Υπάρχουν μεγάλες ομάδες, υπάρχει και η Ρεάλ Μαδρίτης

Η λευκή ισοπαλία που πήρε η Ρεάλ Μαδρίτης από τη Λίβερπουλ στο χθεσινοβραδινό (14/4) επαναληπτικό προημιτελικό του “Άνφιλντ”, υπερασπιζόμενη το 3-1 του πρώτου αγώνα, έδωσε στην ομάδα του Ζινεντίν Ζιντάν το εισιτήριο για τα ημιτελικά του Champions League ξανά μετά από τρία χρόνια και συνολικά για 30ή φορά στην τεράστια ιστορία αυτού του κλαμπ. Ήταν επίσης και το καλύτερο φινάλε σε μια πολύ δύσκολη τριάδα αγώνων για τη “βασίλισσα” μέσα σε μια εβδομάδα, μια σειρά παιχνιδιών η οποία, ανάλογα με το τι θα έκανε σε αυτήν, θα απαντούσε στο ερώτημα αν θα συνέχιζε να παλεύει για τους στόχους της αυτή τη σεζόν, ή αν θα αναγκαζόταν να τους εγκαταλείψει. Για τη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως, υπάρχει μόνο μία απάντηση.

Η φετινή σεζόν των “μερένχες” κάθε άλλο παρά εξαιρετική μπορεί να χαρακτηριστεί. Στους ομίλους του Champions League γνώρισαν δύο ήττες από τη Σαχτάρ Ντόνετσκ και λίγο έλειψε να μείνουν εκτός συνέχειας της διοργάνωσης, στο πρωτάθλημα έχουν ηττηθεί στην έδρα τους από Κάντιθ, Αλαβές και Λεβάντε ενώ έχουν δεχθεί και μια “τεσσάρα” από τη Βαλένθια, στο Κύπελλο έμειναν έξω από την Αλκογιάνο, ομάδα τρίτης κατηγορίας. Πόσες και πόσες κουβέντες έχουν γίνει σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς για τις μεταγραφές που δεν έγιναν, για τους τραυματισμούς, για τις ευθύνες του Ζιντάν κ.ο.κ. Κι όμως, μπαίνοντας πια στην τελική ευθεία μιας ακόμη περίεργης σεζόν, η Ρεάλ βρίσκεται στα ημιτελικά του Champions League και μόλις έναν πόντο μακριά από την κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος. Γιατί; Πολύ απλά γιατί είναι η Ρεάλ Μαδρίτης και μερικά πράγματα περαιτέρω εξήγηση δε χρειάζονται.

Στη “βασίλισσα” γνώριζαν πολύ καλά πως μέσα σε οκτώ ημέρες έπρεπε να παίξουν ολόκληρη τη σεζόν, αφού είχαν μπροστά τους τις διπλές αναμετρήσεις με τη Λίβερπουλ για τα προημιτελικά της κορυφαίας διοργάνωσης και ενδιάμεσα ένα clasico με τη Μπαρτσελόνα που στην Ισπανία διεκδικεί και αυτή τον τίτλο μαζί με Ρεάλ και Ατλέτικο. Εάν έβγαιναν νικητές από αυτή την απαιτητική σειρά αγώνων δε θα είχαν κερδίσει ακόμα τίποτα, εάν όμως δεν τα κατάφερναν θα είχαν πολλά να χάσουν. Στο αντάμωμα με τους πρωταθλητές Αγγλίας, οι περισσότεροι έδιναν τον τίτλο του φαβορί έστω και οριακά στην ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ. Η Ρεάλ θα υποδεχόταν τους “κόκκινους” χωρίς τα 3/4 της βασικής άμυνάς της (τραυματίες Ράμος και Καρβαχάλ, κορωνοϊό ο Βαράν) και χωρίς τον Αζάρ, έστω κι αν πλέον η απουσία του Βέλγου δεν αποτελεί είδηση. Η Λίβερπουλ έχει κι αυτή τεράστια προβλήματα στην άμυνα όλη τη χρονιά, όμως στο μυαλό των περισσότερων... αναλυτών έμοιαζε εξαιρετικά δύσκολο η υπηρεσιακή άμυνα των Μαδριλένων να καταφέρει να σταματήσει την ποιοτική (έστω κι αν δε διάγει τις καλύτερες των ημερών της) επιθετική γραμμή των "reds". Η εικόνα και το αποτέλεσμα του αγώνα ανέτρεψαν τα πάντα.

Η Ρεάλ του Ζιντάν ήταν κυριαρχική από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό στο “Αλφρέντο Ντι Στέφανο”, οι Καζεμίρο, Κρόος και Μόντριτς έκαναν ό, τι ήθελαν στη μεσαία γραμμή και ήλεγχαν απόλυτα το παιχνίδι, ο Νάτσο με τον Μιλιτάο έκαναν φοβερό ματς στο κέντρο της άμυνας και οι επιθετικοί της Λίβερπουλ δε φάνηκαν στον αγώνα. Η “βασίλισσα” εκμεταλλεύτηκε τις αμυντικές αδυναμίες και τα λάθη των φιλοξενούμενων, έβαλε τρία γκολ τα δύο εκ των οποίων σκόραρε ο Βινίσιους που τόσα έχει ακούσει αλλά εκείνη τη βραδιά έκανε το κορυφαίο παιχνίδι του με τη λευκή φανέλα και η ομάδα του Μερσεϊσάιντ σκόραρε μόλις ένα τέρμα το οποίο μάλλον της ήταν και πολύ με βάση την εικόνα της στο χορτάρι.

  Οι παίκτες της Ρεάλ πανηγυρίζουν στο ματς με τη Μπαρτσελόνα

Τέσσερις μέρες μετά, η Μπαρτσελόνα περίμενε στο clasico. Και πάλι χωρίς τους βασικούς της αμυντικούς η Ρεάλ, όμως με την ίδια δίψα και το ίδιο πάθος, σε συνέχεια του αγώνα με τη Λίβερπουλ. Μέσα στην καταρρακτώδη βροχή που έπεφτε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου (10/4) στη Μαδρίτη, οι “μερένχες” έκαναν το αγαπημένο τους παιχνίδι: άφησαν τη μπάλα στους Καταλανούς και έβγαιναν ταχύτατα στην αντεπίθεση, δημιουργώντας πολλά προβλήματα στη “μπλαουγκράνα” άμυνα. Πριν βγει το ημίωρο το σκορ ήταν 2-0 για την ομάδα του Ζιντάν, η οποία σα να μην της έφταναν όλα τα άλλα προβλήματα τραυματισμών, έχασε και τον Λούκας Βάθκεθ για το υπόλοιπο της χρονιάς, ο οποίος αγωνιζόταν αναγκαστικά ως δεξιός μπακ στη θέση ενός άλλου τραυματία, του Καρβαχάλ! Ο... ξεχασμένος Οντριοθόλα τον αντικατέστησε και τα πήγε πολύ καλά, ενώ παρά το γεγονός πως η “Μπάρτσα” μείωσε σε 2-1 και πίεζε για την ισοφάριση, το... τέρας ψυχραιμίας στην άκρη του πάγκου που λέγεται Ζιντάν προφύλαξε και παίκτες εν όψει του επαναληπτικού με τη Λίβερπουλ, αποσύροντας Κρόος, Βινίσιους και Μπενζεμά! Το οριζόντιο δοκάρι που βρήκε ο Ιλάις Μορίμπα στο φινάλε μπορεί να έσωσε τελικά τη Ρεάλ, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Οι Μαδριλένοι πήραν μια υπερπολύτιμη νίκη για τη μάχη του τίτλου (3η συνεχόμενη σε clasico μετά από 43 χρόνια), ολοκληρώνοντας το ματς με την εξής... δεκάδα, αφού συν τοις άλλοις αποβλήθηκε και ο Καζεμίρο στο τέλος (!): Κουρτουά, Οντριοθόλα, Νάτσο, Μιλιτάο, Μεντί, Μαρσέλο, Μόντριτς, Ίσκο, Ασένσιο και Μαριάνο!

Χθες το βράδυ στο “Άνφιλντ”, η “βασίλισσα” έπρεπε απλώς να διαχειριστεί το σκορ του πρώτου αγώνα και το έκανε εξαιρετικά. Ήταν βέβαια δεδομένο πως θα δεχόταν πίεση από τη Λίβερπουλ, η οποία σπατάλησε πολλές μεγάλες ευκαιρίες, όμως η αυτοπεποίθηση των παικτών του Κλοπ που μειωνόταν όσο περνούσε η ώρα και το άδειο Άνφιλντ που δε μπορούσε να δώσει ώθηση στους “κόκκινους” βοήθησαν ώστε η Ρεάλ να κρατήσει το αποτέλεσμα. Και οι ίδιοι οι παίκτες της Ρεάλ όμως έκαναν εξαιρετικό παιχνίδι, κοντρόλαραν άψογα το ματς όταν είχαν τη μπάλα στα πόδια τους, ήταν τρομερά προσηλωμένοι στην άμυνα (Μιλιτάο και Νάτσο έκαναν μια ακόμη φοβερή εμφάνιση) και στο φινάλε δεν είχαν πρόβλημα να κρατήσουν το μηδέν και να πάρουν την πρόκριση.

  Ο Ζινεντίν Ζιντάν κρατά τη Ρεάλ των πολλών προβλημάτων μέσα στους μεγάλους στόχους και αποστομώνει τους επικριτές του

Ασφαλώς και η Ρεάλ δεν έχει κερδίσει ακόμη τίποτα, όμως και μόνο που βρισκόμαστε στα μέσα Απρίλη και είναι μέσα σε όλους τους μεγάλους στόχους της ενώ την είχαν όλοι ξεγραμμένη, λέει πολλά. Δίχως ούτε μια μεταγραφή το καλοκαίρι, με τα οικονομικά όχι και σε πολύ καλή κατάσταση, με ένα ρόστερ που στερείται πολλών επιλογών και ποιότητας σε μερικές θέσεις, με συνεχείς τραυματισμούς και ατυχίες, με πολλούς αναπληρωματικούς παίκτες σε ματς πολύ μεγάλης δυσκολίας, η ομάδα του Ζινεντίν Ζιντάν (που κι αυτός δίνει συνεχώς τις δικές του απαντήσεις στους επικριτές του) είναι ακόμη ζωντανή. Κάλλιστα μπορεί να μείνει με άδεια χέρια, αφού είναι πιθανό κάποια στιγμή να πληρώσει το μικρό ρόστερ (ο “Ζιζού” ήδη έχει δηλώσει πως οι παίκτες είναι στα όριά τους), κάλλιστα όμως μπορούμε να τη φανταστούμε να τα σηκώνει και όλα στο τέλος. Είναι αμφίβολο αν οποιαδήποτε άλλη κορυφαία ομάδα θα μπορούσε να ανταπεξέλθει με τόσα προβλήματα, όμως είναι διαφορετικό όταν λέγεσαι Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ζιντάν πριν λίγες μέρες δήλωσε πως η ομάδα αυτή είναι υποτιμημένη και αν κάτι συνειδητοποίησαν στα τελευταία ματς για ακόμη μια φορά όσοι την υποτιμούν, είναι πως ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία ο σύλλογος βρίσκεται, η φανέλα αυτή ζυγίζει τόνους και το σήμα με τα 13 Κύπελλα Πρωταθλητριών στο μανίκι είναι αρκετό για να προκαλέσει το δέος και το σεβασμό στον οποιονδήποτε.

Στην Ισπανία όλοι έσπευσαν από νωρίς να στέψουν πρωταθλήτρια την Ατλέτικο αλλά το φινάλε μπορεί να βρει τη “βασίλισσα” να πανηγυρίζει δεύτερο σερί τίτλο. Και στο Champions League ενδεχομένως οι υπόλοιπες ομάδες της τετράδας (Μάντσεστερ Σίτι, Παρί, Τσέλσι) να μοιάζουν πιο έτοιμες από πολλές απόψεις να σηκώσουν το τρόπαιο. Κανείς δε βάζει όμως το χέρι του στη φωτιά πως δε θα δούμε τους παίκτες του Ζιντάν να χαμογελούν το βράδυ της 29ης Μαΐου στην Κωνσταντινούπολη. Γιατί; Πολύ απλά γιατί είναι η Ρεάλ Μαδρίτης και μερικά πράγματα περαιτέρω εξήγηση δε χρειάζονται.

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ