βάπτισμα του πυρός”. Η σεζόν 2000-01 ήταν η πρώτη “γεμάτη” του Τζέραρντ (50 συμμετοχές-10 γκολ) και μία από τις πιο επιτυχημένες που έμελλε να ζήσει στο “Άνφιλντ”, με τη Λίβερπουλ να φτάνει στην κατάκτηση ενός μικρού “τρεμπλ”, κερδίζοντας το Κύπελλο Αγγλίας, το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, σκοράροντας μάλιστα στον φοβερό τελικό απέναντι στην Αλαβές (5-4), με την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών να τον αναδεικνύει καλύτερο νέο παίκτη της χρονιάς.

Στις 15 Οκτωβρίου 2003 είχε έρθει η ώρα για να ζήσει μία ακόμη μεγάλη στιγμή. Σε ένα ματς κόντρα στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας για το ΟΥΕΦΑ, ο Τζέραρντ θα φορέσει για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ήταν κάτι που ονειρευόταν από μικρό παιδί όπως έχει πει, με τον Ουγιέ να αναφέρει πως είχε διακρίνει τις ηγετικές ικανότητές του και την επιρροή που είχε στους συμπαίκτες του από πολύ νωρίς, περίμενε όμως λίγο να ωριμάσει σαν ποδοσφαιριστής για να του δώσει το χρίσμα.

Ο Γάλλος τεχνικός αποχώρησε από το λιμάνι μετά από την αποτυχημένη σεζόν 2003-04, η αμέσως επόμενη όμως, με τον Ράφα Μπενίτεθ πλέον στο τιμόνι, θα μείνει αξέχαστη στον “Stevie G”, όπως και σε όλους τους φίλους της Λίβερπουλ. Στο Champions League, οι “κόκκινοι” παίζουν την επιβίωσή τους στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό του Ριβάλντο, την τελευταία αγωνιστική των ομίλων. Οι “ερυθρόλευκοι παιρνούσαν με νίκη ή ισοπαλία, ενώ το γκολ του Βραζιλιάνου σούπερ σταρ στο πρώτο ημίχρονο σήμαινε πως ο Ολυμπιακός έπαιρνε το εισιτήριο για την επόμενη φάση ακόμη κι αν έχανε με ένα γκολ διαφορά (είχε νικήσει 1-0 στον Πειραιά). Η Λίβερπουλ ισοφαρίζει στις αρχές της επανάληψης, βρίσκει το 2-1 στο 80' και στο 87' ο αρχηγός με έναν “κεραυνό” γράφει το τελικό 3-1, που δίνει την πρόκριση στους “ρεντς”. Κανείς δε μπορούσε τότε να το διανοηθεί, όμως εκείνο το γκολ, τη νύχτα της 8ης Δεκεμβρίου 2004, άλλαξε την ιστορία της Λίβερπουλ και ολόκληρης της διοργάνωσης. Ο ίδιος ο Τζέραρντ, άλλωσε, το έχει χαρακτηρίσει ως το πιο σημαντικό γκολ σε όλη την καριέρα του!

    Ο Τζέραρντ κάνει το 3-1 κόντρα στον Ολυμπιακό και ανοίγει τον δρόμο στη Λίβερπουλ για την κατάκτηση του 5ου της Champions League

Κι αυτό γιατί η ομάδα του Μπενίτεθ θα προχωρήσει στη συνέχεια ως τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης στη Πόλη, εκεί όπου γράφτηκε το μεγαλύτερο έπος στην ιστορία των τελικών του Champions League. Με αντίπαλο τη μεγάλη Μίλαν των Μαλντίνι, Σεφτσένκο, Κρέσπο, Ζέεντορφ, Κακά, Πίρλο και τόσων ακόμη αστέρων, η Λίβερπουλ θα πάει στα αποδυτήρια όντας με 3-0 πίσω στο σκορ και άπαντες περίμεναν την ολοκλήρωση των επόμενων 45 διαδικαστικών λεπτών για να στέψουν τους “ροσονέρι” πρωταθλητές Ευρώπης. Ο Τζέραρντ και η παρέα του όμως είχαν άλλη άποψη. Ο αρχηγός της Λίβερπουλ ήταν ίσως ο πρώτος που πίστεψε στην μεγάλη ανατροπή και με δική του εύστοχη κεφαλιά έδωσε το έναυσμα, κάνοντας το 3-1 και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Το 3-0 του ημιχρόνου έγινε 3-3, ο τελικός των τελικών πήγε στα πέναλτι, από όπου θριαμβεύτρια αναδείχθηκε η Λίβερπουλ. Ο Τζέραρντ, στη μεγαλύτερη στιγμή όλης της καριέρας του, θα σηκώσει το τρόπαιο στον ουρανό της Κωνσταντινούπολης και δε θα το αποχωριστεί ούτε στον ύπνο του εκείνο το βράδυ, παίρνοντάς το μαζί του στο κρεβάτι!

    Ο αρχηγός στη μεγαλύτερη στιγμή της κατακόκκινης καριέρας του

Παρόμοιο σκηνικό εκτυλίχθηκε και ένα χρόνο μετά, αυτή τη φορά σε παιχνίδι κόντρα στη Γουέστ Χαμ για τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Τα “σφυριά” προηγούνται με 2-0, όμως η Λίβερπουλ ισοφαρίζει σε 2-2 με πέναλτι του Τζέραρντ και όταν η αντίπαλός της κάνει το 3-2, ο μεγάλος αρχηγός γράφει το 3-3 στις καθυστερήσεις, με την ομάδα του να αναδεικνύεται νικήτρια και πάλι στα πέναλτι. Για έναν ακόμη τελικό ο Τζέραρντ αρνείται να φύγει ηττημένος από το γήπεδο και μεγαλώνει τον μύθο του στην ομάδα.

Είχε μεσολαβήσει ένα καλοκαίρι, αυτό του 2005, στη διάρκεια του οποίου ο Άγγλος άσος έφτασε ίσως πιο κοντά από ποτέ στην αποχώρησή του από την αγαπημένη του ομάδα. Έχοντας ζήσει τη συγκλονιστική νύχτα της Πόλης, δήλωνε πως δε μπορούσε να φύγει από το κλαμπ, όμως παράλληλα δεν ερχόταν και σε συμφωνία επέκτασης του συμβολαίου του με την ομάδα του Μερσεϊσάιντ. Κάπου εκεί έκανε την εμφάνισή της η Τσέλσι του Ρόμαν Αμπράμοβιτς, με τον Ρώσο μεγιστάνα να προσφέρει γη και ύδωρ για να κάνει τον Τζέραρντ κάτοικο “Στάμφορντ Μπριτζ”. Άλλωστε, και ο Ζοσέ Μουρίνιο τον ήθελε σαν τρελός και δε θα ήταν η πρώτη φορά. Και καθώς ακόμη και πολλοί άνθρωποι από τη διοίκηση της Λίβερπουλ είχαν αρχίσει να καταστρώνουν τα πλάνα τους για την επόμενη μέρα χωρίς τον εμβληματικό αρχηγό, εκείνος απέρριψε την προσφορά των “μπλε”, υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους “κόκκινους” και μπήκε ακόμη πιο βαθιά στις καρδιές των φίλων της ομάδας. Τα επόμενα χρόνια, ο Μουρίνιο θα προσπαθήσει ξανά να τον αποκτήσει για λογαριασμό αρχικά της Ίντερ και στη συνέχεια της μεγάλης Ρεάλ Μαδρίτης, η απάντηση όμως που εισέπραττε πάντα ήταν “όχι”. Ο Στίβεν Τζέραρντ ήταν πλέον ένα σύμβολο για τη Λίβερπουλ.

Ο “Stevie G” είχε κατακτήσει σχεδόν τα πάντα με την ομάδα της καρδιάς του, αυτό που έλειπε όμως από τη συλλογή του ήταν το πρωτάθλημα. Έναν τίτλο που η ίδια η Λίβερπουλ είχε να κατακτήσει από το 1990 και που έμελλε να είναι και το κομμάτι που πλήγωσε όσο τίποτα τον Τζέραρντ στα 17 χρόνια που ήταν μέλος της πρώτης ομάδας. Τη σεζόν 2008-09 έφτασε πολύ κοντά στο να τα καταφέρει, με τη Λίβερπουλ να σημειώνει εξαιρετικές εμφανίσεις στην Premier League (αποκορύφωμα το 4-1 μέσα στο Ολντ Τράφορντ) και τον ίδιο να πραγματοποιεί την πιο παραγωγική χρονιά του (44 συμμετοχές-24 γκολ), όμως η ομάδα του τερμάτισε τελικά στη δεύτερη θέση, τέσσερις πόντους πίσω από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πέντε χρόνια αργότερα όμως, η Λίβερπουλ έφτασε σχεδόν πάνω από την πηγή αλλά νερό δεν ήπιε, και σαν ειρωνεία της μοίρας, ο ίδιος ο Τζέραρντ είχε αρκετά μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Η τελευταία δεκαετία υπήρξε γενικότερα “άγονη” για την ομάδα του λιμανιού (ένα Λιγκ Καπ το 2012 ήταν ο τελευταίος τίτλος του Τζέραρντ και παραμένει ως σήμερα ο τελευταίος τίτλος της Λίβερπουλ) όμως τίποτε από αυτά δε θα είχε σημασία αν την τραυματική όπως αποδείχθηκε σεζόν 2013-14 οι “κόκκινοι” στέφονταν πρωταθλητές. Υπό τις οδηγίες του Μπρένταν Ρότζερς και με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Λούις Σουάρες, η Λίβερπουλ κάνει μία φοβερή ρελάνς στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος και χρειάζεται νίκες στα τελευταία παιχνίδια για να πανηγυρίσει ένα τρόπαιο που της έλειπε 24 χρόνια. Αμέσως μετά τη σπουδαία νίκη επί της Μάντσεστερ Σίτι με 3-2 στο “Άνφιλντ”, που την έφερνε ένα βήμα ακόμη πιο κοντά στον τίτλο, ο αρχηγός, αφού ξεσπάει σε κλάματα, μαζεύει τους συμπαίκτες του στον αγωνιστικό χώρο, με την κάμερα να καταγράφει τα συγκλονιστικά λόγια του: “Τώρα ακούστε με, δε θα το αφήσουμε να μας γλιστρήσει από τα χέρια, πάμε με την ίδια δύναμη να πάρουμε τα επόμενα παιχνίδια!”. Γνώριζε πολύ καλά, άλλωστε, πως στα 34 του το πιθανότερο είναι να μην υπάρξει άλλη τέτοια ιστορική ευκαιρία.

Η τραγική ειρωνεία; Αυτός που γλίστρησε τελικά ήταν ο... ίδιος, στο αποφασιστικό ματς με την Τσέλσι τρεις στροφές πριν το τέλος, και το λάθος του αυτό επέτρεψε στον Ντεμπά Μπα να κάνει το 0-1. Τελικά οι “μπλε” θα φύγουν από το “Άνφιλντ” νικώντας με 0-2, “σκοτώνοντας” τις περισσότερες από τις ελπίδες της Λίβερπουλ για τον τίτλο, ελπίδες που “έσβησαν” μια και καλή όταν στο αμέσως επόμενο παιχνίδι στο “Σέλχαστ Παρκ”, το 3-0 απέναντι στην Κρίσταλ Πάλας έγινε 3-3. Αυτό ήταν. Ο Στίβεν Τζέραρντ είχε χάσει μια για πάντα την ευκαιρία να κατακτήσει τον διακαή του πόθο με την ομάδα που αγαπούσε. Ίσως αν δεν γλιστρούσε σε εκείνο το... καταραμένο λεπτό των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου κόντρα στην Τσέλσι η ιστορία να γραφόταν διαφορετικά. Ας είναι. Ποιός φίλος της ομάδας θα μπορούσε ποτέ να αποδώσει ευθύνες στον άνθρωπο που έδωσε και την ψυχή του για αυτόν τον σκοπό;

    Ο Τζέραρντ γλιστρά και μαζί του γλιστρά και το πρωτάθλημα του 2014 από τα χέρια της Λίβερπουλ

Τον Ιανουάριο του 2015 ανακοίνωσε πως εκείνη ήταν η τελευταία του χρονιά στο “Άνφιλντ”, με τον κόσμο να κατηγορεί τη διοίκηση για το γεγονός πως δεν του προσέφερε ένα νέο συμβόλαιο και πως άφησε έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία της ομάδας να φύγει έτσι απλά. Τα χρόνια βέβαια είχαν περάσει για τον αρχηγό, ο ίδιος ήταν φανερό πως δεν είχε την ίδια επιρροή στο παιχνίδι της Λίβερπουλ, όμως ακόμη κι έτσι οι περισσότεροι έκριναν πως οι διοικούντες και ο Ρότζερς έκαναν ένα πολύ μεγάλο φάουλ. Ο επίλογος γράφτηκε με τον χειρότερο τρόπο, αφού στην τελευταία παρουσία του στο “Άνφιλντ” οι “κόκκινοι” ηττήθηκαν με 1-3 από την Κρίσταλ Πάλας και στο τελευταίο του γενικά παιχνίδι με τη φανέλα της Λίβερπουλ η ομάδα γνώρισε το διασυρμό με 6-1 από τη Στόουκ. Τίποτα από αυτά δε μπορούσε όμως να σβήσει όλες τις μεγάλες στιγμές που έζησε ο Τζέραρντ αυτά τα 17 χρόνια.

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο της ποδοσφαιρικής του καριέρας ο Τζέραρντ τον πέρασε στο Λος Άντζελες παίζοντας για τους Γκάλαξι στο MLS, όμως η αλήθεια είναι πως κανείς δε θα τον θυμάται με τη λευκή τους φανέλα και η ομάδα από την Καλιφόρνια θα είναι μια απλή αναφορά στη σπουδαία καριέρα του. Αντίθετα, αρκετοί θα τον θυμούνται με μια άλλη λευκή φανέλα, αυτή της εθνικής Αγγλίας, με την οποία κατέγραψε 114 συμμετοχές σκοράροντας 21 τέρματα, πήρε μέρος σε δύο Euro (2004, 2012) και τρία Μουντιάλ (2006, 2010, 2014), χωρίς φυσικά καμία διάκριση, ενώ υπήρξε και αρχηγός της από το 2010 και έπειτα. Ο Στίβεν Τζέραρντ παρ' όλα αυτά θα είναι ο παντοτινός “κόκκινος” αρχηγός.

Θα μείνει για πάντα φυσικά στην ιστορία της Λίβερπουλ και του ποδοσφαίρου ως ο άνθρωπος που έκανε-σχεδόν-όλα τα όνειρά του πραγματικότητα με την ομάδα της καρδιάς του. Ευκαιρίες να πάει σε άλλα μεγάλα κλαμπ και να κατακτήσει ακόμη περισσότερα τρόπαια είχε πολλές, εκείνος όμως προτιμούσε πάντα να παραμένει στο λιμάνι του, αφού του αρκούσε που ζούσε όλα αυτά που ονειρευόταν ως πιτσιρικάς, κι ας μην πήρε ποτέ το μετάλλιο του πρωταθλητή που τόσο επιθυμούσε, και που πιθανώς τώρα να το είχε αν έφευγε από το “Άνφιλντ”. Για όλα τα παραπάνω λογίζεται πλέον ως θρύλος της ομάδας του Μερσεϊσάιντ και μία από τις πιο εμβληματικές μορφές που πέρασαν από το ποδόσφαιρο.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ