Το αντίο του μαέστρου

“Όταν ο Αντρέα μου είπε ότι θα ερχόταν στην ομάδα μας, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι πως υπάρχει Θεός. Ένας παίκτης με το δικό του επίπεδο και τη δική του κλάση, και μάλιστα ως ελεύθερος, πιστεύω πως είναι η μεταγραφή του αιώνα!”. Με τον παραπάνω τρόπο σχολίασε ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν την είδηση της μεταγραφής του Αντρέα Πίρλο από τη Μίλαν στη Γιουβέντους τέσσερα χρόνια πριν και η αλήθεια είναι πως η δήλωσή του δε θα μπορούσε να ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα.

Πράγματι, η μετακίνηση του Αντρέα Πίρλο από το Μιλάνο στο Τορίνο θεωρήθηκε από πολλούς ως η μεγαλύτερη μεταγραφική “κλοπή” στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Βλέπετε, η Μίλαν, που μόλις είχε πανηγυρίσει το πρωτάθλημα, θεώρησε πως δεν είχε τίποτε άλλο να πάρει από τον 32χρονο τότε “μαέστρο”, αφήνωντάς τον ελεύθερο το καλοκαίρι του 2011, μία κίνηση η οποία αργότερα αποδείχθηκε “εγκληματική”.

Το καλοκαίρι εκείνο αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τη μεγάλη επιστροφή της Γιουβέντους στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου, μια κορυφή που ακόμη και μέχρι σήμερα δεν απώλεσε ούτε μία χρονιά από τότε. Η έλευση του Πίρλο σημαινε την πρόθεση της νέας διοίκησης να ενισχύσει ουσιαστικά τους “μπιανκονέρι” και οι μεταγραφές επίσης των Αρτούρο Βιντάλ, Στέφαν Λιχστάινερ και Μίρκο Βούτσινιτς συν το γεγονός πως από τη σεζόν εκείνη η ομάδα θα μπορούσε να αγωνίζεται στο ολοκαίνουριο και υπερσύγχρονο “Juventus Stadium”, έδειχνε πως κάτι είχε αρχίσει να αλλάζει στη Γιουβέντους, η οποία προερχόταν και από δύο απογοητευτικές χρονιές που τη βρήκαν να τερματίζει στην έβδομη θέση και μακριά από εκείνες που οδηγούν στην Ευρώπη.

Η πρόθεση των ανθρώπων της “Γιούβε” και του νέου της προπονητή, Αντόνιο Κόντε, ήταν η νέα ομάδα να χτιστεί επάνω στον Αντρέα Πίρλο, όπως και έγινε. Ουσιαστικά, οι “μπιανκονέρι” είδαν στο πρόσωπό του τον ηγέτη της νέας εποχής, μαζί φυσικά με τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν και τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο που θα έμενε για ένα χρόνο ακόμη, τον άνθρωπο που με την εμπειρία του και τη νοοτροπία νικητή που διέθετε θα οδηγούσε τη Γιουβέντους ξανά στο δρόμο των θριάμβων. Δεν ήταν άλλωστε κανένας τυχαίος ο νέος της ηγέτης. Δύο Champions League και ισάριθμα πρωταθλήματα με τη Μίλαν αλλά και ο τίτλος του παγκόσμιου πρωταθλητή με την εθνική Ιταλίας στόλιζαν το παλμαρέ του πριν μετακομίσει στο Τορίνο. Πλέον, η αντεπίθεση της “Κυρίας” είχε ξεκινήσει και στην τετραετία που ακολούθησε, ο Πίρλο προσέφερε στη νέα του ομάδα όλα αυτά που στη Μίλαν δεν πίστεψαν ότι μπορεί πλέον να προσφέρει.

Η εμπειρία του στο χώρο της μεσαίας γραμμής, τα ηγετικά του χαρίσματα, η ηρεμία με την οποία έπαιρνε τη μπάλα και έψαχνε την καλύτερη λύση ακόμα και όταν τα πράγματα ζόριζαν, το εξαιρετικό του δεξί πόδι που μοίραζε μπαλιές ακριβείας ακόμη και αν ο συμπαίκτης του για τον οποίο προοριζόταν η μπάλα βρισκόταν και 40 μέτρα μακριά και φυσικά το σπάνιο χάρισμά του στις εκτελέσεις φάουλ έδωσαν απίστευτη ώθηση στη Γιουβέντους και αποτέλεσαν σημαντικότατους λόγους για όλες τις μεγάλες επιτυχίες των “μπιανκονέρι” τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ενώ αποτέλεσε και τη βάση μιας μεσαίας γραμμής που μαζί με τον Μαρκίζιο, τον Βιντάλ και τον Πογκμπά λίγο αργότερα χαρακτηρίστηκε ίσως η κορυφαία στην Ευρώπη.

Στις 6 Ιουλίου 2015 η Γιουβέντους ανακοίνωσε και επίσημα την πώληση του Πίρλο στη Νιου Γιορκ Σίτι και έτσι εδώ και λίγες ώρες η τεράστια καριέρα του στη Γιουβέντους αλλά και γενικότερα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχει ολοκληρωθεί. Αποχαιρετά την “Κυρία” έχοντας αγωνιστεί σε 164 παιχνίδια με τη φανέλα της, έχοντας μοιράσει 38 ασίστ με το μαγικό του πόδι και έχοντας πετύχει και 19 γκολ*. Γκολ πανέμορφα όσο και σημαντικά, τα περισσότερα φυσικά με εκτελέσεις φάουλ, όπως αυτό στο “Αρτέμιο Φράνκι” κόντρα στη Φιορεντίνα τον Μάρτη του 2014, που χάρισε στη Γιουβέντους την πρόκριση στους οκτώ του Europa League, ή αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό τον περασμένο Νοέμβρη, που έβαλες τις βάσεις για μία από τις σημαντικότερες νίκες των “μπιανκονέρι” στην πορεία τους ως τον τελικό του Champions League.

Πλέον, στα 36 του, ο “μαέστρος”, αν και είχε ένα χρόνο συμβολαίου ακόμη με τη Γιουβέντους, επέλεξε να γνωρίσει νέες ποδοσφαιρικές εμπειρίες στο αμερικανικό πρωτάθλημα και θα απολαμβάνει πλέον το ποδόσφαιρο μακριά από το άγχος του πρωταθλητισμού. Στις αποσκευές του για τη Νέα Υόρκη θα έχει τέσσερα πρωταθλήματα Ιταλίας ακόμη, άλλο ένα Κύπελλο και δύο ακόμη Σούπερ Καπ, τους τίτλους που προσέθεσε στο βιογραφικό του μέσω της τετραετούς θητείας του στη “Γιούβε” και που ήρθαν να προστεθούν σε αυτούς που είχε κατακτήσει στα δέκα χρόνια πορείας του με τη Μίλαν. Ο μόνος του καημός είναι πως δεν κατάφερε να πανηγυρίσει έναν ευρωπαϊκό θρίαμβο με τους “μπιανκονέρι” αν και έφτασε κοντά και πέρσι, όταν έμεινε εκτός στα ημιτελικά του Europa League από τη Μπενφίκα, αλλά πολύ περισσότερο φέτος, όταν η Γιουβέντους ηττήθηκε με 3-1 από τη Μπαρτσελόνα στον τελικό του Champions League στο Βερολίνο, στο τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα των "μπιανκονέρι". Τα δάκρυα στα μάτια του, άλλωστε, με τη λήξη του τελικού φανέρωναν το πόσο ήθελε ο Ιταλός να πάρει την κούπα με τα “αυτιά” και με τη Γιουβέντους, ενώ παράλληλα ήταν και ένα προμήνυμα αποχώρησής του από την πρώην πλέον ομάδα του.

Το αντίο του "μαέστρου" από τα ευρωπαϊκά γήπεδα σηματοδοτεί ίσως και ένα τέλος εποχής, αφού είναι πλέον δύσκολο ως ακατόρθωτο να βρεθεί ξανά παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά. Ο Αντρέα Πίρλο μπορούμε να πούμε πως ίσως ήταν ο τελευταίος εκπρόσωπος ενός ποδοσφαίρου πιο ελεύθερου, πιο απρόβλεπτου, που του έδινε μια καλλιτεχνική "πινελιά" και μας θύμιζε ποδόσφαιρο μιας άλλης, όχι πολύ παλιάς εποχής αλλά σίγουρα διαφορετικής. Και μαζί με την αποχώρηση των Στίβεν Τζέραρντ, Φρανκ Λάμπαρντ (επίσης για τις ΗΠΑ) και Τσάβι, το μόνο βέβαιο είναι ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γίνεται φτωχότερο.

*Το μόνο ίσως επίτευγμα που δεν κατάφερε ο Αντρέα Πίρλο στην καριέρα του στα ιταλικά γήπεδα ήταν να... ξεπεράσει τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς στη λίστα των ποδοσφαιριστών με τα περισσότερα γκολ με απευθείας εκτελέσεις φάουλ στην ιστορία της Serie A. Ο 36χρονος χαφ μοιράζεται την κορυφή με τον νυν τεχνικό της Μίλαν και επίσης σπεσιαλίστα του είδους, με 28 γκολ.

                                                                                                                                                        ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ