Υπόκλιση στη βασίλισσα του ποδοσφαίρου

Η Ρεάλ Μαδρίτης τα κατάφερε λοιπόν για μία ακόμη φορά. Έγραψε πάλι ιστορία. Ένα χρόνο μετά το μοναδικό της επίτευγμα, να γίνει η πρώτη ομάδα που κατακτά δύο σερί τίτλους από τότε που η διοργάνωση ονομάστηκε Champions League, έφτασε φέτος για τρίτη συνεχόμενη φορά στην κορυφή της Ευρώπης και για 13^η στην ιστορία της. Έκανε ξανά δικό της ένα τρόπαιο το οποίο μοιάζει να είναι μοίρα του συλλόγου να κατακτά, σε μια διοργάνωση η οποία φέρει φαρδιά πλατιά το όνομά της και της ανήκει απόλυτα.

Στο Κίεβο η Ρεάλ κατάφερε αυτό που πριν από μερικά χρόνια φάνταζε σε όλους απίστευτο. Τη στιγμή που για ποδοσφαιριστές και οπαδούς άλλων ομάδων είναι ένα όνειρο ζωής η κατάκτηση ενός και μόνο Champions League ή για κάποιους συλλόγους περνούν χρόνια ολόκληρα μέχρι να επαναλάβουν μια τέτοια επιτυχία, για τη «βασίλισσα» έχει γίνει πλέον ρουτίνα. Η τελευταία ομάδα που πήρε τρία σερί τρόπαια ήταν η Μπάγερν Μονάχου τη δεκαετία του ’70 (1974, 1975, 1976), ενώ αμέσως πιο πριν το είχε κάνει ο Άγιαξ (1971, 1972, 1973) και στο ξεκίνημα της διοργάνωσης βέβαια η Ρεάλ (1956, 1957, 1958), στο δρόμο για τα πέντε συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Το να τα καταφέρει όμως μία ομάδα σε επίπεδο Champions League και με τις πολύ υψηλότερες απαιτήσεις που υπάρχουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, είναι κάτι ασύλληπτο, με τη «βασίλισσα» να είναι η πρώτη ομάδα που φτάνει τις τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις σε δύο διαφορετικές περιόδους.

Σε παλαιότερο κείμενο γράφαμε πως στη Ρεάλ του Ζιντάν υπάρχει η βεβαιότητα πως ό, τι κι αν γίνει, τα πράγματα θα έρθουν έτσι ώστε στο τέλος πάντα να τα καταφέρνει. Αυτό επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά και οι «μερένχες» τα κατάφεραν και πάλι. Όπως στο Κάρντιφ, όπως στο Μιλάνο, όπως στη Λισσαβόνα, όπως σε κάθε τελικό που έχουν παίξει στο  Champions League. Στον χθεσινοβραδινό (26/5) τελικό του «Ολιμπίσκι», η Λίβερπουλ ήταν αυτή που μπήκε με περισσότερο πάθος στον αγωνιστικό χώρο, αποφασισμένη να φτάσει ξανά στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 13 χρόνια. Για τους «κόκκινους», που έχουν να πάρουν οποιοδήποτε τρόπαιο από το 2012 και εκείνο το Λιγκ Καπ κόντρα στην Τσέλσι, αυτό ήταν το παιχνίδι της δεκαετίας. Για περίπου τριάντα λεπτά, η εξαιρετικά στημένη ομάδα του Κλοπ είχε αποδιοργανώσει πλήρως τη Ρεάλ, ενώ με τη χαρακτηριστική πίεσή της έκλεβε συνεχώς μπάλες και έμοιαζε άκρως επικίνδυνη με τους Σαλάχ και Μανέ στην κόντρα. Οι Μαδριλένοι παρουσίαζαν μια τραγική εικόνα στον αγωνιστικό χώρο και η πλάστιγγα έμοιαζε να γέρνει στο μέρος της Λίβερπουλ. Όλα αυτά μέχρι το σημείο του τραυματισμού του Σαλάχ.

Ο κορυφαίος παίκτης της φετινής χρονιάς για τους «ρεντς» αποχώρησε με πρόβλημα στον ώμο και από κει και έπειτα όλα άλλαξαν. Η αγγλική ομάδα ήταν φανερό πως δεν είχε εναλλακτικό πλάνο και η Ρεάλ βγήκε με έναν απροσδόκητο τρόπο από τη δύσκολη θέση. Με τους παίκτες της Λίβερπουλ μπλοκαρισμένους και σοκαρισμένους από την αποχώρηση του καλύτερού τους παίκτη, εκείνοι της «βασίλισσας» ένιωσαν αυτόματα πως το ματς είχε έρθει στα μέτρα τους, στέλνοντας προειδοποιητικό μήνυμα με το δοκάρι του Ίσκο. Ο γκολκίπερ των «κόκκινων», Λορίς Κάριους, τους έκανε ευκολότερη τη ζωή με τα δύο παιδαριώδη λάθη του, στο πρώτο γκολ με τον Μπενζεμά και στο τρίτο με τον Μπέιλ. Μετά το 1-0 η Λίβερπουλ αντέδρασε γρήγορα σκοράροντας μεν με τον Μανέ, που έμοιαζε να είναι ο μόνος που προσπαθεί μετά την έξοδο του Σαλάχ και είχε και δοκάρι μετά το 2-1, αλλά ήταν φανερό πως δεν είχε ένα συγκεκριμένο σχέδιο για να πάρει το παιχνίδι. Ίσως ουσιαστικά όλα να τελείωσαν στο απίστευτο γκολ του Γκάρεθ Μπέιλ με ψαλιδάκι, πιθανότατα το κορυφαίο τέρμα που έχουμε παρακολουθήσει στην ιστορία των τελικών της διοργάνωσης. Ο Ουαλός, μάλιστα, που σκόραρε ξανά με την ευγενική χορηγία του Κάριους, αναδείχθηκε MVP του τελικού και έγινε ο πρώτος παίκτης που μπαίνει ως αλλαγή και πετυχαίνει δύο γκολ σε τελικό Champions League.

    Τρία σερί Champions League για τον Ζιντάν, μια επίδοση ανεπανάληπτη

Αυτό που μίλησε τελικά ήταν η εμπειρία. Η Ρεάλ με τους ίδιους ουσιαστικά ποδοσφαιριστές και με ελάχιστες διαφοροποιήσεις έχει φτάσει σε τρεις συνεχόμενους τελικούς και σε τέσσερις μέσα σε πέντε χρόνια, την ώρα που εκείνοι της Λίβερπουλ δεν είχαν παίξει ποτέ σε ένα τέτοιο παιχνίδι και μολονότι η ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ εντυπωσίασε τους πάντες με την πορεία της ως το Κίεβο και είναι άξια πολλών συγχαρητηρίων, φάνηκε πως δεν είχε τον τρόπο να διαχειριστεί ένα τόσο σημαντικό ματς. Μπορεί βέβαια όλο αυτό να της γίνει ένα καλό μάθημα και να παρουσιαστεί ακόμη πιο δυνατή στο Champions League της νέας σεζόν.

Η Ρεάλ κατάφερε να κλείσει θριαμβευτικά μια χρονιά στην οποία πέρασε δύσκολα, εξαιτίας του κακού πρώτου μισού που είχε ως συνέπεια να μείνει εκτός στόχων στην Ισπανία. Οι «μερένχες» έκτοτε συγκεντρώθηκαν στον μοναδικό στόχο που τους είχε απομείνει και προσπάθησαν να σώσουν τη χρονιά κατακτώντας το Champions League! Και τα κατάφεραν. Όπως συνέβη το 1998, το 2000, το 2002, το 2014 και το 2016. Έχοντας μάλιστα αυτή τη φορά ως πρωταγωνιστές παίκτες που έχουν ακούσει πολλά από τον κόσμο, όπως ο Μπέιλ και ο Μπενζεμά.

Τι να πει και τι να γράψει κανείς όμως για τον Ζινεντίν Ζιντάν. Εννέα τίτλοι μέσα σε δύο χρόνια και πέντε μήνες παρουσίας του στον πάγκο της «βασίλισσας», ανάμεσα στους οποίους τρία Champions League. Με τη χθεσινή του επιτυχία έγινε ο πρώτος που καταφέρνει να κερδίσει τρεις συνεχόμενες φορές το βαρύτιμο τρόπαιο και ο τρίτος που φτάνει τις τρεις επιτυχίες, μετά τον Μπομπ Πέισλι (1977, 1978, 1981) και τον Κάρλο Αντσελότι (2003, 2007, 2014). Ο «Ζιζού» έγραψε ιστορία σαν ποδοσφαιριστής και συνεχίζει τον μύθο του και ως προπονητής, πετυχαίνοντας το απίστευτο, όταν άλλοι συνάδελφοί του προσπαθούν σε όλη τους την καριέρα να κατακτήσουν έστω και μια φορά την κορυφή της Ευρώπης. Την ίδια ώρα ο Κλοπ έφευγε ηττημένος από τρίτο ευρωπαϊκό τελικό. Η αντίθεση συναισθημάτων σε όλο της το μεγαλείο.

Οι φίλοι της Ρεάλ βέβαια ίσως να μη χάρηκαν όσο θα ήθελαν τη νέα κατάκτηση του Champions League. Οι δηλώσεις του Ρονάλντο αναφορικά με το μέλλον του στην ομάδα, αφήνοντας ορθάνοικτο το ενδεχόμενο να αποχωρήσει, ήταν ο κυριότερος λόγος. Μεγάλη αστοχία του Πορτογάλου σούπερ σταρ να πει κάτι τέτοιο λίγα λεπτά μετά από τέτοια επιτυχία, τη βραδιά μάλιστα που έφτασε τα πέντε Champions League, όσα έχουν δηλαδή Μπαρτσελόνα, Λίβερπουλ και Μπάγερν! Όσα έχουν ποδοσφαιριστές-θρύλοι, όπως ο Ντι Στέφανο και ο Μαλντίνι. Ο μόνος που έχει περισσότερα από αυτόν είναι ο πολυνίκης Πάκο Χέντο, παρών στις πέντε πρώτες επιτυχίες της «βασίλισσας» αλλά και σε αυτήν του 1966.

    Πέντε Champions League για τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο δεύτερος πιο επιτυχημένος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης

Ο σοβαρός τραυματισμός του Ντάνι Καρβαχάλ ήταν κι αυτός ένα μελανό σημείο. Ο πιθανότατα καλύτερος δεξιός μπακ στον κόσμο στάθηκε εκ νέου άτυχος, αφού όπως και στον τελικό του 2016 στο Μιλάνο αποχώρησε με σοβαρό πρόβλημα. Τότε του είχε στοιχήσει τη συμμετοχή του στο Euro με την εθνική Ισπανίας, τώρα ο νέος αυτός τραυματισμός είναι εξαιρετικά πιθανό να του στοιχήσει τη συμμετοχή του στο Μουντιάλ. Γενικότερα πάντως το στοιχείο του δράματος ήταν έντονο στο Κίεβο, αφού τραυματίας αποχώρησε και ο Μοχάμεντ Σαλάχ, όμως σε αντίθεση με τις πρώτες εκτιμήσεις, τα τελευταία νέα για εκείνον είναι ενθαρρυντικά όσον αφορά τη συμμετοχή του στο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ραντεβού.

Όλα αυτά όμως ανήκουν στην επόμενη μέρα. Στη Ρεάλ Μαδρίτης θέλουν να ζήσουν το σήμερα, να πανηγυρίσουν με την ψυχή τους την ιστορική κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου Champions League στην καθιερωμένη πλέον φιέστα που θα γίνει στους δρόμους της Μαδρίτης και θα κορυφωθεί όπως πάντα στην πλατεία όπου δεσπόζει το άγαλμα της Κυβέλης. Είπαμε, μοιάζει απίστευτο για οποιαδήποτε ομάδα, ίσως όμως τελικά όχι για τη Ρεάλ. Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ο κορυφαίος σύλλογος στον κόσμο. Δε γίνεται και δε μπορεί να μοιάζει με κανέναν άλλον.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ