Τελικός Euro: Ιταλία και Αγγλία έτοιμες για έναν ιστορικό θρίαμβο

Ένα μήνα ακριβώς μετά την πρεμιέρα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ήρθε η ώρα για τον μεγάλο τελικό. Στην επετειακή αυτή διοργάνωση που διεξήχθη σε 11 διαφορετικές πόλεις σε όλη την Ευρώπη, είδαμε τα πάντα. Φοβερά παιχνίδια, υπέροχα γκολ, μπόλικα αυτογκόλ, απίστευτες χαμένες ευκαιρίες, πολλές συγκινήσεις. Τώρα έφτασε η στιγμή να δούμε και τις δύο κατά γενική ομολογία καλύτερες ομάδες του τουρνουά στον τελικό. Ιταλία και Αγγλία αναμετρώνται απόψε το βράδυ (22:00) στο “Γουέμπλεϊ” και γνωρίζουν πολύ καλά και οι δύο πως έχουν ραντεβού με την ιστορία.

Από τη μία, η Ιταλία έχει το ειδικό βάρος της φανέλας που της προσθέτουν οι τεράστιοι ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει κατά καιρούς τη μπλε φανέλα και κυρίως τα τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα που έχει στην τροπαιοθήκη της, όμως προτού ξεκινήσει αυτή η διοργάνωση δε συγκαταλεγόταν στα μεγάλα φαβορί για να φτάσει ως το τέρμα. Μια ομάδα η οποία είχε αποτύχει να προκριθεί στο τελευταίο Μουντιάλ και καλούνταν να μαζέψει τα κομμάτια της σίγουρα ήταν ένα ερωτηματικό. Δεν έπαυε όμως να είναι και μια ομάδα που μας είχε προϊδεάσει πως κάτι καλό μπορεί να καταφέρει σε αυτό το Euro. Οι “ατζούρι” μπήκαν στο τουρνουά μετρώντας 27 σερί παιχνίδια αήττητοι και κρατώντας την εστία τους απαραβίαστη για επτά σερί ματς, έχοντας να δεχτούν γκολ από τον περασμένο Οκτώβρη. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, από την ώρα που ανέλαβε μετά την αποτυχία της πρόκρισης στο Μουντιάλ της Ρωσίας, κατάφερε από το μηδέν να φτιάξει μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, με σταθερή άμυνα, εξαιρετική κυκλοφορία μπάλας και με επιθετική φιλοσοφία, αντίθετη ενδεχομένως στο ιταλικό ποδοσφαιρικό DNA. Μια ομάδα που πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν έχει τους έμπειρους από μεγάλες διοργανώσεις παίκτες και τις σπουδαίες προσωπικότητες άλλων ετών, αλλά διαθέτει εξαιρετικά ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και μια ενδιαφέρουσα φουρνιά από την οποία ο 56χρονος τεχνικός κατάφερε να πάρει το καλύτερο που μπορούσε.

Οι Ιταλοί έχουν εντυπωσιάσει σε αυτό το Euro. Από την πρώτη στιγμή, από το ματς της πρεμιέρας και τη νίκη με 3-0 επί της Τουρκίας, φάνηκε πως είναι φτιαγμένοι για κάτι σπουδαίο. Στους ομίλους έκαναν περίπατο, νικώντας επίσης με 3-0 την Ελβετία και με 1-0 την Ουαλία σε ένα ματς που ο Μαντσίνι έκανε εκτεταμένο rotation, βάζοντας ως αλλαγή ακόμη και τον δεύτερο τερματοφύλακα! Η “σκουάντρα ατζούρα” κράτησε τη συμπαγή της άμυνα, παρουσίασε ένα τρομερό κέντρο με την τριάδα Ζορζίνιο, Μπαρέλα, Λοκατέλι και αργότερα τον Βεράτι στη θέση του τελευταίου, ενώ το γκολ δεν ήταν πρόβλημα αφού μπορούσε να το βρει από κάθε παίκτη. Με την Αυστρία στους “16” δεν ήταν τόσο καλή και χρειάστηκε η έμπνευση του εκπληκτικού Κιέζα για να “ξεκλειδώσει” το ματς στην παράταση, με τον άσο της Γιουβέντους να μη βγαίνει από την ενδεκάδα έκτοτε (ο Μαντσίνι ξεκίνησε με βασικό τον Μπεράρντι το τουρνουά). Στο ματς με τους Αυστριακούς δέχθηκε και το πρώτο της γκολ μετά από 1.168 αγωνιστικά λεπτά, έχοντας προλάβει όμως να σπάσει το ρεκόρ της απαραβίαστης εστίας. Στη συνέχεια χρειάστηκε να ξεπεράσει δυο πολύ μεγάλα εμπόδια. Στα προημιτελικά πέταξε έξω το φιλόδοξο Βέλγιο νικώντας 2-1 αν και έχασε με ρήξη αχιλλείου τον αριστερό της μπακ Λεονάρντο Σπινατσόλα που πραγματοποίησε σπουδαίες εμφανίσεις, ενώ στα ημιτελικά με την Ισπανία, χωρίς να είναι καλύτερη αφού δε μπόρεσε να επαναλάβει το παιχνίδι της κατοχής κόντρα σε μια ομάδα που το γνωρίζει πολύ καλά, προκρίθηκε στα πέναλτι εις βάρος των "φούριας ρόχας", δείχνοντας πως γνωρίζει να παίρνει παιχνίδια παίζοντας και με σκοπιμότητα, με έναν τρόπο περισσότερο... ιταλικό.

Έχοντας πλέον επεκτείνει το αήττητο σερί της στον απίστευτο αριθμό των 33 αγώνων, δηλώνει έτοιμη να χαλάσει το... πάρτι που έχουν στήσει οι Άγγλοι εδώ και μέρες και να κατακτήσει το πρώτο της Euro μετά από το 1968! Γιατί μπορεί η ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων να βρίθει από επιτυχίες των “ατζούρι”, σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος όμως έχουν 53 χρόνια να γευτούν επιτυχία, μετρώντας έκτοτε δυο χαμένους τελικούς, το 2000 από τη Γαλλία στην παράταση με το “χρυσό γκολ” του Τρεζεγκέ και το 2012 από την ασυναγώνιστη Ισπανία, σε εκείνη την ήττα τους με 4-0 στο Κίεβο.

  Ρομπέρτο Μαντσίνι και Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ αναμετρώνται στο πιο σημαντικό παιχνίδι της προπονητικής τους καριέρας

Στην απέναντι πλευρά, η Αγγλία πολύ πριν ξεκινήσει η διοργάνωση έμοιαζε καταδικασμένη να πετύχει. Γνωρίζοντας πολύ καλά πως θα δώσει τα περισσότερα παιχνίδια της στο “Γουέμπλεϊ”, διαθέτοντας ένα εξαιρετικό υλικό και έχοντας εν μέρει αποφορτιστεί από τη στάμπα της “αιώνιας αποτυχημένης” σε μεγάλα τουρνουά μετά την τέταρτη θέση στο προηγούμενο Μουντιάλ και το σπάσιμο της “κατάρας” των πέναλτι κόντρα στην Κολομβία, η ομάδα του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ μπορούσε να ρίχνει κλεφτές ματιές στο τρόπαιο από το ξεκίνημα. Ένα κύπελλο που δεν έχει κατακτήσει ποτέ στο παρελθόν, όπως δεν έχει κατακτήσει ποτέ οτιδήποτε από το μοναδικό της τρόπαιο το 1966, το Μουντιάλ που διεξήχθη στη χώρα της. Για χρόνια ολόκληρα οι Άγγλοι μπορεί να είχαν πολύ μεγάλους παίκτες στο δυναμικό τους, όμως από τις μεγάλες διοργανώσεις πάντα έφευγαν με σκυμμένο το κεφάλι, με την ιστορία τους σε Μουντιάλ και Euro να είναι ποτισμένη με πολλά... δάκρυα. Και αυτό είναι κάτι που θέλουν να αλλάξουν ο Χάρι Κέιν και η παρέα του απόψε στο Λονδίνο, στην πρώτη παρουσία των “τριών λιονταριών” σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αλλά και σε οποιονδήποτε τελικό μετά από 55 χρόνια.

Η Αγγλία δεν έθελξε με την απόδοσή της στους ομίλους, βάσει του υλικού που έχει και των δυνατοτήτων της. Ο Ραχίμ Στέρλινγκ επωμίστηκε μόνος του το βάρος του σκοραρίσματος στην πρώτη φάση, πετυχαίνοντας τα μοναδικά γκολ της ομάδας του στις νίκες με το “φτωχό” 1-0 κόντρα σε Κροατία και Τσεχία, ενώ ενδιάμεσα υπήρξε η λευκή ισοπαλία με τους Σκωτσέζους στο βρετανικό ντέρμπι. Η συντηρητική προσέγγιση που επέλεξε ο Σάουθγκεϊτ μπορεί να δυσαρέστησε πολλούς, αλλά ίσως τελικά να είναι και αυτή που έστειλε τους Άγγλους στον τελικό. Σφιχτή αμυντική λειτουργία (χρειάστηκε να φτάσουμε στα ημιτελικά για να παραβιαστεί η εστία του Πίκφορντ κι αυτό από ένα τρομερό χτύπημα φάουλ του Ντάμσγκααρντ της Δανίας), σπάνια δημιουργία από τα χαφ, η μπάλα στα άκρα (φοβερό τουρνουά ο αριστερός μπακ Λουκ Σο με ήδη τρεις ασίστ) και πίστη πως θα βρεθεί το γκολ μπροστά, παρόλο που ο Σάουθγκεϊτ δεν έχει πάρει ακόμη τίποτα από παίκτες όπως ο Φόντεν, ο Σάντσο ή ο Ράσφορντ και τα γκολ έρχονται κυρίως από Στέρλινγκ και Κέιν. Έτσι προσεκτικά διαχειρίστηκε η Αγγλία και το πρώτο νοκ άουτ ματς με τον κακό της “δαίμονα”, τη Γερμανία, την οποία αφού νίκησε στον τελικό του Μουντιάλ 1966 έβλεπε παντού σε όλες τις επόμενες συναντήσεις της να την πληγώνει. Εκείνη η νίκη της με 2-0 επί των “πάντσερ” στο “Γουέμπλεϊ”, η πρώτη νίκη των Άγγλων σε κανονική διάρκεια όσον αφορά νοκ άουτ ματς Euro, το πρώτο γκολ του Κέιν που ήταν άφαντος στους ομίλους αλλά εμφανίστηκε την καταλληλότερη στιγμή, το πώς γλίτωσαν την ισοφάριση στο τέλος με την απίστευτη ευκαιρία του Μίλερ, όλα εκείνα τα στοιχεία ενδεχομένως να έκαναν την ομάδα του Σάουθγκεϊτ να αρχίσει να πιστεύει πως πραγματικά μπορεί να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης μετά από εκείνο το ματς-κλειδί.

Η Ουκρανία αποδείχθηκε εύκολο εμπόδιο στα προημιτελικά όπως μαρτυρά το τελικό 4-0 (στην πρώτη και μοναδική αναμέτρηση που έδωσαν οι Άγγλοι εκτός Λονδίνου, στη Ρώμη συγκεκριμένα), όχι όμως και η εκπληκτική Δανία στα ημιτελικά. Εκεί χρειάστηκε να μας δείξουν τα “τρία λιοντάρια” την αντίδρασή τους όταν έμειναν για πρώτη φορά πίσω στο σκορ στη διοργάνωση, απαντώντας άμεσα στη φαουλάρα του Ντάμσγκααρντ, ενώ έπρεπε να φτάσουμε στην παράταση για να πάρουν την πρόκριση με εκείνο το πέναλτι που προκάλεσε τόσες πολλές συζητήσεις. Η ουσία είναι όμως πως η Αγγλία ήταν τελικά συνεπής στο ραντεβού της στον μεγάλο τελικό του “Γουέμπλεϊ”, σπάζοντας και άλλη μια “κατάρα” στο δρόμο προς το τρόπαιο, αυτή των σερί αποκλεισμών σε ημιτελικούς (Μουντιάλ 1990, Euro 1996, Μουντιάλ 2018).

Ιταλία και Αγγλία έχουν αναμετρηθεί άλλες τέσσερις φορές σε μεγάλα τουρνουά, στους ομίλους του Euro 1980, στον μικρό τελικό του Μουντιάλ 1990, στα προημιτελικά του Euro 2012 και στους ομίλους του Μουντιάλ 2014, με τη “σκουάντρα ατζούρα” να έχει πανηγυρίσει σε όλες. Απόψε όμως δίνουν το πιο σημαντικό μεταξύ τους παιχνίδι, το ματς που θα αναδείξει τη νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης, η οποία, όποια και να είναι, θα έχει καταφέρει ένα μοναδικό, ένα ιστορικό επίτευγμα.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ