Τα εγκλήματα τιμωρούνται σκληρά

Η εξευτελιστική ήττα με 1-4 από τον Άγιαξ στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και ο αποκλεισμός από τη συνέχεια του Champions League ήταν το κερασάκι στην τούρτα της φετινής τραγικής χρονιάς της Ρεάλ Μαδρίτης, η στιγμή που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής των φίλων των «μερένχες», οι οποίοι μετά από τρεις σερί χρονιές που καμάρωσαν την ομάδα τους στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έχουν βιώσει φέτος μια μαρτυρική σεζόν.

Μέσα σε μια εβδομάδα η Ρεάλ έχασε όλους τους στόχους της. Την περασμένη Τετάρτη (27/2) ηττήθηκε με 3-0 από τη Μπαρτσελόνα στη Μαδρίτη και έμεινε εκτός τελικού στο Copa del Rey. Τρεις μόλις μέρες αργότερα βίωσε νέα ήττα (0-1) από τους «μπλαουγκράνα» και αποχαιρέτησε οριστικά τις όποιες ελάχιστες ελπίδες είχε για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αφού έμεινε στο -12 από την κορυφή. Και το βράδυ της Τρίτης (5/3) είδε τον Άγιαξ να πραγματοποιεί τη δική του μεγάλη παράσταση μέσα στο σπίτι της, να σκοράρει τέσσερα γκολ (το τρίτο μια ευγενική χορηγία του διαιτητή και του VAR που υποτίθεται μπήκε για να εξαλείφονται τέτοιου είδους λάθη αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία), να την υποχρεώνει στη μεγαλύτερη  εντός έδρας ήττα της στα ευρωπαϊκά κύπελλα και να προκρίνεται πανηγυρικά στα προημιτελικά, έχοντας χάσει μάλιστα το πρώτο παιχνίδι στην έδρα του (1-2)!

Η φετινή χρονιά μοιάζει δύσκολο να τη φανταζόταν ακόμη και ο πιο απαισιόδοξος οπαδός τους μοιάζει να έχει βγει από τους χειρότερους εφιάλτες των φίλων των «μερένχες». Μέσα σε λίγους μήνες είδαν να χάνεται ένα τρόπαιο από την Ατλέτικο Μαδρίτης (Σούπερ Καπ Ευρώπης), τη Μπαρτσελόνα να νικάει τρεις φορές σε τέσσερα «clasico» και συνολικά τέσσερις σερί φορές μέσα στο «Μπερναμπέου», τη Ρεάλ να χάνει επτά εντός έδρας ματς για πρώτη φορά στον 21ο αιώνα και τέσσερα συνεχόμενα για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια. Είδαν την ομάδα τους να έχει 8 ήττες στα πρώτα 26 ματς στο πρωτάθλημα, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας να την υποχρεώνει στην πιο βαριά εντός έδρας ήττα της στο Champions League (0-3) πριν σπάσει το ρεκόρ αυτό λίγους μήνες μετά ο Άγιαξ, είδαν ήττες από την Αλαβές, τη Λεβάντε, την Έιμπαρ, τη Ζιρόνα.

Το κακό για τη «βασίλισσα» είναι πως από το ξεκίνημα της σεζόν μας είχε προϊδεάσει πως φέτος τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Το καλοκαίρι η διοίκηση πήρε αποφάσεις που ισοδυναμούν με ποδοσφαιρικά εγκλήματα και δυστυχώς για τη Ρεάλ τα εγκλήματα πάντα τιμωρούνται. Η ομάδα έχασε τον Κριστιάνο Ρονάλντο και μαζί τα 40 ή 50 γκολ που έβαζε ο Πορτογάλος σούπερ σταρ κάθε σεζόν και αποφάσισε να μην αποκτήσει παίκτες ανάλογης αξίας για να τον αντικαταστήσουν. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ, στον βωμό της ανακατασκευής του «Μπερναμπέου», για την οποία απαιτούνται πάρα πολλά χρήματα, θυσίασε την ενίσχυση της Ρεάλ, την οποία η ομάδα «φώναζε» ότι χρειαζόταν. Η μόνη «λαμπερή» μεταγραφή έγινε στη θέση του τερματοφύλακα (Κουρτουά), μία από τις λίγες θέσεις που δεν αποτελούσε για τους «μερένχες» προτεραιότητα. Ο άνθρωπος που οδήγησε την ομάδα στις τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις Champions League, ο Ζινεντίν Ζιντάν, αποχώρησε για τους δικούς του λόγους από την τεχνική ηγεσία και η διοίκηση απέτυχε να φέρει κάποιον από τους πρωτοκλασάτους προπονητές τους οποίους είχε στη λίστα, συμφωνώντας τελικά με τον «λίγο» όπως αποδείχθηκε για έναν πάγκο όπως αυτός της Ρεάλ, Ζουλέν Λοπετέγκι.

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη ντροπιαστική φετινή σεζόν της Ρεάλ

Εγκλήματα όμως δεν έγιναν μόνο στο ξεκίνημα της σεζόν αλλά και κατά τη διάρκειά της. Ο Λοπετέγκι έφυγε μετά τη συντριβή με 5-1 από τη Μπαρτσελόνα στο «Καμπ Νου» και στη θέση του ήρθε ο Σαντιάγο Σολάρι, ο οποίος παρά το γεγονός πως στην αρχή έδειχνε να βελτιώνει την κατάσταση, αποδεικνύεται πως ούτε αυτός μπορεί να κουμαντάρει το καράβι. «Εξαφάνισε» τον Ίσκο από τα πλάνα του λόγω των κακών σχέσεων που διατηρεί μαζί του, «καθήλωσε» στον πάγκο έναν παίκτη της αξίας του Μαρσέλο, ενώ καθιέρωσε στην ενδεκάδα τον 18χρονο Βινίσιους, ο οποίος ίσως εξελιχθεί σε έναν πολύ μεγάλο ποδοσφαιριστή και πιθανότατα αποτελεί τη μοναδική «όαση» στη φετινή χρονιά της «βασίλισσας», όμως αναμφίβολα δεν έχει ακόμη την ωριμότητα για να είναι βασικός στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Το «πείραμα» να βασιστεί η Ρεάλ στους ήδη υπάρχοντες παίκτες και να μην ενισχυθεί απέτυχε παταγωδώς. Οι Γκάρεθ Μπέιλ και Καρίμ Μπενζεμά, πάνω στους οποίους έπεσε κυρίως το βάρος ώστε να καλύψουν το κενό του Ρονάλντο, επιβεβαίωσαν περίτρανα φέτος πως σε καμία περίπτωση δε μπορούν να αναλάβουν αυτόν το ρόλο. Ο Ουαλός είναι φανερό πως δε μπορεί να πάρει στις πλάτες του τη Ρεάλ, οι συχνοί του τραυματισμοί τον κάνουν ακόμη περισσότερο αναξιόπιστο, ενώ συν τοις άλλοις φαίνεται πως έχει πλέον κακές σχέσεις και με τους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια. Έχει προσφέρει πράγματα, έχει σκοράρει κρισιμότατα γκολ σε τελικούς, όμως το καλύτερο και για τις δύο πλευρές θα ήταν να πουληθεί το καλοκαίρι. Όσο για τον Γάλλο στράικερ, μπορεί φέτος να έδειξε ένα καλύτερο πρόσωπο σε σχέση με άλλες σεζόν και σε μερικά παιχνίδια να εμφανίστηκε αναγεννημένος, όμως στα κρίσιμα ματς ήταν και πάλι απών. Έχει στηριχθεί όσο ελάχιστοι, το καλοκαίρι κλείνει δέκα χρόνια στη Μαδρίτη και έχει ήδη βάλει το όνομά του στα βιβλία της ιστορίας του συλλόγου (6ος σκόρερ όλων των εποχών), όμως φαίνεται ξεκάθαρο πως δε μπορεί πια να συνεχίσει να αποτελεί τον βασικό επιθετικό της Ρεάλ.

Σε όλα αυτά προσθέστε την πολύ μέτρια σεζόν που διανύουν όλοι οι βασικοί πρωταγωνιστές των επιτυχιών των προηγούμενων χρόνων για τους Καστιγιάνους. Ράμος, Βαράν, Καρβαχάλ, Μαρσέλο, Καζεμίρο, Κρόος, Μόντριτς παρουσιάζονται σχεδόν αγνώριστοι φέτος. Ο Μάρκο Ασένσιο, σε μια σεζόν στην οποία έπρεπε να ξεχωρίσει και να δείξει σε όλους πως μπορεί να αποτελέσει έναν από τους νέους πρωταγωνιστές της ομάδας, έχει κινηθεί σε ρηχά νερά, ενώ επί Σολάρι έχει και περιορισμένο χρόνο συμμετοχής. Ο Λούκας Βάθκεθ είναι φιλότιμος αλλά ως εκεί. Ακόμη, ο Τιμπό Κουρτουά ήρθε στη Μαδρίτη ως ένας από τους κορυφαίους γκολκίπερ στον κόσμο και ως ο καλύτερος τερματοφύλακας του πρόσφατου Μουντιάλ, όμως σε 31 ματς έχει δεχθεί 41 γκολ και το μηδέν στην εστία του το έχει κρατήσει μόλις 10 φορές. Για χάρη του κάθισε στον πάγκο ο ήρωας των τριών προηγούμενων χρόνων κάτω από τα δοκάρια, ο Κέιλορ Νάβας, όμως από τον Βέλγο όλοι περίμεναν περισσότερα.

Ήταν και άτυχη μέσα σε όλα φέτος η Ρεάλ; Σίγουρα και η τύχη έπαιξε το ρόλο της. Μην πάμε μακριά, στη ρεβάνς με τον Άγιαξ είχε δύο δοκάρια κι άλλες μεγάλες φάσεις, όμως ο «Αίαντας» ήταν αυτός που είχε την ουσία. Ομοίως και στα παιχνίδια με τη Μπαρτσελόνα, ενώ μεγάλες ευκαιρίες οι παίκτες της «βασίλισσας» έχουν χάσει και σε άλλα ματς στα οποία ήρθαν ήττες. Ακόμα κι αυτό όμως, η αδυναμία δηλαδή να τελειώσουν οι φάσεις, κάτι δείχνει. Σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια ήταν φανερό πως έλειπε ο παίκτης με τη μεγάλη προσωπικότητα, αυτός που θα αλλάξει τα δεδομένα σε ένα ματς. Δεν ήταν λίγες οι φορές άλλωστε που οι «μερένχες» έφτασαν σε σημείο να τα περιμένουν όλα από ένα «αμούστακο» παιδί (Βινίσιους) που μόλις πριν λίγους μήνες ήρθε από τη Βραζιλία και μέχρι πριν λίγο καιρό έπαιζε στη δεύτερη ομάδα!

Καρίμ Μπενζεμά και Γκάρεθ Μπέιλ δεν κατάφεραν να καλύψουν το τεράστιο κενό του Κριστιάνο Ρονάλντο

Ο αποκλεισμός από τον Άγιαξ, ο πρώτος για τη Ρεάλ στο Champions League μετά από σχεδόν 4 χρόνια και τον Μάιο του 2015 (τότε ήταν η Γιουβέντους στα ημιτελικά), αλλά και ο πρώτος στη φάση των "16" μετά από 9 ολόκληρα χρόνια (τελευταία φορά σε αυτή τη φάση είχε αποκλειστεί το 2010 από τη Λιόν), σημαίνει πως η χρονιά ολοκληρώνεται για τους «μερένχες» ήδη από τις αρχές Μαρτίου. Στην «αυλή» της «βασίλισσας», όλοι πλέον θα πρέπει να στρέψουν το βλέμμα τους στην επόμενη ημέρα. Μια επόμενη μέρα η οποία επιτάσσει όχι απλά ενίσχυση, αλλά ενδεχομένως ριζική ανανέωση της ομάδας, αφού είναι φανερό πως πλέον έχει κλείσει ένας μεγάλος κύκλος. Τα προηγούμενα καλοκαίρια, αυτή η σχεδόν εμμονική πολιτική της Ρεάλ να μην πραγματοποιεί μεγάλες μεταγραφές (σε πλήρη αντίθεση με ό, τι μας είχε συνηθίσει στο παρελθόν) μπορούσε εν μέρει να δικαιολογηθεί λόγω του ότι διέθετε μια απόλυτα επιτυχημένη ομάδα που κάθε χρόνο έφτανε στην κορυφή της Ευρώπης. Πλέον όμως δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Εάν και μετά από αυτήν την τραγική χρονιά δεν πραγματοποιηθούν σημαντικές αλλαγές, τότε η διοίκηση των Μαδριλένων θα έχει διαπράξει ένα ακόμη ποδοσφαιρικό έγκλημα, ακόμη πιο σοβαρό αυτή τη φορά. Με την ομάδα εκτός στόχων για το υπόλοιπο της χρονιάς, υπάρχει πλέον αρκετός χρόνος για να σχεδιαστεί με ψυχραιμία η επόμενη σεζόν. Μπαίνοντας σε αυτή, η Ρεάλ θα πρέπει να έχει έναν κανονικό προπονητή, ικανό να διαχειριστεί την πίεση του να βρίσκεται κανείς στον πάγκο του μεγαλύτερου συλλόγου στον κόσμο, έναν στράικερ και έναν-τουλάχιστον-εξτρέμ παγκόσμιας κλάσης, καθώς και άλλους παίκτες εγνωσμένης αξίας οι οποίοι ενδέχεται να αντικαταστήσουν κάποιους από αυτούς των οποίων το μέλλον παρουσιάζεται αβέβαιο αυτή τη στιγμή στη Μαδρίτη (π.χ Μαρσέλο, Κρόος). Ασφαλώς και υπάρχουν παίκτες στους οποίους μπορεί η ομάδα να στηριχθεί στο μέλλον (Ασένσιο, Βινίσιους, Ρεγκιλόν, Γιορέντε, Βαλβέρδε, Οντριοθόλα), όμως θα πρέπει να πλαισιωθούν από ποδοσφαιριστές που γνωρίζουν καλά πώς να ανταπεξέρχονται σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Ήταν δεδομένο πως αυτή η ομάδα δε θα μπορούσε να είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης για πάντα και πως κάποια στιγμή θα ερχόταν και η πτώση, όπως συμβαίνει πάντα άλλωστε με τις ομάδες που έχουν γράψει ιστορία. Οι αποχωρήσεις άλλωστε του Ζιντάν και του Ρονάλντο ήδη από το περασμένο καλοκαίρι μας προϊδέαζαν πως το τέλος εποχής πλησιάζει. Μόνο που αυτό το τέλος γράφτηκε με πολύ άσχημο τρόπο για τη «βασίλισσα», η πτώση της έκανε πολύ μεγαλύτερο κρότο απ’ ό, τι ίσως περίμεναν οι περισσότεροι. Σίγουρα όμως δεν ήρθε η καταστροφή για εκείνη. Η Ρεάλ άλλωστε, ειδικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν έχει πλέον να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Οι τίτλοι μιλούν από μόνοι τους. Στο δικό της χέρι είναι να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις έτσι ώστε να γυρίσει και πάλι δυνατή, αποφασισμένη να διεκδικήσει την επιστροφή της ξανά στον θρόνο του ισπανικού και ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ